Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP5/443-98/13-2/PG
z 2 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2013 r. (data wpływu 13 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług prowadzenia szkoleń przygotowawczych do egzaminów dla osób ubiegających się o licencję agenta ubezpieczeniowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług prowadzenia szkoleń przygotowawczych do egzaminów dla osób ubiegających się o licencję agenta ubezpieczeniowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany zamierza świadczyć usługi w zakresie prowadzenia szkoleń przygotowawczych do egzaminów Komisji Nadzoru Finansowego dla osób ubiegających się o licencję KNF agenta ubezpieczeniowego. Zakres oraz zasady prowadzenia szkoleń i egzaminów szczegółowo reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 7 lipca 2005 r. w sprawie minimalnego zakresu szkolenia osób ubiegających się o wykonywanie czynności agencyjnych oraz zakresu obowiązujących tematów egzaminu i trybu jego przeprowadzenia (Dz. U. Nr 125, poz. 1053). Spółka nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz nie będzie świadczyć przedmiotowych szkoleń jako taka jednostka, nie jest uczelnią czy jednostką naukową i nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Usługami wchodzącymi w zakres świadczonych usług przez Wnioskodawcę będą usługi kształcenia zawodowego (lub przekwalifikowania zawodowego) inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT. Przedmiotowe usługi nie będą usługami finansowanymi ze środków publicznych. Osoby biorące udział w szkoleniach wykorzystywać będą nabytą wiedzę do pracy w charakterze agenta ubezpieczeniowego (sprzedaż polis ubezpieczeniowych życiowych, inwestycyjnych, majątkowych), a prowadzone szkolenia będą miały dwojaki skutek dla uczestników:

1. jeżeli uczestnik szkolenia pracuje w branży ubezpieczeniowej - szkolenie zapewni mu uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych,
2. jeżeli uczestnik podejmuje pracę jako agent ubezpieczeniowy - szkolenie zapewni mu kompletną wiedzę wymaganą do zaliczenia egzaminu, uprawniającego do świadczenia usług agenta ubezpieczeniowego.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy powyższe usługi szkoleń należy traktować jako przedmiotowo zwolnione od podatku od towarów i usług bez względu na wysokość obrotów?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 ppkt a, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego inne niż wymienione w pkt 26, prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Zainteresowany uważa, że szkolenia prowadzone przez niego będą należeć właśnie do czynności opisanych w ww. przepisie. Przepisami odrębnymi regulującymi powyższe szkolenia są przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 lipca 2005 r. (Dz. U. Nr 125, poz. 1053). W związku z powyższym Spółka uważa iż szkolenia opisane wyżej i spełniające wymienione okoliczności korzystać będą ze zwolnienia przedmiotowego od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Według art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 7 wymieniał jako zwolnione usługi w zakresie edukacji (ex 80) i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ust. 1 ustawy punktów 26-29, regulujących zwolnienia od podatku działalności edukacyjnej.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 347, str. 1 ze zm.).

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i ww. Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

W tym kontekście wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanym art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy wynika, że zwolnienie od podatku od towarów i usług obejmuje usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Zatem aby możliwe było skorzystanie ze zwolnienia, przewidzianego w powołanym przepisie ustawy, dany podmiot musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia. Natomiast jeśli chodzi o kwestię wychowania, należy wskazać, iż jest ona przypisana podmiotom, do których uczęszczanie jest obowiązkowe i regulowane przepisami. Zatem to szkoły obowiązkowe mają za zadanie realizować program wychowywania. Nie jest przy tym konieczne, by usługa w zakresie kształcenia była jednocześnie usługą w zakresie wychowania. Na podstawie przedmiotowego przepisu zwolnieniem od podatku mogą być objęte zarówno usługi w zakresie kształcenia, jak i usługi w zakresie wychowania.

Ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy, mogą natomiast korzystać uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, o ile świadczone przez te podmioty usługi są usługami kształcenia na poziomie wyższym.

W myśl natomiast art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

– oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Jednocześnie, stosownie do treści § 13 ust. 1 pkt 19 obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Natomiast na podstawie § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawa towarów ściśle z tymi usługami związane.

Przytoczone wyżej przepisy prawa podatkowego przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowane w całości ze środków publicznych. Co więcej przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego finansowanych w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenia usług i dostawy towarów ściśle z tymi usługami związanych. Dla zastosowania przedmiotowych zwolnień istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych lub też finansowanie danego szkolenia w co najmniej 70% ze środków publicznych.

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 77 str. 1). Rozporządzenie Rady nr 282/2011 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2011 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 282/2011 zastąpiło rozporządzenie Rady nr 1777/2005, które przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.).

Przepis art. 44 ww. rozporządzenia nr 282/2011 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca, czynny zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług, zamierza świadczyć usługi w zakresie prowadzenia szkoleń przygotowawczych do egzaminów Komisji Nadzoru Finansowego dla osób ubiegających się o licencję KNF agenta ubezpieczeniowego. Zainteresowany nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz nie będzie świadczyć przedmiotowych szkoleń jako taka jednostka, nie jest też uczelnią czy jednostką naukową i nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. W zakresie świadczonych przez Wnioskodawcę czynności będą usługi kształcenia zawodowego (lub przekwalifikowania zawodowego) inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT. Przedmiotowe usługi nie będą usługami finansowanymi ze środków publicznych. Osoby biorące udział w szkoleniach wykorzystywać będą nabytą wiedzę do pracy w charakterze agenta ubezpieczeniowego (sprzedaż polis ubezpieczeniowych życiowych, inwestycyjnych, majątkowych), a prowadzone szkolenia będą miały dwojaki skutek dla uczestników:

1. jeżeli uczestnik szkolenia pracuje w branży ubezpieczeniowej - szkolenie zapewni mu uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych,
2. jeżeli uczestnik podejmuje pracę jako agent ubezpieczeniowy - szkolenie zapewni mu kompletną wiedzę wymaganą do zaliczenia egzaminu, uprawniającego do świadczenia usług agenta ubezpieczeniowego.
   
   

Zainteresowany wskazał ponadto, iż zakres oraz zasady prowadzenia szkoleń i egzaminów szczegółowo reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 7 lipca 2005 r. w sprawie minimalnego zakresu szkolenia osób ubiegających się o wykonywanie czynności agencyjnych oraz zakresu obowiązujących tematów egzaminu i trybu jego przeprowadzenia (Dz. U. Nr 125, poz. 1053).

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Spółka ma wątpliwości, czy świadczone przez nią usługi będą mogły korzystać ze zwolnienia przedmiotowego od podatku VAT, bez względu na wysokość obrotów.

Dla oceny tego, czy szkolenia wykonywane przez Wnioskodawcę są zwolnione od podatku od towarów i usług, konieczne jest stwierdzenie:

1. czy są to usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostkę objętą systemem oświaty lub
2. czy są to usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz
1. czy są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub
2. czy są świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty lub
3. czy są finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Jak wskazał Zainteresowany w opisie sprawy, nie jest on jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz nie będzie świadczyć usług opisanych we wniosku jako taka jednostka. Nie jest on ponadto uczelnią ani jednostką naukową oraz nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Usługami wchodzącymi w zakres świadczonych usług przez Wnioskodawcę będą usługi kształcenia zawodowego (lub przekwalifikowania zawodowego) inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy.

Biorąc powyższe informacje pod uwagę stwierdzić należy, że usługi szkoleniowe, o których mowa we wniosku nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, ponieważ nie są spełnione przesłanki wynikające z powołanego przepisu.

W związku z czym należy przeanalizować, czy spełnione zostaną przesłanki warunkujące prawo do skorzystania ze zwolnienia w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Aby przedmiotowe usługi mogły korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, muszą być uznane za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz spełniać jeden z warunków określonych w lit. a-c powyższego przepisu.

Powołane wyżej przepisy prawa podatkowego przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowanych w całości ze środków publicznych. Zwolnieniu podlegają również usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, o czym stanowi § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem dla zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy lub § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia, istotne jest - w pierwszej kolejności - uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania.

W tym miejscu przypomnieć należy, iż sam Wnioskodawca poinformował, że usługami wchodzącymi w zakres świadczonych przez niego usług będą usługi kształcenia zawodowego (lub przekwalifikowania zawodowego). Osoby biorące udział w szkoleniach wykorzystywać będą bowiem nabytą wiedzę do pracy w charakterze agenta ubezpieczeniowego (sprzedaż polis ubezpieczeniowych życiowych, inwestycyjnych, majątkowych), przy czym prowadzone szkolenia będą miały dwojaki skutek dla uczestników:

1. jeżeli uczestnik szkolenia pracuje w branży ubezpieczeniowej - szkolenie zapewni mu uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych,
2. jeżeli uczestnik podejmuje pracę jako agent ubezpieczeniowy - szkolenie zapewni mu kompletną wiedzę wymaganą do zaliczenia egzaminu, uprawniającego do świadczenia usług agenta ubezpieczeniowego.
   
   

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż przedmiotowe szkolenia spełniają definicję usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Zatem, w tej sytuacji jest spełniony jeden z warunków wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy pozwalający na skorzystanie ze zwolnienia określonego w tym przepisie.

Jednakże Zainteresowany wskazał w opisie sprawy, iż nie posiada on akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz przedmiotowe usługi nie będą finansowane ze środków publicznych.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż usługi, o których mowa we wniosku nie będą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b i lit. c, ponieważ nie spełniają wymogów zawartych w tym przepisie.

Jednocześnie Zainteresowany poinformował, iż zakres oraz zasady prowadzenia szkoleń i egzaminów szczegółowo reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 7 lipca 2005 r. w sprawie minimalnego zakresu szkolenia osób ubiegających się o wykonywanie czynności agencyjnych oraz zakresu obowiązujących tematów egzaminu i trybu jego przeprowadzenia (Dz. U. Nr 125, poz. 1053).

Zgodnie z art. 4c ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154 ze zm.) osoba wykonująca czynności agencyjne albo czynności brokerskie jest obowiązana doskonalić umiejętności zawodowe przez odbywanie raz na trzy lata szkolenia zawodowego.

Szkolenie zawodowe polega na odbyciu odpowiedniej liczby godzin zajęć i jest zakończone wydaniem przez podmiot przeprowadzający szkolenie dokumentu poświadczającego odbycie szkolenia (art. 4c ust. 2 ww. ustawy).

Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii organu nadzoru, określi, w drodze rozporządzenia, sposób przeprowadzania szkoleń zawodowych, zakres tematów oraz wymiar godzinowy, mając na względzie potrzebę zapewnienia odpowiedniego poziomu szkolenia, z uwzględnieniem charakterystyki działalności agencyjnej i brokerskiej oraz skuteczności przeprowadzanego szkolenia (art. 4c ust. 3 cyt. ustawy).

W związku z powyższym zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2005 r. w sprawie przeprowadzania szkoleń zawodowych osób wykonujących czynności agencyjne albo czynności brokerskie (Dz. U. Nr 125, poz. 1051), które zgodnie z § 1 określa:

1. sposób przeprowadzania szkoleń zawodowych osób wykonujących czynności agencyjne albo czynności brokerskie, zwanych dalej „szkoleniami”;
2. zakres tematów szkoleń;
3. wymiar godzinowy szkoleń.
   
   

Zgodnie z § 2 ww. rozporządzenia szkolenia przeprowadza się poprzez wykłady, warsztaty i prezentacje, organizowane przy jednoczesnej obecności osób wykonujących czynności agencyjne albo czynności brokerskie oraz osób przeprowadzających szkolenie w miejscu przeprowadzania szkolenia, jak i w trybie teletransmisji.

W myśl § 3 ust. 1 cyt. rozporządzenia szkolenia powinny dotyczyć zagadnień niezbędnych do prawidłowego wykonywania czynności agencyjnych albo czynności brokerskich, a w szczególności obejmować następujący zakres tematów:

1. regulacje prawne dotyczące ubezpieczeń, obowiązujące od czasu odbycia przez podmiot do tego obowiązany poprzedniego szkolenia, zwłaszcza w zakresie działalności wykonywanej przez pośredników ubezpieczeniowych;
2. kierunki rozwoju produktów ubezpieczeniowych, a w szczególności nowe ryzyka ubezpieczeniowe oraz warunki obejmowania ich ochroną ubezpieczeniową;
3. podstawowe informacje o zakładach ubezpieczeń i rynku ubezpieczeniowym w Rzeczypospolitej Polskiej;
4. zmiany w prowadzeniu dokumentacji ubezpieczeniowej, w szczególności związanej z zawieraniem i wykonywaniem umów ubezpieczenia, w tym likwidacją szkód;
5. nowe techniki akwizycji ubezpieczeniowej oraz standardy obsługi klienta.
   
   

Szkolenia osób wykonujących czynności agencyjne powinny dodatkowo obejmować zagadnienia z zakresu działalności zakładu ubezpieczeń, na rzecz którego są wykonywane czynności agencyjne, w szczególności obejmować następujący zakres tematów:

1. ogólne i szczególne warunki ubezpieczeń zakładu ubezpieczeń, a zwłaszcza zmiany tych warunków od czasu odbycia przez podmiot do tego obowiązany poprzedniego szkolenia;
2. etyka zawodowa agenta ubezpieczeniowego;
3. informacje o taryfach oraz zasady obliczania składek ubezpieczeniowych, zwłaszcza w odniesieniu do nowych lub zmienionych - od czasu odbycia przez podmiot do tego obowiązany poprzedniego szkolenia - produktów ubezpieczeniowych;
4. zapoznanie z aktami dotyczącymi wewnętrznej struktury zakładu ubezpieczeń;
5. rozliczenia ilościowo-wartościowe z tytułu sprzedaży polis i inkasa składek ubezpieczeniowych, a zwłaszcza zmiany tych rozliczeń od czasu odbycia przez podmiot do tego obowiązany poprzedniego szkolenia

– § 3 ust. 2 ww. rozporządzenia.

Zgodnie z § 4 ust. 1 cyt. rozporządzenia szkolenie trwa 50 godzin, z zastrzeżeniem ust. 2.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ww. ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, czynności agencyjne mogą być wykonywane wyłącznie przez osobę fizyczną, która spełnia łącznie następujące warunki:

1. posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
2. nie była prawomocnie skazana za umyślne przestępstwo:
1. przeciwko życiu i zdrowiu,
2. przeciwko wymiarowi sprawiedliwości,
3. przeciwko ochronie informacji,
4. przeciwko wiarygodności dokumentów,
5. przeciwko mieniu,
6. przeciwko obrotowi gospodarczemu,
7. przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi,
8. skarbowe;
3. daje rękojmię należytego wykonywania czynności agencyjnych;
4. posiada co najmniej średnie wykształcenie;
5. odbyła szkolenie prowadzone przez zakład ubezpieczeń zakończone zdanym egzaminem.

W myśl art. 9 ust. 2 cyt. ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia:

1. minimalny zakres szkolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, zakres obowiązujących tematów egzaminu i tryb jego przeprowadzania, z uwzględnieniem szczególnych zasad w zakresie spełniania warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, przez osoby wykonujące czynności agencyjne w bankach, spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych i innych podmiotach, jedynie w odniesieniu do umów ubezpieczenia zawieranych przez te podmioty lub za ich pośrednictwem,
2. rodzaje podmiotów, do których stosuje się szczególne zasady, o których mowa w pkt 1

– z uwzględnieniem w szczególności konieczności zapewnienia odpowiedniego poziomu kwalifikacji osób wykonujących czynności agencyjne.

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 lipca 2005 r. w sprawie minimalnego zakresu szkolenia osób ubiegających się o wykonywanie czynności agencyjnych oraz zakresu obowiązujących tematów egzaminu i trybu jego przeprowadzania (Dz. U. Nr 125, poz. 1053), szkolenie osób ubiegających się o wykonywanie czynności agencyjnych, zwane dalej „szkoleniem”, z zastrzeżeniem § 2-4, powinno obejmować:

1. zagadnienia ogólne niezbędne do prawidłowego wykonywania czynności agencyjnych:
1. zagadnienia z bloków tematycznych określonych w § 7 ust. 1,
2. podstawowe informacje o zakładach ubezpieczeń i rynku ubezpieczeniowym w Rzeczypospolitej Polskiej,
3. zapoznanie z dokumentacją ubezpieczeniową, w szczególności z dokumentacją związaną z zawieraniem umów ubezpieczenia i likwidacją szkód,
4. techniki akwizycji ubezpieczeniowej i obsługi klienta;
2. zagadnienia z zakresu działalności zakładu ubezpieczeń, na rzecz którego będą wykonywane czynności agencyjne:
1. informacje o taryfach oraz zasady obliczania składek ubezpieczeniowych,
2. zapoznanie z dokumentami dotyczącymi wewnętrznej struktury zakładu ubezpieczeń przeprowadzającego szkolenie,
3. rozliczenia ilościowo-wartościowe z tytułu sprzedaży polis i inkasa składek ubezpieczeniowych,
4. ogólne i szczególne warunki ubezpieczeń zakładu ubezpieczeń przeprowadzającego szkolenie.

Stosownie do § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, szkolenie trwa:

1. co najmniej 152 godziny, jeżeli odbywane jest w zakresie, o którym mowa w § 1, z zastrzeżeniem pkt 2-5;
2. co najmniej 104 godziny - jeżeli odbywane jest w zakresie, o którym mowa w § 1 pkt 1;
3. co najmniej 48 godzin - jeżeli odbywane jest w zakresie, o którym mowa w § 1 pkt 2, przy czym szkolenie trwa co najmniej 12 godzin, w zakresie każdego z zagadnień wymienionych w § 1 pkt 2;
4. co najmniej 36 godzin - jeżeli odbywane jest w zakresie, o którym mowa w § 1 pkt 2 lit. a, c i d;
5. co najmniej 8 godzin - jeżeli odbywane jest w zakresie zagadnień z bloków tematycznych określonych w § 7 ust. 1 pkt 2, 5 i 6.
   
   

Czas szkolenia nie może przekroczyć 8 godzin dziennie (§ 5 ust. 2 cyt. rozporządzenia).

Po zakończeniu szkolenia zakład ubezpieczeń niezwłocznie, lecz nie później niż w terminie 7 dni, wydaje uczestnikowi zaświadczenie o odbyciu szkolenia (§ 5 ust. 3 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z § 7 ust. 1 cyt. rozporządzenia ustala się następujący minimalny zakres tematów egzaminacyjnych, obejmujących zagadnienia ogólne, składający się z dziesięciu bloków tematycznych:

1. pojęcie ryzyka i zdarzeń losowych:
1. ocena ryzyka,
2. redukcja ryzyka,
3. wycena ryzyka,
4. zarządzanie ryzykiem;
2. miejsce i rola ubezpieczeń w gospodarce;
3. rola ubezpieczeń, w tym w szczególności:
1. ubezpieczenie jako mechanizm transferu ryzyka,
2. znaczenie udziału własnego;
4. sumy i wartości ubezpieczenia:
1. funkcje,
2. nadubezpieczenie,
3. niedoubezpieczenie,
4. zasada proporcji,
5. ubezpieczenie na pierwsze ryzyko,
6. wartość uzgodniona;
5. podział ubezpieczeń według działów, grup i rodzajów;
6. podstawowe regulacje prawne dotyczące działalności ubezpieczeniowej i pośrednictwa ubezpieczeniowego:
1. ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej,
2. ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym,
3. ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152, ze zm.),
4. ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz Rzeczniku Ubezpieczonych (Dz. U. Nr 124, poz. 1153, ze zm.);
7. podstawowe zagadnienia z zakresu prawa cywilnego:
1. zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych,
2. pojęcie osoby prawnej,
3. pojęcie i forma czynności prawnej,
4. oświadczenie woli i wady oświadczenia woli,
5. przedstawicielstwo i pośrednictwo,
6. prokura,
7. pojęcie pełnomocnictwa i jego rodzaje,
8. pojęcie umowy,
9. zasada swobody umów,
10. forma zawarcia umowy, pojęcie zobowiązania, pojęcie szkody,
11. funkcjonowanie wzorców umownych, ogólne warunki ubezpieczenia,
12. problematyka niedozwolonych postanowień umownych,
13. pojęcie konsumenta,
14. warunki zawierania umowy ubezpieczenia, możliwość wypowiedzenia i rozwiązania umowy ubezpieczenia oraz prawa i obowiązki z niej wynikające,
15. zakres ochrony ubezpieczeniowej, jej ograniczenia i wyłączenia,
16. umowa agencyjna,
17. zasady odpowiedzialności agenta ubezpieczeniowego względem klienta i zakładu ubezpieczeń;
8. zasady reprezentacji przedsiębiorców w obrocie;
9. inne przepisy prawa:
1. ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503, ze zm.),
2. art. 3-5, 7, 9-11, 29-31, 33, 55, 62, 64, 70, 71 i 73 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016, ze zm.),
3. art. 1-7, 18, 24, 25, 35, 36, 38-42, 47, 62-73 i 80-87 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz. U. z 2000 r. Nr 50, poz. 601, ze zm.),
4. art. 1-8, 29 i 38 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1229, ze zm.),
5. ustawa z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673, ze zm.),
6. ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219 i Nr 33, poz. 285),
7. ustawa z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1505 oraz z 2004 r. Nr 62, poz. 577, Nr 96, poz. 959 i Nr 116, poz. 1203),
8. ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. Nr 116, poz. 1207),
9. ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o indywidualnych kontach emerytalnych (Dz. U. Nr 116, poz. 1205);
10. etyka zawodowa agenta ubezpieczeniowego:
1. przestrzeganie reguł prawnych,
2. tajemnica zawodowa,
3. konflikt interesów,
4. kontakty z klientem,
5. minimalny zakres informacji udzielanych ubezpieczającym.

Biorąc powyższe przepisy pod uwagę stwierdzić należy, iż zasady i formy przeprowadzania szkoleń, o których mowa we wniosku zostały ściśle uregulowane w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym, w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 7 lipca 2005 r. w sprawie minimalnego zakresu szkolenia osób ubiegających się o wykonywanie czynności agencyjnych oraz zakresu obowiązujących tematów egzaminu i trybu jego przeprowadzania oraz w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2005 r. w sprawie przeprowadzania szkoleń zawodowych osób wykonujących czynności agencyjne albo czynności brokerskie.

Oznacza to, że spełniona jest też druga przesłanka umożliwiająca korzystanie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy, tzn. szkolenia prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Reasumując, opisane we wniosku usługi polegające na przeprowadzaniu szkoleń przygotowawczych do egzaminów Komisji Nadzoru Finansowego dla osób ubiegających się o licencję KNF agenta ubezpieczeniowego korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy, a zatem należy je traktować jako przedmiotowo zwolnione od podatku od towarów i usług bez względu na wysokość obrotów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.