Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-362/13/BD
z 26 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późń. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura – 29 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie funkcjonariusza/pracownika biorącego udział w zawodach sportowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie funkcjonariusza/ pracownika biorącego udział w zawodach sportowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Funkcjonariusze celni i pracownicy zatrudnieni w Izbie Celnej reprezentują Dyrektora Izby Celnej w zawodach sportowych organizowanych w ramach Służby Celnej (rywalizacja pomiędzy jednostkami Służby Celnej) oraz różnego rodzaju imprezach sportowych (rywalizacja pomiędzy jednostkami organizacyjnymi Izby, eliminacje do udziału w zawodach organizowanych na szczeblu centralnym, współzawodnictwo z innymi służbami).

Każdorazowo, jeśli udział w zawodach sportowych odbywa się poza siedzibą pracodawcy, w której pracownik/funkcjonariusz pracuje/pełni służbę, wystawiane jest polecenie wyjazdu służbowego.

W związku z dużym ryzykiem wystąpienia wypadków, pracodawca obejmuje uczestników zawodów/imprezy ubezpieczeniem od następstw nieszczęśliwych wypadków. Koszt ubezpieczenia pokrywany jest z wydatków budżetowych Izby (środki publiczne). Ubezpieczenie ma charakter zbiorowy, ale załącznikiem do polisy jest imienna lista uczestników, a więc można ustalić jednostkowy koszt ubezpieczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszt ubezpieczenia NNW funkcjonariusza/pracownika celnego, który ponosi pracodawca, stanowi przychód funkcjonariusza/pracownika celnego podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Wnioskodawca w swoim stanowisku, przywołując treść art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1 pkt 1, art. 12 ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał, że do przychodów pracownika zaliczyć należy wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez pracodawcę koszty ubezpieczenia NNW na rzecz funkcjonariusza/pracownika w zawodach/imprezach sportowych winny stanowić przychód ze stosunku służbowego/pracy i winny podlegać opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 32 w zawiązku z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z generalną zasadą opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zatem wszelkie dochody podatnika nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych podlegają opodatkowaniu.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, iż źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy. Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a cyt. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Stosownie do art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów m. in. przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego Funkcjonariusze celni i pracownicy zatrudnieni w Izbie Celnej reprezentują Dyrektora Izby Celnej w zawodach sportowych organizowanych w ramach Służby Celnej (rywalizacja pomiędzy jednostkami Służby Celnej) oraz różnego rodzaju imprezach sportowych (rywalizacja pomiędzy jednostkami organizacyjnymi Izby, eliminacje do udziału w zawodach organizowanych na szczeblu centralnym, współzawodnictwo z innymi służbami). Każdorazowo, jeśli udział w zawodach sportowych odbywa się poza siedzibą pracodawcy, w której pracownik/funkcjonariusz pracuje/pełni służbę, wystawiane jest polecenie wyjazdu służbowego. W związku z dużym ryzykiem wystąpienia wypadków, pracodawca obejmuje uczestników zawodów/imprezy ubezpieczeniem od następstw nieszczęśliwych wypadków. Koszt ubezpieczenia pokrywany jest z wydatków budżetowych Izby (środki publiczne). Ubezpieczenie ma charakter zbiorowy, ale załącznikiem do polisy jest imienna lista uczestników, a więc można ustalić jednostkowy koszt ubezpieczenia.

Z opisu stanu faktycznego wynika więc, że pracownicy Wnioskodawcy wysyłani są na zawody sportowe, w ramach podróży służbowej, w celu budowania pozytywnego wizerunku pracodawcy, reprezentowania go na zewnątrz.

Trudno w takiej sytuacji przyjąć, iż wysyłając pracowników na zawody i ponosząc koszty ich podróży służbowej, w tym ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków takie działanie pracodawcy nakierowane jest na rzecz pracowników. W takiej sytuacji mamy do czynienia wręcz z sytuacją odwrotną, a mianowicie pracownicy oddelegowani przez Wnioskodawcę na zawody sportowe podejmują działania na jego rzecz promując w ten sposób jego wizerunek. Zatem nie sposób więc przyjąć, iż działania pracodawcy zostały poczynione jako nieodpłatne świadczenie na rzecz pracownika. Świadczenie nieodpłatne bowiem to takie, które pracownik otrzymuje całkowicie pod tytułem darmym, co oznacza, że w zamian za to świadczenie nic nie świadczy ani też nie zobowiązuje się do przyszłych świadczeń.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej uregulowania prawne należy stwierdzić, że wydatek w postaci zakupu ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków poniesiony na rzecz funkcjonariuszy/pracowników biorących udział w zawodach sportowych, który sfinansowany został ze środków budżetowych Wnioskodawcy nie będzie stanowił dla funkcjonariuszy/pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przez uczestnictwo w takich zawodach sportowych funkcjonariusze/pracownicy utrwalają jak i promują wizerunek danej instytucji, a zatem działają w interesie i na rzecz pracodawcy.

Reasumując, poniesiony przez Wnioskodawcę wydatek w postaci zakupu ubezpieczenia NNW na rzecz funkcjonariuszy/pracowników reprezentujących Wnioskodawcę w rozgrywkach sportowych nie będzie rodził dla wyżej wymienionych powstaniem przychodu ze stosunku służbowego/stosunku pracy, do którego zastosowania miałby art. 32 w zw. z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.