Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-440/13/EM
z 27 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2013 r. (data wpływu 16 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad dokonania korekty przychodu na podstawie wystawionych faktur korygujących - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad dokonania korekty przychodu na podstawie wystawionych faktur korygujących.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, jest osobą fizyczną samodzielnie prowadzącą działalność gospodarczą. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej jest wykonywanie usług budowlanych, tj. wykonywanie posadzek przemysłowych na zlecenie. Od 2012 roku Wnioskodawca zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje za pomocą ksiąg rachunkowych, na zasadach określonych w ustawie o rachunkowości. Wnioskodawca uważa, że w latach następnych będzie także zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych, a od uzyskanego dochodu będzie opłacał podatek dochodowy od osób fizycznych wg stawki podatkowej w wysokości 19%. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych. Należne zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych opłaca miesięcznie.

Wnioskodawca w 2012 r. wykonał oraz sprzedał, na rzecz osoby fizycznej samodzielnie prowadzącej działalność gospodarczą, usługę budowlaną, której wykonanie zostało udokumentowane w dniu 8 sierpnia 2012 r. fakturą VAT na kwotę netto 65.070 zł.

Po wykonaniu przedmiotowej usługi, w dniu 4 stycznia 2013 r. Wnioskodawca po negocjacjach postanowił zmniejszyć (udzielić upustu) wartość należnego wynagrodzenia za wykonaną usługę budowlaną w dniu 8 sierpnia 2012 r. o kwotę netto 12.224,47 zł, które to zmniejszenie zostało przez Wnioskodawcę udokumentowane fakturą VAT korygującą z dnia 4 stycznia 2013 r., zaewidencjonowaną w księgach rachunkowych za rok obrotowy 2013 r. Wnioskodawca mając za podstawę między innymi interpretację indywidualną Ministra Finansów nr ITPB1/415-1145b/12/DP wydaną na jego wniosek w dniu 18 stycznia 2013 r. postanowił, że składając do dnia 30 kwietnia 2013 r. zeznanie podatkowe w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2012 r., pomniejszy przychód uzyskany z tytułu prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej za rok podatkowy 2012 r. o kwotę 12.224,47 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo pomniejszyć uzyskany za rok podatkowy 2012 r. przychód z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej o kwotę zmniejszonego w dniu 4 stycznia 2013 r., wynagrodzenia w wysokości netto 12.224,47 zł, udokumentowanego fakturą VAT korygującą z dnia 4 stycznia 2013 r., które to wynagrodzenie było należne za wykonaną oraz sprzedaną w roku 2012 r. usługę budowlaną, udokumentowaną przez Wnioskodawcę fakturą VAT z dnia 8 sierpnia 2012 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają zasad dokonywania korekt przychodów ani też nie określają momentu zmniejszania przychodów. Mając jednakże za podstawę fakt, iż art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, iż w przypadku prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej przychodem są wyłącznie przychody faktycznie uzyskane należy uznać, iż Wnioskodawca ma prawo pomniejszyć uzyskany za rok podatkowy 2012 r. przychód z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej o kwotę zmniejszonego w dniu 4 stycznia 2013r., wynagrodzenia w wysokości netto 12.224,47 zł, udokumentowanego fakturą VAT korygującą z dnia 4 stycznia 2013r., które to wynagrodzenie było należne za wykonaną oraz sprzedaną w roku 2012 r. usługę budowlaną udokumentowaną przez podatnika fakturą VAT z dnia 8 sierpnia 2012 r.

Natomiast za bez znaczenia należy uznać fakt, iż Wnioskodawca w księgach rachunkowych prowadzonych dla roku obrotowego 2013 r. wykazuje, iż kwota 12.224,47 zł pomniejsza uzyskane przez stronę przychody za rok obrotowy 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

• wystawienia faktury albo
• uregulowania należności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają zasad dokonywania korekt przychodów. Brak jest również uregulowań dotyczących momentu zmniejszenia (powiększenia) przychodów, tj. czy przychód pomniejsza się (powiększa) w dacie korekty, czy też w dacie powstania przychodu należnego.

Wobec powyższego, należy posłużyć się literalną wykładnią wyżej powołanych przepisów, która prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe. Dla ustalenia przychodu istotnym zagadnieniem jest określenie daty uzyskania przychodu, z którą ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych łączy moment powstania obowiązku podatkowego. Pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu należnego ma dzień dokonania czynności – wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego wykonania usługi lub jej częściowego wykonania. Późniejsze skorygowanie tego przychodu nie powoduje zmiany daty powstania tego przychodu. Dokonana korekta powinna zatem mieć wpływ na przychody należne, które wystąpiły, bowiem dotyczy ona uprzednio wykazanych przychodów, a nie jakichkolwiek innych przychodów.

Celem wystawienia faktury korygującej – a w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wystawił fakturę korygującą – jest wykazanie prawidłowej wysokości już osiągniętego przychodu, należnego za dany okres rozliczeniowy. Faktura korygująca nie zmienia daty zdarzenia gospodarczego związanego z powstaniem tego przychodu, nie zmienia też daty powstania obowiązku podatkowego.

Należy przy tym podkreślić, iż faktura jest dowodem księgowym stanowiącym podstawę ujmowania w księgach rachunkowych przychodu należnego oraz wskazuje na wielkość i wartość sprzedaży. Powinna więc potwierdzić jednoznacznie wartość transakcji. Natomiast faktury korygujące tę wartość korygują. Przychód należny wskazany na fakturze może być zatem korygowany przez wystawienie faktury korygującej. Faktura korygująca odnosi się więc do konkretnej faktury sprzedaży.

W konsekwencji istnieje konieczność dokonania korekty przychodu należnego oraz jego pochodnych (dochód, należny podatek).

Przy czym, korekta przychodu należnego, wynikająca z korekty wystawionych faktur, winna zostać dokonana wstecz, do okresu zaewidencjonowania faktury pierwotnej. Jak już wskazano, w sytuacji gdy wystawione faktury pierwotne nieprawidłowo dokumentują stan faktyczny (nienależny przychód), korekty nie generują nowego momentu powstania przychodu, lecz odnoszą się do przychodu uprzednio wykazanego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera przepisów określających zasady dokonywania korekt przychodów. Należy jednakże zauważyć, że korekta przychodu winna odnosić skutek w okresie, w którym przychód został wykazany. Korekty należy dokonać w dacie powstania przychodu, a więc w przypadku Wnioskodawcy w przychodzie w miesiącu sierpniu 2012 roku.

Z przepisu art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej wynika, że za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

Jednocześnie należy dodać, że zgodnie z art. 81 § 1 ww. ustawy, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 § 2 cyt. ustawy).

W myśl art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, należy przez to rozumieć również zeznania podatkowe, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Zatem jeżeli złożone zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za 2012 r. zawiera nieprawidłowe dane (przychód, koszy) to należy złożyć korygującą deklarację wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Końcowo wskazać należy, że z treści art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika, że u podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do zagadnień prawa podatkowego w kontekście zadanego pytania i zaprezentowanego przez Wnioskodawcę stanowiska. Przedmiotem jej nie może być natomiast kwestia oceny prawidłowości prowadzenia ksiąg rachunkowych. Przepisy ustawy o rachunkowości nie stanowią przepisów prawa podatkowego zdefiniowanych w art. 3 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Tym samym minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnienia do interpretowania tych przepisów w trybie wydawania indywidualnych interpretacji prawa podatkowego, określonych w art. 14b § 1 tej ustawy.

Zaznaczyć ponadto należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, tutejszy organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.