INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 07 maja 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 09 maja 2013 r.), uzupełnionym w dniach 24 lipca i 16 sierpnia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych sprzedaży wskazanych we wniosku składników majątku:

• wykorzystywanych (wydzierżawianych lub wynajmowanych) w prowadzonej działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe,
• nie wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 09 maja 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych sprzedaży wskazanych we wniosku składników majątku. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismami z dnia 12 lipca i 02 sierpnia 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-451/13/ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 24 lipca i 16 sierpnia 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 02 lipca 2007 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupiła nieruchomość, składającą się z działki gruntowej o pow. 1,15 ha, zabudowanej budynkami użytkowymi: hali produkcyjnej o pow. 1440 m² oraz magazynu nawozowego o pow. 366 m². W dniu 10 sierpnia 2007 r. małżonkowie otrzymali pozwolenie na dobudowę hali, budowę suszarni, rozbudowę hali trakowej z urządzeniami technicznymi - kotłownią i silosem, na zakupionej w dniu 02 lipca 2007 r. działce. W dniu 02 listopada 2007 r. Wnioskodawczyni, prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą wydzierżawiła część nieruchomości znajdującej się na ww. działce, o powierzchni 2000 m² na suszarnię i składowanie surowców, budynek kotłowni o pow. 98 m² oraz budynek hali o powierzchni 200 m². W 2013 r. małżonkowie zamierzają sprzedać działkę gruntową o pow. 1,15 ha wraz z znajdującymi się na niej budynkami. Ww. nieruchomość nigdy nie była ujęta w ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej i nie podlegała amortyzacji.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 22 lipca 2013 r., wskazano, iż:

• głównym przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej jest działalność agentów specjalizująca się w sprzedaży pozostałych określonych towarów (PKD 46.18.Z),
• prowadzenie działalności gospodarczej Wnioskodawczyni rozpoczęła 15 lutego 1995 r.,
• dochody z prowadzonej działalności opodatkowane są „podatkiem liniowym”,
• mąż Wnioskodawczyni nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej, więc nie wykorzystywał wskazanych we wniosku składników majątku w prowadzonej działalności gospodarczej,
• wskazana we wniosku zabudowana nieruchomość gruntowa nabyta została jako „inwestycja środków pieniężnych w nieruchomości”,
• obecnie na ww. nieruchomości znajdują się następujące składniki majątku: hala produkcyjna, magazyn nawozowy oraz rozpoczęta budowa hali, suszarni i hali trakowej z urządzeniami technicznymi, tj. kotłownią i silosem,
• przedmiotem sprzedaży będą wymienione we wniosku składniki majątku, tj. hala produkcyjna, magazyn nawozowy oraz rozpoczęta budowa hali, suszarni i hali trakowej z urządzeniami technicznymi, tj. kotłownią i silosem,
• składniki majątku będące przedmiotem sprzedaży nie były wykorzystywane, gdyż inwestycja nie została zakończona, a tym samym nie były wprowadzone na stan środków trwałych,
• budowa składników majątku, na którą małżonkowie otrzymali pozwolenie w dniu 10 sierpnia 2007 r. obejmowała dobudowę hali, suszarni, rozbudowę hali trakowej z urządzeniami technicznymi - kotłownią i silosem, do dnia dzisiejszego inwestycja nie została zakończona,
• składniki majątku, będące przedmiotem planowanej sprzedaży (grunt, budowle, budynki, urządzenia), nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawczyni, z uwagi na niezakończoną inwestycję (budowę).
  
  

Natomiast w uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 05 sierpnia 2013 r., wskazano, iż:

• zgodnie z aktem notarialnym z dnia 02 lipca 2007 r. przedmiotem nabycia była nieruchomość składająca się z działki gruntowej o powierzchni 1,15 ha, zabudowanej budynkami użytkowymi: hali produkcyjnej o powierzchni całkowitej 1.440 m² oraz magazynu nawozowego o powierzchni 366 m²,
• pozwolenie na budowę z dnia 10 sierpnia 2007 r. dotyczy ww. składników, tj. dobudowy hali oraz rozbudowy hali trakowej (były magazyn nawozowy) z urządzeniami technicznymi. Ogółem pozwolenie na budowę z dnia 10 sierpnia 2007 r. dotyczy dobudowy hali, budowy suszarni, rozbudowy hali trakowej z urządzeniami technicznymi (kotłownia i silos, wraz z przyłączeniami wody i kanalizacji sanitarnej),
• od dnia 02 listopada 2007 r. na mocy umowy dzierżawy została wydzierżawiona cześć nieruchomości o pow. 2000 m² na suszarnie i składowanie surowców (plac składowy, w tym miejsce na suszarnie), budynek kotłowni o pow. 98 m², budynek hali z linią technologiczną o pow. 200 m². Na mocy porozumienia stron, dzierżawca kontynuował własnymi środkami w imieniu i na rzecz Wnioskodawczyni inwestycję oraz przysługiwało Mu prawo pierwokupu nieruchomości z możliwością odliczenia kosztów inwestycji od wartości wyceny nieruchomości. Z dniem 30 czerwca 2013 r. umowa dzierżawy za porozumieniem stron została wypowiedziana. Od dnia 01 lipca 2013 r. na mocy umowy najmu oddano w najem cześć nieruchomości o pow. 2000 m² na suszarnie i składowanie surowców (plac składowy, w tym miejsce na suszarnie), budynek kotłowni o pow. 98 m², budynek hali z linią technologiczną o pow. 200 m². Najemca zobowiązał się do kontynuacji inwestycji własnymi środkami w imieniu i na rzecz Wnioskodawczyni i jej zakończenia.
• inwestycja zgodna z pozwoleniem na budowę z dnia 10 sierpnia 2007 r. nie została zakończona i w dalszym ciągu jest kontynuowana przez najemcę, o czym świadczy fakt, że inwestycja jest niekompletna i niezakończona, a tym samym nie może podlegać amortyzacji. Prawo cywilne nie zabrania dzierżawy budynków w trakcie inwestycji tym bardziej, że inwestycja kontynuowana była przez dzierżawców.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż ww. nieruchomości będzie generować przychód z działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię, w ramach której część tej nieruchomości była dzierżawiona...
2. Czy sprzedając tę nieruchomość po upływie pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego...
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a miedzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia nie minęło 6 lat.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a i c ww. ustawy, do przychodów z działalności gospodarczej zalicza się przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będącego środkami trwałymi, ujętymi w ewidencji środków trwałych. Ponadto do tego źródła należą m.in. także przychody z odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, nie ujętych w ewidencji środków trwałych.

Wskazane przepisy stanowią wprost, że zyski ze sprzedaży nieruchomości niemieszkalnych zalicza się do przychodów z działalności gospodarczej, gdy nieruchomość lub prawo z nią związane zostały wpisane do ewidencji środków trwałych.

W obliczu powyższego odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych i ponadto których wartość początkowa nie przekroczyła 1.500 zł oraz które nie są spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu użytkowego lub udziałem w takim prawie, nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Na poparcie ww. stanowiska powołano wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego, tj. z dnia 08 marca 2012 r. sygn. akt II FSK 1545/10, z dnia 15 grudnia 2011 r. sygn. akt II FSK 151/10 oraz z dnia 22 kwietnia 2010 r. sygn. akt II FSK 2196/08.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż nieruchomości będącej przedmiotem wniosku nie będzie stanowić przychodu z działalności gospodarczej oraz nie powstanie po stronie Wnioskodawczyni obowiązek zapłaty podatku dochodowego, jako że dokonywana jest ona po upływie pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak w myśl art. 10 ust. 3 ww. aktu prawnego, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, spełnione winny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

• nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,
• nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w tej działalności.
  
  

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 powyższej ustawy stanowi, iż przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

-ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, iż przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), stanowią przychód z działalności gospodarczej.

Z istoty rozwiązań zawartych w ww. przepisach wynika, iż przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, nawet nie wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy. Przepis ten bowiem nie wymienia wszystkich przychodów z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy (pozarolniczej działalności gospodarczej), a zawarte w art. 14 ust. 2 pkt 1 wyszczególnienie przychodów zaliczanych do przychodów z tejże działalności nie ma charakteru wyliczenia zamkniętego.

Wskazać przy tym należy, iż zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środkami trwałymi są m.in. budowle i budynki stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Ponadto w myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnień opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., iż w dniu 02 lipca 2007 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupiła nieruchomość, składającą się z działki gruntowej o pow. 1,15 ha, zabudowanej budynkami użytkowymi: hali produkcyjnej o pow. 1440 m² oraz magazynu nawozowego o pow. 366 m². W dniu 10 sierpnia 2007 r. małżonkowie otrzymali pozwolenie na dobudowę hali, budowę suszarni, rozbudowę hali trakowej (były magazyn nawozowy) z urządzeniami technicznymi - kotłownią i silosem na zakupionej w dniu 02 lipca 2007 r. działce. W okresie od dnia 02 listopada 2007 r. do dnia 30 czerwca 2013 r. Wnioskodawczyni, w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej wydzierżawiła część ww. nieruchomości gruntowej (2000 m²) na suszarnię i składowanie surowców (plac składowy, w tym miejsce na suszarnie) oraz budynek kotłowni o pow. 98 m² i budynek hali z linią technologiczną o pow. 200 m². Natomiast od dnia 01 lipca 2013 r. Wnioskodawczyni oddała w najem cześć nieruchomości o pow. 2000 m² na suszarnię i składowanie surowców (plac składowy, w tym miejsce na suszarnie), budynek kotłowni o pow. 98 m², budynek hali z linią technologiczną o pow. 200 m². Ww. składniki majątku nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej i nie podlegały amortyzacji, gdyż jak twierdzi Wnioskodawczyni prowadzona inwestycja nie została zakończona.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż skoro od 2007 r. Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wydzierżawiała wskazane we wniosku składniki majątku (obecnie - od lipca 2013 r. wynajmowane) to przychód ze sprzedaży tych składników majątku, jako składników funkcjonalnie związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, generować będzie przychód ze źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Bez znaczenia w tej mierze jest okoliczność, iż składniki te nie zostały uznane za środki trwałe w prowadzonej działalności gospodarczej. Zauważyć bowiem należy, iż skoro nieruchomości, których mowa we wniosku zostały oddane w 2007 r. do odpłatnego używania na podstawie zawartej umowy dzierżawy (obecnie najmu) to musiały (muszą) być zdatne do używania zarówno u Wnioskodawczyni (wydzierżawiającej; wynajmującej) jak u ich dzierżawcy (najemcy).

W konsekwencji zauważyć należy, iż wymienione we wniosku składniki majątkowe (nieruchomości niemieszkalne) będące przedmiotem dzierżawy lub najmu w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej są w istocie środkami trwałymi. Fakt ten wynika z cyt. wyżej przepisów, tj. art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (samej definicji środka trwałego) oraz art. 22c pkt 1 ww. ustawy. Podkreślić także trzeba, iż jak wskazano we wniosku i jego uzupełnieniach przedmiotem umowy dzierżawy (najmu), były (są) oprócz części gruntu określone budynki (kotłowni i hali z linią technologiczną) a więc środki trwałe, a nie bliżej nieokreślone nakłady na nieruchomości gruntowej. Treść art. 22d ust. 2 ww. ustawy nie pozostawia wątpliwości, że podatnik ma obowiązek wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych składników majątku stanowiących środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne (na obowiązek ten zwraca się również uwagę w piśmiennictwie: por. A. Bartosiewicz, R. Kubacki: komentarz do art. 22c updof Komentarz Lex 2009, pkt 8 i 9). Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy pozostaje okoliczność, że podatniczka tych składników w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie wprowadziła, skoro miała taki obowiązek. Natomiast prawem podatnika, a nie obowiązkiem jest korzystanie z instytucji amortyzacji (art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy nie określa, że środkami trwałymi wykorzystywanymi w działalności gospodarczej są tylko te które były amortyzowane).

Wnioskodawczyni nie może zatem wywodzić korzystnych dla siebie skutków podatkowych z faktu, iż nie wypełniła jednego ze swoich obowiązków. Trzeba też pamiętać, że wprowadzeniu do ewidencji podlegają środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne zarówno podlegające amortyzacji, jak i te, których nie można amortyzować (a więc również grunty). Wyjątkowo tylko wprowadzeniu do ewidencji nie podlegają środki trwałe (wartości niematerialne i prawne), których wartość początkowa nie przekracza 3.500 zł.

Z tej też przyczyny przychód uzyskany z odpłatnego zbycia wskazanych we wniosku składników majątku, tj. gruntu wraz ze znajdującymi się na nim składnikami majątku, wykorzystywanymi (wydzierżawianymi, wynajmowanymi) w prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej stanowi przychód ze źródła przychodów określonego w art. 14 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej. W związku z tym do przychodów z ich zbycia nie mają zastosowania przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast przychód uzyskany ze sprzedaży innych niż ww. składników majątku nie wykorzystywanych w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej (w tym także składników majątku nie wytworzonych w ramach tej działalności) należy zaliczyć do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Przy czym, jeżeli od dnia nabycia lub wytworzenia (wybudowania) tych składników majątku upłynie ponad 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie lub wytworzenie (wybudowanie), to przychód z ich sprzedaży nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie skutków podatkowych sprzedaży wskazanych we wniosku składników majątku:

• wykorzystywanych (wydzierżawianych lub wynajmowanych) w prowadzonej działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe,
• nie wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków, tut. Organ nie podziela prezentowanego w nich stanowiska. Co więcej stanowiska sądów administracyjnych są w kwestii będącej przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej niejednolite. Istnieją bowiem wyroki potwierdzające stanowisko Organu prezentowane w przedmiotowej sprawie.

W tym też zakresie, przykładowo można wskazać wyroki:

• NSA w Warszawie z dnia 17 września 2009 r. sygn. akt II FSK 545/08, z dnia 12 stycznia 2011 r. sygn. akt II FSK 1617/09 i z dnia 25 października 2011 r. sygn. akt II FSK 739/10,
• WSA w Szczecinie z dnia 14 czerwca 2013 r. sygn. akt I SA/Sz 297/13.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.