INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2011 r. (data wpływu 20 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie handlu detalicznego i hurtowego książkami i artykułami papierniczymi. Udziałowcem Wnioskodawcy jest D. Sp. z o.o. (D), której posiada 54,8 % udziałów w Spółce, dających powyżej - 54,8% głosów.

Spółka D. świadczy na rzecz Wnioskodawcy od miesiąca maja 2011 r. odpłatne usługi magazynowania książek i innych towarów („usługi magazynowe”), które stanowią obrót dla celów podatku VAT, podlegający opodatkowaniu stawką 23%, zgodnie z zawartą umową o usługi magazynowe ("umowa magazynowa"). Spółka D. prowadzi ewidencję ilościowo-wartościową książek i innych towarów będących własnością Wnioskodawcy oddanych na przechowanie do D. Spółka D. odpowiada też za wszelkie braki magazynowe.

Umowa, na podstawie której świadczone są usługi magazynowe, nie przewiduje przeniesienia z Wnioskodawcy na spółkę D. prawa do rozporządzania książkami Wnioskodawcy jak właściciel, a spółka D. jest obowiązana do wykonywania dyspozycji Wnioskodawcy w kwestii gospodarowania książkami Wnioskodawcy. Ponadto spółka D. jest zobowiązana do rozliczenia się z powierzonych książek Wnioskodawcy. Spółka D. nie dokonuje sprzedaży książek Wnioskodawcy we własnym imieniu. Możliwa jest jednak sytuacja, w której spółka D. zakupi książki od Wnioskodawcy w celu ich dalszej odsprzedaży, stając się wówczas ich właścicielem, jednak nie jest to objęte zakresem usług magazynowych i ewidencjonowane będzie jako odrębne zdarzenie gospodarcze, odpowiednio objęte właściwą stawką podatku VAT.

Książki i inne towary będące własnością Wnioskodawcy, magazynowane na podstawie umowy magazynowej przechowywane są przez Spółkę D. w tych samych pomieszczeniach magazynowych, co książki i inne towary będące własnością spółki D., jednakże w różnych częściach pomieszczeń magazynowych. A zatem, identyczne książki Wnioskodawcy (ten sam indeks) są przechowywane w innych częściach magazynu, niż książki D. Takie rozwiązanie zapewnia jednoznaczną identyfikację, czyją własność stanowi dany towar. Jest to jednak niewygodne organizacyjnie, gdyż zwiększa powierzchnię konieczną do magazynowania towarów oraz powiększa inne koszty ich przechowywania.

Spółka D. chciałby zmienić sposób przechowywania towarów na podstawie umowy magazynowej („nowy sposób przechowywania") w ten sposób, aby nie wydzielać w pomieszczeniach magazynowych oddzielnych miejsc na przechowywanie książek Wnioskodawcy.

Tym samym, książki Wnioskodawcy mogłyby być przechowywane w tym samym miejscu, co identyczne z nimi (ten sam indeks) książki D. Taki sposób przechowywania nie pozwalałby na fizyczne odróżnienie, które towary w magazynie są własnością Wnioskodawcy, a które są własnością spółki D. Takie rozwiązanie, nie powodowałoby jednak utrudnień w rozliczeniach z Wnioskodawcą, gdyż - jak wspomniano wyżej – spółka D. prowadzi odrębnie ewidencję ilościowo-wartościową książek Wnioskodawcy oraz odpowiada za wszelkie straty magazynowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w wypadku, gdy wdrożony zostanie nowy sposób przechowywania, obrót magazynowy książkami Wnioskodawcy (a w szczególności: przyjęcie ich do magazynu oraz wydanie z magazynu spółki D.) rodzi obowiązek podatkowy w podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, w wypadku wdrożenia nowego sposobu przechowywania, obrót magazynowy książkami Wnioskodawcy nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku VAT. W szczególności, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT przyjęcie do magazynu spółki D. książek Wnioskodawcy, jak też nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wydanie z magazynu spółki D. książek Wnioskodawcy do Wnioskodawcy.

Zgodnie bowiem z art. 193 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli rzeczy ruchome zostały połączone lub pomieszane w taki sposób, że przywrócenie stanu poprzedniego byłoby związane z nadmiernymi trudnościami lub kosztami, dotychczasowi właściciele stają się współwłaścicielami całości. Udziały we współwłasności oznacza się według stosunku wartości rzeczy połączonych lub pomieszanych.

Z powyższego przepisu Kodeksu cywilnego wynika, że w wypadku nowego sposobu przechowywania, towary znajdujące się w magazynie stanowiłyby, z punktu widzenia prawa cywilnego, współwłasność D. oraz Wnioskodawcy, jeśli tylko przywrócenie stanu poprzedniego, to jest oddzielenie książek Wnioskodawcy i książek D., wiązałoby się z nadmiernymi trudnościami lub kosztami. W danym stanie faktycznym, ze względu na prowadzoną ewidencję ilościowo-wartościową, możliwe jest łatwe ustalenie, ile i jakich książek Wnioskodawcy zostało przekazanych do magazynu D. przez Wnioskodawcę. Tym samym, w każdej chwili można wydać Wnioskodawcy taką samą ilość takich samych książek, jakie zostały oddane na przechowanie przez Wnioskodawcę do magazynu spółki D.

W nowym sposobie przechowywania nie ma jednak gwarancji, że Wnioskodawca otrzyma z powrotem ten sam egzemplarz, który został przyjęty na przechowanie (czyli może być i tak, że Wnioskodawcy zostanie zwrócona książka identyczna, jak ta oddana przez Wnioskodawcę na przechowanie, ale nie ta sama). Prawodawca dopuszcza jednak taką możliwość wprost w art. 845 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym, jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Zgodnie z wolą prawodawcy, odpowiednie stosowanie w takim wypadku przepisów o pożyczce nie zmienia jednak faktu, iż mamy ciągle do czynienia z umową przechowania. Ponadto, przyjęcie do magazynu od Wnioskodawcy jego książek nie może być uznane za przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami, jak właściciel, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż nie ma miejsca odpłatność za towar. Z tego samego powodu, nie może być uznane za przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, wydanie z magazynu spółki D. książek Wnioskodawcy do spółki Wnioskodawcy.

Według Wnioskodawcy nie można też uznać obrotu magazynowego książkami Wnioskodawcy za przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż spółka D. ma obowiązek wydania Wnioskodawcy tej samej ilości, takich samych książek, jakie zostały oddane przez Wnioskodawcę na przechowanie. A zatem nie dojdzie również do darowizny, ani innego nieodpłatnego przekazania towarów. Dlatego też w o cenie Wnioskodawcy, w wypadku wdrożenia nowego sposobu przechowywania, obrót magazynowy książkami Wnioskodawcy (a w szczególności: przyjęcie do magazynu Spółki D towarów Wnioskodawcy oraz wydanie z magazynu Spółki D towarów Wnioskodawcy) nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

pr

1. zeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny
1. jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (art. 7 ust. 2 ww. ustawy).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 cytowanej ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka D. w ramach zawartej umowy świadczy na rzecz Wnioskodawcy od miesiąca maja 2011 r. odpłatne usługi magazynowania książek i innych towarów. W ramach świadczonych na rzecz Wnioskodawcy usług magazynowych, Spółka D. zamierza wprowadzić nowy sposób przechowywania książek, polegający na tym, by nie wydzielać w pomieszczeniach magazynowych oddzielnych miejsc na przechowywanie książek Wnioskodawcy, które będą przechowywane w tym samym miejscu, co identyczne z nimi książki Spółki D. Taki sposób przechowywania nie pozwalałby na fizyczne odróżnienie, które towary w magazynie są własnością Wnioskodawcy, a które są własnością Spółki D., jednakże nie spowoduje to utrudnień w rozliczeniach z Wnioskodawcą, gdyż Spółka D. prowadzi odrębnie ewidencję ilościowo-wartościową książek Wnioskodawcy oraz odpowiada za wszelkie straty magazynowe. Na tym tle, Wnioskodawca powziął wątpliwość sprowadzającą się do kwestii - czy przekazanie (i pobranie) z magazynu książek stanowi dostawę towarów i jako takie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się zatem do kwestii ewentualnych obowiązków po stronie Wnioskodawcy związanych zarówno z przekazaniem książek do magazynu Spółki D., jak i następnie z pobraniem książek z magazynu należy stwierdzić, iż skoro jak wskazano we wniosku – w chwili wydania książek przez Wnioskodawcę do magazynu Spółki D. nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel, jak również Spółka D. nie działa w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy – to w przedstawionych okolicznościach nie mamy do czynienia z dostawą towarów – zarówno w przypadku przekazania jak i pobrania przez Wnioskodawcę książek z magazynu Spółki D.

Końcowo informuje się, iż niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie powstania u Wnioskodawcy obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z tytułu wydania do przechowania w ramach umowy magazynowania przedmiotowych książek. Tut. organ nie oceniał zgodności zawartej umowy z odpowiednimi przepisami prawa cywilnego czy też z zakresu rachunkowości, bowiem pozostaje to poza zakresem prowadzonego postępowania w przedmiocie wydawania interpretacji, o którym mowa w rozdz. 1a Ordynacji podatkowej.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że w ramach postępowania w sprawie wydawania interpretacji indywidualnej unormowanego w rozdziale 1a Ordynacji podatkowej, tut. organ nie ma prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami. Jeżeli postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, to stosownie do treści art. 199a Ordynacji podatkowej organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności, a jeżeli pod pozorem dokonania czynności prawnej dokonano innej czynności prawnej, skutki podatkowe wywodzi się z tej ukrytej czynności prawnej. Natomiast organ uprawniony do wydania interpretacji indywidualnej nie ma prawnej możliwości ingerencji w treść tych umów, jak również rozstrzygania co w rzeczywistości było przedmiotem zawartej umowy. Z art. 14h Ordynacji podatkowej wynika bowiem, iż powołany przepis nie ma zastosowania w postępowaniu w przedmiocie wydawania interpretacji indywidualnej. Kwestie sporne winny być ustalane pomiędzy stronami umowy cywilnoprawnej, zaś ewentualne spory wynikające ze stosunków cywilnoprawnych rozstrzygają właściwe sądy powszechne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń