Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-117/13-2/KOM
z 2 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 4.02.2013 r. (data wpływu 6.02.2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia finansowego zysków lub strat w konsorcjum pomiędzy Liderem a Spółką – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6.02.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia finansowego zysków lub strat w konsorcjum pomiędzy Liderem a Spółką.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka) jest czynnym podatnikiem VAT, uczestnikiem konsorcjów realizujących projekty budowlane w zakresie budowy dróg i autostrad. Jednym z nabywców świadczonych przez Spółkę/konsorcja usług jest Generalna … (dalej: „Zamawiający”), z którą na podstawie Umów Kontraktowych określana jest każdorazowo kwota kontraktowa, tj. kwota wynagrodzenia dla konsorcjum z tytułu realizacji robót przy danym projekcie. Szczegółowe zasady dotyczące współpracy stron konsorcjum przy realizacji umowy kontraktowej strony ustalają w Umowach Realizacyjnych.

Jako jedną z umów, na podstawie której Spółka prowadzi swoją działalność wskazać można umowę konsorcjum z 14 października 2009 r. zawartą pomiędzy Spółką a D. A.S. Oddział w Polsce (dalej: „D.”), oraz M. A.S. (dalej zwanych łącznie „Partnerami”) w przedmiocie budowy odcinka autostrady A-4 na odcinku Sz. – B. (dalej zwana: „Umową Konsorcjum”).

Zgodnie z Umową Konsorcjum, Spółka pełni funkcję lidera Konsorcjum, zaś udziały zostały ustalone w następujący sposób: Wnioskodawca - 51%, D. - 44%, M. A.S.- 5%. Na mocy porozumienia zawartego 14 października 2009 r. strony zawarły także porozumienie, na podstawie którego D. wstąpiła w prawa i obowiązki M. A.S., wobec czego ostatecznie udziały stron konsorcjum wynoszą: Wnioskodawca - 51%, D. - 49%.

W myśl postanowień Umowy Realizacyjnej, zawartej w dniu 14 kwietnia 2010 r., strony umowy podzieliły prawa i obowiązki, ryzyko, koszty oraz wydatki, straty i przychody wynikające bezpośrednio i pośrednio z Umowy Konsorcjum, proporcjonalnie do wysokości udziałów stron w Konsorcjum.

Jak wynika z Umowy Realizacyjnej, fakturowanie robót będzie dokonywane na zasadach określonych w Umowie Kontraktowej, zgodnie ze wzorami dokumentów, przekazanych/zaakceptowanych przez Zamawiającego. W Umowie Realizacyjnej wskazano, że D. upoważnia Spółkę do wystawiania na rzecz Zamawiającego faktur VAT na warunkach wynikających z Umowy Kontraktowej oraz do przejęcia przez Spółkę należności przypadających Konsorcjum na swój rachunek bankowy, podany na fakturze VAT.

W Umowie Realizacyjnej wskazano także zasady rozliczeń dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a D.

Z postanowień Umowy wynika, że D. wystawi fakturę na 100% kosztów poniesionych w związku z realizacją Kontraktu, w tym z tytułu wykonanych robót i zużytych materiałów w danym okresie rozliczeniowym, które powstały w wyniku zawarcia przez D. umów z podwykonawcami i dostawcami w oparciu o decyzję Dyrekcji Kontraktu. W dalszej części Umowy Realizacyjnej (§ 6 - Podział środków otrzymanych od Zamawiającego) wskazano, że różnica pomiędzy wysokością zapłaty od Zamawiającego, a wysokością sumy poniesionych przez Strony zaakceptowanych kosztów będzie dzielona w proporcji do udziałów procentowych Stron Konsorcjum. W przypadku, gdy wysokość zapłaty od Zamawiającego będzie wyższa niż wysokość poniesionych przez Konsorcjum kosztów (zysk) D. wystawi na Wnioskodawcę fakturę opiewającą na 49% tej sumy. W przypadku natomiast, gdy wysokość zapłaty od Zamawiającego będzie niższa niż wysokość poniesionych przez Konsorcjum kosztów (strata), Spółka wystawi na D. fakturę, opiewającą na różnicę 49% tej sumy. Rozliczenie to powinno być dokonane w cyklach kwartalnych i jest wykonywane przez Dyrekcję Kontraktu.

W związku z takimi postanowieniami Umowy Realizacyjnej, dotyczącej budowy odcinka autostrady, fakturami VAT dokumentowane są dwa rodzaje transakcji:

• zarówno świadczenie usług i dostawy towarów przez D. na rzecz Spółki,
  

• podział zysku/straty pomiędzy Wnioskodawcą a D.
  
  
  

Pomimo przedstawionych powyżej zapisów Umowy Realizacyjnej odnoszących się do rozliczeń powstałego zysku/poniesionej straty w trakcie prowadzenia prac w ramach Umowy Konsorcjum doszło do pewnych zmian w ich dokumentowaniu. Pierwotnie w celu rozliczenia straty Spółka wystawiała na D. faktury VAT, wykazując w nich kwoty podatku należnego. Następnie zostały wystawione do tych faktur VAT faktury korygujące „do zera”. Jako przyczynę podano: „błąd formalny”) i w to miejsce zostały wystawione noty księgowe, w których wskazano jako podstawę obciążenia - „podział zysku/straty”. Następnie noty te zostały skorygowane, wskazując jako podstawę uznania - „podział zysku/straty”. W związku z tym zostały wystawione faktury korygujące do wcześniej wystawionych faktur korygujących, w których ponownie wykazano kwoty podatku należnego (analogicznie jak w pierwotnej fakturze), a jako podstawę wystawienia faktur korygującej podano „błąd formalny- niezasadne wystawienie faktury korygującej”.

Spółka pragnie zauważyć, że nie ma wątpliwości, co do obowiązku dokumentowania fakturami VAT wykonanych usług i dokonywanych dostaw towarów na rzecz Zamawiającego.

Niniejsze zapytanie odnosi się wyłącznie do sposobu dokumentowania podziału pomiędzy Partnerów Konsorcjum zysku lub straty z tytułu uczestnictwa w Konsorcjum.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podział pomiędzy D. a Spółką zysku lub straty z tytułu uczestnictwa w Konsorcjum stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: „VAT”), która powinna zostać udokumentowana fakturą VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki, podział pomiędzy D. a Spółką zysku lub straty z tytułu uczestnictwa w Konsorcjum nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu VAT i nie powinien być udokumentowany fakturą VAT.

Opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT). Z punktu widzenia podatnika oznacza to w szczególności, że jeżeli dane zdarzenie nie wypełnia przesłanek odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, wówczas należy przyjąć, iż jest to zdarzenie niepodlegające opodatkowaniu VAT, tj. pozostaje poza zakresem tego podatku. Podobne stanowisko prezentowane jest w judykaturze (np. wyrok WSA w Warszawie z 1 kwietnia 2008 r., III SA/Wa 2166/07).

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ustawy o VAT, rozumie się m.in. przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W opinii Wnioskodawcy, na podstawie przedstawionego stanu faktycznego, rozliczenie straty/zysku pomiędzy Wnioskodawcą a D., nie może być uznane za wypełniające którąkolwiek z przesłanek wskazanych w art. 7 ustawy o VAT, gdyż nie było związane z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W konsekwencji uznać należy, że przekazanie lub otrzymanie środków finansowych do/przez Spółkę nie stanowi zapłaty za dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu VAT.

Skoro natomiast rozliczenie zysku/straty nie stanowi zapłaty za dostawę towarów, aby określić czy taka transakcja jest zdarzeniem podlegającym opodatkowaniu VAT, należy zweryfikować, czy stanowi ona zapłatę za świadczenie usług.

W myśl art. 8 ustawy o VAT, świadczeniem usług jest każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów. Z bogatego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) wynika, że aby mówić o świadczeniu usług podlegającym opodatkowaniu VAT, spełnione powinny być następujące przesłanki;

• istnieje związek prawny pomiędzy usługobiorcą a usługodawcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
  

• istnieje beneficjent świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym z tytułu otrzymania świadczenia od usługodawcy,
  

• odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z jego wyświadczeniem.
  
  
  

W ocenie Spółki, w przedmiotowym stanie faktycznym nie zostaje spełniona żadna z powyższych przesłanek warunkujących uznanie rozliczenia z Partnerami Konsorcjum za świadczenie usług opodatkowane VAT.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że rozliczenie straty/zysku pomiędzy Partnerami Konsorcjum nie stanowi świadczenia pomiędzy stronami. Dokonując podziału wyniku finansowego projektu, Spółka nie wykonuje na rzecz D. czynności, które można byłoby uznać za „zachowanie za wynagrodzeniem”. W szczególności Spółka nie powstrzymuje się od dokonania czynności, czy też nie zobowiązuje się do tolerowania czynności lub sytuacji (art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT). Rozliczenie zysku/straty jest ekonomiczną konsekwencją realizacji projektu i prowadzi do wyegzekwowania umówionego udziału w zyskach/stratach Konsorcjum pomiędzy Partnerami. Rozliczenie jest czynnością techniczną i następczą po dostawie towarów/świadczeniu usług dokonywanych na rzecz Zamawiającego. Innymi słowy, stanowi ono konsekwencję wyniku finansowego zrealizowanego na czynnościach podlegających opodatkowaniu VAT wyświadczonych na rzecz Zamawiającego. W konsekwencji, w ocenie Spółki rozliczenie wyniku finansowego na projekcie nie stanowi świadczenia na rzecz D..

Stanowisko Spółki znajduje swoje poparcie w orzecznictwie sądów administracyjnych. W tym zakresie warto wskazać na orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 16 grudnia 2010 r. sygn. I SA/Rz 760/10 (potwierdzone wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 lutego 2012 r. sygn. I FSK 562/11), zgodnie z którym, „Wzajemne rozliczenie z tytułu finansowania działalności lub podziału zysku dokonywane przez skarżącą uczelnię jako lidera a pozostałymi uczelniami, biorąc pod uwagę unormowania art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 1 ustawy nie stanowią dla skarżącej uczelni świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i nie podlegają opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.”

Podobne stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 23 kwietnia 2012 r. sygn. I SA/Po 880/11, w którym stwierdzono, że „Nie stanowi bowiem ani dostawy towarów, ani świadczenia usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT podział przychodów i kosztów konsorcjum dokonywany przez jego lidera na rzecz partnerów stosownie do ich udziału we wspólnym przedsięwzięciu.”

Dodatkowo należy wskazać, że świadczeniem usług opodatkowanym VAT może być wyłącznie takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument/odbiorca świadczenia, odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Tak więc dana czynność objęta będzie zakresem definicji „świadczenia usług” jedynie wówczas, gdy jedna ze stron transakcji może być uznana za beneficjenta tej czynności, na rzecz którego następuje jakieś przysporzenie.

Stanowisko takie prezentowane jest dość powszechnie przez Ministra Finansów (np. interpretacja indywidualna z 16 sierpnia 2011 r. IPTPP3/443-28/11-4/IB; interpretacja indywidualna z 18 lipca 2011 r. ITPP1/443-672/11/DM; interpretacja indywidualna z 9 listopada 2009 r. IPPB3/423-614/09-4/GJ), a także w wyrokach sądów administracyjnych (np. wspomniany wyrok WSA w Warszawie z 1 kwietnia 2008 r., III SA/Wa 2166/07).

W tym kontekście Wnioskodawca zaznacza, że z punktu widzenia podatku VAT, żaden z Partnerów Konsorcjum nie może zostać uznany za beneficjenta czynności podziału zysku/straty. W ocenie Spółki, rozlicznie wyniku finansowego projektu nie stanowi dla D./Spółki świadczenia wzajemnego od Spółki D. W wyniku rozliczenia, każdy z Partnerów otrzymuje należny mu zysk z projektu lub zobowiązany jest do pokrycia straty, proporcjonalnie do udziału w Konsorcjum. W konsekwencji, w ocenie Spółki, w analizowanym stanie faktycznym przy podziale zysku/straty nie dochodzi do wzajemnego świadczenia za wynagrodzeniem pomiędzy Partnerami Konsorcjum.

Ostatnim z warunków uznania czynności za opodatkowaną VAT jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy odpłatnością a świadczeniem. Z orzecznictwa TSUE, a zwłaszcza wyroków C-102/86 Apple and Pear Development Council z dnia 8 marca 1988 r., jak również w sprawie C-258/95 Julius Fillibeck Sóhne GmbH & Co. KG z dnia 16 października 1997 r., wynika, że odpłatność w rozumieniu art. 2 ust. 1 Dyrektywy VAT Dyrektywa 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE L z 11 grudnia 2006 r.) ma miejsce tylko wtedy, gdy pomiędzy dostawcą i odbiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych, a wynagrodzenie otrzymywane przez dostawcę stanowi rzeczywisty ekwiwalent za wyświadczoną usługę na rzecz odbiorcy (wyroki TSUE w sprawie C-16/93 R.J. Tolsma z dnia 3 marca 1994 r., jak również w sprawie C-246/08 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Finlandii z dnia 29 października 2009 r.).

W związku z tym, istnienie odpłatnego świadczenia usług zakłada istnienie bezpośredniego związku pomiędzy wyświadczoną usługą, a otrzymanym ekwiwalentem za to świadczenie. Warunek odpłatności jest więc nierozerwalnie związany z zachowaniem symetrii pomiędzy świadczeniem a wynagrodzeniem.

Należy jednak wskazać, że w opisanym stanie faktycznym w ramach rozliczenia zysku/straty pomiędzy Spółką a D., nie dochodzi do świadczenia wzajemnego pomiędzy Partnerami. W konsekwencji, przesłanka istnienia bezpośredniego związku pomiędzy odpłatnością a świadczeniem nie może zostać w żaden sposób spełniona.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że podział pomiędzy Partnerów Konsorcjum zysku lub straty z tytułu uczestnictwa w Konsorcjum nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu VAT. Wobec czego, transakcja taka nie powinna podlegać dokumentowaniu za pomocą faktury VAT. W myśl art. 106 ustawy o VAT, dokumentowaniu fakturą VAT podlegają wyłącznie czynności opodatkowane VAT. Jeżeli rozliczenie wyniku na projekcie nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu VAT, transakcja taka powinna zatem zostać udokumentowana przez Spółkę innym dokumentem np. notą księgową.

Stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę znajduje swoje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 czerwca 2010 r. nr IPPP3/443-292/10-2/MPe, zgodnie z którą „(...) wzajemne rozliczenia finansowe pomiędzy Liderem a Partnerami dotyczące przenoszenia Kosztów Konsorcjum, jak również dokonywania podziału przychodów w ramach Konsorcjum, biorąc pod uwagę unormowania art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji czynność ta nie powinna być dokumentowana fakturą VAT, lecz innym dowodem księgowym np. notą księgową.”

Analogiczne stanowisko Minister Finansów zajął w interpretacjach indywidualnych nr IBPP1/443-97/09/AS, IPPP2/443-1649/08-2/AS oraz ILPP2/443-659/09-4/MN.

Dodatkowo Wnioskodawca pragnie wskazać, że stanowisko Spółki jest zgodne z interpretacją indywidualną wydaną w przedmiotowym stanie faktycznym dla D. S.A. Oddział w Polsce, z upoważnienia Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 12 listopada 2012 r. nr IBPP2/443-844/12/WN.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Ponadto zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zawarł umowę o współpracy, która realizowana jest w oparciu o zawierane między stronami umowy konsorcjum. W ramach konsorcjów Wnioskodawca (Lider) realizuje projekty w zakresie robót budowlanych w zakresie budowy dróg i autostrad położonych w Polsce, przy czym na każdy z projektów jest zawierana odrębna umowa konsorcjum.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż umowa konsorcjum nie występuje ani w prawie cywilnym, ani podatkowym. Wyjątkiem jest prawo bankowe, które wymienia konsorcjum bankowe. Zawieranie takich porozumień jest jednak dopuszczalne (w ramach swobody umów). Stosownie do art. 353 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. u. Nr 16, poz. 93 ze zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Konsorcjum jest umową gospodarczą co najmniej dwóch przedsiębiorców, zawartą w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia, dla odniesienia wspólnych korzyści, przy jednoczesnej solidarnej odpowiedzialności wykonawców (konsorcjantów) za wykonanie umowy – z zakresu prawa zamówień publicznych. Wspólne przedsięwzięcia charakteryzuje to, że jego uczestnicy są związani ustaleniami umownymi. Ustalenia te mogą dotyczyć różnych kwestii, zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 3531 k.c. np. zasad reprezentacji, sposobu rozliczeń danego przedsięwzięcia, podziału robót, udziału w zyskach i stratach, itp.

Jak wskazano, celem zawiązania konsorcjum jest najczęściej wspólne działanie w realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy lub też szeroki zakres przedmiotowy przekracza możliwość jednego podmiotu. Umowa konsorcjum z reguły wiąże podmioty na czas określony, najczęściej oznaczony osiągnięciem celu, do którego zostało powołane. Podmioty tworzące konsorcjum zachowują niezależność w działaniach nieobjętych umową zaś w działaniach konsorcjum realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem. Konsorcjum zwykle nie jest spółką prawa handlowego, nie posiada osobowości prawnej, nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym, nie musi więc być rejestrowane.

Konsorcjum, jeśli wolą jego uczestników nie jest powołanie np. w formie spółki osobowej, nie jest żadnym z podmiotów wskazanych w ustawie. Oznacza to, że z punktu widzenia VAT każdy z członków konsorcjum jest odrębnym podatnikiem. Podatnikiem nie jest i nie może być natomiast samo konsorcjum.

Zawarcie umowy o wspólne przedsięwzięcie gospodarcze – umowy konsorcjum – nie ma na celu powstania nowego swoistego podmiotu gospodarczego, lecz stanowi porozumienie stron w zakresie realizacji wspólnego celu gospodarczego. A zatem, przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami podatku VAT.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – art. 2 pkt 22 ustawy.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego w myśl postanowień Umowy Realizacyjnej, zawartej w dniu 14 kwietnia 2010 r., strony umowy podzieliły prawa i obowiązki, ryzyko, koszty oraz wydatki, straty i przychody wynikające bezpośrednio i pośrednio z Umowy Konsorcjum, proporcjonalnie do wysokości udziałów stron w Konsorcjum (Wnioskodawca - 51%, D. - 49%). Jak wynika z umowy Realizacyjnej, fakturowanie robót będzie dokonywane na zasadach określonych w Umowie Kontraktowej, zgodnie ze wzorami dokumentów, przekazanych/zaakceptowanych przez Zamawiającego. Wnioskodawca pełni funkcję Lidera Konsorcjum, który zgodnie z Umową Realizacyjną, jest upoważniony do wystawiania na rzecz Zamawiającego faktur VAT na warunkach wynikających z Umowy Kontraktowej oraz do przejęcia należności przypadających Konsorcjum na swój rachunek bankowy podany w fakturze VAT. Z postanowień Umowy Realizacyjnej wynika, że D. wystawi fakturę na 100% kosztów poniesionych w związku z realizacją Kontraktu, w tym z tytułu wykonanych robót i zużytych materiałów w danym okresie rozliczeniowym, które powstały w wyniku zawarcia przez D. umów z podwykonawcami i dostawcami w oparciu o decyzję Dyrekcji Kontraktu. W dalszej części Umowy Realizacyjnej (§ 6 – Podział środków otrzymanych od Zamawiającego) wskazano, że różnica pomiędzy wysokością zapłaty od Zamawiającego, a wysokością sumy poniesionych przez Strony zaakceptowanych kosztów będzie dzielona w proporcji do udziałów procentowych Stron Konsorcjum. W przypadku, gdy wysokość zapłaty od zamawiającego będzie wyższa niż wysokość poniesionych przez Konsorcjum kosztów (zysk) D. wystawi na Lidera fakturę opiewająca na 49% tej sumy. W przypadku natomiast, gdy wysokość zapłaty od Zamawiającego będzie niższa niż wysokość poniesionych przez Konsorcjum kosztów (strata), Lider wystawi na D. fakturę, opiewającą na różnicę 49% tej sumy. Rozliczenie to powinno być dokonane w cyklach kwartalnych i jest wykonywane przez Dyrekcję Kontraktu. W związku z takimi postanowieniami Umowy Realizacyjnej, dotyczącej budowy odcinka autostrady, fakturami VAT dokumentowane są dwa rodzaje transakcji:

• zarówno świadczenie usług i dostawy towarów przez Partnera na rzecz Lidera,
  

• podział zysku/straty pomiędzy Partnerów.
  
  
  

Z treści wniosku wynika również, że Wnioskodawca dostawę towarów lub wykonanie usług dokumentuje fakturami VAT wystawionymi na rzecz Zamawiającego. Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się jedynie do sposobu dokumentowania podziału między Partnerów Konsorcjum zysku lub straty z tytułu uczestnictwa w Konsorcjum.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż od zapisów umowy zależy, czy poszczególni członkowie konsorcjum świadczą usługi na swoją rzecz i mają obowiązek wystawić faktury VAT, czy usług tych nie świadczą i nie mają prawa wystawić faktur. Zauważyć trzeba, że umowy należy oceniać nie według nazwy, a według zapisów, które regulują wzajemne prawa i obowiązki stron umowy.

Z opisu sprawy wynika, że rozliczenie zysku/straty jest konsekwencją realizacji projektu przy którym dokonywano dostawy towarów/świadczenia usług na rzecz Zamawiającego. W wyniku tego rozliczenia, każdy z Partnerów otrzymuje należny mu zysk lub zobowiązany jest do pokrycia straty, proporcjonalnie do udziału w Konsorcjum. Tak więc, przy tym podziale zysku/straty nie dochodzi tak naprawdę do wzajemnego świadczenia za wynagrodzeniem pomiędzy Partnerami Konsorcjum, jest to element wzajemnych rozliczeń między stronami umowy. Czynność ta nie rodzi zatem skutków w podatku od towarów i usług, a tym samym nie podlega fakturowaniu.

Biorąc zatem pod uwagę przytoczone unormowania stwierdzić należy, iż kwota wypłacona w związku z wzajemnym rozliczeniem zysków lub strat w Konsorcjum z tytułu zawartej umowy pomiędzy Wnioskodawcą a D., dotycząca podziału środków otrzymanych od Zamawiającego, biorąc pod uwagę unormowania art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji czynność ta nie powinna być dokumentowana fakturą VAT, lecz innym dowodem księgowym np. notą księgową.

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy należy uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.