Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP1/443-340/13-4/MG
z 30 lipca 2013 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 maja 2013 r. (data wpływu 10 maja 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 czerwca 2013 r. (data wpływu 21 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania z ulgi za złe długi i skorygowania podatku VAT należnego – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 10 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania z ulgi za złe długi i skorygowania podatku VAT należnego.
Pismem z dnia 18 czerwca 2013 r. (data wpływu 21 czerwca 2013 r.) uzupełniono wniosek poprzez doprecyzowanie opisu zaistniałego stanu faktycznego i sformułowanie pytania.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).
Od 15 lutego 1996 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie robót remontowych. Po wygraniu przetargu i podpisaniu umowy o roboty budowlane, zawartej z firmą Sp. z o. o., Wnioskodawca zaczął wykonywać remont w lokalu, który miał być oddziałem formy. Ze względu na zakres robót, Wnioskodawca znalazł firmę podwykonawczą, która miała wykonać prace elektryczne. Za wykonanie wszystkich prac ustalono wynagrodzenie w kwocie 108.001,48 zł brutto.
Zgodnie z umową, firma Sp. z o. o. wypłaciła Wnioskodawcy zaliczkę w kwocie 30.000,00 zł brutto. W czasie trwania prac rozpoczęły się problemy firmy z płynnością finansową. Wnioskodawcę jednak do ukończenia prac remontowych w terminie zobowiązywała umowa. Odbiór odbył się, zgodnie z umową 8 sierpnia 2012 r. sporządzeniem protokołu odbioru robót budowlanych, robót budowlanych i dokumentacji powykonawczej. W związku z pogarszającą się sytuacją firmy Sp. z o. o., brakiem możliwości skontaktowania się z osobami decyzyjnymi czy też osobą nadzorującą z ramienia firmy prowadzone przez Wnioskodawcę pracę, Wnioskodawca wystawił fakturę VAT na kwotę 108.001,48 zł – zgodnie z obowiązującymi przepisami. Wnioskodawca podkreślił, że po konsultacji z Naczelnikiem Urzędu Skarbowego i księgowym był przekonany, że po 180 dniach będzie mógł skorzystać z tzw. „ulgi za złe długi” (art. 89a i 89b o podatku VAT).
Sp. z o. o. ogłosił likwidację 13 sierpnia 2012 r. a 20 września 2012 r. – upadłość. Od wystawionej faktury Wnioskodawca zapłacił podatek PPE, uregulował część należności wobec firmy podwykonawczej. Na te cele wykorzystał własne oszczędności oraz zadłużył się w banku. Ze względu na zaistniałą sytuację stracił płynność finansową i wystąpił 19 października 2012 r. z wnioskiem do Naczelnika Urzędu Skarbowego o rozłożenie należnego podatku VAT od towarów i usług za trzeci kwartał 2012 r. na raty. Harmonogram, po uzgodnieniu z Naczelnikiem Urzędu Skarbowego, zakładał cztery miesięczne raty po 500 zł i ostania w wysokości 8.831,00 zł. Było to rozłożone w taki sposób, aby po czwartek racie mijał termin 180 dni od wystawienia faktury, co pozwoliłoby skorzystać Wnioskodawcy z tzw. „ulgi na złe długi” i skorygowanie należnego podatku VAT. Wystawiając fakturę 10 sierpnia 2012 r., Wnioskodawca wiedział, że może skorygować podatek VAT, korzystając z tzw. „ulgi za złe długi”, jeżeli faktura została wystawiona w czasie, gdy zleceniodawca nie jest w stanie upadłości i po 180 dniach od momentu jej wystawienia, jest nadal czynnym płatnikiem VAT. Informacja ta była potwierdzona przez pracownika Urzędu Skarbowego.
Upłynęło już 180 dni od momentu wystawienia przez Wnioskodawcę faktury firmie Sp. z o. o., która jest nadal czynnym płatnikiem VAT. Wnioskodawca mógłby skorzystać z tzw. „ulgi na złe długi”, gdyby nie zmiana w ustawie, która zaczęła obowiązywać z dniem 1 stycznia 2013 r., zgodnie z którą dłużnik nie może być w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji (art. 89a ust. 2 pkt 3 o podatku VAT). Nowe zasady tzw. „ulgi za złe długi” mają zastosowanie do wierzytelności, które powstają z dniem 1 stycznia 2013 r., oraz do wierzytelności powstałych przed tą datą, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Już w 2013 r. upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu ich płatności. W praktyce oznacza to, że nowe zasady mają zastosowanie do nieuregulowanych należności z terminem płatności określonym w umowie lub na fakturze na dzień 4 sierpnia 2012 r. lub późniejszy. Gdyby zatem Wnioskodawca wystawił fakturę np. 7 dni wcześniej, to mógłby skorygować podatek VAT od niezapłaconej faktury. W momencie wystawienia faktury ani Wnioskodawca, ani jego księgowy, ani Naczelnik Urzędu Skarbowego nie wiedzieli o nadchodzących zmianach w tzw. „uldze za złe długi”. W takim kształcie nowe przepisy, zgodnie z zasadą lex retro non agit – prawo nie działa wstecz, są niezgodne z zasadami demokratycznego państwa, Kodeksem cywilnym (art. 3 Kodeksu cywilnego), Konstytucją RP (art. 2 Konstytucji); są niezgodne z przepisami Unii Europejskiej (art. 6 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej, będącego odpowiednikiem art. 6 ust. 1 Konstytucji RP, gdzie dopuszczalne jest na zasadzie wyjątku, znajdującego uzasadnienie konstytucyjne, działanie prawa wstecz jedynie korzystnych dla obywateli modyfikacji prawa; takim uzasadnieniem nie jest już np. wyjątkowo trudna, ale przewidywalna sytuacja budżetowa państwa – orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z 19 października 1993 r.).
Jak jest to możliwe, aby w państwie, w którym obowiązuje zakaz wprowadzania prawa działającego wstecz na niekorzyść obywatela, mogła być wprowadzona ustawa, o której powszechnie wiadomo, że nie jest zgodna z Konstytucją? Jak w takiej sytuacji można prowadzić uczciwie firmę, nie wiedząc, jakie będą konsekwencje obecnych decyzji? Wnioskodawca wystawił fakturę dla Firmy Sp. z o. o. za usługę, która została wykonana, chociaż przypuszczał, że nie otrzyma zapłaty. Wnioskodawca był jednak pewien, że będzie mógł skorzystać z tzw. „ulgi za złe długi”. Nowe przepisy, które weszły w życie 1 stycznia 2013 r. zmieniły na niekorzyść podatnika prawo do tej ulgi. Dotychczasowe przepisy, obowiązujące do 31 grudnia 2012 r., przyznawały prawo do tej ulgi podatnikom, których dłużnik nie był w stanie upadłości w dniu wystawienia faktury, czyli także w okresie od 4 sierpnia 2012 r. do 31 grudnia 2012r., a nowe przepisy to prawo odebrały.
Po wygranym przetargu z dnia 10 lipca 2012 r. Wnioskodawca podpisał umowę o roboty budowlane z firmą Sp. z o. o. Za wykonane prace Wnioskodawca miał otrzymać 108.001,48 zł brutto.
Zgodnie z umową § 10 pkt 2 w terminie 7 dni od podpisania niniejszej umowy Wnioskodawca otrzymał od spółki zaliczkę na poczet zakupu części materiałów budowlanych w wysokości 30.000 zł brutto.
Odbiór prac odbył się zgodnie z umową dnia 8 sierpnia 2012 r. ze sporządzeniem protokołu odbioru robót budowalnych, robót budowalnych i dokumentacji podwykonawczej.
Wiedząc o problemach firmy Wnioskodawca skonsultował się z Panią Naczelnik Urzędu Skarbowego, czy wystawiać fakturę VAT za wykonane prace. Wnioskodawca ma prawo faktury nie wystawiać na podstawie § 10 niniejszej umowy, gdzie jest napisane „podstawą wystawienia faktury jest podpisany protokół odbioru bez uwag”, natomiast takowe były, chociaż nie z winy Wnioskodawcy „dokumentacja do oceny dyrektora technicznego, brak montażu mebli Ikea – nie dostarczono, nie zamknięto sufitu ze względu na niedokończoną klimatyzację”.
Fakturę Wnioskodawca wystawił z dniem 10 sierpnia 2012 r. Termin płatności do dnia 24 sierpnia 2012 r. na kwotę 108.001,48 zł brutto. W tej kwocie zawarta jest kwota zaliczki 30.000 zł.
W czasie wystawiania faktury firma jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, niebędący w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.
Przed wystawieniem faktury, a po konsultacji z Panią Naczelnik Urzędu Skarbowego Wnioskodawca wiedział, że może skorygować podatek VAT korzystając z tzw. „ulgi za złe długi”, art. 89a i 89b o podatku VAT, jeżeli faktura została wystawiona w czasie, gdy zleceniodawca nie jest w stanie upadłości i po 180 dniach od momentu jej wystawienia jest nadal czynnym płatnikiem VAT, oraz może być w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.
Upłynęło już 180 dni od momentu terminu płatności ww. faktury. Firma jest nadal czynnym płatnikiem VAT, w trakcie postępowania upadłości likwidacyjnej.
Firma Wnioskodawcy jest nadal czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wierzytelność została wykazana w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny. Wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni. Od wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona. Dłużnik został zawiadomiony o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności, dłużnik nie uregulował w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia należności w jakiejkolwiek formie. Między Wnioskodawcą a dłużnikiem nie istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 ustawy o podatku od towarów i usług. Wierzyciel i dłużnik na dzień poprzedzający dzień dokonania korekty są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni. Dłużnik na dzień poprzedzający dzień dokonania korekty jest w trakcie postępowania upadłości likwidacyjnej. Wierzytelności nie zostały zbyte lub uregulowane w jakiejkolwiek formie. Kwota należności wskazana na fakturze uwzględnia zaliczkę.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie (sformułowane w uzupełnieniu wniosku).
Czy Wnioskodawca może skorzystać z art. 89a i 89b o podatku VAT, czyli tzw. „ulgi za złe długi” i skorygować należny podatek VAT?
Zdaniem Wnioskodawcy (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), czy w obliczu licznych uchybień i zaniechań organów instytucji państwowych, w tym Trzeciego Urzędu Skarbowego (raport – analiza działań instytucji państwowych w odniesieniu do Sp. z o. o. z 2 marca 2013 r.) nie wydaje się oczywiste, że skoro Wnioskodawca zrobił wszystko w zgodzie z ówcześnie obowiązującymi przepisami, to nie powinien być „ukarany dodatkowo”, przez zmianę ustawy działającą wstecz?
W momencie wystawiania faktury Wnioskodawca rozważał z księgowym ewentualne jej niewystawienie do czego mieli prawo na podstawie § 10 umowy, gdzie czytamy, że podstawą wystawienia faktury będzie podpisany protokół odbioru bez uwag, natomiast takowe były, chociaż nie z winy Wnioskodawcy – czyli mógł się uchylić od wystawienia faktury i płacenia od niej podatków. Na tamtą chwilę działali tak, po konsultacji z Naczelnikiem U. S. by po 180 dniach skorzystać z ulgi za złe długi. Prawo nie może działać wstecz, a więc przepis opisany powyżej w przypadku Wnioskodawcy jest niekonstytucyjny. Wnioskodawca powinien zatem móc skorzystać z tzw. „ulgi za złe długi” na starych zasadach.
Istotą „ulgi za złe długi” jest uwolnienie podatnika od ekonomicznego ciężaru zapłaty podatku VAT, gdy nabywca towaru lub usługi nie wywiązał się z obowiązku uiszczenia należności. Ulga za złe długi realizuje zatem zasadę neutralności podatku VAT dla przedsiębiorcy. Zdarzenie miało miejsce w czasie, w którym Wnioskodawca wiedział, że może skorzystać z „ulgi za złe długi” na zasadach z tego czasu. Wnioskodawca uważa, że obowiązują go przepisy z dnia, gdy Wnioskodawca wystawiał fakturę, czyli z dnia 10 sierpnia 2012 r., a nie przepisy, które zaczęły obowiązywać z dniem 1 stycznia 2013 r.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Na wstępie tut. Organ podatkowy pragnie wskazać, iż w świetle art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r., poz. 1342), do wierzytelności powstałych przed dniem 1 stycznia 2013 r. stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2. Przy czym art. 23 ust. 2 ww. ustawy zmieniającej stanowi, iż przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej, w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem 1 stycznia 2013 r., których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej, w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.
Mając na uwadze przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy, należy wskazać, iż w niniejszej sprawie będą miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), obowiązujące od dnia 1 stycznia 2013r.
Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą.
Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.
Stosownie do treści art. 89a ust 1a ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.
W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:
- dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
- (uchylony);
- na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:
- wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
- dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
Natomiast zgodnie z art. 89a ust. 3 ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.
W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność zastała uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ustawy).
Zgodnie z art. 89a ust. 5 ustawy, Wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika.
Natomiast stosownie do treści art. 89a ust. 7 ustawy, przepisów ust. 1-5 nie stosuje się, jeżeli między wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.
Wobec powyższego, tylko łączne spełnienie wszystkich warunków wymienionych w art. 89a ust. 2 ustawy, daje prawo do skorygowania podatku należnego.
Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Zauważyć należy także, iż podstawowym warunkiem umożliwiającym korektę jest dokonanie transakcji na rzecz podatnika, który w momencie jej dokonywania był podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy, a więc podatnikiem prowadzącym samodzielnie działalność gospodarczą, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, niebędącym w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.
Stosownie do treści art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.
W myśl art. 89b ust. 1a ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.
W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (art. 89b ust. 2 ustawy).
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie robót remontowych. Po wygraniu przetargu i podpisaniu umowy o roboty budowlane z firmą Sp. z o. o., Wnioskodawca zaczął wykonywać remont w lokalu, który miał być oddziałem Zleceniodawcy. Ze względu na zakres robót, Wnioskodawca znalazł firmę podwykonawczą która miała wykonać prace elektryczne. Za wykonanie wszystkich prac ustalono wynagrodzenie w kwocie 108.001,48 zł brutto. Zgodnie z umową, firma Sp. z o. o. wypłaciła Wnioskodawcy zaliczkę w kwocie 30 000,00 zł brutto. W czasie trwania praz rozpoczęły się problemy firmy z płynnością finansową. Wnioskodawcę jednak do ukończenia prac remontowych w terminie zobowiązywała umowa. Odbiór odbył się, zgodnie z umową 8 sierpnia 2012 r. sporządzeniem protokołu odbioru robót budowlanych, robót budowlanych i dokumentacji powykonawczej. Fakturę Wnioskodawca wystawił z dniem 10 sierpnia 2012 r. Termin płatności do dnia 24 sierpnia 2012 r. na kwotę 108.001,48 zł brutto. W tej kwocie zawarta jest kwota zaliczki 30.000 zł. Zgodnie zobowiązującymi przepisami. Sp. z o. o. ogłosiła likwidację 13 sierpnia 2012 r. a 20 września 2012 r. – upadłość. Upłynęło już 180 dni od momentu wystawienia przez Wnioskodawcę faktury firmie Sp. z o. o., która jest nadal czynnym płatnikiem VAT. W czasie wystawiania faktury firma jest zarejestrowana jako podatnikiem VAT czynny, niebędący w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Firma Wnioskodawcy jest nadal czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. wierzytelność została wykazana w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny. Wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni. Od wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona. Dłużnik został zawiadomiony o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności, dłużnik nie uregulował w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia należności w jakiejkolwiek formie. Między Wnioskodawcą a dłużnikiem nie istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 ustawy o podatku od towarów i usług. Wierzyciel i dłużnik na dzień poprzedzający dzień dokonania korekty są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni. Dłużnik na dzień poprzedzający dzień dokonania korekty jest w trakcie postępowania upadłości likwidacyjnej. Wierzytelności nie zostały zbyte lub uregulowane w jakiejkolwiek formie. Kwota należności wskazana na fakturze uwzględnia zaliczkę.
Wskazać należy, iż zgodnie z przepisami obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2013 r., wierzyciel może dokonać korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną. Oznacza to, że wierzyciel o ile zechce dokonać korekty musi dokonać jej w konkretnej deklaracji, tj. w deklaracji za okres w którym upłynął 150. dzień od terminu płatności wierzytelności określonego w umowie lub na fakturze.
Mając na uwadze przepisy powołane na wstępie, należy stwierdzić, iż aby podatnik mógł dokonać korekty określonej w art. 89a ust. 1 ustawy, warunki określone w art. 89a ust. 1a i ust. 2 ustawy muszą być spełnione łącznie. Brak któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do braku takiego prawa.
Warto w tym miejscu wskazać, że od 1 stycznia 2013 r. ustawodawca zastrzegł, że dłużnik nie może być w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji na dzień poprzedzający dzień złożenia przez wierzyciela deklaracji wykazującej korektę w ramach ulgi na złe długi. Obowiązujące do końca 2012 r. przepisy wskazywały, aby warunek ten był spełniony w momencie dostawy towaru lub świadczenia usługi. W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca wskazał, iż na dzień poprzedzający dokonanie korekty dłużnik jest w trakcie postępowania upadłości likwidacyjnej.
Reasumując, Wnioskodawca nie może skorzystać z ulgi za złe długi na podstawie art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ nie został spełniony warunek uprawniający do skorzystania z tej ulgi określony w art. 89a ust. 2 pkt 3 lit b) ustawy.
W tym miejscu tut. Organ pragnie zauważyć, że art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług odnosi się do obowiązku pomniejszenia podatku naliczonego przez dłużnika. Natomiast w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca występuje w roli wierzyciela, zatem pytanie Wnioskodawcy w zakresie korekty podatku naliczonego na podstawie art. 89b ustawy należy uznać za bezprzedmiotowe.
Należy wskazać, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego i własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Zgodnie z art. 14b § 1 Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W niniejszej interpretacji nie dokonano więc oceny kwestii wystawienia faktury przez Wnioskodawcę.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki, tutejszy Organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz przestawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wnika zatem, ze przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.