Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-139/13-2/MW
z 7 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22.02.2013 r. (data wpływu 25.02.2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów dotyczących korekty podatku naliczonego VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25.02.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów dotyczących korekty podatku naliczonego VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką akcyjną z siedzibą w Polsce, polskim rezydentem podatkowym i nie posiada zagranicznych zakładów w rozumieniu art. 4a pkt 11 Ustawy CIT. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której nabywa towary i usługi wykorzystywane przez niego do wykonywania zarówno czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo Wnioskodawcy nie przysługuje.

W związku z tym, Wnioskodawca po zakończeniu roku był w przeszłości zobowiązany do dokonania dla zakończonego roku podatkowego korekty kwoty podatku VAT odliczonego, zgodnie z art. 91 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., „Ustawa VAT”).

Wnioskodawca był i jest zarejestrowanym podatnikiem VAT i składa miesięczne deklaracje VAT-7.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku, gdy Wnioskodawca dokonywał w przeszłości korekty kwoty podatku VAT odliczonego zgodnie z art. 91 ustawy VAT powodującej zmniejszenie podatku VAT naliczonego, a podatek ten nie podlega uwzględnieniu w wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – Wnioskodawca miał w przeszłości prawo rozpoznać koszt uzyskania przychodu w kwocie równej kwocie korekty?
2. W którym miesiącu Wnioskodawca miał w przeszłości prawo rozpoznać koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w pytaniu 1?
   
   

Ad.1 i 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym:

1. Wnioskodawca był w przeszłości uprawniony do uznania kwoty korekty podatku VAT odliczonego zgodnie z art. 91 Ustawy VAT w koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy,
2. Wnioskodawca był w przeszłości uprawniony do rozliczenia w koszty uzyskania przychodów kwoty korekty podatku naliczonego VAT w tym miesiącu, w którym Wnioskodawca składał (w przeszłości) deklarację VAT uwzględniającą korektę podatku VAT naliczonego, dokonaną w trybie art. 91 Ustawy VAT.
   
   

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. c Ustawy CIT, „Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 16a-16m, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji - w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług”.

A zatem, co do zasady rozliczenia podatnika w podatku VAT nie mają wpływu na wartość jego zobowiązań w podatku CIT; wyjątkiem są jednak sytuacje, gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia naliczonego podatku VAT. Możliwe są tu przy tym zarówno przypadki, gdy brak prawa do odliczenia podatku VAT jest już podatnikowi znany w trakcie roku, jak i sytuacje, gdy już po końcu roku następują zmiany w zakresie uprawnień podatnika do odliczenia podatku VAT naliczonego. Do tych drugich sytuacji należy konieczność dokonania korekty, o której mowa w art. 91 Ustawy VAT. Prawo do zaliczenia podatku naliczonego korygowanego na podstawie art. 91 Ustawy VAT w koszty uzyskania przychodu przysługuje dopiero w chwili kiedy została złożona deklaracja VAT uwzględniająca korektę podatku VAT naliczonego. Z przedmiotowego przepisu nie wynika, aby właściwym trybem rozliczenia kosztu uzyskania przychodu była korekta okresów wcześniejszych, w konsekwencji korektę tę należy uwzględnić w rozliczeniu podatku CIT za okres, w którym faktycznie złożono deklarację, w której wykazano korektę podatku naliczonego, a nie w okresie za który dokonano korekty.

Przepisy Ustawy CIT nie przewidują szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego dla rozliczenia w koszty uzyskania przychodów korekty, o której mowa w art. 91 Ustawy VAT. Zgodnie z art. 15 ust. 4d Ustawy CIT, „Koszty uzyskania przychodu, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia (…)”. Natomiast na podstawie ust. 4e tego artykułu, „Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku)”. Nie ma wątpliwości, że zdarzeniem pozwalającym na ujęcie przedmiotowego kosztu w księgach rachunkowych jest dopiero podpisanie i złożenie deklaracji VAT uwzględniającej korektę podatku VAT naliczonego.

Powyższy pogląd potwierdzają interpretacje indywidualne Ministerstwa Finansów: z 16 września 2010 r., sygn. ILPB3/423-530/10-3/MM, z 5 listopada 2010 r., sygn. ILPB3/423-671/10-3/EK, z 26 stycznia 2012 r., sygn. IPPB3/423-923/11-2/JD.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w powołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Za koszty uzyskania przychodów, co do zasady, nie uważa się również, zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatku od towarów i usług.

Zasada ta wynika z konstrukcji prawnej tego podatku, który z założenia jest neutralny dla przedsiębiorców. Zgodnie bowiem z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r., Nr 177 poz. 1054 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Od zasady zakazującej zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatku od towarów i usług ustawodawca przewidział jednak wyjątki.

Jako taki należy traktować regulację zawartą w art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 16a-16m, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji – w części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 91 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Stosownie do art. 91 ust. 3 tej ustawy, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której nabywa towary i usługi wykorzystywane do wykonywania zarówno czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo Wnioskodawcy nie przysługuje.

W związku z tym, Wnioskodawca po zakończeniu roku był w przeszłości zobowiązany do dokonania dla zakończonego roku podatkowego korekty kwoty podatku VAT odliczonego, zgodnie z art. 91 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewidują żadnego szczególnego momentu powstania kosztu uzyskania przychodu będącego wynikiem dokonanej korekty.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem tut. Organu, Wnioskodawca był uprawniony do uznania kwoty korekty podatku VAT odliczonego zgodnie z art. 91 ustawy VAT w koszty uzyskania przychodów. Za moment powstania kosztu uzyskania przychodu należy uznać moment złożenia deklaracji podatkowej w podatku od towarów i usług, za pierwszy okres rozliczeniowy następujący po zakończeniu roku, którego korekta dotyczy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Ponadto należy wskazać, iż zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci, mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej stanowi z kolei, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. Uprawnienie wynikające z powyższego przepisu nie zostało ograniczone do konkretnych podatków. Zatem przysługuje wszystkim wskazanym w tym przepisie podmiotom, zobowiązanym na podstawie przepisów prawa podatkowego do składania deklaracji podatkowych, w których treści wykazywane jest zobowiązanie podatkowe lub kwota nadpłaty podatku.

Jednocześnie, korekta zeznania jest możliwa tylko wtedy, jeśli zobowiązanie podatkowe nie uległo przedawnieniu (zobowiązanie przedawnia się, co do zasady, z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku – art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej).

Dodatkowo nadmienia się, iż wydana interpretacja indywidualna nie rozstrzyga kwestii związanych z zasadnością złożonych przez Spółkę korekt deklaracji VAT, a dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) zainteresowanego, tj. konsekwencji złożonych przez Spółkę korekt deklaracji VAT na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.