Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-40/13-4/ISZ
z 5 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 09.01.2013 r. (data wpływu 14.01.2013 r.) uzupełnionym w dniu 25.03.2013 r. (data wpływu 27.03.2013 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 15.03.2013 r. (skutecznie doręczone w dniu 19.03.2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wypłaty dywidendy w formie niepieniężnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.01.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wypłaty dywidendy w formie niepieniężnej.

Wniosek uzupełniony został w dniu 25.03.2013 r. (data wpływu 27.03.2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 15.03.2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. zamierza przekazać nieruchomość w formie dywidendy rzeczowej na rzecz Skarbu Państwa. Dywidenda rzeczowa będzie obejmowała lokal użytkowy w budynku biurowym, udział w prawie wieczystego użytkowania gruntu trzech działek oraz budowli położonej na gruncie nie będącym własnością spółki ani w jej użytkowaniu wieczystym.

W uzupełnieniu wskazano, że:

1. Faktura nr 6/98 dokumentująca nabycie lokalu użytkowego w budynku biurowym, oraz udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu trzech działek, w wyniku pomyłki została przekazana w komplecie z innymi dokumentami do zniszczenia. Na podstawie zapisów w systemie finansowo- księgowym Spółki odnaleziono zapisy, z których wynika, że VAT z w/w faktury został rozliczony wskaźnikiem proporcji następująco:
   • część podlegająca odliczeniu przy zastosowaniu współczynnika wynosi 1.555.400 zł
     
   • część niepodlegająca odliczeniu zwiększająca wartość środków trwałych wynosi 4.036.396 zł.
2. Na analogicznych zasadach zostały rozliczone wydatki na wytworzenie budowli położonej na gruncie nie będącym własnością Spółki ani w jej użytkowaniu wieczystym, o której mowa we wniosku, oraz wszelkie inne nakłady inwestycyjne dotyczące nabycia opisywanej nieruchomości.
   
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wypłata dywidendy w formie rzeczowej stanowi odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu w świetle ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. opodatkowaniu podlega m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ustawa ta zrównuje niektóre dostawy towarów (świadczenia usług) wykonywane nieodpłatnie z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, czyli czynnościami, które podlegają opodatkowaniu. Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., przez dostawę towarów rozumie się również przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny
   - jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
   
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłata dywidendy rzeczowej nie stanowi odpłatnej dostawy towarów, gdyż za czynność podlegającą opodatkowaniu, uważane mogą być takie sytuacje, w których istnieje bezpośredni związek pomiędzy daną czynnością a otrzymywanym z tytułu tej czynności wynagrodzeniem. Ponieważ decyzja o wypłacie dywidendy jest podejmowana przez zgromadzenie akcjonariuszy w związku z przepisami KSH, na decyzje te Spółka nie ma wpływu. W związku z tym czynność polegająca na wypłacie dywidendy (w tym rzeczowej) nie następuje w wyniku dysponowania własnym majątkiem, lecz jest to czynność będąca wykonaniem określonej decyzji udziałowców. Wypłata dywidendy nie jest zatem zwykłą czynnością dysponowania majątkiem Spółki polegającą na sprzedaży lub zbyciu w inny sposób, tym samym nie stanowi odpłatnej dostawy towarów i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Stosownie do pkt 6 i 7 ww. przepisu, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również: oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste; zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z przytoczonych przepisów wynika, że opodatkowaniu co do zasady, podlegają czynności wykonane w sposób odpłatny (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

I tak, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny
   - jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
   
   
   

Od dnia 01 kwietnia 2013 r. w art. 7 ust. 2 ustawy, zgodnie z regulacjami art. 1 pkt 4 lit. b ustawy z dnia 07 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2013, poz. 35), wprowadzona następujące zmiany: "w ust. 2 część wspólna otrzymuje brzmienie:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych."

Z przywołanego przepisu wynika zatem, że dla opodatkowania danej czynności nieodpłatnego przekazania istotne jest to, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych towarów w całości lub w części.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów,
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Zatem interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy stwierdzić należy, iż opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów.

Stosownie do art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 07 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2013, poz. 35) w art. 8 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

"1) użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;".

Zatem, tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony nie powinno się opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Podkreślić należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) zamierza przekazać nieruchomość w formie dywidendy rzeczowej. Dywidenda rzeczowa będzie obejmowała lokal użytkowy w budynku biurowym, udział w prawie wieczystego użytkowania gruntu trzech działek oraz budowli położonej na gruncie nie będącym własnością spółki ani w jej użytkowaniu wieczystym.

W uzupełnieniu wskazano, że:

1. Faktura nr 6/98 dokumentująca nabycie lokalu użytkowego w budynku biurowym, oraz udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu trzech działek, w wyniku pomyłki została przekazana w komplecie z innymi dokumentami do zniszczenia. Na podstawie zapisów w systemie finansowo- księgowym Spółki odnaleziono zapisy, z których wynika, że VAT z w/w faktury został rozliczony wskaźnikiem proporcji następująco:
   • część podlegająca odliczeniu przy zastosowaniu współczynnika wynosi 1.555.400 zł
     
   • część niepodlegająca odliczeniu zwiększająca wartość środków trwałych wynosi 4.036.396 zł.
2. Na analogicznych zasadach zostały rozliczone wydatki na wytworzenie budowli położonej na gruncie nie będącym własnością Spółki ani w jej użytkowaniu wieczystym, o której mowa we wniosku, oraz wszelkie inne nakłady inwestycyjne dotyczące nabycia opisywanej nieruchomości.
   
   
   

Ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „dywidenda”. Zatem, w celu jego zdefiniowania należy odwołać się do słownika języka polskiego. Zgodnie z definicją słownikową, zawartą w internetowym słowniku języka polskiego (http://sjp.pwn.pl), słowo dywidenda oznacza „część rocznego zysku spółki akcyjnej dzielona między akcjonariuszy odpowiednio do posiadanych przez nich akcji”.

Zasady dotyczące wypłaty dywidendy przez Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością zostały uregulowane w art. 191 – art. 198 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) – (zwanej dalej K.s.h.).

Jak stanowi art. 191 § 1 ustawy K.s.h., wspólnik ma prawo do udziału w zysku wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą zgromadzenia wspólników, z uwzględnieniem przepisu art. 195 § 1. Natomiast w myśl ust. 2 powołanego przepisu, umowa spółki może przewidywać inny sposób podziału zysku, z uwzględnieniem przepisów art. 192-197.

Stosownie natomiast do § 3 cytowanego przepisu, jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej, zysk przypadający wspólnikom dzieli się w stosunku do udziałów.

Zgodnie z art. 192 ww. K.s.h, kwota przeznaczona do podziału między wspólników nie może przekraczać zysku za ostatni rok obrotowy, powiększonego o niepodzielone zyski z lat ubiegłych oraz o kwoty przeniesione z utworzonych z zysku kapitałów zapasowego i rezerwowych, które mogą być przeznaczone do podziału. Kwotę tę należy pomniejszyć o niepokryte straty, udziały własne oraz o kwoty, które zgodnie z ustawą lub umową spółki powinny być przekazane z zysku za ostatni rok obrotowy na kapitały zapasowy lub rezerwowe.

Natomiast jak wynika z art. 193 § 1 cyt. Kodeksu, uprawnionymi do dywidendy za dany rok obrotowy są wspólnicy, którym udziały przysługiwały w dniu powzięcia uchwały o podziale zysku. Umowa spółki – stosownie do zapisów § 2 cyt. przepisu – może upoważniać zgromadzenie wspólników do określenia dnia, według którego ustala się listę wspólników uprawnionych do dywidendy za dany rok obrotowy (dzień dywidendy).

W myśl art. 193 § 3 ww. Kodeksu, dzień dywidendy wyznacza się w ciągu dwóch miesięcy od dnia powzięcia uchwały, o której mowa w art. 191 § 1. Dywidendę wypłaca się – jak stanowi § 4 - w dniu określonym w uchwale wspólników. Jeżeli uchwała wspólników takiego dnia nie określa, dywidenda jest wypłacana w dniu określonym przez zarząd.

Stosownie do treści art. 194 ww. Kodeksu, umowa spółki może upoważniać zarząd do wypłaty wspólnikom zaliczki na poczet przewidywanej dywidendy za rok obrotowy, jeżeli spółka posiada środki wystarczające na wypłatę.

Przepisy Kodeksu spółek handlowych nie określają formy wypłaty dywidendy. W praktyce obrotu gospodarczego najpopularniejszą formą wypłaty dywidendy jest świadczenie pieniężne. Jednak dozwolona jest także wypłata dywidendy w naturze, np. w formie rzeczy oznaczonych co do gatunku lub w towarze (dywidenda rzeczowa). Ta forma wypłaty dywidendy jest możliwa tylko wówczas, gdy statut spółki wprost ją przewiduje.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zamierza wypłacić wspólnikom spółki dywidendę w formie niepieniężnej, w postaci nieruchomości (tj. lokal użytkowy w budynku biurowym, udział w prawie wieczystego użytkowania gruntu trzech działek oraz budowli położonej na gruncie nie będącym własnością spółki ani w jej użytkowaniu wieczystym).

Podkreślenia wymaga fakt, iż wypłata dywidendy jest szczególnym rodzajem czynności prawnej. Źródłem nabycia przedmiotu dywidendy i tytułem do uzyskania przysporzenia przez wspólnika spółki nie jest umowa cywilnoprawna, ale uchwała walnego zgromadzenia wspólników (akt o charakterze właścicielskim) w oparciu o odpowiednie zapisy umowy spółki. Jest to czynność wyraźnie uregulowana w Kodeksie spółek handlowych i nie mają do niej zastosowania przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące sprzedaży lub zamiany.

Mając na uwadze powyższe przepisy w zakresie podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż dostawę towarów stanowią co do zasady tylko czynności mające za przedmiot towar, natomiast usługę stanowią te wszystkie czynności podatnika wykonywane w ramach działalności gospodarczej, których nie można zaklasyfikować jako dostawy towarów. Wskazać należy, iż zgodnie z ogólnymi regułami konstrukcyjnymi systemu VAT, usługą jest każde świadczenie w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument (beneficjent), tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną).

Natomiast opodatkowanie dywidendy rzeczowej jest zgodne z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT wyrażającej się tym, że określone transakcje podlegają temu podatkowi niezależnie od formy, w której zostały dokonane, również zbycie nieruchomości w formie wypłaty dywidendy. Jeżeli w ramach wypłaty dywidendy zamiast wypłaty pieniędzy Wnioskodawca będzie przekazywać prawo własności nieruchomości, mamy do czynienia z czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług z tytułu nieodpłatnego przekazania towaru.

W przedmiotowej sprawie warunki wynikające z art. 7 ust. 2 ustawy będą spełnione, bowiem Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu lub wytworzeniu rzeczy będących przedmiotem dywidendy lub ich części składowych.

Zatem czynność wypłaty dywidendy w formie niepieniężnej w postaci lokalu użytkowego w budynku biurowym, oraz udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu trzech działek nabytych przez Spółkę oraz wytworzonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, (tj. nakłady poniesione na ulepszenie ww. nieruchomości), należy potraktować jako nieodpłatne przekazanie towaru, które będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W analizowanej sprawie również warunki wynikające z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy będą spełnione, żeby czynność wypłaty dywidendy w formie niepieniężnej w postaci nakładów inwestycyjnych na cudzym gruncie (tj. wytworzenie budowli położonej na gruncie niebędącym własnością Spółki ani w jej użytkowaniu wieczystym, o której mowa we wniosku, wytworzonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej potraktować jako nieodpłatne świadczenie usług, które będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. świadczenie tych usług nie będzie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, czyli nie wiąże się z zakresem przedmiotowym funkcjonowania przedsiębiorstwa w ramach działalności gospodarczej – jak w przedmiotowej sprawie, gdy wypłata dywidendy wynika z powinności podmiotu względem udziałowca, a nie w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Reasumując, w opisanej przez Zainteresowanego sytuacji, czynność wypłaty dywidendy niepieniężnej w postaci rzeczy (tj. lokal użytkowy w budynku biurowym, udział w prawie wieczystego użytkowania gruntu trzech działek oraz wszelkie inne nakłady inwestycyjne dotyczące nabycia opisywanej nieruchomości), nabytych przez Spółkę lub wytworzonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (tj. wydatki na wytworzenie budowli położonej na gruncie niebędącym własnością Spółki ani w jej użytkowaniu wieczystym, o której mowa we wniosku), będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako nieodpłatna dostawa towarów, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy oraz nieodpłatne świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 2 ustawy.

Zatem, odpowiadając na zadane we wniosku pytanie stwierdzić należy, iż opisana czynność wypłaty dywidendy w formie rzeczowej w postaci przekazania nieruchomości stanowi odpłatną dostawę towarów (tj. dostawa lokalu użytkowego w budynku biurowym, udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu trzech działek oraz wszelkie inne nakłady inwestycyjne dotyczące nabycia opisywanej nieruchomości) oraz odpłatne świadczenie usług (tj. rozliczenie nakładów inwestycyjnych w postaci budowli położonej na gruncie niebędącym własnością Spółki ani w jej użytkowaniu wieczystym), podlegającą opodatkowaniu w świetle ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Organ nadmienia, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w zakresie stawki podatku od towarów i usług dla dostawy nieruchomości stanowiącej lokal użytkowy w budynku biurowym, udział w prawie wieczystego użytkowania gruntu trzech działek oraz wszelkie inne nakłady inwestycyjne dotyczące nabycia ww. nieruchomości, jak i świadczenia usług tj. przeniesienia własności nakładów inwestycyjnych w postaci budowli położonej na gruncie niebędącym własnością spółki ani w jej użytkowaniu wieczystym, bowiem nie było to przedmiotem wniosku, ani przedmiotem oceny Organu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.