Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-443/13-3/AO
z 19 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2013 r. (data wpływu 13.05.2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 czerwca 2013 r. (data wpływu 01.07.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT planowanej sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2013 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT planowanej sprzedaży nieruchomości. Przedmiotowy wniosek uzupełniony został pismem z dnia 26 czerwca 2013 r. (data wpływu 01.07.2013 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca”) jest spółką prowadzącą działalność gospodarczą między innymi w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 10 o powierzchni 102.907 m², zabudowanej szeregiem budynków wzniesionych w latach od 1914 do 1994 roku (dalej: „Nieruchomość”).

Przedmiotowa Nieruchomość została zakupiona przez Wnioskodawcę w dniu 3 grudnia 2007 r. od Q. Sp. z o.o. oraz Marka i Anny (dalej łącznie jako „Sprzedający”). Sprzedający oświadczyli, że przy nabyciu budynków nie przysługiwało im prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a także, że sprzedaż przez Sprzedających budynków podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług jako sprzedaż towaru używanego w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 2 Ustawy VAT w brzmieniu wówczas obowiązującym. Jak wynika z oświadczenia Sprzedających, nie ponosili również wydatków na ulepszenie Nieruchomości.

Od daty nabycia Nieruchomość nie była przez Wnioskodawcę wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie ponosił również wydatków na ulepszenie Nieruchomości z wyjątkiem drobnych prac montażowych polegających na ogrodzeniu przedmiotowej Nieruchomości siatką i zamontowaniu bramy. W odniesieniu do Nieruchomości Wnioskodawca nie ponosił więc i nie będzie ponosił wydatków na jej ulepszenie przekraczających w okresie 2 lat przed dniem jej planowanej sprzedaży 30% wartości początkowej Nieruchomości.

W ramach transakcji sprzedaży Nieruchomości nie dojdzie do przejęcia przez nabywcę jakichkolwiek należności i zobowiązań Wnioskodawcy. Jednocześnie, na nabywcę nie zostaną przeniesione środki pieniężne zgromadzone przez Wnioskodawcę, tajemnice przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, ani też jakikolwiek know-how związany z prowadzeniem działalności gospodarczej, księgi rachunkowe Wnioskodawcy i inne dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej i funkcjonowaniem Wnioskodawcy.

Zarówno Wnioskodawca, jak i przyszły nabywca, są zarejestrowani, jako czynni podatnicy VAT w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy planowana Sprzedaż Nieruchomości stanowić będzie dostawę towarów zwolnioną z podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana sprzedaż Nieruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz nabywcy będzie stanowić dostawę towarów zwolnioną z podatku VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy VAT opodatkowaniu VAT podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Art. 2 pkt 6) Ustawy VAT wskazuje, iż towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Z kolei, jak stanowi art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. A zatem, w świetle powyższej definicji towaru, jak również z uwagi na fakt, iż planowana transakcja dotycząca sprzedaży Nieruchomości będzie przeprowadzona za wynagrodzeniem, uznać należy, iż mieści się ona w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatna dostawa towarów.

Ponadto, zgodnie z art. 29 ust. 5 Ustawy VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale związanych z gruntem, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Zatem dostawa Nieruchomości, na którą składa się grunt oraz posadowione na nim budynki trwale z tym gruntem związane, będzie stanowiła jedną transakcję dla potrzeb opodatkowania podatkiem VAT. W konsekwencji, z uwagi na powyższe sposób opodatkowania dostawy Nieruchomości będzie uzależniony od sposobu opodatkowania zbycia położonych na gruncie budynków i budowli.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10) Ustawy VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

(a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

(b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jednocześnie przez pierwsze zasiedlenie, zgodnie z art. 2 pkt 14) Ustawy VAT, rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Wnioskodawca nie jest w stanie jednoznacznie ustalić, czy przedmiotowa transakcja sprzedaży Nieruchomości przez Wnioskodawcę będzie wykonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, czy też do pierwszego zasiedlenia przedmiotowej Nieruchomości doszło we wcześniejszym okresie. Wnioskodawca nie posiada bowiem informacji w zakresie transakcji, których przedmiotem była przedmiotowa Nieruchomość w okresie zanim siała się ona własnością Sprzedających.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że budynki posadowione na Nieruchomości zostały wzniesione w latach 1914 — 1994, tak więc prześledzenie sposobu ich użytkowania w ww. okresie jest praktycznie niewykonalne. Należy jednak zauważyć, że niezależnie od tego, czy na wcześniejszym etapie użytkowania Nieruchomości doszło do jej pierwszego zasiedlenia, czy też Nieruchomość nie była dotychczas przedmiotem transakcji rozumianej na gruncie Ustawy VAT jako „pierwsze zasiedlenie” opisana transakcja powinna podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT.

W przypadku bowiem uznania, że w przeszłości doszło do pierwszego zasiedlenia Nieruchomości w rozumieniu Ustawy VAT, przedmiotową transakcję zbycia Nieruchomości przez Wnioskodawcę należy uznać za dokonaną w okresie przekraczającym okres dwóch lat od daty pierwszego zasiedlenia. Powyższe wynika z faktu, iż Wnioskodawca nabył Nieruchomość w 2007 r. i od daty nabycia nie ponosił wydatków na jej ulepszenie stanowiących co najmniej 30% jej wartości początkowej. Tak więc w okresie od daty nabycia Nieruchomości w 2007 r. nie doszło do zdarzenia, które w świetle definicji zawartych w Ustawie VAT mogłoby być uznane za ponowne „pierwsze zasiedlenie” Nieruchomości. W konsekwencji, planowana transakcja sprzedaży Nieruchomości przy powyższych założeniach spełniałaby przesłanki zwolnienia z opodatkowania VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10) Ustawy VAT. Od pierwszego zasiedlenia Nieruchomości upłynęłoby bowiem więcej niż 2 lata, a w odniesieniu do Nieruchomości nie były i nie będą ponoszone, w okresie dwóch lat przed planowaną sprzedażą Nieruchomości, wydatki na ulepszenie wynoszące co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei w przypadku uznania, że przedmiotowa Nieruchomość nie była dotychczas przedmiotem transakcji rozumianej na gruncie Ustawy VAT jako „pierwsze zasiedlenie”, to właśnie planowana transakcja zbycia Nieruchomości przez Wnioskodawcę będzie uznana za pierwsze zasiedlenie w rozumieniu Ustawy VAT. W konsekwencji, przedmiotowa transakcja nie będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10) Ustawy VAT.

Wnioskodawca zauważa, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a) Ustawy VAT, w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10) Ustawy VAT, podlega ona zwolnieniu z opodatkowania tym podatkiem pod warunkiem że:

(a) w stosunku do obiektów będących przedmiotem dostawy nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

(b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jak wynika z opisanego stanu faktycznego, Wnioskodawca nabył Nieruchomość na podstawie umowy sprzedaży podlegającej zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT. W konsekwencji Wnioskodawca nie zapłacił podatku VAT przy nabyciu Nieruchomości, tak więc uznać należy, iż nie przysługiwało mu prawo do odliczenia. Tym samym, w przypadku planowanej sprzedaży Nieruchomości przez Wnioskodawcę spełniony będzie pierwszy warunek przewidziany dla zwolnienia takiej sprzedaży z opodatkowania podatkiem VAT. Ponadto Wnioskodawca nie ponosił (i nie będzie ponosił do daty planowanego zbycia) wydatków na ulepszenie Nieruchomości przekraczających 30% wartości początkowej Nieruchomości. Powyższe oznacza, że w przypadku planowanej transakcji zbycia Nieruchomości także drugi z warunków determinujących zwolnienie będzie spełniony. W konsekwencji, z uwagi na spełnienie obu przesłanek określonych w art. 43 ust. 1 pkt 10a) Ustawy VAT, również w przypadku drugiej możliwej sytuacji, zbycie Nieruchomości będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, planowana transakcja sprzedaży Nieruchomości będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT niezależnie od tego, czy transakcja ta będzie dokonywana przy założeniu, że upłynęły ponad 2 lata od pierwszego zasiedlenia Nieruchomości, czy też w ramach pierwszego zasiedlenia.

Wnioskodawca pragnie również wskazać, że w jego opinii, transakcja sprzedaży Nieruchomości nie będzie wyłączona z zakresu opodatkowania VAT, jako sprzedaż przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa na podstawie art. 6 pkt 1) Ustawy VAT.

Przepisy Ustawy VAT nie definiują pojęcia przedsiębiorstwa. Natomiast zgodnie z Kodeksem cywilnym, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

(a) oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

(b) własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

(c) prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

(d) wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

(e) koncesje, licencje i zezwolenia;

(f) patenty i inne prawa własności przemysłowej;

(g) majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

(h) tajemnice przedsiębiorstwa;

(i) księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Oznacza to, że przedsiębiorstwo obejmuje całość aktywów posiadanych przez podatnika, odpowiednio zorganizowanych w celu prowadzenia działalności gospodarczej.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 27e) Ustawy VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Powyższe oznacza, że przez pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest nie tylko wyodrębniona organizacyjnie, ale również posiada samodzielność finansową. W praktyce organów podatkowych podkreśla się, że nie każda grupa poszczególnych składników majątkowych może zostać zakwalifikowana jako zorganizowana część przedsiębiorstwa. Decydujące jest bowiem wyodrębnienie na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

W ocenie Wnioskodawcy, mając na uwadze przedstawione powyżej uregulowania, Nieruchomość nie będzie stanowiła przedsiębiorstwa. Sama Nieruchomość nie wyczerpuje bowiem przytoczonej definicji przedsiębiorstwa z art. 55(1) Kodeksu cywilnego. Planowanej transakcji nie będzie towarzyszył transfer kluczowych składników, wchodzących w skład normatywnej definicji przedsiębiorstwa i determinujących jego funkcjonowanie. Przy Wnioskodawcy pozostaną bowiem podstawowe elementy składające się na przedsiębiorstwo, w tym, w szczególności, nazwa przedsiębiorstwa, środki pieniężne zgromadzone przez Wnioskodawcę, know-how związany z prowadzeniem działalności gospodarczej, księgi rachunkowe Wnioskodawcy i inne dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej i funkcjonowaniem Wnioskodawcy. Ponadto, budynki wchodzące w skład Nieruchomości nie są wykorzystywane przez Wnioskodawcę w bieżącej działalności gospodarczej.

Ze względu na umiejscowienie Nieruchomości w całości przedsiębiorstwa Wnioskodawcy należy stwierdzić, iż Nieruchomość nie będzie również stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Nieruchomość nie stanowi bowiem organizacyjnie i finansowo wyodrębnionego w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy zespołu składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań), przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Wnioskodawca nie prowadzi odrębnej rachunkowości dla potrzeb Nieruchomości, działalność związana z Nieruchomością nie została również wyodrębniona w jakikolwiek formalny sposób (np. w formie oddziału).

Mając zatem na uwadze powyższą analizę, w opinii Wnioskodawcy, przedmiotowa transakcja sprzedaży Nieruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz nabywcy stanowić będzie jedynie przeniesienie własności konkretnych składników majątkowych, nie spełniających definicji przedsiębiorstwa lub też zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Powyższy wniosek potwierdzają liczne interpretacje podatkowe, w tym, między innymi interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 września 2011 r. (nr IPPP2/443-760/11-2/AK), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 września 2011 r. (nr IPPP1/443-994/11-2/AP), a także interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 września 2009 r. (nr IPPP2/443-778/09-2/IK).

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa transakcja będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 Ustawy VAT i nie będzie mieściła się w katalogu czynności niepodlegających VAT wskazanych w art. 6 pkt 1) Ustawy VAT. W konsekwencji, planowana transakcja będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10) Ustawy VAT lub na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a) Ustawy VAT.

Mając na uwadze przedstawione uzasadnienie, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie stanowiska przedstawionego w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Przy czym przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 cyt. ustawy).

Na podstawie art. 6 pkt 1 cyt. ustawy przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem, w przypadku gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepisy powołanej ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Definicję taką zawiera ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.). Stosownie do art. 55¹ tej ustawy przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   
   

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 2 pkt 27e ustawy o VAT pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Reasumując, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość zabudowaną szeregiem budynków. W ramach przedmiotowej transakcji sprzedaży Nieruchomości nie dojdzie do przejęcia przez nabywcę jakichkolwiek należności i zobowiązań Wnioskodawcy. Jednocześnie, na nabywcę nie zostaną przeniesione środki pieniężne zgromadzone przez Wnioskodawcę, tajemnice przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, ani też jakikolwiek know-how związany z prowadzeniem działalności gospodarczej, księgi rachunkowe Wnioskodawcy i inne dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej i funkcjonowaniem Wnioskodawcy. Budynki wchodzące w skład Nieruchomości nie są wykorzystywane przez Wnioskodawcę w bieżącej działalności gospodarczej. Ponadto Nieruchomość nie stanowi organizacyjnie i finansowo wyodrębnionego w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy zespołu składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań), przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Wnioskodawca nie prowadzi odrębnej rachunkowości dla potrzeb Nieruchomości, działalność związana z Nieruchomością nie została również wyodrębniona w jakikolwiek formalny sposób (np. w formie oddziału).

W kontekście przedstawionego opisu uznać należy, że w niniejszym przypadku planowana transakcja nie obejmie istotnych składników majątkowych Zbywcy. Jak wskazał Wnioskodawca, planowanej transakcji sprzedaży nie będzie dotyczył transfer jakichkolwiek należności i zobowiązań Wnioskodawcy. Na nabywcę nie zostaną przeniesione także środki pieniężne zgromadzone przez Wnioskodawcę, tajemnice przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, ani też jakikolwiek know-how związany z prowadzeniem działalności gospodarczej, księgi rachunkowe Wnioskodawcy i inne dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej i funkcjonowaniem Wnioskodawcy. Ponadto przedmiotowa Nieruchomość, co wskazuje Wnioskodawca, nie stanowi organizacyjnie i finansowo wyodrębnionego w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy zespołu składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań), przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W konsekwencji powyższego, stwierdzić należy, iż sprzedaż przedmiotowej Nieruchomości nie będzie mogła być uznana za zbycie przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części. Tym samym, w niniejszych okolicznościach nie znajdzie zastosowania przepis art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a przedmiotowa transakcja sprzedaży przez Wnioskodawcę nieruchomości zabudowanej szeregiem budynków wzniesionych w latach od 1914 do 1994 roku stanowić będzie przeniesienie własności konkretnych składników majątkowych, a więc dostawę towarów opodatkowaną podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

W myśl art. 29 ust. 5 ww. ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zgodnie z powyższym, do dostawy gruntu zastosowanie znajdzie stawka podatku VAT analogiczna jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z tym gruntem związanych.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym na podstawie art. 146a pkt 1 cyt. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f. Jednakże, zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie ich od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ww. ustawy zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Analiza przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT regulującego prawo do zwolnienia od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części prowadzi do konkluzji, iż dla zwolnienia dostawy budynków, budowli lub ich części istotne jest każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Kluczowym dla zwolnienia przedmiotowej transakcji przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług jest ustalenie czy w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości nastąpiło pierwsze zasiedlenie, a jeżeli tak to również jaki okres upłynął pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części. Z cytowanego przepisu art. 2 pkt 14 ww. ustawy wynika, iż pierwsze zasiedlenie ma miejsce w sytuacji oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik (bądź podmiot trzeci) wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych, zamieszkały), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pojęcie „oddanie do użytkowania”, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług należy rozumieć jako objęcie faktycznego władztwa nad budynkami, budowlami lub ich częściami, możliwości dysponowania nimi, używania ich jak właściciel. Pierwsze zasiedlenie zatem ma miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem, które to czynności podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zauważyć należy, iż zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem, wykonywane przez podatników podatku VAT są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

W treści złożonego wniosku Wnioskodawca wskazał, że w dniu 3 grudnia 2007 roku nabył prawo własności przedmiotowej nieruchomości na podstawie umowy sprzedaży. Transakcja ta podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług jako sprzedaż towaru używanego w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT w brzmieniu wówczas obowiązującym. W konsekwencji powyższego, przedmiotowa transakcja stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, a spełnienie przesłanek powyższego przepisu umożliwiło skorzystanie ze zwolnieniu od tego podatku. Tym samym, w momencie nabycia przedmiotowej nieruchomości nastąpiło jej pierwsze zasiedlenie. Ponadto, Wnioskodawca zaznaczył, że od daty nabycia przedmiotowej nieruchomości nie ponosił wydatków na jej ulepszenie stanowiących co najmniej 30% jej wartości początkowej i wydatki takie nie będą ponoszone przed planowaną sprzedażą nieruchomości. Zatem w świetle definicji pierwszego zasiedlenia zawartej w ustawie o podatku od towarów i usług nie dojdzie do zdarzenia, które spowodowałoby konieczność ponownego rozpatrzenia pierwszego zasiedlenia i okresu jaki upłynie od tego czasu do momentu planowanej dostawy przedmiotowej nieruchomości w kontekście możliwości skorzystania ze zwolnienia w ramach art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przywołane przepisy w świetle przedstawionej treści wniosku stwierdzić należy, że pierwsze zasiedlenie w przedmiotowej sprawie miało miejsce w momencie nabycia przedmiotowej nieruchomości. Tym samym okres 2 lat od pierwszego zasiedlenia liczony będzie od dnia nabycia tj. 3 grudnia 2007 roku. W konsekwencji powyższego, skoro planowana transakcja sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nastąpi po pierwszym zasiedleniu w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług i pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowanym zbyciem nieruchomości upłynie okres dłuższy niż dwa lata wówczas zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Skoro dostawa przedmiotowej nieruchomości będzie zwolniona od podatku taką samą stawką podatku VAT (zwolnieniem) w zw. z art. 29 ust. 5 ww. ustawy objęte będzie zbycie gruntu, na którym te budynki są posadowione.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.