Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/4441-4/13/AF
z 20 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

WYDANA W WYNIKU UWZGLĘDNIENIA SKARGI

W związku ze skargą z dnia 20 maja 2013 r. (data wpływu 22 maja 2013 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 6 marca 2013 r. nr ITPP3/443-108/12/13-S/AF w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku wyrobów węglowych zużywanych w działalności gospodarczej podmiotu, doręczoną w dniu 26 marca 2013 r. (data potwierdzenia odbioru), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów, w trybie art. 54 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012, poz. 749 ze zm.) w zw. z § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), uwzględniając skargę w całości, zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 6 marca 2013 r. nr ITPP3/443-108/12/13-S/AF, uznając stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał na wniosek złożony w dniu 11 kwietnia 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku wyrobów węglowych zużywanych w działalności gospodarczej podmiotu, indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 6 marca 2013 r. nr ITPP3/443-108/12/13-S/AF.

W ww. wniosku przedstawiono opis stanu faktycznego, z którego wynikało, że według stanu na dzień 2 stycznia 2012 r. Spółka posiadała zapas miału węglowego, który stopniowo zużywa wyłącznie do własnych celów opałowych. Od dnia 16 grudnia 2002 r. posiada wdrożony System Zarządzania Środowiskowego, potwierdzony wydanym certyfikatem (ważny do dnia 28 lutego 2014 r.). Powyższy certyfikat potwierdza, że ww. System Zarządzania Środowiskowego spełnia wymagania ISO 14001:2004, które są równoznaczne za spełnieniem wymagań PN-EN ISO 14001:2005. Ponadto Spółka posiada aktualne pozwolenia, umowy oraz decyzje administracyjne określające rodzaje i ilość zanieczyszczeń wytwarzanych i emitowanych do środowiska, tj.: pozwolenie na wprowadzanie do powietrza zanieczyszczeń gazowych i pyłowych (ważne do dnia 5 stycznia 2015 r.), pozwolenie na odprowadzanie ścieków przemysłowych do kanalizacji miejskiej (ważne do dnia 24 lutego 2013 r.), pozwolenie na odprowadzanie wód deszczowych i roztopowych do Rowu ... (ważne do dnia 22 grudnia 2015 r.), pozwolenie na wytwarzanie odpadów niebezpiecznych i innych niż niebezpieczne (ważne do dnia 31 grudnia 2019 r.), umowę zawartą na czas nieokreślony z "M." Sp. z o.o. w G. w zakresie warunków dostawy wody z urządzeń zaopatrzenia oraz odprowadzania ścieków przemysłowych do urządzeń kanalizacyjnych, umowę zawartą na czas nieoznaczony z Przedsiębiorstwem Sp. z o.o. w zakresie oddania pojemników służących do gromadzenia odpadów oraz odbioru odpadów, decyzję administracyjną wydaną w dniu 19 lipca 2002 r. przez Urząd Miejski w G. zatwierdzająca Statut Spółki Wodnej (Spółka jest jej członkiem). Spółka w swojej historii nie płaciła i nie płaci kar z tytułu nieprzestrzegania przepisów w zakresie ochrony środowiska na rzecz Urzędu Marszałkowskiego. Wnosi opłaty za gospodarcze korzystanie ze środowiska oraz ponosi koszty utrzymania certyfikatu i sytemu zarządzania środowiskowego, zgodnie z wymogami ISO 14001.

Spółka nie jest zarejestrowana w rejestrze EMAS, o którym mowa w ustawie z dnia 15 lipca 2011 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) – Dz. U. Nr 178, poz. 1060, ponieważ udział organizacji w systemie EMAS nie jest obowiązkowy, a w praktyce różnica pomiędzy EMAS a normą ISO 14001, której wymagania Spółka spełnia, polega na publikowaniu deklaracji środowiskowej oraz innych procedur związanych z rejestracją w systemie EMAS.

Spółka nie może uczestniczyć w systemie EU ETS, ponieważ posiadane przez Spółkę instalacje nie spełniają wartości progowych w odniesieniu do zgodności produkcyjnych określonych w załączniku do ustawy część A lp. 1 (Dz. U. Nr 122 poz. 695) – moc cieplna posiadanej kotłowni wynosi 11,63 MW, natomiast wykorzystane jest tylko 5 MW.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy posiadany przez Spółkę certyfikat (ważny do dnia 28 lutego 2014 r.) potwierdzający, że wdrożony system zarządzania środowiskowego spełnia wymagania ISO 14001:2004, które są równoznaczne ze spełnieniem wymagań PN-EN ISO 14001:2005, posiadane aktualne pozwolenia, umowy , decyzje administracyjne ze Spółką Wodną, przestrzeganie przez Spółkę wszelkich wymogów prawnych w zakresie ochrony środowiska, zwalniają Spółkę od podatku akcyzowego od zużycia do własnych celów opałowych zapasu miału węglowego pozostającego na stanie magazynowym na dzień 2 stycznia 2012 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, jest zwolniony od podatku akcyzowego w związku ze zużyciem do własnych celów opałowych zapasu miału węglowego, pozostającego na stanie magazynowym na dzień 2 stycznia 2012 r. Wynika to z następujących faktów:

• wdrożenia w Spółce od dnia 16 grudnia 2002 r. systemu zarządzania środowiskowego, spełniającego wymagania ISO 14001:2004, równoznacznego z wymaganiami PN-EN ISO 14001:2005 (system potwierdzony certyfikatem ważnym do dnia 28 lutego 2014 r.);
• posiadania aktualnych pozwoleń, umów, decyzji administracyjnych w zakresie ochrony środowiska;
• niemożności uczestniczenia w systemie EU ETS z uwagi na to, że posiadane instalacje nie spełniają wartości progowych w odniesieniu do zdolności produkcyjnych określonych w załączniku do ustawy część A lp. 1 (Dz. U. Nr 122, poz. 695) – moc cieplna kotłowni Spółki wynosi 11,63 MW, natomiast wykorzystane jest tylko 5 MW.

Ponadto Spółka uważa, że brak ustawowego obowiązku udziału w systemie EMAS nie może powodować obowiązku podatkowego.

W interpretacji indywidualnej z dnia 18 czerwca 2012 r. znak ITPP3/443-108/12/AF oceniono stanowisko Wnioskodawcy jako nieprawidłowe, wskazując, iż miał węglowy zużywany przez Spółkę do własnych celów opałowych nie korzysta ze zwolnienia od podatku akcyzowego na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym, ponieważ Spółka nie jest zarejestrowana w rejestrze EMAS i nie uczestniczy w systemie EU ETS.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Wyrokiem z dnia 6 listopada 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił zaskarżoną interpretację. Powyższe orzeczenie stało się prawomocne z dniem 11 stycznia 2013 r. (wpływ do tutejszego organu – 4 lutego 2013 r.).

W uzasadnieniu wyroku Sąd, zgadzając się z podstawowymi stwierdzeniami zwartymi w zaskarżonej interpretacji (dotyczącymi systemów EU ETS oraz EMAS), podkreślił, że nie doszukał się wyjaśnienia jaką drogą wyłożono zapisy ustawy o podatku akcyzowym tak, aby uzasadnić prawne twierdzenie, że miał węglowy zużywany przez Spółkę nie korzysta ze zwolnienia od podatku. Innymi słowy – zdaniem Sądu – w kontrolowanej interpretacji organ nie ujawnił metod stosowania prawa czy reguł interpretacji (w tym prounijnej), jakimi się posłużył.

W interpretacji indywidualnej z dnia 6 marca 2013 r. znak ITPP3/443-108/12/13-S/AF oceniono stanowisko Wnioskodawcy jako nieprawidłowe, ponownie wskazując, iż miał węglowy zużywany przez Spółkę do własnych celów opałowych nie korzysta ze zwolnienia od podatku akcyzowego na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym.

W dniu 20 maja 2013 r., za pośrednictwem tutejszego organu, Spółka po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na wydaną interpretację indywidualną, w której wniosła o:

1. uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej w całości;
2. zasądzenie na Jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Ww. interpretacji indywidualnej Spółka zarzuciła naruszenie prawa materialnego, tj. art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, poprzez jego niewłaściwą wykładnię, a mianowicie bezpodstawne zawężenie podmiotów uprawnionych do zwolnienia od podatku akcyzowego dla miału węglowego zużywanego dla własnych celów opałowych wyłącznie do podmiotów zarejestrowanych w rejestrze EMAS lub uczestniczących w systemie EU ETS, jako podlegających kontroli państwowej. W konsekwencji zarzuciła bezpodstawne uznanie, że wprowadzony przez Spółkę System Zarządzania Środowiskowego ISO-14001:2005 nie stanowi (w rozumieniu ww. przepisu) systemu prowadzącego do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska, skoro norma ta nie zawiera katalogu systemów prowadzących do osiągania powyższych celów.

Stosownie do treści art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy (…).

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi z dnia 20 maja 2013 r. uwzględnia skargę w całości i stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2012 r. (data wpływu 11 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego jest prawidłowe.

W treści skargi Spółka doprecyzowała opis stanu faktycznego poprzez stwierdzenie, że wprowadzony System Zarządzania Środowiskowego zgodny z normą PN-EN ISO 14001:2005 jest „audytowany i potwierdzony certyfikatem Wojskowej Akademii Technicznej”.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Wyrobami węglowymi – stosownie do zapisu ust. 1 pkt 1a powyższego artykułu - są wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ww. ustawy.

W załączniku tym wymieniono:

• w poz. 19 pod kodem CN ex 2701: węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych,
• w poz. 20 pod kodem CN ex 2702: węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych,
• w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00: koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

Z objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym wynika iż oznaczenie „ex” - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych;
3. dostawa wewnątrzwspólnotowa wyrobów węglowych;
4. import wyrobów węglowych;
5. eksport wyrobów węglowych;
6. użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych;
7. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
8. powstanie ubytków wyrobów węglowych.

W myśl ust. 3 powyższego artykułu, jeżeli w stosunku do wyrobów węglowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Zasadą jest zatem, iż obrót wyrobami węglowymi jest objęty systemem podatku akcyzowego, niemniej ustawodawca przewidział liczne wyłączenia od tej zasady stosując zwolnienia.

W myśl art. 163 ust. 1 ustawy, w okresie do dnia 1 stycznia 2012 r. zwalnia się od akcyzy, węgiel i koks objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00, przeznaczone do celów opałowych.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy (obowiązującym od dnia 2 stycznia 2012 r.), zwalnia się od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.

Stosownie do treści art. 31a ust. 2 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez podmioty gospodarcze, w których wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 2, jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych (…) – ust. 4 ww. artykułu.

Istotą zagadnienia, w kontekście stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę, jest ustalenie zakresu zwolnienia od podatku określonego w ww. przepisie, tj. w art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym. Innymi słowy konieczne jest wywiedzenie z powołanych przepisów normy prawnej, przy zastosowaniu odpowiednich reguł interpretacji.

Pierwszoplanową wykładnią jest wykładnia językowa, polegająca na ustaleniu treści normy prawnej na podstawie możliwego sensu słów, za pomocą których sformułowano dany przepis. Proces ten nie może jednak ograniczać się jedynie do semantycznych czy syntaktycznych reguł języka. Konieczne jest także odwołanie się do tego, co prawodawca przez dane słowa chce osiągnąć. Jeżeli w wyniku zastosowania tej wykładni „odkodowana” zostanie norma prawna, nie jest konieczne sięganie do pozostałych reguł interpretacji (clara non sunt interptretanda).

W przedmiotowej sprawie, zastosowanie wykładni językowej do powołanych przepisów prawa nie daje jednoznacznej odpowiedzi na podstawowe pytanie: jaki jest zakres omawianego zwolnienia od podatku. Niewątpliwie jest to zwolnienie o charakterze podmiotowo-przedmiotowym. Dla jego zastosowania bowiem konieczne jest spełnienie podstawowej przesłanki przedmiotowej, tj. zużycie wyrobów węglowych w sposób prowadzący do osiągnięcia celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej. Jednakże spełnienie powyższego, zgodnie z treścią przepisu, może nastąpić jedynie poprzez wprowadzenie przez podmiot ubiegający się o zwolnienie odpowiedniego sytemu (przesłanka podmiotowa). Ustawodawca nie sprecyzował jednak, jakie systemy spełniają powyższe wymagania.

Przez system należy rozumieć uporządkowany układ elementów, pomiędzy którymi zachodzą określone relacje, tworzące pewną całość (Język polski. Współczesny słownik języka polskiego, pod red. Bogusław Dunaj, Warszawa 2007, t. 2, s. 1757). Nie każdy tego typu układ elementów może być systemem w rozumieniu analizowanego przepisu. Musi on, co wynika wprost z brzmienia przepisu, prowadzić do osiągania jasno sprecyzowanych celów. Jak wskazano wcześniej, przy interpretowaniu danego przepisu prawa należy mieć na względzie to, co ustawodawca chciał przez dane stwierdzenia osiągnąć. Pomocne w tym względzie jest odwołanie się do regulacji funkcjonujących w Unii Europejskiej, które zostały implementowane do krajowego porządku prawnego, w tym m. in. w postaci omawianego przepisu.

Na szczeblu unijnym reguły opodatkowania wyrobów węglowych określa dyrektywa Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. WE L Nr 283, s. 51 ze zm.; Dz. U. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, s. 405). Regulacja ta określa zasady opodatkowania podatkiem akcyzowym wszystkich wyrobów energetycznych. Pozostawiając poszczególnym państwom margines swobody, dyrektywa energetyczna ustala zakres wyrobów opodatkowanych, minimalne stawki podatku, zwolnienia od podatku oraz mechanizmy jego pobierania. Zgodnie z art. 2 dyrektywy, energia elektryczna, węgiel kamienny, węgiel brunatny, koks oraz gaz ziemny stanowią „wyroby energetyczne” podlegające tej regulacji. Poszczególne państwa Unii Europejskiej (zgodnie z zasadą lojalności) zobligowane zostały do opodatkowania określonych zastosowań ww. wyrobów. Przy czym istotne jest to, że zasadą nadrzędną jest opodatkowanie tych produktów, przy wyraźnie ograniczonej możliwości stosowania zwolnień. W związku z powyższym wszystkie przepisy dotyczące zwolnień od podatku muszą być interpretowane ściśle.

Stosownie do treści art. 17 ww. dyrektywy, możliwe jest stosowanie zwolnienia od podatku, „w przypadku gdy wprowadzone zostały w życie systemy zezwoleń handlowych lub równoważne uzgodnienia, o ile prowadzą one do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej”. Analiza powyższego zapisu prowadzi wprost do wniosku, iż podmioty zamierzające korzystać z powyższego zwolnienia muszą uzyskać odpowiednie zezwolenie lub też dokonać określonych uzgodnień. Każda z tych sytuacji zakłada istnienie zewnętrznego podmiotu. Co więcej podmiotu posiadającego uprawnienia kontrolne.

Podsumowując powyższe stwierdzić należy, że zwolnienie określone w art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym jest zwolnieniem udzielanym podmiotom ze względu na przeznaczenie - osiąganie celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej. Analiza językowa ww. przepisu, uwzględniająca wykładnię prounijną, prowadzi do wniosku, że zwolnienie to podlega kontroli państwowej ( w tym również kontroli sprawowanej przez podmioty „upoważnione” przez państwo), mającej na celu przede wszystkim wyeliminowanie ewentualnych nadużyć, aby nie doprowadziły one do naruszenia konkurencji. Tym samym nie każdy system, rozumiany jako uporządkowany układ elementów, pomiędzy którymi zachodzą określone relacje, tworzące pewną całość, jest systemem uprawniającym dany podmiot do stosowania zwolnienia od podatku.

Ministerstwo Gospodarki powołało na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 138, poz. 935 ze zm.) państwową osobę prawną - Polskie Centrum Akredytacji (PCA) - upoważnioną do akredytacji jednostek oceniających zgodność oraz sprawującą nadzór nad akredytowanymi jednostkami, włączając w to nadzór nad audytami przeprowadzanymi przez te jednostki. Zakres działalności akredytacyjnej obejmuje m. in. certyfikację systemów zarządzania środowiskowego wg normy PN-EN ISO 14001.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego zawarty we wniosku oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że miał węglowy zużywany przez Spółkę do własnych celów opałowych korzysta ze zwolnienia od podatku akcyzowego na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym, o ile wprowadzony przez Spółkę System Środowiskowego (spełniający wymagania ISO 14001:2004, równoznaczne za spełnieniem wymagań PN-EN ISO 14001:2005) jest „audytowany” przez akredytowaną i certyfikowaną jednostkę, a Spółka prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 31a ust. 4 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.