2013.01.24 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-882/12-2/EŻ
z 24 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29.10.2012r. (data wpływu 30.10.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.10.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca) jest polskim rezydentem podatkowym zarejestrowanym dla potrzeb podatku od towarów usług w Polsce (jako podatnik VAT czynny) oraz podatku dochodowego od osób prawnych. Wnioskodawca podjął decyzję o rozpoczęciu działalności w Polsce na rynku usług internetowych, w tym w szczególności w zakresie świadczenia usług tzw. hostingu serwisów internetowych, poczty elektronicznej oraz udostępniania aplikacji biznesowych przez Internet.

Ze względu na specyfikę branży usług internetowych, w szczególności silną konkurencję i związaną z tym wysoką barierę wejścia na rynek, Spółka nabyła 100% udziałów w spółce Sp. z o.o. (dalej: Spółka), której renoma i marka jest już bardzo dobrze rozpoznawana na polskim rynku usług internetowych. Spółka działa w sektorze tzw. hostingu internetowego, oferując poza usługami hostingu m.in. również obsługę domen internetowych, serwisów dedykowanych i sklepów internetowych.

Zastosowane rozwiązanie polegające na nabyciu znanego i renomowanego podmiotu działającego na rynku usług internetowych było z perspektywy biznesowej najbardziej racjonalnym sposobem na podjęcie przez Wnioskodawcę działalności na tym rynku.

Wnioskodawca sfinansował nabycie udziałów w Spółce ze środków własnych oraz za pomocą kredytów udzielonych w 2012 r. przez polski bank oraz zagraniczną instytucję finansową (dalej: „Kredytodawcy”) zawartych na okres kilku lat. W związku z zawieranymi umowami kredytowymi Wnioskodawca poniósł szereg kosztów w postaci prowizji oraz wydatków na usługi doradztwa prawnego w zakresie m.in. przygotowania oraz negocjowania treści umów kredytowych. Dodatkowo, zgodnie z porozumieniem zawartym przez Wnioskodawcę z Kredytodawcami część z kosztów doradców Kredytodawców została refakturowana na Wnioskodawcę.

Poniesienie tych wydatków było niezbędne w celu m.in. weryfikacji rentowności Spółki oraz gospodarczej zasadności całego przedsięwzięcia, określenia uwarunkowań prawnych, przygotowania struktury finansowania i pozyskania środków niezbędnych do nabycia Spółki, identyfikacji ewentualnych ryzyk związanych z transakcją, itp.

Wnioskodawca jest w trakcie przeprowadzenia połączenia ze Spółką w trybie art. 492 § 1 pkt 1 Kodeksu Spółek Handlowych, przy czym biorąc pod uwagę renomę Spółki zależnej i znaczenie jej marki, połączenie to będzie miało formę tzw. przejęcia odwrotnego, w wyniku którego Wnioskodawca zostanie przejęty przez Spółkę. Rejestracja połączenia jest planowana na 31 października 2012 r. W związku z tym, interpretacja indywidualna zostanie wydana już po połączeniu obu spółek.

Wnioskodawca prowadzi swoje księgi rachunkowe zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej oraz związanymi z nimi interpretacjami ogłoszonymi w formie rozporządzeń Komisji Europejskiej (dalej: „MSR”).

Dla celów księgowych wydatki z tytułu prowizji bankowych i innych opłat, a także doradztwa prawnego związanego z pozyskaniem finansowania, zostały przez Wnioskodawcę alokowane do wartości kredytów. W konsekwencji, dla celów księgowych wydatki te są rozpoznawane jako koszty przez okres trwania umów kredytowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy poniesione przez Wnioskodawcę koszty związane z finansowaniem zaciągniętym na nabycie udziałów w Spółce tj. koszty prowizji, usług doradztwa prawnego związanego z pozyskaniem finansowania, wydatki dotyczące doradców Kredytodawcy, stanowią w świetle przepisów ustawy o PDOP koszty uzyskania przychodów, o charakterze pośrednim, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP, a w konsekwencji na podstawie art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP, powinny być rozpoznawane jako koszty uzyskania przychodów w momencie, w którym rozpoznano je jako koszt w księgach rachunkowych tj. proporcjonalnie do całego okresu trwania umów kredytowych?

Zdaniem Spółki

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wydatki na prowizje, usługi doradztwa prawnego oraz koszty doradców Kredytodawcy poniesione w związku z uzyskaniem finansowania na nabycie udziałów w Spółce stanowią w świetle przepisów ustawy o PDOP koszty uzyskania przychodów, o charakterze pośrednim, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy, a konsekwencji na podstawie art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP powinny być rozpoznawane jako koszty uzyskania przychodów w momencie w którym rozpoznano je jako koszt w księgach rachunkowych tj. proporcjonalnie do okresu trwania umów kredytowych.

Uzasadnienie stanowiska

Zaliczenie w koszty uzyskania przychodu wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP.

Z powyższych regulacji wynika, iż aby dany wydatek mógł zostać zaliczony w poczet kosztów podatkowych, musi spełniać dwie przesłanki:

(1) musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów (zachowania, zabezpieczenia ich źródła) oraz

(2) nie może być wymieniony w katalogu wydatków, które nie są uznawane za koszt podatkowy.

Kosztami podatkowymi są zarówno koszty bezpośrednio związane z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające z nimi w związku pośrednim (ustawa o PDOP w art. 15 wprowadza podział na koszty bezpośrednie i pośrednie nie definiując jednak jak należy rozumieć każdą z tych dwóch kategorii), o ile zostały poniesione w sposób racjonalny w celu uzyskania przychodu, w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów.

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki na prowizje bankowe oraz koszty doradztwa prawnego związanego z uzyskaniem finansowania stanowią koszty uzyskania przychodów. Również w przypadku, jeśli finansowanie ma służyć nabyciu udziałów. Poniesienie takich wydatków jest bowiem nakierowane na rozpoczęcie działalności gospodarczej nakierowanej na uzyskiwanie przychodów podatkowych.

Jednocześnie, koszty prowizji oraz usług doradczych związanych z finansowaniem nie mogą być traktowane jako wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie udziałów. Są one jednak kosztem uzyskania przychodu w przypadku odpłatnego zbycia udziałów.

Przepisy ustawy o PDOP nie precyzują co należy rozumieć pod pojęciem „wydatków na nabycie lub objęcie udziałów lub akcji”. W opinii Wnioskodawcy, przepis art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o PDOP obejmuje wyłącznie wydatki pozostające w bezpośrednim związku z nabyciem udziałów lub akcji tj. wydatki, bez których poniesienia nie byłoby możliwe nabycie lub objęcie udziałów lub akcji w spółce. Za powyższym twierdzeniem przemawia wykładnia literalna przepisu art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o PDOP oraz wykorzystanie przez ustawodawcę sformułowania „wydatki na objęcie lub nabycie” (a nie np. „wydatki w celu objęcia lub nabycia”), które w sposób jednoznaczny wskazuje na istnienie bezpośredniego i ścisłego związku tego rodzaju wydatków z nabyciem lub objęciem udziałów lub akcji.

Zdaniem Wnioskodawcy, również umiejscowienie analizowanego przepisu w ramach art. 16 ustawy o PDOP, stanowiącego zamknięty katalog wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazuje, iż przepis ten powinien być interpretowany w sposób ścisły. W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy, niedopuszczalne jest interpretowanie pojęcia „wydatków na nabycie lub objęcie udziałów lub akcji” w sposób rozszerzający oraz nadawanie temu pojęciu innych znaczeń niż te, które były intencją ustawodawcy.

W konsekwencji, nie ulega wątpliwości, iż pojęcie „wydatków na nabycie lub objęcie udziałów lub akcji” obejmuje wyłącznie wydatki niezbędne w celu nabycia udziałów lub akcji takie jak cena nabycia, opłaty notarialne, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłaty sądowe lub np. prowizje biura maklerskiego. Tym samym w zakresie pojęcia „wydatków na nabycie lub objęcie udziałów lub akcji” nie sposób umiejscowić wydatków poniesionych na prowizje oraz usługi doradcze związane z uzyskaniem finansowania na nabycie udziałów.

Taka interpretacja przepisów Ustawy o PDOP znajduje potwierdzenie w uchwale 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”) z dnia 24 stycznia 2011 r. syng. akt II FPS 6/10. Uchwała odnosi się do wydatków na podwyższenie kapitału zakładowego, jednakże ze względu na zbieżność sytuacji w jakiej znajduje się podmiot nabywający udziały już wyemitowane i podmiot obejmujący nowe udziały, przedstawione w niej konkluzje mają zastosowanie również do wydatków na nabycie udziałów. W powyższej uchwale NSA wskazał, iż:

„Podsumowując stwierdzić należy, że tylko wydatki związane z emisją nowych akcji, bez których nie jest możliwe podwyższenie przez spółkę akcyjną kapitału zakładowego, nie są kosztami uzyskania przychodów, (...).

Do tego rodzaju wydatków niewątpliwie należy zaliczyć opłaty notarialne, sądowe, podatek od czynności cywilnoprawnych, a w przypadku podwyższenia kapitału w drodze emisji akcji będących przedmiotem oferty publicznej objętych prospektem emisyjnym dodatkowo ponoszone w związku z tym opłaty giełdowe, koszty druku dokumentów akcyjnych, koszty sporządzenia, drukowania oraz dystrybucji prospektu emisyjnego lub jego skróconej wersji oraz koszty oferowania papierów wartościowych.

Pozostałe wydatki stanowiąc koszty ogólne funkcjonowania spółki kapitałowej stanowią zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. koszty uzyskania przychodów”.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie również w wyroku NSA z dnia 7 września 2004 r. sygn. akt FSK 324/2004, w którym to NSA stwierdził, że:

„Przez wydatki, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654), należy rozumieć wydatki podatnika bezpośrednio związane z nabyciem akcji a więc w szczególności ich cenę, opłaty notarialne, prowizje biura maklerskiego. Do wydatków tych nie mogą być zaliczone odsetki od kredytu zaciągniętego przez podatnika na nabycie akcji, gdyż nie pozostają one w bezpośrednim związku z ich nabyciem. Z tego też względu odsetek od kredytu na wymieniony cel nie można uznać za koszt uzyskania przychodu tylko w wypadku, jeżeli kredyt nie spełnia wymogu określonego w art. 15 ust. 1 ustawy, to jest nie został zaciągnięty w celu osiągnięcia przychodu.”

Podobne podejście zostało zaprezentowane w licznych interpretacjach prawa podatkowego. Przykładowo można wskazać:

interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 marca 2011 r. nr IBPBI/ 2/423-1792/10/JD, w której organ podatkowy stwierdził, iż:

„Pozycje kosztowe wskazane w zapytaniu Wnioskodawcy (usługi doradcze, konsultingowe, prawne, badanie „due dilligence”, delegacje) nie sposób uznać za „wydatki na objęcie akcji”, tego typu koszty mają inną charakterystykę, nie są to bowiem koszty warunkujące samo nabycie akcji lecz koszty ogólne, poprzedzające transakcję objęcia akcji.”

w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 19 maja 2008 r. sygn. ILPB3/423-135/08-2/EK organ podatkowy stwierdził, iż:

„Wydatki, które Spółka ponosi w związku z planowanym nabyciem udziałów/akcji w innych podmiotach, takie jak koszty ekspertyz prawnych, wycen, analiz opłacalności, badań due diligence, podróży służbowych, nie są kosztami warunkującymi nabycie tych udziałów/akcji, a zatem wobec nich nie znajdą zastosowania przepisy art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Poniesienie ich warunkuje uzyskanie przychodu bądź uniknięcie poniesienia straty.”

Odnosząc powyższe uwagi do przedstawionego stanu faktycznego, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na prowizje oraz koszty doradztwa prawnego stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów. Powyższe twierdzenie jest zasadne, gdyż poniesienie wydatków na prowizje oraz doradztwo prawne w zakresie finansowania nabycia udziałów w Spółce miało na celu uzyskanie nowych źródeł finansowania i rozpoczęcie nowej działalności gospodarczej. Przedmiotowe wydatki były tym bardziej uzasadnione, gdyż, po przeprowadzeniu procesu połączenia Spójka, jako podmiot przejmujący, będzie kontynuowała działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług internetowych oraz uzyskiwała przychody podatkowe.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy wydatki poniesione na prowizje oraz nabycie usług prawnych w związku z uzyskaniem finansowania na nabycie udziałów w Spółce spełniają podstawowy warunek zaliczenia ich do kosztów podatkowych tzn. zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów podatkowych.

Jednocześnie, w opinii Wnioskodawcy, przepis art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o PDOP nie będzie miał zastosowania do przedmiotowych wydatków. Jak wykazano powyżej wydatki na prowizje oraz koszty doradztwa prawnego w związku z uzyskaniem finansowania na nabycie udziałów w Spółce nie są objęte regulacją przepisu art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o PDOP, gdyż wydatki te nie stanowią wydatków niezbędnych i bezpośrednio związanych z nabyciem udziałów. W konsekwencji, wydatki te będą stanowiły koszty podatkowe rozliczane na zasadach ogólnych.

2. Charakter wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy wydatki na prowizje oraz usługi doradztwa prawnego w związku z uzyskaniem finansowania na nabycie udziałów należy uznać za koszty o charakterze pośrednim. Nie sposób bowiem powiązać ich w sposób bezpośredni z przychodem z tytułu zbycia udziałów (jak wykazano powyżej) lub z konkretnymi przychodami z bieżącej działalności. Nie ulega jednak wątpliwości, że ich poniesienie warunkuje możliwość prowadzenia działalności gospodarczej ukierunkowanej na osiąganie przychodów podatkowych.

W konsekwencji, przedmiotowe wydatki z uwagi na ich naturę, stanowią koszty pośrednio związane z przychodami w rozumieniu art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie interpretacji indywidualnej z dnia 31 stycznia 2010 r. nr IPPB3/423-808/10-2/MC. W powołanej interpretacji organ podatkowy uznał za prawidłowe twierdzenie podatnika, iż koszty związane z finansowaniem nabycia udziałów np. koszty doradztwa prawnego w zakresie umów kredytowych i zabezpieczeń ww. umów, koszty wyceny nieruchomości do zabezpieczenia kredytu lub koszty usług notarialnych odnośnie zastawu rejestrowego nie stanowią wydatków na nabycie udziałów i w konsekwencji stanowią koszty pośrednie rozpoznawane zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP.

Potwierdzają to również interpretacje wydane przez organy podatkowe. Przykładowo:

w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 marca 2012 r., nr IPPB5/423-1182/11-2/IŚ organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym:

„…opłaty dodatkowe wymagane przez finansujących w związku z udzieleniem Spółce finansowania powinny być rozpoznawane jako koszt podatkowy inny niż bezpośrednio związany z przychodami. Tym samym, na podstawie przepisów art. 15 ust. 4d i ust. 4e updop, zdaniem Spółki stanowić będą jednorazowy koszt podatkowy w miesiącu dokonania przedmiotowej operacji gospodarczej, tj. uiszczenia opłat dodatkowych.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego zaprezentowanego przez Wnioskodawcę, należy uznać, iż poniesione przez niego koszty związane z otrzymanym finansowaniem (koszty prowizji, koszty doradców) stanowią koszty pośrednie rozpoznawane zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP.”

w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 26 lutego 2009 r. nr ITPB3/423-663a/08/MT organ podatkowy uznał, iż:

„Zapłacone przez Spółkę: podatek od czynności cywilnoprawnych od umowy pożyczki oraz prowizje od kredytów bankowych nie zostały wyłączone z kategorii kosztów uzyskania przychodów na mocy przepisów art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wobec tego stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 tej ustawy. Z uwagi na charakter związku tych wydatków z przychodami Spółki, należy je zaliczyć do tzw. pośrednich kosztów uzyskania przychodów, potrącalnych — zgodnie z art. 15 ust. 4d - 4e omawianej ustawy — w dacie ich poniesienia...”

3. Moment rozpoznania kosztów finansowania

Zgodnie z 15 ust. 4d ustawy o PDOP koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Jednocześnie pojęcie poniesienia kosztów zostało zdefiniowane w art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP. Na podstawie tego przepisu za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z treści ww. przepisu wynika, iż Ustawodawca wskazuje, iż w przypadku kosztów o charakterze pośrednim są one rozpoznawane jako koszt uzyskania przychodu w momencie rozpoznania kosztu w księgach rachunkowych. W konsekwencji, rozpoznanie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego. A zatem w zależności od tego kiedy koszt będzie rozpoznany księgowo jako koszt, wtedy również powinien zostać rozpoznany podatkowo jako koszt uzyskania przychodów. Oznacza, że w przypadku, gdy koszt pośredni zostanie rozpoznany jednorazowo dla celów księgowych, to również powinien zostać rozpoznany jednorazowo dla celów podatkowych. Jednocześnie, koszty pośrednie, które dla celów księgowych są rozpoznane na przestrzeni lat, powinny być w ten sam sposób rozpoznawane dla celów podatkowych.

W przypadku pośrednich kosztów nabycia udziałów, koszty te mogą być księgowo alokowane do wartości udziałów i w konsekwencji rozpoznane jako koszt uzyskania przychodów w momencie zbycia udziałów (lub utracone w przypadku połączenia z danym podmiotem) lub jeśli są one związane z finansowaniem otrzymanym na nabycie udziałów są one alokowane do wartości kredytu i rozpoznane proporcjonalnie do okresu finansowania.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w orzeczeniu NSA z dnia 27 września 2012 r. sygn. II FSK 253/11 dotyczącym rozpoznania dla celów podatkowych wydatków na remont infrastruktury. W ww. orzeczeniu NSA wskazał, iż wydatki związane z remontami kapitalnymi sprzętu, stanowiące koszty pośrednie, powinny być potrącane dla celów podatkowych w dacie ich poniesienia, rozumianej jako dzień, w którym zostały ujęte w księgach rachunkowych jako koszt tj. w którym zostały rozpoznane jako koszt dla celów rachunkowych (a nie technicznie wprowadzone do ksiąg).

Podejście prezentowane przez Wnioskodawcę zostało potwierdzenie w licznych interpretacjach prawa podatkowego. Przykładowo należy wskazać:

interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 sierpnia 2011 r. nr IPPB3/423-467/11-2/MC, w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym:

„(…) wydatki na usługi doradcze oraz prowizje bankowe powinny być potrącalne dla celów podatkowych w dacie ich poniesienia, rozumianej zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP, z którego wynika, że dzień na który ujęto koszt w księgach rachunkowych wyznacza także moment potrącenia kosztu dla celów podatkowych.”

interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 1 lipca 2011 r. sygn. IPPB3/423-402/11-3/PK1, w której organ podatkowy wskazał, że:

„(…) koszty prowizji od kredytu bankowego oraz koszty doradztwa prawnego związanego z jego uzyskaniem stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, rozumianej jako moment ujęcia kosztu w księgach rachunkowych - stosownie do art. 15 ust. 4d w zw. z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.”

interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 lutego 2011 r. nr IPPB5/423-722/09-4/IŚ gdzie organ podatkowy wyjaśnił, iż:

„(...) wskazane w ww. przepisie (art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP — przypis Wnioskodawcy) określenie, że dniem poniesienia kosztu jest dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych oznacza, że dla celów podatkowych koszt ten należy rozpoznać w oparciu o uregulowania wynikające z rachunkowości.

Dodatkowym potwierdzeniem na słuszność powyższego stwierdzenia jest też art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który wyraźnie wskazuje, że księgi rachunkowe prowadzone zgodnie z ustawą o rachunkowości powinny zapewnić określenie wysokości dochodu do opodatkowania (straty) i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.”

interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 sierpnia 2011 r. nr IPPB3/423-490/11-2/GJ, w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym:

„Przedmiotowe koszty stanowią dla Spółki koszty pośrednie, które dla celów podatkowych powinny być rozliczane stosownie do długości trwania umowy kredytu.

Momentem rozpoznania danego kosztu jako kosztu uzyskanie przychodów jest dzień, w którym Spółka ujmuje go poprzez RMK jako koszt w księgach rachunkowych.”

interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 września 2010 r. nr IPPB3/423-400/10-4/GJ, w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym:

„(...) podstawowe znaczenie ma dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych, jako dzień do którego dany wydatek powinien zostać przypisany. Zgodnie bowiem z brzmieniem powołanego przepisu (art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP — przypis Wnioskodawcy), data ta stanowi również moment rozpoznania kosztu do celów podatkowych. Oznacza to więc, że w przypadku, gdy koszt rozpoznany zostanie jednorazowo dla celów księgowych, to również jednorazowo powinien zostać rozpoznany dla celów podatkowych. Zasada ta obowiązuje również w sytuacji przeciwnej, tj. jeśli koszt zostaje rozpoznany dla celów księgowych na przestrzeni lat, również dla celów podatkowych powinien być rozpoznany na przestrzeni lat”.

interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 3 grudnia 2009 r. nr ITPB3/423-550/09/DK, w której organ podatkowy stwierdził, że:

„Prowizja bankowa z tytułu zawierania umowy kredytu nie będzie miała bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, lecz jej poniesienie warunkuje możliwość korzystania ze środków finansowych wydatkowanych na bieżącą działalność, a więc warunkuje pośrednio uzyskanie przychodu.

Spółka ujmuje w księgach rachunkowych koszty prowizji, rozliczając je proporcjonalnie przez cały okres trwania umowy kredytowej, tym samym nie jest możliwe potraktowanie zapłaconej prowizji za koszt uzyskania przychodu, jednorazowo w momencie jej zapłaty. W świetle powyższego, wydatki n prowizję bankową i inne opłaty warunkujące uruchomienie kredytu stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości trwania umowy kredytowej”.

Odnosząc powyższe rozważania do stanu faktycznego zaprezentowanego przez Wnioskodawcę, należy uznać, iż koszty prowizji oraz usług doradztwa prawnego poniesione przez Wnioskodawcę w związku z uzyskaniem finansowania na zakup udziałów w Spółce powinny zostać rozpoznane jako koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP tj. powinny być rozpoznane jako koszt uzyskania przychodu w momencie ujęcia ich jako koszt (rozpoznania jako koszt) w księgach rachunkowych. Mając na uwadze, iż księgowo są one alokowane do wartości kredytów i rozliczane w ciężar kosztów przez cały okres trwania umów kredytowych, przedmiotowe wydatki powinny zostać rozpoznane przez Wnioskodawcę jako koszt uzyskania przychodu proporcjonalnie przez okres na który zostało udzielone finansowanie.

Prawidłowości zastosowania powyższej zasady w przypadku Wnioskodawcy nie zmienia fakt, iż Wnioskodawca prowadzi swoje księgi zgodnie z MSR, bowiem przepisy polskiej ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze. zm.) dopuszczają możliwość stosowania MSR, z zastrzeżeniem, iż w kwestiach nieuregulowanych zastosowanie znajdą przepisy ustawy o rachunkowości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, w tym zakresie odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin