INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2013 r. (data wpływu 12 lutego 2013 r.), uzupełnionym w dniu 10 maja 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 30 kwietnia 2013 r. znak ILPB1/415-168/13-2/AMN na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 2 maja 2013 r., a w dniu 10 maja 2013 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 9 maja 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zwraca się z prośbą o interpretację w zakresie opodatkowania ryczałtów wypłacanych sędziom. Wnioskodawca jest związkiem stowarzyszeń realizujących zadania w zakresie kultury fizycznej i sportu dzieci i młodzieży szkolnej, posiada osobowość prawną, prowadzi swoją działalność zgodnie z ustawami: Prawo o stowarzyszeniach, ustawą o sporcie, ustawą o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, ustawą o systemie oświaty oraz własnym statutem. Związek prowadzi swoją działalność w systemie edukacji narodowej, współdziała ze szkołami w realizacji celów wychowawczych i zadań sportowych. W ramach ogólnopolskiego systemu kultury fizycznej, realizuje zadania zlecone lub powierzone przez władze państwowe i samorządowe w zakresie wychowania zdrowotnego, wychowania fizycznego i sportu młodzieży szkolnej, w tym również na rzecz osób niepełnosprawnych. Wnioskodawca troszczy się o wyrównanie szans warunków uczestnictwa wszystkich dzieci i młodzieży w różnych formach aktywności fizycznej, które ze względu na warunki środowiskowe i socjalne nie mają szans rywalizacji sportowej. Inspiruje i organizuje środowiska ludzi dorosłych do działań na rzecz zdrowia, kultury fizycznej i sportu młodzieży szkolnej. Działa na rzecz pozyskiwania do pracy z dziećmi i młodzieżą wolontariuszy spośród dorosłych w szczególności nauczycieli i rodziców. Wspomaga także techniczne, szkoleniowo, informacyjnie i finansowo organizacje pozarządowe i spółdzielnie socjalne. Prowadzi działalność w zakresie promocji województwa oraz miast i gmin województwa wielkopolskiego.

W ramach swojej działalności Wnioskodawca realizuje różnego rodzaju zawody dla dzieci i młodzieży w różnych dyscyplinach sportu, jedno lub wielodniowe. Na zawodach tych zgodnie z regulaminem musi być obecny sędzia sportowy, który nie jest pracownikiem Związku. Między Wnioskodawcą a sędzią nie jest zawarta żadna umowa cywilnoprawna w zakresie sędziowania. Sędziowie są delegowani na zawody przez odpowiednie organy, jednak otrzymują wynagrodzenie wypłacane na podstawie konkretnego zlecenia - delegacji, zostaje im zlecone wykonanie określonych czynności. Jednorazowo kwoty delegacji przeważnie nie przekraczają 200 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W związku z pojawiającymi się wątpliwościami co do słuszności rozliczania delegacji sędziowskich, Wnioskodawca prosi o interpretację jak prawidłowo obliczyć podatek pobierany przez płatnika od wynagrodzenia sędziego, czy ryczałtowo zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bez kosztów uzyskania przychodów, czy na zasadach ogólnych zgodnie z art. 41 ustawy o podatku dochodowym uwzględniając koszty uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek od wynagrodzenia sędziego powinien być pobierany ryczałtowo zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ponieważ suma należności dla sędziego z tego samego tytułu nie przekracza jednorazowo kwoty 200 zł oraz na podstawie art. 13 pkt 2 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jest to przychód z osobiście wykonywanej działalności dla sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, źródłem przychodów jest m.in. działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł – w wysokości 18% przychodu.

Analiza normy prawnej wyrażonej w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce, gdy:

• umowa zawarta jest z osobą niebędącą pracownikiem płatnika,
• kwota należności z tytułu tej umowy nie przekracza 200 zł oraz
• wysokość należności wynika z umowy.
  
  

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że sędzia nie jest pracownikiem Wnioskodawcy. Między Wnioskodawcą a sędzią nie jest zawierana żadna umowa cywilnoprawna w zakresie sędziowania. Sędziowie są delegowani na zawody przez odpowiednie organy, jednak otrzymują wynagrodzenie wypłacane na podstawie konkretnego zlecenia - delegacji, zostaje im zlecone wykonanie określonych czynności. Jednorazowo kwoty delegacji przeważnie nie przekraczają 200 zł.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem.

W kontekście przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz dokonanej powyżej analizy przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że w stosunku delegacji sędziowskich nie zostaną spełnione wynikające z ww. przepisu przesłanki, bowiem sędziów otrzymujących przedmiotowe wynagrodzenie na podstawie delegacji nie wiążą umowy, z których wynikałaby ich wysokość.

W związku z powyższym, pomimo, że jednorazowo kwoty delegacji przeważnie nie przekraczają 200 zł nie ma możliwości zastosowania do wypłacanych ekwiwalentów art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż wysokość wypłacanej delegacji nie wynika z zawartej umowy.

Wobec powyższego na Wnioskodawcy ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania niektórych przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 ustala się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód

Przepis art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obliguje płatników, o których mowa w art. 41, do przekazywania kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Zgodnie z art. 42 ust. 1a ww. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

Natomiast stosownie do art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Reasumując, w przedmiotowej sprawie, podatek pobierany przez Wnioskodawcę (płatnika) od wynagrodzeń sędziego należy obliczyć zgodnie z art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględniając koszty uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.