Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-361/13/BJ
z 21 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 29 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwot zapłaconych za pracownika lub zwróconych pracownikowi wydatków z tytułu wyżywienia w czasie podróży służbowej -jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwot zapłaconych za pracownika lub zwróconych pracownikowi wydatków z tytułu wyżywienia w czasie podróży służbowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zgodnie z obowiązującymi u Wnioskodawcy procedurami rozliczenia kosztów podróży służbowych odbywanych przez funkcjonariuszy celnych i zatrudnionych pracowników dokonuje się na podstawie przepisów:

1. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz.167)
2. rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie należności przysługujących funkcjonariuszom celnym z tytułu podróży służbowych odbywanych na obszarze kraju {Dz. U. z 2009 r., Nr 181, poz.1413)
   
   

Zgodnie z ww. przepisami pracownikowi/funkcjonariuszowi celnemu przebywającemu w podróży służbowej przysługuje m.in. dieta na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia. Wysokość diety uzależniona jest od czasu trwania podróży służbowej, a ponadto jej wysokość zmniejszana jest o koszt zapewnionego bezpłatnego wyżywienia. Maksymalnie dieta, przy założeniu, że podróż służbowa trwa ponad 12 godzin, a pracownikowi nie zapewniono żadnego posiłku, wynosi obecnie 30 zł.

Zdarza się, że pracownicy/funkcjonariusze celni w ramach odbywanych podróży służbowych, uczestniczą w spotkaniach, warsztatach, szkoleniach, których organizator zapewnia całodzienne wyżywienie, a kosztami tego wyżywienia obciąża pracodawcę.

Wówczas koszty te regulowane są w dwojaki sposób:

1. organizator szkolenia, warsztatów itp., wystawia i przesyła fakturę VAT na adres Wnioskodawcy, a Wnioskodawca płaci wartość wykazaną na fakturze ze środków budżetowych. Koszty wyżywienia ujmowane są w księgach rachunkowych jako koszty odbytych przez pracowników/funkcjonariuszy celnych podróży służbowych,
2. pracownik/funkcjonariusz celny uiszcza w miejscu oddelegowania należność z uzyskanej zaliczki lub ze środków własnych, a płatność za uzyskane wyżywienie rozlicza jako koszty podróży służbowej na druku plecenia wyjazdu służbowego, dołączając do niego fakturę zakupu. Zgodnie z rozliczeniem Wnioskodawca dokonuje pracownikowi/funkcjonariuszowi celnemu zwrotu poniesionych kosztów wyżywienia.
   
   

Zgodnie z art. 21 ust. l pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), wskazanym we wniosku ORD-IN w części E.3 jako przepis prawa będący przedmiotem interpretacji, wolne od podatku dochodowego są diety oraz inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery i budżetowej z tytułu podróży służbowej.

Zatem przedmiotowe zwolnienie jest limitowane wysokością diet i innych należności za czas podróży służbowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku podróży służbowej, kwota zapłaconych za pracownika lub zwróconych pracownikowi wydatków z tytułu wyżywienia (w wysokości przekraczającej limit diety) stanowi przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, czy też należy uznać, że nadwyżka pomiędzy dietą wskazana w § 7 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 29 stycznia 2013 r., a zapłaconą kwotą faktury za wyżywienie pracownika nie podlega opodatkowaniu?

Zdaniem Wnioskodawcy koszty podróży służbowej rozliczane są w oparciu o rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz.167) oraz rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie należności przysługujących funkcjonariuszom celnym z tytułu podróży służbowych odbywanych na obszarze kraju (Dz. U. z 2009 r., Nr 181, poz.1413).

W obu przypadkach Wnioskodawca rozliczając koszty podróży służbowej uwzględnia wysokość diety określoną w § 7 ust. 1 rozporządzenia i zwalnia z podatku dochodowego zgodnie z art. 21 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast nadwyżka kosztów wyżywienia ponad dietę winna stanowić przychód funkcjonariusza celnego/pracownika ze stosunku służbowego/pracy, od którego jako płatnik Wnioskodawca pobiera zaliczkę na podatek, na zasadach określonych w art. 32 ustawy, w związku z art. 12 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.