INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2013 r. (data wpływu do BKIP w Piotrkowie Trybunalskim 3 czerwca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 sierpnia 2013 r. (data wpływu 19 sierpnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy podatek VAT dotyczący poniesionych nakładów inwestycyjnych podlega korekcie – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2013 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsko-Białej wpłynęło pismo Wnioskodawcy, dotyczące wydania indywidualnej interpretacji podatkowej w zakresie podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych.

Pismem z dnia 31 maja 2013 r., Nr IBPB1/423-607/13/CzP Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsko-Białej, na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), przekazał ww. wniosek, celem załatwienia zgodnie z właściwością przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 3 czerwca 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

X. dalej: „Spółka” ) jest wiodącym producentem drożdży oraz dodatków piekarskich. Spółka jest częścią francuskiej Grupy X, będącej światowym liderem branży drożdży piekarskich.

Siedziba Spółki znajduje się w W, aktualnie działalność prowadzona jest w dwóch oddziałach, a mianowicie:

• produkcja drożdży w W w obiektach stanowiących własność Spółki

• produkcja polepszaczy dla piekarnictwa w Ł w obiekcie wynajmowanym (od roku 2002 zmieniano wynajmowane obiekty kilkakrotnie)
  
  

W roku 2010 Spółka wynajęła halę produkcyjną w Ł na czas nieokreślony i zaadaptowała ją do celów produkcyjnych. Poniosła koszty adaptacji (wykonanie ścian działowych, wykonanie stolarki drzwiowej, przebudowa części socjalnej i instalacji elektrycznej), które zostały zakwalifikowane do inwestycji w obcym środku trwałym.

Obecnie, kierując się kalkulacją ekonomiczna, w celu obniżenia kosztów działalności, jak również lepszym nadzorem i unowocześnianiem procesu produkcyjnego Spółka podjęła decyzję o rozwiązaniu umowy najmu oraz przeniesieniu produkcji do adaptowanych dla celów tej produkcji obiektów stanowiących własność Spółki. W siedzibie Spółki zatrudnionych jest większość specjalistów w zakresie organizacji i prowadzenia procesu produkcyjnego, daje to lepsze możliwości prowadzenia efektywnej działalności, a co za tym idzie - generowania większych zysków. Część infrastruktury, maszyny, urządzenia produkcyjne, zostaną odinstalowane i przeniesione do nowo powstałego oddziału. Niestety, nakłady poczynione na położenie ścian działowych, bramy wjazdowe, instalacje elektryczne nie mogą być zdemontowane, albowiem wiązałoby się z dewastacją pomieszczeń, na co nie wyrazi zgody wynajmujący.

Reasumując, w roku 2013 Spółka przestanie używać naniesień pozostawionych w dotychczas wynajmowanym budynku. Należy tu stwierdzić, iż Spółka traktowała podatek VAT, wynikający z faktur dokumentujących poniesienie kosztów związanych z ww. inwestycją w obcy środek trwały, jako podatek VAT naliczony, który obniżał w poprzednich okresach podatek należny.

W piśmie z dnia 14 sierpnia 2013 r. Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka nie otrzyma żadnej zapłaty ani jakiegokolwiek ekwiwalentu za pozostawienie wynajmującemu poniesionych nakładów związanych z adaptacją hali. Wartość poniesionych nakładów na adaptację hali przekroczyła 15 000 zł.

Dodatkowo Wnioskodawca poinformował, iż produkcję polepszaczy dla piekarnictwa prowadzono od roku 2002 w Ł albowiem Spółka przejęła ówczesną Spółkę Produkty Spożywcze prowadzącą działalność w zakresie dodatków piekarskich w Ł w pomieszczeniach wynajmowanych. Aktualnie Spółka znacznie poszerzyła asortyment produkowanych dodatków piekarskich, unowocześniła proces produkcji, poniosła znaczne nakłady inwestycyjne na adaptację pomieszczeń nieczynnego oddziału drożdży paszowych w celu ich przystosowania dla potrzeb nowoczesnego oddziału produkcji dodatków piekarskich.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy można traktować jako koszt podatkowy niezamortyzowaną część inwestycji w obcy środek trwały, czy podatek VAT naliczony podlega korekcie...

Zdaniem Wnioskodawcy, w opinii Spółki, strata odpowiadająca niezamortyzowanej wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym, niespełniająca przesłanek z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.), może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, albowiem jej powstanie wynika z działań Spółki podjętych dla realizacji celu określonego w art. 15 ust. 1 tej ustawy. Analogicznie naliczony podatek VAT , który obniżył w poprzednich okresach podatek należny nie podlega korekcie.

Zasadność powyższej konkluzji potwierdza stanowisko zawarte w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie siedmiu sędziów (sygn. akt IIFPS 2/12) z dnia 25 czerwca 2012 roku.

W świetle wyżej przedstawionych argumentów oraz przetoczonej uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego, Spóła wnosi o potwierdzenie jej stanowiska wskazanego na wstępie .

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Generalna zasada dotycząca możliwości odliczenia podatku naliczonego została sformułowana w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. W przepisie tym wskazano, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z kolei, zasady dotyczące sposobu oraz terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 90 i 91 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Należy wskazać, iż zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 18 marca 2011r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) przepis art. 91 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r., stosuje się począwszy od korekt dokonywanych za rok 2011.

Stosownie do art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

W art. 2 pkt 14a ustawy zdefiniowano pojęcie wytworzenie nieruchomości. W świetle tego przepisu, przez wytworzenie nieruchomości rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Zatem, zgodnie z cyt. przepisem, za wytworzenie nieruchomości uznaje się również ulepszenie nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w myśl których ulepszenia dokonuje się we własnym środku trwałym.

Równocześnie należy zauważyć, że przepisy art. 91 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług odsyłają do przepisów o podatku dochodowym dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W świetle ww. przepisów, inwestycja w obcym środku trwałym stanowi u inwestora odrębny od nieruchomości środek trwały podlegający amortyzacji według zasad określonych dla takich środków trwałych, a nie według zasad odnoszących się do nieruchomości.

Art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74 poz. 397, z późn. zm.) stanowi, iż amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”,
2. budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
3. składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający

- zwane także środkami trwałymi;

4. tabor transportu morskiego w budowie, sklasyfikowany w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 i Nr 220, poz. 1435 oraz z 2009 r. Nr 33, poz. 256 i Nr 222, poz. 1753) w grupowaniu o symbolu 30.11 "Statki i konstrukcje pływające".
   
   

W związku z tym, że inwestycje w obcym środku trwałym stanowią odrębny od nieruchomości środek trwały, korekta podatku naliczonego odnoszącego się do takiego środka trwałego powinna być dokonana zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o VAT w ciągu 5-letniego okresu (a nie w ciągu 10 lat przewidzianych dla nieruchomości).

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy o VAT).

Art. 91 ust. 4 ustawy mówi, że w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Zgodnie z art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 91 ust. 6 ustawy o VAT, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty (art. 91 ust. 7a ustawy o VAT).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest wiodącym producentem drożdży oraz dodatków piekarskich, jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W roku 2010 Spółka wynajęła halę produkcyjną w Ł na czas nieokreślony i zaadaptowała ją do celów produkcyjnych. Poniosła koszty adaptacji (wykonanie ścian działowych, wykonanie stolarki drzwiowej, przebudowa części socjalnej i instalacji elektrycznej), które zostały zakwalifikowane do inwestycji w obcym środku trwałym. Obecnie, kierując się kalkulacją ekonomiczna, w celu obniżenia kosztów działalności, jak również lepszym nadzorem i unowocześnianiem procesu produkcyjnego Spółka podjęła decyzję o rozwiązaniu umowy najmu oraz przeniesieniu produkcji do adaptowanych dla celów tej produkcji obiektów stanowiących własność Spółki. Część infrastruktury, maszyny, urządzenia produkcyjne, zostaną odinstalowane i przeniesione do nowo powstałego oddziału. Niestety, nakłady poczynione na położenie ścian działowych, bramy wjazdowe, instalacje elektryczne nie mogą być zdemontowane, albowiem wiązałoby się z dewastacją pomieszczeń , na co nie wyrazi zgody wynajmujący. W roku 2013 Spółka przestanie używać naniesień pozostawionych w dotychczas wynajmowanym budynku. Spółka traktowała podatek VAT, wynikający z faktur dokumentujących poniesienie kosztów związanych z ww. inwestycją w obcy środek trwały, jako podatek VAT naliczony, który obniżał w poprzednich okresach podatek należny. Spółka nie otrzyma żadnej zapłaty ani jakiegokolwiek ekwiwalentu za pozostawienie wynajmującemu poniesionych nakładów związanych z adaptacją hali. Wartość poniesionych nakładów na adaptację hali przekroczyła 15 000 zł.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż w przepisach art. 91 ustawy stanowiącego o korektach – utrata, zużycie lub likwidacja środków trwałych nie zostały wymienione jako przesłanki powodujące obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego.

Powyższe oznacza, że w sytuacji, gdy w wyniku rozwiązania umowy najmu Wnioskodawca byłby zobowiązany do usunięcia na własny koszt wszelkich poczynionych w lokalu nakładów stanowiących inwestycje w obcym środku trwałym, po czym wykreśliłby je z ewidencji środków trwałych, doszłoby do likwidacji środka trwałego to na Wnioskodawcy nie ciążyłby obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego.

Natomiast w sytuacji, gdy całość nakładów poczynionych w trakcie obowiązywania umowy najmu przez Wnioskodawcę przechodzi na wynajmującego bez konieczności dokonywania przez niego zapłaty jakiegokolwiek ekwiwalentu na rzecz Wnioskodawcy to opisana czynność polega na nieodpłatnym przekazaniu nakładów w związku z rozwiązaniem umowy najmu.

Zasadniczą kwestią do rozstrzygnięcia jest ustalenie, czy pozostawienie bez wynagrodzenia poczynionych nakładów w wynajmowanym lokalu w momencie zakończenia umowy najmu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też nie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z powyższego zapisu wynika, ze nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów uznaje się za odpłatne świadczenie usług, jeżeli spełnione zostają łącznie następujące warunki:

• nieodpłatne świadczenie usług nie jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa,

• podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami.
  
  

Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W opisanej sytuacji, nakłady poczynione przez Wnioskodawcę dokonywane były w przedmiocie najmu, który stanowił własność wynajmującego, a nie Wnioskodawcy. Zatem pozostawienie nakładów (ulepszeń) w wynajmowanym lokalu nie stanowi przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, bowiem nie stanowiły one własności najemcy.

Mając na uwadze, iż działalność Wnioskodawcy polega na produkcji drożdży oraz polepszaczy dla piekarnictwa również w wynajmowanym lokalu – wszystko, to co wiąże się z najmem lokalu wykorzystywanym w działalności Wnioskodawcy, wiąże się także z prowadzeniem przedsiębiorstwa, w tym takie zdarzenia, które są związane z ustaniem najmu.

Tym samym, w przedmiotowej sprawie, nie został spełniony pierwszy z warunków wskazanych w przepisie art. 8 ust. 2 ustawy. Zatem, czynność przekazania przez Wnioskodawcę całości poczynionych przez niego nakładów na rzecz właściciela wynajmowanego lokalu, nie stanowi nieodpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu, w myśl art. 8 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji pozostawione w całości poniesione nakłady, od których odliczono podatek naliczony nie będą służyć czynnościom opodatkowanym Wnioskodawcy. W tej sytuacji dochodzi do zmiany przeznaczenia dokonanego ulepszenia.

Zatem w sytuacji, gdy całość nakładów poczynionych w trakcie obowiązywania umowy najmu przez Wnioskodawcę przechodzi na wynajmującego bez konieczności dokonywania przez niego zapłaty jakiegokolwiek ekwiwalentu na rzecz Wnioskodawcy to dochodzi do zmiany przeznaczenia ulepszenia powodując obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego stosownie do art. 91 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w rozliczeniu za miesiąc, w którym doszło do rozwiązania umowy najmu lokalu, na którym dokonano ulepszeń.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 9 grudnia 2011r. sygn. akt I SA/Łd 1183/11 wskazał, że: „zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy o VAT, zachodzi obowiązek korekty podatku naliczonego przy nabyciu towarów lub usługi jeżeli post factum zmianie uległo przeznaczenie poczynionych nakładów bowiem nie będą one dłużej służyły czynnościom opodatkowanym dokonywanym przez Spółkę. Zgodnie ze stanowiskiem wynikającym z dorobku orzeczniczego ETS nie mogą zmieniać prawa do odliczenia następujące po skorzystaniu z tego prawa okoliczności niezależne od woli podatnika. Ustalenie charakteru tych okoliczności wymaga każdorazowo przeanalizowania stanu faktycznego sprawy. Z informacji przedstawionych przez Stronę Skarżącą we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji oraz wskazanych w skardze do sądu administracyjnego wynika, że zaniechanie wykorzystania poniesionych nakładów na wynajmowane lokale użytkowe, było uzależnione od jej woli i nie wiązało się z jakimiś losowymi przypadkami, była to bowiem decyzja ekonomiczna spółki uzależniona od jej woli. Pozostawienie nakładów w wynajmowanych lokalach było rozwiązaniem tańszym niż przywrócenie stanu poprzedniego. Zatem w świetle przedstawionych wyżej regulacji prawnych Strona będzie zobowiązana do korekty podatku naliczonego od poniesionych nakładów w obcym środku trwałym. Obowiązku dokonania korekty nie uchyla przy tym okoliczność, że przez cały okres Spółka wykonuje czynności opodatkowane w innych lokalach gastronomicznych. Należy zauważyć, że możliwość odliczenia całości podatku istniałaby jedynie wówczas, gdyby przez cały okres amortyzacji podatnik wykorzystywał środek trwały do czynności opodatkowanych”.

Reasumując, z uwagi na fakt, iż dojdzie do zmiany przeznaczenia dokonanych ulepszeń - pozostawione nakłady, od których odliczono podatek naliczony nie będą służyć Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, zatem Zainteresowany będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego stosownie do art. 91 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy podatek VAT dotyczący poniesionych nakładów inwestycyjnych podlega korekcie. Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.