INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2012 r. (data wpływu 16 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zmiany stawek amortyzacyjnych w stosunku do środków trwałych, o których mowa w art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 04 maja 2012 r. (data wpływu 07.05.2012 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości:

• obniżenia z dniem 1 stycznia 2012 r. stosowanych dotychczas stawek amortyzacyjnych,
• dalszej zmiany uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych,
• zmiany stawek amortyzacyjnych w stosunku do środków trwałych, o których mowa w art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opisy zdarzeń przyszłych.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji grzejników na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: Strefa) na podstawie zezwolenia z dnia 4 września 2000 r., zmienionego następnie na podstawie art. 6 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (t. j. Dz. U. z dnia 5 listopada 2003 r. Nr 188, poz. 1840). Spółka posiada liczne środki trwałe, w szczególności budynki, maszyny i urządzenia, które wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej, zarówno zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych (strefowej), jak i opodatkowanej na zasadach ogólnych (pozastrefowej).

Do końca 2011 r. środki trwałe wykorzystywane przez Spółkę na potrzeby prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej (strefowej oraz pozastrefowej) były amortyzowane w oparciu o stawki amortyzacyjne określone w „Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych” (dalej: Wykaz), stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397).

Począwszy od dnia 1 stycznia 2012 r., działając na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w stosunku do wybranych środków trwałych, Spółka dokonała obniżenia wysokości dotychczas stosowanych podatkowych stawek amortyzacyjnych, w tym m.in. do poziomu 0%.

Spółka nie wyklucza, że w przyszłości ponownie będzie rozważała zmianę przyjętych stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych (dla celów podatku dochodowego od osób prawnych), podejmując w stosunku do już obniżonych stawek jeden z następujących kroków:

• dalsze obniżenie uprzednio obniżonej stawki, do dowolnie ustalonego poziomu, w tym również do 0%,
• podwyższenie stawki obniżonej do stawki z Wykazu,
• podwyższenie stawki obniżonej do stawki z Wykazu podwyższonej przy zastosowaniu współczynnika określonego w art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dla środków trwałych spełniających warunki do zastosowania wobec nich podwyższonych stawek amortyzacyjnych, zgodnie z art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), a następnie obniżenie stawki uprzednio podwyższonej do stawki z Wykazu podwyższonej przy zastosowaniu współczynnika określonego w art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dla środków trwałych spełniających warunki do zastosowania wobec nich podwyższonych stawek amortyzacyjnych, zgodnie z art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) do dowolnie ustalonego poziomu, w tym również do 0%.
  
  

Spółka posiada wątpliwości w zakresie:

• dopuszczalności ww. postępowania, w szczególności odnośnie granicy maksymalnego obniżenia stawek amortyzacyjnych;
• możliwości podwyższenia w przyszłości uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym / opisem zdarzenia przyszłego, Spółka wnosi o potwierdzenie, że:

1. była uprawniona do zmiany z dniem 1 stycznia 2012 r., stosowanych dotychczas stawek amortyzacyjnych (tj. stawek z Wykazu) poprzez ich obniżenie, w tym do poziomu 0%;
2. w przyszłości Spółka będzie miała prawo do zmiany (podwyższenia lub dalszego obniżenia) poziomu obniżonych uprzednio stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych do dowolnie wyznaczonego przez siebie poziomu od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego, przy czym w przypadku ich podwyższenia owo podwyższenie zasadniczo (z zastrzeżeniem art. 16 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) nie może przekroczyć stawek określonych w Wykazie, a w wypadku obniżenia może ono nastąpić do dowolnego wybranego przez Spółkę poziomu poniżej stawek z Wykazu, w tym do 0%;
3. w stosunku do środków trwałych, o których mowa w art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka będzie miała w przyszłości, w terminach, o których mowa w art. 16i ust 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, prawo do:
   • podwyższenia obniżonych wcześniej stawek amortyzacyjnych do poziomu stawek z Wykazu przemnożonych dodatkowo przez współczynnik nie wyższy niż maksymalny współczynnik przewidziany dla danego środka trwałego, w okresie następującym bezpośrednio po okresie, w którym Spółka stosowała obniżone stawki amortyzacyjne (tj. bez konieczności uprzedniego podwyższania stosowanych obniżonych stawek amortyzacyjnych do poziomu stawek z Wykazu w jednym roku podatkowym, a następnie podwyższania ich do poziomu powyżej stawek z Wykazu przy zastosowaniu stosownego współczynnika dopiero w kolejnym roku podatkowym) oraz
   • do obniżenia uprzednio podwyższonych stawek amortyzacyjnych (do poziomu stawek z Wykazu przemnożonych przez stosowny współczynnik) do dowolnie ustalonego poziomu (w tym do 0%) - bez obowiązku uprzedniego zastosowania stawki z Wykazu w roku podatkowym poprzedzającym obniżenie stawki amortyzacyjnej.
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 3 obejmujące opis zdarzenia przyszłego. Jednocześnie, wniosek Spółki w zakresie pytań nr 1 (obejmującego stan faktyczny) i nr 2 (obejmującego opis zdarzenia przyszłego) został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami w dniu 14 maja 2012 r. odpowiednio nr ILPB4/423-51/12-4/DS i nr ILPB4/423-51/12-5/DS.

Zdaniem Wnioskodawcy, w stosunku do środków trwałych, o których mowa w art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka będzie miała w przyszłości, w terminach, o których mowa w art. 16i ust. 3 i 4 ww. ustawy, prawo do:

• podwyższenia obniżonych wcześniej stawek amortyzacyjnych do poziomu stawek z Wykazu, przemnożonych dodatkowo przez współczynnik nie wyższy niż maksymalny współczynnik przewidziany dla danego środka trwałego, w okresie następującym bezpośrednio po okresie, w którym Spółka stosowała obniżone stawki amortyzacyjne (tj. bez konieczności uprzedniego podwyższania stosowanych obniżonych stawek amortyzacyjnych do poziomu stawek z Wykazu w jednym roku podatkowym, a następnie podwyższania ich do poziomu powyżej stawek z Wykazu przy zastosowaniu stosownego współczynnika dopiero w kolejnym roku podatkowym) oraz
• do obniżenia uprzednio podwyższonych stawek amortyzacyjnych (do poziomu stawek z Wykazu, przemnożonych przez stosowny współczynnik) do dowolnie ustalonego poziomu (w tym do 0%) - bez obowiązku uprzedniego zastosowania stawki z Wykazu w roku podatkowym poprzedzającym obniżenie stawki amortyzacyjnej.

Uzasadnienie.

W oparciu o art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy – w stosunku do ściśle określonych środków trwałych – mają prawo do podwyższania podanych dla nich stawek z Wykazu przy zastosowaniu określonych współczynników.

Należy mieć przy tym na uwadze przepisy art. 16i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym „w razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany”.

Art. 16i ust. 4 ww. ustawy stanowi z kolei, iż „podatnicy mogą podwyższać stawki dla środków trwałych wymienionych w ust. 2 pkt 3 bądź zrezygnować z ich stosowania począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego”.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, uprawnienie do podwyższenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych, określonych w art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, już przyjętych do używania i wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przysługuje podatnikom począwszy albo od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające zmianę stawki, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego (dla środków trwałych określonych w art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Co istotne, ww. przepisy nie wprowadzają żadnych innych restrykcji w powyższym zakresie.

W ocenie Spółki, można zatem twierdzić, iż skoro powszechnie akceptowalny przez organy podatkowe jest pogląd o dopuszczalności podwyższania uprzednio obniżonych stawek, a jednocześnie ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do stosowania stawek podwyższonych opartych na współczynnikach określonych w art. 16i ust. 2 tej ustawy, nie przewiduje żadnych innych ograniczeń, to również brak jest jakichkolwiek przeciwwskazań, aby uprzednio obniżone stawki podatnik mógł podwyższyć do poziomu maksymalnych stawek z Wykazu, przemnożonych przez stosowny współczynnik bezpośrednio w okresie następującym po okresie, w którym stosowane były stawki obniżone (poniżej stawek określonych w Wykazie).

W opinii Spółki, w powołanych przepisach brak jest jakichkolwiek uregulowań, które uniemożliwiałyby podatnikom podwyższenie obniżonych uprzednio stawek amortyzacyjnych do stawek wynikających z przemnożenia stawek wskazanych w Wykazie o stosowne współczynniki począwszy od okresów wskazanych w ww. przepisach (tj. w miesiącu następującym po miesiącu, w którym wystąpiły okoliczności uzasadniające podwyższenie – w sytuacji wskazanej w art. 16i ust. 2 pkt l i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub od pierwszego miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego – w sytuacji wskazanej w art. 16i ust. 2 pkt 3).

W ocenie Spółki, przepisy art. 16i ust. 2, 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zasadniczo stanowią jedynie instrukcję w zakresie ustalenia poziomu podwyższonych stawek amortyzacyjnych dla wskazanych w nim środków trwałych, a w szczególności kalkulacji ich maksymalnego poziomu (tj. stawek z Wykazu przemnożonych przez odpowiedni współczynnik) oraz momentu, od którego można dokonać podwyższenia stawki amortyzacyjnej. Przepis ten nie ogranicza jednak w żaden sposób możliwości przyjęcia tak podwyższonej stawki amortyzacyjnej (w stosunku do stawki z Wykazu) jedynie do sytuacji, gdy podatnik już stosuje stawkę z Wykazu.

W podobny sposób przepis art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zasadniczo określa moment, od którego można dokonać obniżenia stawki amortyzacyjnej określonej w Wykazie, nie odnosząc się przy tym do tego, czy stawka z Wykazu powinna być na dzień zmiany stosowana przez podatnika.

W konsekwencji, wywodzenie z powołanych powyżej przepisów jakichkolwiek ograniczeń w zakresie możliwości przyjęcia stawek amortyzacyjnych innych od stawek określonych w Wykazie tylko w sytuacji, gdy podatnik stosuje stawki amortyzacyjne z Wykazu byłoby, zdaniem Spółki, nadużyciem, w wyniku którego Spółka zostałaby pozbawiona przysługujących Jej praw wprost wynikających z analizowanych przepisów.

Spółka stoi zatem na stanowisku, iż w stosunku od środków trwałych, o których mowa w art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka będzie miała w przyszłości prawo, w terminach odpowiednio określonych w art. 16i ust. 3 i 4 tej ustawy, do podwyższenia obniżonych stawek amortyzacyjnych do poziomu stawek z Wykazu, przemnożonych dodatkowo przez maksymalny współczynnik przewidziany dla danego środka trwałego i to w okresie następującym bezpośrednio po okresie, w którym Spółka stosowała obniżone stawki amortyzacyjne (bez konieczności uprzedniego podwyższania ich do poziomu stawek z Wykazu i podwyższania ich do poziomu powyżej stawek z Wykazu przy zastosowaniu stosownego współczynnika dopiero w kolejnym roku).

Co więcej, w świetle analizowanych przepisów, Spółka stoi na stanowisku, że będzie także uprawniona do obniżenia uprzednio podwyższonych stawek amortyzacyjnych do dowolnie ustalonego poziomu (w tym do 0%, bez konieczności uprzedniego zastosowania stawki z Wykazu w okresie bezpośrednio poprzedzającym okres, w którym zostanie przyjęta obniżona stawka amortyzacyjna). Wskazać bowiem należy, że przepisy art. 16i ust. 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazują jedynie na moment zmiany stawek amortyzacyjnych stosowanych w odniesieniu do środków trwałych określonych w art. 16i ust. 2 ww. ustawy, natomiast nie określają, do jakiego poziomu podatnik może obniżyć podwyższone stawki amortyzacyjne w kolejnym okresie rozliczeniowym. W szczególności, z przepisów tych w żaden sposób nie wynika obowiązek uprzedniego obniżenia stawek amortyzacyjnych do stawek z Wykazu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy)

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.