INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2013 r. (data wpływu 01 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie zmiany stawek amortyzacyjnych w stosunku do środków trwałych, o których mowa w art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości obniżenia z dniem 1 stycznia 2012 r. stosowanych stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych do dowolnej wysokości,
• możliwości zmiany (podwyższenia lub dalszego obniżenia) uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych,
• zmiany stawek amortyzacyjnych w stosunku do środków trwałych, o których mowa w art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE) na podstawie dwóch zezwoleń:

• Zezwolenia z dnia 31 stycznia 2005 r. oraz
• Zezwolenia z dnia 18 stycznia 2011 r.
  
  

Spółka posiada liczne środki trwałe, w szczególności budynki, maszyny i urządzenia, które wykorzystuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zarówno zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych (strefowej), jak i opodatkowanej na zasadach ogólnych (pozastrefowej).

Działając na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397), począwszy od 1 stycznia 2012 r. Spółka dokonała obniżenia uprzednio stosowanych stawek amortyzacyjnych (tj. stawek z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącego Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dalej: Wykaz) w stosunku do wybranych środków trwałych (tj. wykorzystywanych dla celów działalności strefowej, jak i tych, które służą działalności pozastrefowej), w tym do poziomu 0%.

Spółka nie wyklucza, że w przyszłości ponownie będzie rozważała zmianę przyjętych stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych (dla celów podatku dochodowego od osób prawnych), podejmując w stosunku do już obniżonych stawek jeden z następujących kroków:

• dalsze obniżenie uprzednio obniżonej stawki, do dowolnie ustalonego poziomu, w tym również do 0%,
• podwyższenie obniżonej stawki do dowolnie ustalonego poziomu nieprzekraczającego wysokości stawek wskazanych w Wykazie,
• podwyższenie obniżonej stawki do stawki z Wykazu podwyższonej przy zastosowaniu współczynnika określonego w art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dla środków trwałych spełniających warunki do zastosowania wobec nich podwyższonych stawek amortyzacyjnych, zgodnie z art. 16i ust. 2 ww. ustawy), a następnie obniżenie stawki uprzednio podwyższonej do stawki z Wykazu podwyższonej przy zastosowaniu współczynnika określonego w art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dla środków trwałych spełniających warunki do zastosowania wobec nich podwyższonych stawek amortyzacyjnych, zgodnie z art. 16i ust. 2 tejże ustawy) do dowolnie ustalonego poziomu, w tym również do 0%.
  
  

Planowane modyfikacje będą dotyczyły dowolnie wybranych środków trwałych, tj. wykorzystywanych w działalności objętej zwolnieniem z podatku dochodowego od osób prawnych (działalności strefowej), jak i tych, które używane są dla celów działalności opodatkowanej na zasadach ogólnych (działalności pozastrefowej).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym / opisem zdarzenia przyszłego Spółka wnosi o potwierdzenie, że:

1. była uprawniona do zmiany z dniem 1 stycznia 2012 r. stosowanych dotychczas stawek amortyzacyjnych (tj. stawek z Wykazu) dla wybranych środków trwałych poprzez ich obniżenie, w tym do poziomu 0%;
2. w przyszłości Spółka będzie miała prawo do zmiany (podwyższenia lub dalszego obniżenia) poziomu obniżonych uprzednio stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych do dowolnie wyznaczonego przez siebie poziomu od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego, przy czym w przypadku ich podwyższenia owo podwyższenie zasadniczo (z zastrzeżeniem art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) nie może przekroczyć stawek określonych w Wykazie;
3. w stosunku do środków trwałych, o których mowa w art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka będzie miała w przyszłości, w terminach, o których mowa w art. 16i ust. 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych prawo do:
   • podwyższenia obniżonych wcześniej stawek amortyzacyjnych do poziomu stawek z Wykazu przemnożonych dodatkowo przez współczynnik nie wyższy niż maksymalny współczynnik przewidziany dla danego środka trwałego, w okresie następującym bezpośrednio po okresie, w którym Spółka stosowała obniżone stawki amortyzacyjne (tj. bez konieczności uprzedniego podwyższania stosowanych obniżonych stawek amortyzacyjnych do poziomu stawek z Wykazu w jednym roku podatkowym, a następnie podwyższania ich do poziomu powyżej stawek z Wykazu przy zastosowaniu stosownego współczynnika dopiero w kolejnym roku podatkowym) oraz
   • obniżenia uprzednio podwyższonych stawek amortyzacyjnych (do poziomu stawek z Wykazu przemnożonych przez stosowny współczynnik) do dowolnie ustalonego poziomu (w tym do 0%) - bez obowiązku uprzedniego zastosowania stawki z Wykazu w roku podatkowym poprzedzającym obniżenie stawki amortyzacyjnej.
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 3) w zakresie opisu zdarzenia przyszłego. Wniosek Spółki w zakresie pytań nr 1) odnośnie stanu faktycznego i nr 2) odnośnie opisu zdarzenia przyszłego został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi wydanymi w dniu 24 maja 2013 r. nr ILPB4/423-54/13-2/ŁM i nr ILPB4/423-54/13-3/ŁM.

Zdaniem Wnioskodawcy, w stosunku do środków trwałych, o których mowa w art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka będzie miała w przyszłości, w terminach, o których mowa w art. l6i ust. 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, prawo do:

• podwyższenia obniżonych wcześniej stawek amortyzacyjnych do poziomu stawek z Wykazu przemnożonych dodatkowo przez współczynnik nie wyższy niż maksymalny współczynnik przewidziany dla danego środka trwałego, w okresie następującym bezpośrednio po okresie, w którym Spółka stosowała obniżone stawki amortyzacyjne (tj. bez konieczności uprzedniego podwyższania stosowanych obniżonych stawek amortyzacyjnych do poziomu stawek z Wykazu w jednym roku podatkowym, a następnie podwyższania ich do poziomu powyżej stawek z Wykazu przy zastosowaniu stosownego współczynnika dopiero w kolejnym roku podatkowym) oraz
• obniżenia uprzednio podwyższonych stawek amortyzacyjnych (do poziomu stawek z Wykazu przemnożonych przez stosowny współczynnik) do dowolnie ustalonego poziomu (w tym do 0%) - bez obowiązku uprzedniego zastosowania stawki z Wykazu w roku podatkowym poprzedzającym obniżenie stawki amortyzacyjnej.

Uzasadnienie.

Podwyższenie stawek amortyzacyjnych do poziomu stawek z Wykazu przemnożonych dodatkowo o współczynniki, o których mowa w art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W oparciu o art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy - w stosunku do ściśle określonych środków trwałych - mają prawo do podwyższania podanych dla nich stawek z Wykazu przy zastosowaniu określonych współczynników.

Należy mieć przy tym na uwadze przepisy art. 16i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym „w razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany”.

Art. 16i ust. 4 ww. ustawy stanowi z kolei, iż „podatnicy mogą podwyższać stawki dla środków trwałych wymienionych w ust. 2 pkt 3 bądź zrezygnować z ich stosowania począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego”.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, uprawnienie do podwyższenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych, określonych w art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, już przyjętych do używania i wprowadzonych do ewidencji środków trwałych, przysługuje podatnikom począwszy albo od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające zmianę stawki, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego (dla środków trwałych określonych w art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Co istotne, ww. przepisy nie wprowadzają żadnych innych restrykcji w powyższym zakresie. W ocenie Spółki, można zatem twierdzić, iż skoro powszechnie akceptowalny przez organy podatkowe jest pogląd o dopuszczalności podwyższania uprzednio obniżonych stawek, a jednocześnie ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do stosowania stawek podwyższonych opartych na współczynnikach określonych w art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewiduje żadnych innych ograniczeń, to również brak jest jakichkolwiek przeciwwskazań, aby uprzednio obniżone stawki podatnik mógł podwyższyć do poziomu maksymalnych stawek z Wykazu przemnożonych przez stosowny współczynnik bezpośrednio w okresie następującym po okresie, w którym stosowane były stawki obniżone (poniżej stawek określonych w Wykazie, w tym do poziomu 0%).

W opinii Spółki, w powołanych przepisach brak jest jakichkolwiek uregulowań, które uniemożliwiałyby podatnikom podwyższenie obniżonych uprzednio stawek amortyzacyjnych do stawek wynikających z przemnożenia stawek wskazanych w Wykazie o stosowne współczynniki począwszy od okresów wskazanych w ww. przepisach (tj. w miesiącu następującym po miesiącu, w którym wystąpiły okoliczności uzasadniające podwyższenie - w sytuacji wskazanej w art. 16i ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub od pierwszego miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego - w sytuacji wskazanej w art. 16i ust. 2 pkt 3).

W ocenie Spółki, przepisy art. 16i ust. 2, 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zasadniczo stanowią jedynie instrukcję w zakresie ustalenia poziomu podwyższonych stawek amortyzacyjnych dla wskazanych w nim środków trwałych, a w szczególności kalkulacji ich maksymalnego poziomu (tj. stawek z Wykazu przemnożonych przez odpowiedni współczynnik) oraz momentu, od którego można dokonać podwyższenia stawki amortyzacyjnej. Przepis ten nie ogranicza jednak w żaden sposób możliwości przyjęcia tak podwyższonej stawki amortyzacyjnej (w stosunku do stawki z Wykazu) jedynie do sytuacji, gdy podatnik już stosuje stawkę z Wykazu.

W podobny sposób przepis art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zasadniczo określa moment, od którego można dokonać obniżenia stawki amortyzacyjnej określonej w Wykazie, nie odnosząc się przy tym do tego, czy stawka z Wykazu powinna być na dzień zmiany stosowana przez podatnika.

W konsekwencji, wywodzenie z powołanych powyżej przepisów jakichkolwiek ograniczeń w zakresie możliwości przyjęcia stawek amortyzacyjnych innych od stawek określonych w Wykazie tylko w sytuacji, gdy podatnik stosuje stawki amortyzacyjne z Wykazu byłoby, zdaniem Spółki, nadużyciem, w wyniku którego Spółka zostałaby pozbawiona przysługujących Jej praw wprost wynikających z analizowanych przepisów.

Spółka stoi zatem na stanowisku, iż w stosunku do środków trwałych, o których mowa w art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka będzie miała w przyszłości prawo, w terminach odpowiednio określonych w art. 16i ust. 3 i 4 tejże ustawy, do podwyższenia obniżonych stawek amortyzacyjnych do poziomu stawek z Wykazu przemnożonych dodatkowo przez maksymalny współczynnik przewidziany dla danego środka trwałego i to w okresie następującym bezpośrednio po okresie, w którym Spółka stosowała obniżone stawki amortyzacyjne (bez konieczności uprzedniego podwyższania ich do poziomu stawek z Wykazu i podwyższania ich do poziomu powyżej stawek z Wykazu przy zastosowaniu stosownego współczynnika dopiero w kolejnym roku).

Co więcej, w świetle analizowanych przepisów, Spółka stoi na stanowisku, że będzie także uprawniona do obniżenia uprzednio podwyższonych stawek amortyzacyjnych do dowolnie ustalonego poziomu (w tym do 0%) bez konieczności uprzedniego zastosowania stawki z Wykazu w okresie bezpośrednio poprzedzającym okres, w którym zostanie przyjęta obniżona stawka amortyzacyjna. Wskazać bowiem należy, że przepisy art. 16i ust. 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazują jedynie na moment zmiany stawek amortyzacyjnych stosowanych w odniesieniu do środków trwałych określonych w art. 16i ust. 2 ww. ustawy, natomiast nie określają, do jakiego poziomu podatnik może obniżyć podwyższone stawki amortyzacyjne w kolejnym okresie rozliczeniowym. W szczególności, z przepisów tych w żaden sposób nie wynika obowiązek uprzedniego obniżenia stawek amortyzacyjnych do stawek z Wykazu.

Spółka pragnie podkreślić, że powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie także w aktualnej praktyce interpretacyjnej. Przykładowo, w piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 maja 2012 r. (sygn. ILPB4/423-51/12-6/DS) potwierdzono stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym w stosunku do środków trwałych, o których mowa w art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są uprawnieni do modyfikacji stawek amortyzacyjnych (tj. odpowiednio obniżenia, a następnie podwyższenia wcześniej obniżonych stawek) bez konieczności uprzedniego zastosowania stawki z Wykazu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanej przez Spółkę interpretacji indywidualnej, stwierdzić należy, iż jest ona rozstrzygnięciem wydanym w konkretnej sprawie, osadzonym w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się odnoszącym, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.