Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-556/13-2/MM
z 10 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j.

Dz. U. 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2013r. (data wpływu 10 czerwca 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korekty deklaracji podatkowej za rok 2009 i 2010 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2013r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korekty deklaracji podatkowej za rok 2009 i 2010.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 16.09.2004 roku została podpisana umowa agencyjna pomiędzy Spółką V a Firmą Handlową E s.c. zwaną dalej „Agentem” na sprzedaż obuwia. Zgodnie
z paragrafem 1 ust. 1 umowy Agent zobowiązał się do sprzedaży w imieniu i na rzecz Vi towarów, które w czasie obowiązywania umowy będą przekazywane na podstawie protokołu odbioru. Zgodnie z paragrafem 2 ust. 3 umowy na podstawie wydruków dziennej sprzedaży zostanie wystawiona faktura VAT w terminie 7 dni od dokonania sprzedaży przez Spółkę V na rzecz Agenta. Zgodnie z paragrafem 2 ust. 4 umowy oraz zawartym porozumieniem w dniu 16.09.2004 roku Agent jest materialnie odpowiedzialny przed Spółką V za przekazane towary. Ewentualne niedobory w towarze lub uszkodzenia towaru będą wycenione przez Spółkę V po cenach hurtowych brutto i Agent będzie zobowiązany do zapłaty.

W przypadku rozwiązania umowy (porozumienie z dnia 16.09.2004r.) Agent zobowiązał się do zakupu niesprzedanych towarów zamówionych w trakcie trwania umowy, ewentualnie do zwrotu ich do Spółki V w terminie 7 dni od rozwiązania umowy. Zgodnie z umową agencyjną w dniu 19.11.2009r. Spółka V wystawiła fakturę na uszkodzone buty na kwotę brutto 27.657,40 zł w tym kwota VAT 4.987,40 zł. (kwota VAT wykazana w deklaracji VAT-7 za 2009r.) oraz na brakujące obuwie po rozwiązaniu umowy na kwotę brutto 148.936,15 zł

w tym kwota VAT 26.857,34 zł. (kwota VAT wykazana w deklaracji VAT-7 za 2010r.). Wobec braku uiszczenia kwot wynikających z faktur oraz zwrotu tych faktur (faktury nie zostały ujęte w ewidencji finansowo-księgowej Agenta) Spółka V skierowała sprawę do Sądu Okręgowego Wydział XVI Gospodarczy i w dniu 28.06.2010r. wniesiony został pozew o zapłatę w postępowaniu nakazowym. W dniu 11.04.2013r. w Sądzie Okręgowym w Warszawie XVI Wydział Gospodarczy doszło do zawarcia ugody, w wyniku której wspólnicy Spółki cywilnej E (Agent) zobowiązali się zapłacić kwotę 55.000 zł brutto.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zaistniałą sytuacją i podpisaną ugodą Spółka V ma prawo do korekty deklaracji VAT-7 za rok 2009 i 2010 w podatku należnym?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wobec przedstawionych faktów Spółka V mając na uwadze art. 70 Ordynacji Podatkowej pragnie skorygować w całości podatek należny wykazany w deklaracjach 2009 roku i 2010 roku. Spółka V wobec braku zaksięgowania faktur w Firmie E nie może skorzystać z ulgi na złe długi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z treścią art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnienie przyczyn korekty (art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej).

Stosownie do art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu. Może on dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym, poprawnym już wypełnieniu deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem wyjaśniającym przyczynę korekty.

Zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012r. podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona. Przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepisy dotyczące wystawiania oraz rozliczania faktur korygujących uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem w sprawie faktur”.

Stosownie do § 13 ust. 1 rozporządzenia w sprawie faktur w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą tę fakturę.

Faktury korygujące powinny zawierać wyraz „KOREKTA” albo wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” (§ 13 ust. 8 rozporządzenia w sprawie faktur).

Fakturę korygującą wystawia się również, gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury (§ 14 ust. 1 rozporządzenia w sprawie faktur).

Faktury korygujące można generalnie podzielić na te, które powodują zmniejszenie obrotu i kwoty podatku należnego oraz te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość obrotu i kwoty podatku należnego ulega podwyższeniu.

W przypadku faktur korygujących powodujących zmniejszenie obrotu i kwoty podatku należnego znajdzie zastosowanie art. 29 ust. 4 i ust. 4a-4c ustawy o VAT.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 29 ust. 4 ustawy o VAT podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b. W przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano (art. 29 ust. 4a ustawy o VAT).

Generalna zasada korygowania obrotu przez sprzedawcę stanowi, że winno się to odbywać poprzez wystawienie faktury korygującej. Przesłanki wystawiania faktur korygujących zostały uregulowane w § 13 i § 14 rozporządzenia. Jest to m.in. sytuacja, gdy po wystawieniu faktury pierwotnej została obniżona wartość wynagrodzenia za dostarczone towary lub świadczone usługi.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę agencyjną z Firmą Handlową E na sprzedaż obuwia. Zgodnie z umową Agent zobowiązał się do sprzedaży w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy towarów, które w czasie obowiązywania umowy będą przekazywane na podstawie protokołu odbioru. Ewentualne niedobory w towarze lub uszkodzenia towaru będą wycenione przez Zainteresowanego po cenach hurtowych brutto i Agent będzie zobowiązany do zapłaty. W przypadku rozwiązania umowy Agent zobowiązał się do zakupu nie sprzedanych towarów zamówionych w trakcie trwania umowy, ewentualnie do zwrotu ich do Wnioskodawcy w terminie 7 dni od rozwiązania umowy. Zainteresowany w roku 2009 oraz w roku 2010 wystawił na rzecz Agenta faktury na uszkodzone buty oraz na brakujące obuwie po rozwiązaniu umowy. Wobec braku uiszczenia kwot wynikających z faktur oraz zwrotu tych faktur Wnioskodawca złożył w sądzie gospodarczym pozew o zapłatę kwot wynikających z faktur w postępowaniu nakazowym.

W kwietniu 2013r. doszło do zawarcia ugody, w wyniku której Agent zobowiązał się zapłacić określoną część należności wynikających z wystawionych faktur VAT.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, że w przedmiotowej sprawie nie ma możliwości dokonania korekt deklaracji VAT-7 za rok 2009 i 2010 w oparciu o art. 81 ustawy Ordynacja Podatkowa. Jak zostało wskazane wyżej korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu. Natomiast w przedmiotowej sprawie deklaracje VAT złożone za rok 2009 i 2010 nie zawierały żadnych błędów uzasadniających ich korektę.

W wyniku zawarcia ugody sądowej Agent zobowiązał się do zapłaty kwoty niższej niż wynikająca z pierwotnych faktur, zatem w oparciu o przepis § 13 rozporządzania w sprawie faktur nastąpiło obniżenie ceny za dokonaną dostawę towaru skutkujące potrzebą wystawienia przez Zainteresowanego faktury korygującej.

Korekta zmniejszająca zobowiązanie podatkowe, wynikająca z faktury korygującej, winna być ujęta przez Wnioskodawcę w bieżąco składanej deklaracji VAT i nie wymaga korygowania deklaracji, w której rozliczone zostały faktury pierwotne.

Na marginesie tut. Organ podatkowy stwierdza, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie może skorzystać z korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego zgodnie z art. 89a ustawy o VAT, bowiem nie zostały spełnione wszystkie warunki uzasadniające korektę - od daty wystawienia faktur dokumentujących wierzytelność (rok 2009 i 2010) upłynęły 2 lata licząc od końca roku, w którym zostały one wystawione.

Podsumowując stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie może dokonać – na mocy art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – korekty deklaracji VAT-7 za 2009 i 2010r. W przedmiotowej sprawie może nastąpić jedynie korekta zmniejszająca zobowiązanie podatkowe, wynikająca
z wystawionej faktury korygującej. Faktura korygująca dokumentująca obniżenie podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego, stosownie do art. 29 ust. 4a ustawy o VAT, winna być ujęta w okresie rozliczeniowym, w którym Wnioskodawca otrzyma potwierdzenie jej odbioru przez Agenta. Korekty tej należy dokonać przed upływem terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego za rok 2009 i 2010.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym stanie faktycznym należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.