INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2013 r. (data wpływu 13 maja 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 sierpnia 2013 r. (data wpływu 6 sierpnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w związku z wycofaniem prawa odrębnej własności do lokalu mieszkalnego z działalności gospodarczej i wykreśleniem go z ewidencji środków trwałych– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa m. in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia 24 lipca 2013 r., Nr IPTPB1/415-323/13-2/MAP, IPTPP2/443-375/13-2/PR, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 24 lipca 2013 r. skutecznie doręczono w dniu 29 lipca 2013 r., następnie w dniu 6 sierpnia 2013 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 3 sierpnia 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w czerwcu 2011 r. nabył udział w nieruchomości gruntowej z posadowioną na nim kamienicą mieszkalną do wspólności majątkowej małżeńskiej. Zakup korzystał ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Następnie w lokalu mieszkalnym, związanym z tym udziałem, dokonał adaptacji z przeznaczeniem na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej - biura nieruchomości. Po zakończeniu adaptacji lokal został wpisany do ewidencji środków trwałych - wartość początkową ustalono jako sumę ceny nabycia nieruchomości oraz wydatków związanych z zakupem oraz adaptacją. Wydatki na adaptację lokalu na cele działalności gospodarczej nie przekroczyły kwoty 15.000,00 zł netto. Podatek VAT od wymienionych wydatków został odliczony. Adaptacja polegała głównie na wymianie okien, drzwi, podłóg, przebudowie ścian oraz łazienki.

Podatnik dokonywał amortyzacji tego lokalu obciążając koszty prowadzonej działalności gospodarczej odpisami amortyzacyjnymi.

W lipcu 2012 r. dokonano zniesienia współwłasności tej nieruchomości i przekształcono udział w odrębną własność lokalu mieszkalnego. W marcu 2013 r. Wnioskodawca wycofał przedmiotową nieruchomość z ewidencji działalności gospodarczej. Zamierza dokonać jej sprzedaży.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. w dalszym ciągu prowadzi działalność gospodarczą - usługi pośrednictwa w obrocie nieruchomościami oraz udzielania kredytów hipotecznych,
2. przychody z działalności gospodarczej opodatkowuje są na zasadach ogólnych,
3. dokumentację podatkową prowadzi w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów,
4. nabył udział w wysokości 469/4600 w nieruchomości gruntowej z posadowioną na nim kamienicą; w skład ww. udziału wchodził lokal mieszkalny wraz z przynależnymi dwoma pomieszczeniami gospodarczymi (piwnice),
5. nabyty lokal mieszkalny w całości był wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej,
6. w akcie notarialnym zakupu lokalu zapisano, iż z treści okazanego wypisu z rejestru gruntów i budynków wynika, iż działka gruntu oznaczona jest symbolem B (tereny mieszkaniowe) i na nieruchomości tej znajduje się budynek wielorodzinny. Ponadto z aktu notarialnego zniesienia współwłasności poprzez ustanowienie odrębnej własności lokali wynika, iż przedmiotowa nieruchomość stanowi lokal mieszkalny wraz z przynależnymi piwnicami. Wnioskodawca nie występował o zmianę przeznaczenia na lokal użytkowy,
7. lokal został przyjęty do użytkowania (wpisany do ewidencji środków trwałych) z dniem 27 października 2011 r. Odpisów amortyzacyjnych dokonywano w okresie od listopada 2011 r. do marca 2013 r. Amortyzacji dokonywano jedynie od wartości początkowej lokalu mieszkalnego. Wartość gruntu została wyodrębniona i nie zaliczano jej w koszty poprzez odpisy amortyzacyjne,
8. po wycofaniu z działalności gospodarczej lokal nie był wykorzystywany (czekał na wydanie nowym nabywcom),
9. zniesienia współwłasności dokonano aktem notarialnym umowy zniesienia współwłasności poprzez ustanowienie odrębnej własności lokali. Współwłaściciele nieruchomości zgodnie dokonali zniesienia współwłasności i podziału na odrębne lokale,
10. w wyniku zniesienia współwłasności i przekształcenia udziału w odrębną własność (akt notarialny z dnia 8 czerwca 2012 r.) Wnioskodawca nabył na prawie wspólności ustawowej własność lokalu mieszkalnego wraz z przynależnymi piwnicami oraz udziałem we wspólnych częściach budynków i innych urządzeniach niesłużących do wyłącznego użytku właścicielom poszczególnych lokali oraz w prawie własności działki gruntu, na której znajdują się budynki,
11. po zniesieniu współwłasności nieruchomości odrębna własność lokalu mieszkalnego stanowiła majątek wspólny małżonków,
12. przedmiotowy lokal mieszkalny został sprzedany w dniu 13 czerwca 2013 r.
    
    

Ponadto Wnioskodawca dodał, iż:

1. jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług,
2. przedmiotowy lokal mieszkalny wykorzystywany był do działalności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a także do czynności zwolnionych. Wnioskodawca stosuje wskaźnik proporcji,
3. wartość początkowa lokalu mieszkalnego będącego przedmiotem wniosku wyniosła 308.494,72 zł i przekroczyła 15.000,00 zł,
4. przedmiotowy lokal został oddany do użytkowania w dniu 27 października 2011 r.,
5. od momentu poniesienia wydatków na adaptację przedmiotowej nieruchomości (październik 2011 r.), do momentu wycofania jej z działalności gospodarczej (marzec 2013 r.) minęło ponad 12 miesięcy,
6. sprzedaż korzystała ze zwolnienia z podatku towarów i usług.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wycofanie lokalu mieszkalnego z działalności gospodarczej i jego wykreślenie z ewidencji środków trwałych powinno skutkować koniecznością dokonania korekty kosztów w wysokości odpisów amortyzacyjnych dokonywanych za okres, w którym lokal ten wykorzystywany był na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej...
2. Czy odliczony podatek od towarów i usług od wydatków na adaptację lokalu, które nie przekroczyły kwoty 15.000,00 zł netto, powinien podlegać korekcie w przypadku zmiany przeznaczenia lokalu - wycofania z działalności gospodarczej i przeznaczenia na potrzeby własne...
3. Czy dochód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego wykorzystywanego uprzednio w działalności gospodarczej należy zakwalifikować do źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku Nr 1. Natomiast w pozostałym zakresie zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, wycofanie lokalu mieszkalnego z działalności gospodarczej nie spowodowało żadnych konsekwencji w podatku dochodowym. Brak jest podstaw prawnych do korygowania dotychczas dokonanych odpisów amortyzacyjnych. Amortyzacja za okres, w którym lokal mieszkalny wykorzystywany był na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej, tj. biura nieruchomości, była bezpośrednio związana z przychodem z tej działalności i stanowiła koszt uzyskania przychodu w danym okresie. Wycofanie lokalu z ewidencji środków trwałych skutkowało jedynie zakończeniem dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca dodał, iż wycofanie lokalu mieszkalnego z działalności gospodarczej nie spowoduje u Niego powstania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, jak również z pozostałych źródeł przychodu. Czynność ta nie wiąże się bowiem z odpłatnym zbyciem środka trwałego, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie dojdzie więc do sprzedaży środka trwałego. Wycofany lokal mieszkalny nadal stanowi własność Wnioskodawcy. Będzie jedynie wykorzystywany na Jego potrzeby osobiste.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zaliczają do żadnej z kategorii źródeł przychodów czynności nieodpłatnego przekazywania środka trwałego na cele osobiste podatnika, zatem opisana powyżej czynność jest dla Wnioskodawcy obojętna podatkowo - nie powoduje powstania przychodu podatkowego i w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto wycofanie środka trwałego z działalności gospodarczej nie spowoduje również obowiązku dokonywania korekty (zmniejszenia) dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych ujmowanych w kosztach uzyskania przychodu w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Przepis art. 22h ust. 1 pkt 1 powoływanej ustawy stanowi, iż odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu) z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową, lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór (...). Amortyzowany lokal mieszkalny w związku z jego wycofaniem z działalności gospodarczej został wykreślony przez Wnioskodawcę z ewidencji środków trwałych co było równoznaczne z zaprzestaniem dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Nie spowodowało to jednak konieczności dokonywania jakichkolwiek korekt kosztów uzyskania przychodów w ewidencji księgowej. Odpisy naliczone w okresie używania składnika majątku na potrzeby działalności gospodarczej pozostają kosztami uzyskania przychodu.

Reasumując Wnioskodawca stwierdził, że wycofanie lokalu mieszkalnego i wykreślenie go z ewidencji środków trwałych nie spowodowało żadnych konsekwencji podatkowych zarówno w zakresie powstania przychodów, jak i konieczności dokonywania korekty odpisów amortyzacyjnych zaliczonych dotychczas do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych w formie studiów nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Konieczne jest również wykazanie związku przyczynowego między poniesionymi wydatkami, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Zatem, za uzasadnione racjonalnie i gospodarczo koszty, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest działalność gospodarcza, uznać należy takie wydatki na kształcenie, które pozwolą Wnioskodawcy nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Przepis art. 22h ust. 1 pkt 1 powoływanej ustawy stanowi, iż odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiąc, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu) z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową, lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór (…).

Z opisu przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w czerwcu 2011 r. nabył udział w nieruchomości gruntowej z posadowioną na nim kamienicą mieszkalną do wspólności majątkowej małżeńskiej. Następnie w lokalu mieszkalnym, związanym z tym udziałem, dokonał adaptacji z przeznaczeniem na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej - biura nieruchomości. Po zakończeniu adaptacji lokal został wpisany do ewidencji środków trwałych - wartość początkową ustalono jako sumę ceny nabycia nieruchomości oraz wydatków związanych z zakupem oraz adaptacją. Wydatki na adaptację lokalu na cele działalności gospodarczej nie przekroczyły kwoty 15.000,00 zł netto. Adaptacja polegała głównie na wymianie okien, drzwi, podłóg, przebudowie ścian oraz łazienki. Wnioskodawca dokonywał amortyzacji tego lokalu obciążając koszty prowadzonej działalności gospodarczej odpisami amortyzacyjnymi. W lipcu 2012 r. dokonano zniesienia współwłasności tej nieruchomości i przekształcono udział w odrębną własność lokalu mieszkalnego. W marcu 2013 r. Wnioskodawca wycofał przedmiotową nieruchomość z ewidencji działalności gospodarczej.

Amortyzowany lokal mieszkalny stanowiący odrębną własność w związku z jego wycofaniem z działalności gospodarczej został wykreślony przez Wnioskodawcę z ewidencji środków trwałych co jest równoznaczne z zaprzestaniem dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Nie powoduje to jednak konieczności dokonywania jakichkolwiek korekt kosztów uzyskania przychodów w ewidencji księgowej. Odpisy naliczone w okresie używania składnika majątku na potrzeby działalności gospodarczej pozostają kosztami uzyskania przychodu.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż wycofanie prawa odrębnej własności do lokalu mieszkalnego i wykreślenie go z ewidencji środków trwałych przez Wnioskodawcę nie spowoduje konieczności dokonywania korekty (zmniejszenia) dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych ujmowanych w kosztach uzyskania przychodu w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jednocześnie zaznacza się, że dokonując weryfikacji stanowiska Wnioskodawcy, tut. Organ nie odniósł się do kwestii dotyczącej powstania przychodu z tytułu wycofania prawa odrębnej własności do lokalu mieszkalnego z działalności gospodarczej, gdyż zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania. Niniejsza interpretacja nie odnosi się również do kwestii wartości początkowej oraz zasad amortyzacji lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.