Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-505/13-4/ISZ
z 27 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 24.05.2013 r. (data wpływu 27.05.2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12.08.2013r. (data wpływu 16.08.2013r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 05.08.2013r. (skutecznie doręczone w dniu 07.08.2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży działki gruntu nr 129/3 oraz dla sprzedaży działki gruntu nr 129/15 wraz z naniesieniami - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.05.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży działki gruntu nr 129/3 oraz dla sprzedaży działki gruntu nr 129/15 wraz z naniesieniami.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 12.08.2013r., złożonym w dniu 13.08.2013r. (data wpływu 16.08.2013r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 05.08.2013r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest państwową osobą prawną działającą na podstawie przepisów ustawy. Wnioskodawca zamierza zbyć nieruchomość położoną w mieście O. (gmina O. ) oznaczoną w ewidencji gruntów numerami: 129/3 o pow. 15,3346 ha i 129/15 o pow. 11,5481 ha.

Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawca przejęł w dniu 16.11.2011 r. jako działki niezabudowane. Czynność przejęcia nieruchomości nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Agencji nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Agencja nie ponosiła wydatków na ulepszenie. W ewidencji gruntów działki zostały sklasyfikowane jako „Tr” - tereny różne.

Działki posiadają dostęp do drogi publicznej.

Działki 129/3 i 129/15 nie mają obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. Przedmiotowy teren został zakwalifikowany jako tereny zamknięte, dla których zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, nie sporządza się planów miejscowych.

W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta O. przyjętych uchwałą Rady Miejskiej z dnia 8 września 1999 r. przedmiotowe tereny oznaczone są jako tereny zamknięte. W dniu 10 lutego 2012 r. Rada Miejska podjęła Uchwałę w sprawie uchwalenia zmiany studium i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Ostródy, w którym przeznaczenie działek 129/3 i 129/15 nie uległo zmianie i nadal oznaczone zostały jako tereny zamknięte. W przypadku wyłączenia tych terenów zamkniętych dopuszcza się ich zagospodarowanie zgodnie z następującymi kierunkami:

• dla terenów położonych w obrębie obszaru Natura 2000 jako główny kierunek wskazuje się zieleń urządzoną,
• dla terenów położonych na wschód od drogi krajowej nr 7 poza obszarem Natura 2000 jako główny kierunek wskazuje się tereny zabudowy usługowej i obiektów produkcyjnych, składów i magazynów,
• dla terenów położonych na zachód od drogi krajowej nr 7 jako główny kierunek wskazuje się zabudowę mieszkaniową wielorodzinną oraz zabudowę usługową.
  
  

Zgodnie z decyzją Ministra Obrony Narodowej nieruchomość nie leży w granicach terenów zamkniętych. Działka 129/3 graniczy z rzeką. Zgodnie z Zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 27 lipca 1961 r. uznaje się rezerwat przyrody pod nazwą „Rzeka .” tereny ciągnące się pasami szerokości 5 m wzdłuż brzegów rzeki. W księdze wieczystej prowadzonej dla działki 129/3 w dziale III znajduje się wpis informujący iż część działki nr 129/3 ark. mapy 051, tj. pas szerokości 5 m o pow. 0,2730 ha, stanowi rezerwat przyrody pod nazwą „rzeka ” i została wpisana do Rejestru Rezerwatów IX Karta 30.

Na działce 129/15 znajdują się urządzone drogi z płyt betonowych, bruku oraz mostek betonowy (przepust wody). Działki zostały wycenione przez rzeczoznawcę majątkowego jako nieruchomość o dużym potencjale inwestycyjnym.

W uzupełnieniu dodano, że:

1. działka gruntu nr 129/3: Oddział Terenowy nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu — taka decyzja nie została więc wydana.
2. działka gruntu nr 129/15: Wnioskodawca nie wybudował znajdujących się na przedmiotowej działce nieruchomości w postaci dróg z płyt betonowych, bruku oraz mostku betonowego (przepustu wodnego). Zostało to przejęte protokołem zdawczo-odbiorczym z Rejonowego Zarządu Infrastruktury w Olsztynie. Czynność przejęcia przekazania nieruchomości nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarowi usług Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Od dnia 16.11.2011 r., tj. dnia protokolarnego przekazania nieruchomości do zasobu Agencji Mienia Wojskowego, naniesienia na przedmiotowej działce nie były przedmiotem dzierżawy najmu ani innych umów o podobnym charakterze. Wnioskodawca nie poniosł nakładów na ulepszenie obiektów znajdujących się na nieruchomości będącej przedmiotem zbycia.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy działka nr 129/3 podlega opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT 23% z wyłączeniem z opodatkowania obszaru, na którym znajduje się Rezerwat „Rzeki ”, który powinien być zwolniony z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9?

Czy działka 129/15 powinna być zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT ze względu na znajdujące się tam budowle (droga z bruku, mostek betonowy przepust wody)?

Zdaniem Wnioskodawcy, wobec przedstawionego stanu rzeczy, działka 129/3 powinna być opodatkowana podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23% ze względu na zapisy ewidencyjne z wyłączeniem części zajętej pod rezerwat „Rzeki ”, która powinna być zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Działka 129/15 powinna być opodatkowana podstawową stawką podatku VAT 23%, gdyż istniejące tam budowle nie przedstawiają wartości ekonomicznej i użytkowej przy tej transakcji sprzedaży, więc nie mogą stanowić podstawy zwolnienia z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze m.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Przy czym towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii – art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Podstawowa stawka podatku – w myśl art. 41 ust. 1 cyt. ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23% (art. 146a pkt 1 ustawy).

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów i świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powołany przepis, zawierający definicję terenu budowlanego, wszedł w życie z dniem 1 kwietnia 2013 r. i odnosi się do zapisów prawa administracyjnego, które do dnia 31 marca 2013 r., wyznaczały zakres interpretacji pojęcia terenów niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę oraz budowlanych. Wskazać jednocześnie należy, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1 ze zm.), zgodnie z którym, państwa członkowskie zwalniają dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 - Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen - „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33 w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego. Z powyższego wynika, że nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Zwrócić należy w tym miejscu uwagę na ustawę z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 647 ze zm.), która – zgodnie z art. 1 ust. 1 – określa:

1. zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej,
   
2. zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy,
   - przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.
   
   
   

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany.

Z opisanej w złożonym wniosku sytuacji wynika, że Wnioskodawca posiada nieruchomość niezabudowaną, przeznaczoną do sprzedaży, tj. działkę nr 129/3 o pow. 15,3346 ha. Nieruchomość na dzień zawarcia transakcji sprzedaży nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego. Działka gruntu nr 129/3 objęta jest studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. W uzupełnieniu dodano, że Oddział Terenowy nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu odnośnie działki gruntu nr 129/3 — taka decyzja nie została więc wydana.

Działka 129/3 graniczy z rzeką D. Zgodnie z Zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu drzewnego z dnia 27 lipca 1961 r. uznaje się rezerwat przyrody pod nazwą „Rzeka ” tereny ciągnące się pasami szerokości 5 m wzdłuż brzegów rzeki. W księdze wieczystej prowadzonej dla działki 129/3 w dziale III znajduje się wpis informujący, że część działki nr 129/3 ark. mapy 051, tj. pas szerokości 5 m o pow. 0,2730 ha, stanowi rezerwat przyrody pod nazwą „rzeka ” i została wpisana do Rejestru Rezerwatów IX Karta 30.

Na tle powyższego, Wnioskodawca powziął wątpliwości czy działka nr 129/3 podlega opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT 23% z wyłączeniem z opodatkowania obszaru, na którym znajduje się Rezerwat, który powinien być zwolniony z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9.

Analizując przepisy obowiązujące od dnia 1 kwietnia 2013 r. w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntu niezabudowanego, należy podkreślić, że grunt nieobjęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nie spełnia definicji terenu budowlanego, a zatem jego sprzedaż podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT.

Należy nadmienić, że w obecnie obowiązującym stanie prawnym bez znaczenia pozostaje klasyfikacja gruntu w ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego jak też zapisy informacyjne znajdujące się w księdze wieczystej danej nieruchomości w dziale III o przeznaczeniu nieruchomości, m.in. na rezerwat przyrody.

Okoliczności przedstawione w złożonym wniosku wskazują na fakt, że w przypadku sprzedaży gruntu, dla którego brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i który nie jest objęty decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, nieruchomość ta, w istocie nie stanowi terenu budowlanego.

Reasumując transakcja sprzedaży działki gruntu nr 129/3 korzystać będzie ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem przedmiotem zbycia będzie nieruchomość gruntowa, niebędąca terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe, z uwagi na uzasadnienie Wnioskodawcy, w którym wskazuje on, że działka 129/3 powinna być opodatkowana podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23% ze względu na zapisy ewidencyjne z wyłączeniem części zajętej pod rezerwat „Rzeki ”, która powinna być zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Przechodząc do analizy zastosowania przez Wnioskodawcę właściwej stawki podatku dla sprzedaży nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr 129/15 wraz ze znajdującymi się na niej naniesieniami w postaci dróg z płyt betonowych, bruku oraz mostku betonowego stanowiącego przepust wodny, wskazać należy na uregulowania ustawy Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2010 r., Nr 243, poz. 1623 ze zm.), gdyż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia budowla.

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Stosownie do art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane, przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Zatem mostek betonowy stanowiący przepust wodny, drogi z płyt betonowych, bruku są budowlą w myśl art. 3 pkt 3 w powiązaniu z art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane.

Tym samym by właściwie określić stawkę podatku dla sprzedaży nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr 129/15 wraz ze znajdującymi się na niej ww. budowlami, wskazać należy na uregulowania art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz pkt 10a w związku z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT.

Zgodnie z 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany do użytkowania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że działka gruntu nr 129/15 wraz z naniesieniami w postaci dróg z płyt betonowych, bruku i przepustu wodnego w postaci mostku betonowego, została przejęta przez Wnioskodawcę protokołem zdawczo-odbiorczym z Rejonowego Zarządu Infrastruktury w dniu 16.11.2011 r. Czynność przejęcia przekazania nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca nie dokonywał ulepszeń w odniesieniu do ww. obiektów, nie były one przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Zatem w stosunku do nieruchomości gruntowej, (tj. działki gruntu nr 129/15 wraz z posadowionymi na niej budowlami – drogami z płyt betonowych, bruku i przepustu wodnego, tj. mostku betonowego), do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, dojdzie w momencie sprzedaży tej nieruchomości przez Wnioskodawcę.

W konsekwencji w świetle przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego oraz powołanych wyżej regulacji prawnych, stwierdzić należy, że czynność sprzedaży przez Wnioskodawcę ww. nieruchomości, nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż planowana dostawa zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcy, w stosunku do ww. nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży (tj. działki gruntu nr 129/15 wraz z położonymi na niej budowlami – dróg z płyt betonowych, bruku i przepustu wodnego w postaci mostku betonowego), przy nabyciu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca nie dokonywał ulepszeń w odniesieniu do ww. obiektów.

Wobec powyższego, dostawa przedmiotowej działki gruntu nr 129/15 wraz z naniesieniami będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, bowiem jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, w odniesieniu do budynków, budowli i ich części posadowionych na przedmiotowych nieruchomościach Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie tych budynków, budowli i ich części, w stosunku do których miałby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Oznacza to, że w przypadku zbycia gruntu, na którym położone są budynki, budowle lub ich części trwale z gruntem związane, z podstawy nie wyodrębnia się wartości gruntu, czyli grunt zawsze przyjmuje taką samą stawkę podatku jak posadowione na nim budynki, budowle lub ich części bez względu na wartość ekonomiczną bądź użytkową jaką one przedstawiają dla przyszłego nabywcy.

Reasumując, sprzedaż działki gruntu nr 129/15 wraz ze znajdującymi się na niej budowlami w postaci dróg z płyt betonowych, bruku oraz przepustu wodnego – mostku betonowego, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 wniosku, należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.