Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-240c/13/PS
z 2 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2013 r. (data wpływu 31 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na zakwaterowanie sędziów podczas zawodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na zakwaterowanie sędziów podczas zawodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest klubem sportowym działającym w formie stowarzyszenia w oparciu o ustawę z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach. Zgodnie ze Statutem, celem Klubu jest krzewienie kultury fizycznej wśród młodzieży i dorosłych oraz wychowywanie dzieci i młodzieży przez kulturę fizyczną i sport. Klub realizuje swoje cele poprzez uczestniczenie w rozgrywkach i zawodach sportowych w sekcji koszykówki, organizowanie zawodów i imprez sportowych i rekreacyjnych, prowadzenie działalności szkoleniowej, sprawowanie opieki wychowawczej i szkoleniowej nad członkami Klubu. W ramach Klubu działają dwa rodzaje drużyn: drużyny młodzieżowe oraz drużyna seniorów. Drużyny młodzieżowe zrzeszają niepełnoletnich zawodników, którzy stają się członkami Klubu po uzyskaniu zgody rodziców, wypełnieniu deklaracji członkowskiej i zapoznaniu się ze Statutem Klubu. Po okresie dwóch lat od otrzymania statusu członka Klubu i grze w drużynie młodzieżowej stają się tzw. wychowankami Klubu. Zawodników drużyn młodzieżowych nie łączy z Klubem żaden stosunek umowny i nie otrzymują oni żadnego wynagrodzenia za grę w ramach Klubu. Drużyna seniorów jest drużyną profesjonalną i bierze udział w rozgrywkach centralnej ligi koszykówki mężczyzn. Obie kategorie drużyn są zobligowane do uczestniczenia w treningach, zawodach, rozgrywkach, obozach szkoleniowych i wszelkich aktywnościach, które Klub organizuje w ramach działalności statutowej. Ponadto Klub jest związany umowami z zawodnikami drużyny seniorów, która reguluje wzajemne prawa i obowiązku stron umowy. W ramach działalności Klub ponosi różnego rodzaju koszty, które można ująć w następujące kategorie.

Zawody.

Klub zatrudnia zawodników, którzy w ramach drużyny seniorów biorą udział w rozgrywkach ligowych. Również zawodnicy drużyn młodzieżowych są zobligowani do udziału w różnego rodzaju meczach i rozgrywkach. Zarówno zawodnicy drużyny seniorów jak i drużyn młodzieżowych rozgrywają mecze w T. , jak i na terenie całej Polski. Podczas meczy wyjazdowych Klub zapewnia zawodnikom wyżywienie oraz nocleg (w hotelu). Wyżywienie jest zapewniane po rozegranym meczu już w drodze powrotnej do T. . Zdarzają się przypadki, kiedy wyżywienie zapewniane jest przed wyjazdem na mecz, na miejscu w T. lub w drodze na mecz. Zobowiązanie Klubu do pokrywania kosztów związanych z udziałem Zawodnika seniora w zawodach sportowych wynika z umowy zawartej z zawodnikiem.

Obozy sportowe.

Klub w ramach działalności szkoleniowej organizuje dla zawodników drużyny seniorów jak i drużyn młodzieżowych obozy sportowe, podczas których zapewnia całodobowe wyżywienie oraz ponosi wydatki związane z dodatkowymi spotkaniami takimi jak grill czy zakończenie obozu. Dodatkowo Klub w ramach odrębnych funduszy finansuje zakup np. słodyczy, pizzy. Zobowiązanie Klubu do pokrywania kosztów związanych z udziałem Zawodnika seniora w obozach sportowych wynika z umowy zawartej z zawodnikiem.

Zakwaterowanie sędziów

Klub ponosi koszt zakwaterowania sędziów sportowych, którzy przyjeżdżają do T. sędziować mecz rozgrywany przez Klub. Klub, jako gospodarz meczu jest do tego zobowiązany na podstawie przepisów dotyczących gry w koszykówkę oraz szeregu aktów wewnętrznych Polskiego Związku Koszykówki (m.in. Regulaminu Współzawodnictwa Sportowego Polskiego Związku Koszykówki, Zasad Pełnienia Funkcji Sędziego i Komisarza PLK na dany sezon). Akty te zawierają postanowienia dotyczące zasad i trybu wynagradzania sędziów boiskowych lub ekwiwalentów sędziowskich oraz kosztów podróży, do których ponoszenia zobowiązany jest Klub będący gospodarzem meczu. Zgodnie z Zasadami Pełnienia Funkcji Sędziego i Komisarza PLK PZKosz, w porozumieniu z PLK, określa wysokość, zasady i tryb wynagradzania sędziów boiskowych lub wysokość ekwiwalentu sędziowskiego i komisarskiego za prowadzenie spotkań, a także zasady rozliczenia kosztów podróży. Upoważniony przedstawiciel Klubu gospodarza meczu obowiązany jest ponieść wszystkie opłaty na podstawie dokumentów przedłożonych przez Komisarza PLK i sędziów boiskowych. Przy czym formę rozliczeń z sędziami boiskowymi ustala PLK.

Zakwaterowanie zawodników

Dodatkowo biorąc pod uwagę fakt, że drużyna składa się z zawodników zamieszkujących poza T. , nierzadko w miejscowościach znacznie oddalonych od T. , Klub w ramach lepszej organizacji treningów i wyjazdów na rozgrywki ligowe, oraz jako element pozyskania kluczowych dla Klubu zawodników, zapewnia tym zawodnikom warunki mieszkaniowe pokrywając koszt najmu mieszkania wraz z opłatami (media, telewizja, Internet). Zobowiązanie się Klubu do pokrywania powyższych kosztów wynika z umowy zawartej z zawodnikiem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Klub ma prawo zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków na wyżywienie i nocleg zawodników poniesionych podczas meczy wyjazdowych, tj. przed wyjazdami na mecze i w trakcie drogi powrotnej?
2. Czy Klub ma prawo zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków na wyżywienie dla uczestników ponoszonych w trakcie obozu sportowego (wyżywienie całodobowe, dodatkowe)?
3. Czy Klub ma prawo zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na zakwaterowanie sędziów podczas zawodów?
4. Czy Klub ma prawo zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wynajmem mieszkań dla zawodników?

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź w zakresie pytania trzeciego. Wniosek w zakresie pytania pierwszego, drugiego i czwartego zostanie rozpatrzony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Jak wskazano, Klub jest stowarzyszeniem, które działa w oparciu o ustawę z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach. Zgodnie z art. 2 ust. 1 tej ustawy, stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych. Stowarzyszenie samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności (art. 2 ust. 2 ww. ustawy). Stowarzyszenie opiera swoją działalność na pracy społecznej członków; do prowadzenia swych spraw może zatrudniać pracowników (art. 2 ust. 3 ww. ustawy). W myśl art. 17 ust. 1 ww. ustawy, stowarzyszenie uzyskuje osobowość prawną i może rozpocząć działalność z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego. Stosownie natomiast do art. 33 ust. 1 ww. ustawy, majątek stowarzyszenia powstaje ze składek członkowskich, darowizn, spadków, zapisów, dochodów z własnej działalności, dochodów z majątku stowarzyszenia oraz z ofiarności publicznej. Stowarzyszenie, z zachowaniem obowiązujących przepisów, może przyjmować darowizny, spadki i zapisy oraz korzystać z ofiarności publicznej (art. 33 ust. 2 ww. ustawy). Ponadto w myśl art. 34 ww. ustawy, stowarzyszenie może prowadzić działalność gospodarczą, według ogólnych zasad określonych w odrębnych przepisach. Dochód z działalności gospodarczej stowarzyszenia służy realizacji celów statutowych i nie może być przeznaczony do podziału między jego członków.

Z powyższego wynika, że stowarzyszenia, co do zasady, poza wyjątkami przewidzianymi w ww. ustawie Prawo o stowarzyszeniach, posiadają osobowość prawną, tak więc, jako osoby prawne są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Jednocześnie stowarzyszenia nie zostały wymienione przez ustawodawcę w treści art. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, jako podmioty zwolnione od podatku dochodowego. W konsekwencji stowarzyszenia, tak jak inne podmioty posiadające osobowość prawną, podlegają ogólnym regułom podatkowym przewidzianym w tej ustawie, w tym również regułom dotyczącym kosztów uzyskania przychodów. Rozpoznawanie kosztów podatkowych w podmiotach takich jak stowarzyszenia jest specyficzne. Podmioty te bowiem nie działają w celu osiągania zysków. W praktyce przyjmuje się jednak, że koszty związane z prowadzeniem działalności statutowej przez te podmioty mogą być kosztami uzyskania przychodów, z ogólnymi wyłączeniami wynikającymi z art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Reguły uznania danego wydatku za koszt wynikają z art. 15 ustawy.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Ponadto koszty dzielą się na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Nie w każdym oczywiście wypadku związek ten jest wyraźny, co powoduje, iż każdą sytuację należy oceniać odrębnie. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie uzależnia uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu od skutku w postaci powstania lub powiększenia konkretnego przychodu lub jego zachowania oraz zabezpieczenia. Należy podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, który ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów. W odniesieniu do Klubu, który jest stowarzyszeniem, z kosztem uzyskania przychodów należy raczej utożsamiać koszt związany z jego działalnością statutową.

Zgodnie ze Statutem, celem Klubu jest krzewienie kultury fizycznej wśród młodzieży i dorosłych oraz wychowywanie dzieci i młodzieży przez kulturę fizyczną i sport. Klub realizuje swoje cele poprzez uczestniczenie zawodników w rozgrywkach i zawodach sportowych, organizowanie zawodów i imprez sportowych i rekreacyjnych, prowadzenie działalności szkoleniowej, sprawowanie opieki wychowawczej i szkoleniowej nad członkami Klubu.

Jak wskazano w stanie faktycznym, Wnioskodawca ponosi różnego rodzaju wydatki związane z jego funkcjonowaniem jako klubu sportowego. Zdaniem Wnioskodawcy poszczególne wydatki będące przedmiotem zapytania są związane z jego działalnością statutową i stanowią tym samym koszty uzyskania przychodów Klubu.

Klub ponosi koszty zakwaterowania sędziów sportowych podczas zawodów, którzy przyjeżdżają do Torunia sędziować mecz rozgrywany przez Klub. Gospodarzem meczu jest Klub, i to on jest zobowiązany do ponoszenia tego kosztu. Obowiązek ten wynika z przepisów dotyczących gry w koszykówkę oraz szeregu aktów wewnętrznych Polskiego Związku Koszykówki (m.in. Regulaminu Współzawodnictwa Sportowego Polskiego Związku Koszykówki, Zasad Pełnienia Funkcji Sędziego i Komisarza PLK na dany sezon). Obowiązek ten ma związek z faktem, że to Klub jest organizatorem i gospodarzem meczu. Celem statutowym Klubu jest między innymi organizacja imprez sportowych, rozgrywek i meczy. Na organizacje meczu składa się szereg czynności, które pociągają za sobą obowiązek poniesienia różnych kosztów. Jednym z takich kosztów jest poniesienie wydatku na zakwaterowanie sędziego. Dodatkowo obowiązek poniesienia tego kosztu przez gospodarza meczu (w tym przypadku Klub) przewidują wewnętrzne regulacje Polskiego Związku Koszykówki. Ponadto koszty noclegu nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Stąd zdaniem Wnioskodawcy, bezspornym wydaje się uznanie wydatku na zakwaterowanie sędziego za koszt uzyskania przychodu Klubu.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie wymienione powyżej wydatki Klubu są związane z działalnością statutową Klubu, a zatem mogą stanowić koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy w pełnej wysokości. Takie rozumowanie potwierdza Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 lipca 2010 r., II FSK 1760/09, zgodnie z którym: „jeżeli źródłem przychodów osoby prawnej (art. 7 ust. 1 u.p.d.o.p.) jest działalność statutowa, koszty związane z tą działalnością mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (celowość, zasadność wydatku dla funkcjonowania podmiotu). Ze względu na szeroki zakres celowości, powinno poddawać się szczegółowej analizie czynniki wpływające na celowość w postaci racjonalności i efektywności,
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, względnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Ponadto obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku przyczynowo-skutkowego z osiąganymi przychodami lub zabezpieczeniem ich źródła, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy.

Drugi z elementów zawartych w omawianym przepisie stanowi przesłankę negatywną, zgodnie z którą, ponoszony wydatek nie może być ujęty w zawartym w art. 16 ust. 1 katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że Wnioskodawca jest klubem sportowym działającym w formie stowarzyszenia w oparciu o ustawę Prawo o stowarzyszeniach. Zgodnie ze Statutem, celem Klubu jest krzewienie kultury fizycznej wśród młodzieży i dorosłych oraz wychowywanie dzieci i młodzieży przez kulturę fizyczną i sport. Klub realizuje swoje cele poprzez uczestniczenie w rozgrywkach i zawodach sportowych w sekcji koszykówki, organizowanie zawodów i imprez sportowych i rekreacyjnych, prowadzenie działalności szkoleniowej, sprawowanie opieki wychowawczej i szkoleniowej nad członkami Klubu. Klub ponosi koszt zakwaterowania sędziów sportowych, którzy przyjeżdżają do Torunia sędziować mecz rozgrywany przez Klub. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca, jako gospodarz meczu, jest do tego zobowiązany na podstawie przepisów dotyczących gry w koszykówkę oraz szeregu aktów wewnętrznych Polskiego Związku Koszykówki (m.in. Regulaminu Współzawodnictwa Sportowego Polskiego Związku Koszykówki, Zasad Pełnienia Funkcji Sędziego i Komisarza PLK na dany sezon). Akty te zawierają postanowienia dotyczące zasad i trybu wynagradzania sędziów boiskowych lub ekwiwalentów sędziowskich oraz kosztów podróży, do których ponoszenia zobowiązany jest Klub będący gospodarzem meczu.

Wskazać należy więc, że stowarzyszenia funkcjonują na podstawie przepisów ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 855 ze zm.). Zgodnie z art. 2 ust. 1 tej ustawy, stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych. Stowarzyszenie uzyskuje osobowość prawną i może rozpocząć działalność z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego (art. 17 ust. 1).

W świetle art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stowarzyszenia są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Dlatego też do ustalenia przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz podstawy opodatkowania dla tych podmiotów stosuje zasady wynikające z tej ustawy.

Stowarzyszenia mogą korzystać ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 1c, których celem statutowym jest działalność naukowa, naukowo-techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego - w części przeznaczonej na te cele.

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, koszty należy rozpatrywać w sposób szczególny, tj. wszelkie wydatki w pierwszej kolejności powinny być analizowane pod kątem możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Skoro przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów należy brać pod uwagę przeznaczenie wydatku i jego związek z uzyskiwanym przychodem, to jeżeli podatnik uzyskuje dochody zwolnione od podatku dochodowego w związku z prowadzeniem określonej działalności statutowej, tak jak ma to miejsce w przypadku Klubu Sportowego, wszelkie wydatki powinny być analizowane pod kątem możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów jako wydatków związanych z realizacją tych celów statutowych.

Biorąc zatem pod uwagę, że celem statutowym Klubu jest krzewienie kultury fizycznej wśród młodzieży i dorosłych oraz wychowywanie dzieci i młodzieży przez kulturę fizyczną i sport, a Klub realizuje te cele poprzez uczestniczenie w rozgrywkach i zawodach sportowych w sekcji koszykówki, poprzez organizowanie zawodów i imprez sportowych i rekreacyjnych, prowadzenie działalności szkoleniowej, sprawowanie opieki wychowawczej i szkoleniowej nad członkami Klubu, wskazać należy, że wydatki ponoszone na zakwaterowanie sędziów podczas zawodów, do ponoszenia których Stowarzyszenie jest zobowiązane na podstawie odrębnych przepisów, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem wskazania związku tych wydatków z prowadzoną działalnością statutową Klubu Sportowego.

Zdaniem tut. Organu, przedmiotowe wydatki, konieczne z punktu widzenia prowadzenia rozgrywek i zawodów sportowych, do których Wnioskodawca jest zobowiązany, stanowią koszt uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Stowarzyszenia należy zatem uznać za prawidłowe.

Wskazać także należy, że powołane przez Wnioskodawcę we wniosku orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, zostało wydane w indywidualnej sprawie w określonym, odrębnym stanie faktycznym i tylko do niego się odnosi. Nie jest natomiast wiążące dla tut. Organu, który wydał przedmiotową interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.