Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-534/13/EJ
z 29 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2013r. (data wpływu 30 kwietnia 2013r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2013r. (data wpływu 3 czerwca 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w oparciu o proporcję sprzedaży oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w przypadku nakładów inwestycyjnych z zastosowaniem art. 86 ust. 7b ustawy o VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2013r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w oparciu o proporcję sprzedaży oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w przypadku nakładów inwestycyjnych. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 maja 2013r. (data wpływu 3 czerwca 2013r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest jednostką budżetową Urzędu Miasta powołaną do realizacji zadań komercyjnych na rzecz klientów oraz zadań gminy. Sprzedaż komercyjna opodatkowana jest według stawek VAT tj. 23%, 8% (bilety wstępu na basen – 8%, udostępnienie obiektów sportowych wraz z wyposażeniem – 8%, komercyjny wynajem powierzchni użytkowych – 23%). Występuje też sprzedaż zwolniona stanowiąca minimalny margines, nieprzekraczający w skali roku 2% w stosunku do ogółu sprzedaży. Istnieje obiektywna niemożność przyporządkowania danego zakupu (np. media, zakup materiałów remontowo-konserwacyjnych) tylko do jednej z trzech kategorii czynności wykonywanych na rzecz czynności niepodlegających opodatkowaniu, bądź podlegających opodatkowaniu konkretną stawką VAT. Przykładowo: FV za energię cieplną dotyczy sprzedaży opodatkowanej 8% (np. bilety na basen) i zadań gminy realizowanych w ramach władztwa publicznego sprawowanego przez Wnioskodawcę (np. bezpłatne wejścia na basen dla młodzieży szkolnej w ramach zajęć WF). Rozliczając cały podatek naliczony zawarty w FV zakupu posiłkując się wzorem na wyliczenie proporcji zgodnie z art. 90 ustawy o VAT. Do chwili obecnej czynności wykonywane w ramach zadań gminy były szacowane i od tych czynności pomniejszano VAT naliczony do rozliczenia z urzędem skarbowym w deklaracji VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (sprecyzowane w piśmie z dnia 28 maja 2013r.)

1.Czy w oparciu o uchwałę NSA z 24 października 2011r. sygn. FPS 9/10 Wnioskodawca może odliczać 100% podatku VAT naliczonego w fakturach za media, materiały czy też Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczeń podatku VAT od wydatków bieżących w oparciu o art. 90 ustawy o VAT w sytuacji, gdy podatek naliczony będzie związany z trzema kategoriami czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę tj.

• czynnościami opodatkowanymi (stawka 8% i 23%)
• czynnościami zwolnionymi z VAT,
• czynnościami wykonywanymi w ramach zleconych przez Urząd Miasta zadań w ramach władztwa publicznego,

w sytuacji gdy nie ma obiektywnej możliwości przypisania bezpośredniego tego podatku do każdej z tych trzech kategorii czynności?

Czy prawidłowe będzie zatem wyliczenie proporcji w sposób następujący:

Licznik - sprzedaż opodatkowana (według stawek VAT x 100%)

Mianownik – sprzedaż opodatkowana i zwolniona

2.Czy w przypadku finansowania nakładów inwestycyjnych ponoszonych na nabycie, wytworzenie i ulepszenie nieruchomości stanowiących majątek Wnioskodawcy i wykorzystywanych zarówno do celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, jak i innych celów (realizacja zadań statutowych) będzie miał zastosowanie art. 86 pkt 7b ustawy o VAT dający możliwość rozliczenia podatku naliczonego według udziału procentowego w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest dla celów działalności gospodarczej, tj. sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej oraz realizacji zadań statutowych zlecanych Wnioskodawcy przez Urząd Miasta?

Zdaniem Wnioskodawcy (doprecyzowanym w piśmie z dnia 28 maja 2012r.), w świetle uchwały NSA z dnia 24 października 2011r. sygn. akt FPS 9/10 czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT wykonywane jednocześnie z czynnościami opodatkowanymi konkretna stawką VAT nie mogą wpłynąć na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego. Odliczenie wówczas jest pełne (czyli 100%). Jednakże w przypadku gdy konkretny zakup może być przypisany czynnościom nieopodatkowanym np. zakup pucharów na zawody pod patronatem Dyrektora MOSiR nie daje w ogóle prawa do odliczenia.

W przypadku podatku VAT naliczonego od wydatków bieżących prawidłowym będzie stosowanie przepisów art. 90 ustawy o VAT i wyliczanie proporcji sprzedaży opodatkowanej do sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej.

W przypadku podatku naliczonego od finansowania zadań inwestycyjnych związanych z nieruchomościami miałyby zastosowanie przepisy art. 86 pkt 7b ustawy o VAT, tj. obliczanie procentowego udziału w jakim dany wydatek dotyczyłby sprzedaży zwolnionej, opodatkowanej oraz czynności niepodlegajacych VAT, tj. zadań statutowych realizowanych na zlecenie Urzędu Miasta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) nie są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanychVAT.

Tym samym Wnioskodawca dokonując zakupu towarów czy usług dokonuje ich natychmiastowej alokacji do czynności dających prawo do odliczenia lub niedających takiego prawa.

W konsekwencji gdy Wnioskodawca dokonuje zakupu towarów i usług związanych wyłącznie z wykonywaniem czynności opodatkowanych przysługuje mu odliczenie podatku naliczonego w pełnej wysokości, natomiast jeżeli poczynione zakupy służą wyłącznie czynnościom zwolnionym z opodatkowania lub też niepodlegajacym opodatkowaniu, prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie tych towarów i usług Wnioskodawcy nie przysługuje.

W przypadkach natomiast gdy Wnioskodawca wykonuje czynności uprawniające do odliczenia podatku VAT i nieuprawniające do tego odliczenia i nie ma możliwości przyporządkowania ponoszonych wydatków do czynności opodatkowanych lub nieopodatkowanych, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ustawy o VAT, który ma na celu określenie wartości podatku naliczonego, służącego wyłącznie czynnościom opodatkowanym, z pominięciem tej części podatku naliczonego, w jakiej nabyte towary i usługi będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z art. 90 ust. 2 cyt. ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w art. 90 ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl art. 90 ust. 3 cyt. ustawy o VAT, proporcję, o której mowa w ust. 2 ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W art. 90 ust. 4 ustawy o VAT wskazano, iż proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (art. 90 ust. 5 ustawy), a także obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie (art. 90 ust. 6 ustawy).

Stosownie natomiast do zapisu art. 90 ust. 10 ustawy o VAT w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.
   
   

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż z unormowań zawartych w ustawie o podatku od towarów i usług wynika, że podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich przyporządkowania do określonych rodzajów czynności: opodatkowanych, zwolnionych od podatku, czy też niepodlegających opodatkowaniu.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Ponadto należy podkreślić, iż przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. A zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu. Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy.

Na tle obecnej ustawy o podatku od towarów i usług w dniu 24 października 2011r. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale siedmiu sędziów (sygn. akt I FPS 9/10) wskazał, że „za w pełni aktualną i trafną należy uznać linię orzeczniczą NSA, z której jednoznacznie wynika, że zawarte w przepisach art. 90 ust. 1 – 3 u.p.t.u. sformułowanie „czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia” należy rozumieć jako odnoszące się do czynności zwolnionych od podatku. Skoro bowiem rzecz dotyczy odliczenia podatku, to pod uwagę można wziąć tylko takie transakcje, które w ogóle objęte są zakresem przedmiotowym VAT. W tej części są to tylko czynności zwolnione od podatku, gdyż czynności niepodlegające w ogóle podatkowi nie są objęte zakresem przedmiotowym VAT. Sformułowanie „czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku” należy zatem rozumieć jako „czynności zwolnione od podatku” oraz czynności opodatkowane na specjalnych zasadach, gdzie ustawa wprost stwierdza, że podatnik nie ma prawa do odliczenia.

Zdaniem NSA, za trafne należy uznać stanowisko, że w przypadku podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych tylko z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatnikowi (których nie da się jednoznacznie przypisać do jednej z tych kategorii czynności), podatnik nie stosuje odliczenia częściowego wedle proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 u.p.t.u., lecz odliczenie pełne. Wartość czynności niepodlegajacych w ogóle opodatkowaniu nie wchodzi bowiem do sumy wartości obrotów ustalanych dla potrzeb liczenia proporcji sprzedaży.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że pełne prawo do odliczenia podatku przysługuje w stosunku do zakupów związanych zarówno z czynnościami opodatkowanymi jak i niepodlegającymi opodatkowaniu, wyłącznie w sytuacji gdy nie ma możliwości przyporządkowania ich do określonych rodzajów czynności.

Z odmienną sytuacją mamy do czynienia w rozpatrywanej sprawie, gdzie Wnioskodawca wykonuje czynności opodatkowane, zwolnione z podatku oraz niepodlegające regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług i nie jest możliwe wyodrębnienie kwot podatku VAT naliczonego i przypisania podatku VAT do poszczególnych rodzajów czynności.

Jak już wskazano wyżej obniżenie podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić jedynie na ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach, a kwotę podatku naliczonego, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W tym miejscu wskazać należy na obowiązujący od dnia 1 stycznia 2011r. przepis art. 86 ust. 7b ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Cytowany wyżej przepis reguluje sposób obliczania podatku naliczonego od nabycia bądź wytworzenia nieruchomości (w tym nakładów ponoszonych na nieruchomość) w sytuacji, w której dana nieruchomość ma być używana zarówno na cele działalności, jak i na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością. Niniejsza regulacja ma zastosowanie wówczas, gdy dana nieruchomość (której dotyczy podatek naliczony) nie jest wykorzystywana wyłącznie na cele działalności. Obejmuje ona sytuacje, w których nieruchomość ma przeznaczenie mieszane, to znaczy jest wykorzystywana zarówno na cele związane z działalnością, jak i na inne cele, w tym cele prywatne podatnika bądź jego pracowników, czyli cele nie związane z czynnościami opodatkowanymi.

Powyższy przepis art. 86 ust. 7b ustawy o VAT wprowadza szczególny tryb odliczeń podatku naliczonego w przypadku nieruchomości i nakłada obowiązek określenia wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została lub zostanie wykorzystana do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Unormowanie to ma charakter doprecyzowujący ogólną zasadę w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z nieruchomością stanowiącą majątek przedsiębiorstwa podatnika, wykorzystywaną zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż prowadzona działalność, i jest zgodny z normą prawną wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 2 pkt 14a ustawy o VAT przez wytworzenie nieruchomości - rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest jednostką budżetową Urzędu Miasta powołaną do realizacji zadań komercyjnych na rzecz klientów oraz zadań Gminy. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca realizuje sprzedaż komercyjną (opodatkowaną stawkami 8% i 23%), sprzedaż zwolnioną oraz sprzedaż niepodlegającą opodatkowaniu VAT (realizacja zadania Gminy w ramach władztwa publicznego – bezpłatne wejścia na basen dla młodzieży szkolnej w ramach zajęć WF). Wnioskodawca wskazał, że istnieje obiektywna niemożność przyporządkowania danego zakupu (np. media, zakup materiałów remontowo-konserwacyjnych) tylko do jednej z trzech kategorii wykonywanych czynności.

Wnioskodawca wskazał, że rozliczając cały podatek naliczonych zawarty w fakturach zakupu posiłkował się wzorem na wyliczenie proporcji zgodnie z art. 90 ustawy o VAT.

Jak wskazuje treść pytania pierwszego zawartego we wniosku, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupami bieżącymi w sytuacji gdy nie ma obiektywnej możliwości przypisania bezpośrednio podatku naliczonego do każdej z trzech kategorii czynności, a jak wynika z treści wniosku Wnioskodawca wykonuje czynności opodatkowane, zwolnione i niepodlegające opodatkowaniu.

Analiza przedstawionego opisu stanu faktycznego w konfrontacji ze wskazanymi wyżej przepisami prawa oraz przedstawionymi przez Wnioskodawcę wątpliwościami, prowadzi do wniosku, że w sytuacji gdy dokonywane będą zakupy bieżące w stosunku do których Wnioskodawca nie będzie w stanie dokonać bezpośredniego i obiektywnego przyporządkowania podatku naliczonego, a zatem związane będą one równocześnie z trzema kategoriami czynności wymienionymi we wniosku tj. opodatkowanymi, zwolnionymi i niepodlegającymi opodatkowaniu, Wnioskodawca będzie miał prawo przyjąć w rozliczeniach całą wartość podatku naliczonego związanego z zakupami bieżącymi. Jednakże dla ustalenia podlegającej odliczeniu kwoty podatku naliczonego przy zakupach bieżących zastosowanie znajdzie proporcja wyliczona zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

Jak wynika bowiem z konstrukcji cytowanych wyżej przepisów art. 90 ustawy o VAT, obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów czynności, z którymi wydatki te są związane (czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, bądź czynności, w związku z którymi to prawo nie przysługuje). Natomiast zasada proporcjonalnego odliczania podatku, o której mowa w przepisie art. 90 ust. 3 ustawy, ma zastosowania do tej kategorii zakupów, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju działalności gospodarczej, tj. opodatkowanej i zwolnionej. Ustawodawca nie ustanowił obowiązku stosowania innej niż określona w art. 90 ust. 1 alokacji podatku naliczonego.

Stwierdzić zatem należy, iż dokonując bieżących zakupów towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi, zwolnionymi oraz czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT (których nie da się jednoznacznie przypisać do jednej z tych kategorii czynności) Wnioskodawca ma prawo do częściowego odliczenia podatku według proporcji, uwzględniając stosunek sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT do sprzedaży ogółem tj. opodatkowanej i zwolnionej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, iż w przypadku podatku VAT naliczonego od wydatków bieżących prawidłowym będzie stosowanie przepisów art. 90 ustawy o VAT i wyliczenie proporcji sprzedaży opodatkowanej do sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej z VAT, należało uznać za prawidłowe.

Prawidłowe jest także stanowisko Wnioskodawcy, że w świetle uchwały NSA z dnia 24 października 2011r. sygn. FPS 9/10 czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT wykonywane jednocześnie z czynnościami opodatkowanymi konkretną stawką VAT nie mogą wpłynąć na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego. Odliczenie wówczas jest pełne.

Jednakże sytuacja taka nie ma miejsca w przedmiotowej sprawie.

Natomiast w odniesieniu do wydatków, które Wnioskodawca ponosi na zadania inwestycyjne czyli na wytworzenie w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy o VAT nieruchomości, która ma być wykorzystywana przez Wnioskodawcę do celów prowadzonej działalności gospodarczej (czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT i czynności zwolnione z VAT) jak i do celów innych (czynności niepodlegające ustawie o VAT) Wnioskodawca jest zobowiązany do obliczenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu związanego z wytworzeniem przedmiotowej nieruchomości według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana będzie do celów działalności gospodarczej, tj. sprzedaży opodatkowanej VAT i sprzedaży zwolnionej z tego podatku.

Zatem prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w przypadku podatku naliczonego od finansowania zadań inwestycyjnych związanych z nieruchomościami będzie miał miałby zastosowanie przepis art. 86 ust. 7b ustawy o VAT.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy w zakresie kwestii podniesionych we wniosku a dotyczących:

1. prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków bieżących w oparciu o art. 90 ustawy o podatku VAT w sytuacji gdy podatek naliczony będzie związanych z trzema kategoriami czynności tj. opodatkowanymi zwolnionymi i niepodlegającymi opodatkowaniu, a nie ma obiektywnej możliwości przypisania bezpośrednio tego podatku do każdej z tych trzech kategorii czynności i wyliczenia proporcji sprzedaży opodatkowanej do sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej;
2. zastosowania art. 86 ust. 7b ustawy o VAT w przypadku nakładów inwestycyjnych ponoszonych na nabycie, wytworzenie i ulepszenie nieruchomości stanowiących majątek Wnioskodawcy i wykorzystywanych do działalności gospodarczej jak i innych celów;

należało uznać za prawidłowe.

Podsumowując powyższe, stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo należało uznać za prawidłowe.

Końcowo wskazać należy, iż w niniejszym rozstrzygnięciu nie dokonano oceny prawidłowości przyporządkowania wymienionych wydatków do poszczególnych rodzajów działalności – opodatkowanej, zwolnionej oraz będącej poza zakresem opodatkowania gdyż nie było to przedmiotem wniosku. W niniejszej interpretacji nie dokonano także oceny czy faktycznie Wnioskodawca nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania dokonywanych zakupów do jednego konkretnego rodzaju prowadzonej działalności.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.