INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2012 r. (data wpływu 23 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Zespół Szkół jest czynnym „płatnikiem” podatku VAT i poza działalnością statutową wykonuje następujące czynności:

• sprzedaż obiadów w stołówce szkolnej dla uczniów (zwolniona z VAT),
• sprzedaż obiadów dla pracowników i osób z zewnątrz,
• wynajem pomieszczeń na szkolenia i pokazy dla firm,
• wynajem pomieszczeń na imprezy okolicznościowe dla mieszkańców gminy,
• wynajem hali sportowej dla odbiorców zewnętrznych,
• zakwaterowanie i wyżywienie na koloniach letnich i obozach sportowych.

Struktura sprzedaży opodatkowanej w stosunku do sprzedaży ogółem za 2011 rok wynosi 59%. Sprzedaży posiłków w stołówce szkolnej Wnioskodawca dokonuje przez cały rok kalendarzowy, kolonie letnie i obozy sportowe odbywają się wyłącznie w okresie wakacji szkolnych, natomiast pozostały wynajem pomieszczeń szkolnych i hali sportowej odbywa się w różnych okresach i terminach (zdarzają się miesiące, w których Wnioskodawca nie świadczy usług wynajmu pomieszczeń). Do obrotu służącego ustaleniu proporcji nie uwzględniono subwencji budżetowej oraz darowizn przekazanych na cele statutowe.

Wnioskodawca wskazał, iż w okresie letnim w 100% został odliczony podatek naliczony od zakupów związanych wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną, tj. w związku z przychodami za kolonie letnie i obozy sportowe. W ewidencji VAT poza ww. zakupami zostały zaewidencjonowane faktury za cały 2011 rok dotyczące mediów (energia elektryczna, gaz, woda, nieczystości stałe i płynne) oraz zakupu opału „eko groszek”, środków czystości, wyposażenia do stołówki szkolnej, zakupu usług deratyzacji i dezynfekcji, usług kominiarskich, monitoringu itp. Od faktur tych nie został naliczony w deklaracjach VAT za 2011 rok podatek naliczony. Nie zostały natomiast zewidencjonowane w ewidencji VAT zakupy ściśle związane z działalnością edukacyjną, takie jak np. zakup wyposażenia do klas lekcyjnych, zakup materiałów i wyposażenia dla nauczycieli i uczniów i inne niemające związku ze sprzedażą zwolnioną i opodatkowaną.

W bieżącym roku Wnioskodawca planuje gruntowny remont płyty parkietu w hali sportowej, która jest również przedmiotem wynajmu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca jako czynny „płatnik” podatku VAT ma prawo do skorygowania podatku VAT naliczonego za 2011 r. (tj. zarówno rozliczonego w deklaracjach VAT w 100%, jak również nie rozliczonego w ogóle), zgodnie z obliczonym wskaźnikiem za 2011 rok, czyli z zastosowaniem wskaźnika 59% od faktur za cały 2011 rok za media, opał, środki czystości i inne zakupy służące sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej, czy tylko za miesiące, w których usługi te były świadczone oraz czy ma prawo do zastosowania tego wskaźnika do ww. zakupów w 2012 roku...

Czy w związku z planowaną inwestycją, polegającą na gruntownym remoncie płyty parkietu hali sportowej, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania wskaźnika wynikającego ze struktury sprzedaży za 2011 rok...

Wnioskodawca uważa, że w myśl art. 86 i 90 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z różnorodnością świadczonych usług, jak również brakiem możliwości przewidywania czasu i okresu świadczenia usług opodatkowanych, ma prawo do zastosowania wskaźnika wynikającego ze struktury sprzedaży za 2011 rok w stosunku do 2012 roku w odniesieniu do wszystkich zakupów (w tym media i opał) służących sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej za cały rok oraz do skorygowania podatku VAT naliczonego za 2011 rok zgodnie z obliczonym wskaźnikiem.

W odniesieniu do planowanej inwestycji, polegającej na remoncie płyty parkietu hali sportowej, Wnioskodawca jest zdania, że również ma prawo do zastosowania wskaźnika, wynikającego ze struktury sprzedaży za 2011 rok w wysokości 59%, ponieważ hala sportowa często jest przedmiotem świadczonych usług opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 1 pkt 1 lit. a).

Stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Natomiast, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego (art. 86 ust. 13 ustawy).

Treść cytowanego powyżej przepisu art. 86 ust. 1 wskazuje, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Jednocześnie przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. W przypadku zakupów, których nie można jednoznacznie przypisać tylko do określonego rodzaju działalności (np. opodatkowanej, zwolnionej lub niepodlegającej opodatkowaniu), nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie ich zakupu w pełnym zakresie, lecz w takiej części, w jakiej zakupy te wiążą się z czynnościami opodatkowanymi.

Istnienie bezpośredniego związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.). Stanowisko powyższe znajduje także potwierdzenie w orzecznictwie TSUE.

Z uwagi na konstrukcję podatku od towarów i usług (opartą na zasadzie potrącalności w danej fazie obrotu), podatek ten jest z punktu widzenia jego podatników neutralny, gdyż pełnią oni jedynie rolę płatników, przerzucając jego ekonomiczny ciężar na kolejnych nabywców, czyli finalnie na konsumentów. Możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związana jest jednak z wykonaniem przez podatnika takich czynności, które podlegają ustawie o podatku od towarów i usług, zaś jeśli dana czynność ustawie tej nie podlega, to nie powstaje ani obowiązek w zakresie podatku należnego, ani uprawnienie w zakresie podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 powołanej ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, zastosowanie mają przepisy art. 90 ust. 2-10 ustawy. I tak, stosownie do ust. 2 cytowanego wyżej artykułu, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Przepis art. 90 ust. 3 ustawy stanowi, iż proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (art. 90 ust. 4 ustawy).

Jak wyżej wskazano, przy obliczaniu struktury sprzedaży, w liczniku uwzględnia się roczny obrót z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. W mianowniku natomiast, uwzględnia się całkowity obrót uzyskany z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (czyli kwotę z licznika) oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo, a więc czynności zwolnionych od podatku VAT (czynności niepodlegające opodatkowaniu nie są w ogóle objęte zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, zatem nie uwzględnia się ich w proporcji).

Szczegółowy sposób wyliczenia proporcji zawarty został w dalszych przepisach art. 90 (ust. 5-10).

Analiza powołanych przepisów pozwala na stwierdzenie, iż w przypadku towarów i usług wykorzystywanych do działalności objętej ustawą (tj. działalności opodatkowanej oraz zwolnionej), rozliczenie podatku następuje przy pomocy współczynnika proporcji. Zarówno mianownik, jak i licznik bazują wyłącznie na czynnościach podlegających opodatkowaniu, tak więc współczynnik ten może być odnoszony tylko do podatku naliczonego od zakupów przypisanych tym czynnościom. Czynności niepodlegające opodatkowaniu, jak wyżej wskazano, nie są objęte regulacją ustawy o podatku od towarów i usług, zatem odliczenie podatku naliczonego związanego z tymi czynnościami stanowiłoby nieuprawnione rozszerzenie zakresu stosowania ustawy na sferę pozostającą poza zakresem jej regulacji. Z powyższego wynika, iż realizacja prawa do odliczenia podatku z tytułu zakupów związanych z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu (opodatkowanymi i zwolnionymi) oraz niepodlegającymi opodatkowaniu wyłącznie w oparciu o wyliczoną proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy, prowadziłaby do naruszenia podstawowego przepisu, określającego zakres prawa do odliczenia, tj. art. 86 ustawy, a ponadto naruszałaby zasadę neutralności podatku od towarów i usług.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca, czynny podatnik VAT, poza działalnością statutową – w zakresie edukacji, a więc działalnością niepodlegającą opodatkowaniu, dokonuje czynności podlegające opodatkowaniu VAT (opodatkowane i zwolnione). Od dokonywanych w trakcie 2011 roku zakupów związanych wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną, Wnioskodawca odliczył podatek naliczony w całości. Część nabywanych przez Wnioskodawcę towarów i usług (np. „media”, opał, usługi kominiarskie, usługi monitoringu) została zaewidencjonowana w ewidencji VAT, jednakże nie został odliczony podatek naliczony. Ponadto we wniosku wskazano, iż na rok 2012 planowany jest gruntowny remont płyty parkietu w hali sportowej Wnioskodawcy. Wnioskodawca zamierza w stosunku do ww. zakupów dokonywanych w 2012 r. oraz zakupów dotyczących przyszłego remontu płyty parkietu dokonać odliczenia podatku naliczonego w oparciu o przepis art. 90 ustawy.

Zatem Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są związane z czynnościami opodatkowanymi. Tym samym na Wnioskodawcy ciąży obowiązek prawidłowego ustalenia zakresu odliczenia, przy czym nie można się zgodzić z prezentowanymi we winsoku stanowiskiem, iż w opisanych okolicznościach, w roku 2011 przysługuje prawo do odliczenia wyłącznie w oparciu o wyliczoną proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, obliczoną na podstawie 2011 r. Jak już bowiem wcześniej podkreślono, proporcja, o której mowa w art. 3 ustawy, odnosi się do zakupów związanych ze sprzedażą zwolnioną oraz opodatkowaną, natomiast ustalenie zakresu odliczenia podatku naliczonego wyłącznie o wskazaną proporcję, bez uwzględnienia czynności niepodlegających opodatkowaniu, stanowiłoby nieuprawnione rozszerzenie zakresu stosowania ustawy na sferę, której ta ustawa w ogóle nie dotyczy oraz naruszałoby zasadę neutralności, która stanowi fundamentalną zasadę w podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego zakres realizacji prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu winien być miarodajny i uzasadniony, tj. winien odzwierciedlać rzeczywisty związek ze sprzedażą opodatkowaną. Zatem Wnioskodawca winien każdorazowo określić w jakim zakresie (w jakiej wysokości) przysługuje prawo do odliczenia. Prawidłowe określenie wysokości podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu (wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi, zwolnionymi i niepodlegającymi opodatkowaniu) należy do podatnika, który zna specyfikę prowadzonej działalności.

Wskazać należy, iż w przypadku, gdy podatnik, wykonując czynności niepodlegajace opodatkowaniu, zwolnione od podatku oraz opodatkowane, nie jest w stanie przyporządkować odpowiednich części podatku naliczonego, związanego wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną, w celu realizacji prawa do odliczenia może zastosować np. dwuetapowy podział podatku naliczonego.

W pierwszej kolejności, z całości faktur dokumentujących zakupy, które są związane zarówno z działalnością niepodlegającą opodatkowaniu), jak i opodatkowaną i zwolnioną, należy wydzielić kwotę podatku naliczonego przypadającą na czynności niepodlegające opodatkowaniu, tj. przyporządkować w odpowiednich częściach podatek naliczony, wynikający z faktur zakupu poszczególnym kategoriom działalności statutowej (niepodlegającej opodatkowaniu) i działalności gospodarczej (opodatkowanej i zwolnionej) w oparciu o miarodajny i uzasadniony klucz podziału.

Jednakże należy podkreślić, iż wyłącznie Wnioskodawca znający specyfikę, organizację i podział pracy w swojej jednostce jest w stanie ustalić stosowny podział czynności w celu wyliczenia prawidłowej proporcji, a nie organ podatkowy w trybie interpretacji indywidualnej.

Następnie, w odniesieniu do wydzielonych części podatku naliczonego związanego z działalnością gospodarczą (opodatkowaną i zwolnioną), należy ustalić właściwą proporcję na podstawie obrotu osiągniętego w poprzednim roku podatkowym (a nie, jak wskazał Wnioskodawca na podstawie roku, w którym dokonuje odliczenia), jako udział rocznego obrotu z działalności opodatkowanej w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu działalności gospodarczej opodatkowanej i zwolnionej, zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Kwota podatku naliczonego do odliczenia ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższej zasady nie jest jednak ostateczna. Zgodnie bowiem z art. 91 ust. 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. – po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W związku z powyższym, w chwili nabycia towaru lub usługi, część podatku naliczonego, związanego ze sprzedażą zwolnioną i opodatkowaną jest odliczana wstępnie w oparciu o współczynnik obliczony na podstawie obrotów osiągniętych w ubiegłym roku podatkowym. Natomiast po zakończeniu roku, w którym dokonywane były zakupy, dokonywana jest korekta odliczonego podatku naliczonego, rozliczana w oparciu o faktyczną proporcję sprzedaży, jaką uzyskano w roku, w którym te zakupy były dokonywane.

Stosownie do art. 91 ust. 2, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3).

Po zakończeniu danego roku podatkowego podatnik wykonujący czynności w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku, z którymi takie prawo nie przysługuje, obowiązany jest do obliczenia realnej proporcji sprzedaży dla tego roku. Wskaźnik ten posłuży w kolejnym roku do bieżącego wstępnego rozliczania podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących zakupy, a także do sporządzenia rocznej korekty podatku naliczonego, odliczonego wstępnie na podstawie struktury z roku poprzedniego.

Analogiczne zasady realizacji prawa do odliczenia będą miały zastosowanie do przedstawionego zdarzenia przyszłego, tj. zasad odliczania podatku naliczonego, związanego z planowaną inwestycją, polegającą na gruntownym remoncie płyty parkietu hali sportowej.

Reasumując, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi związane są z czynnościami opodatkowanymi. Na Wnioskodawcy zatem ciąży obowiązek prawidłowego ustalenia zakresu odliczenia, przy czym nie można zgodzić się ze stanowiskiem, iż w myśl art. 86 i 90 ustawy, w związku z różnorodnością świadczonych usług, jak również brakiem możliwości przewidywania czasu i okresu świadczenia usług opodatkowanych, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania wskaźnika wynikającego ze struktury sprzedaży za 2011 rok w stosunku do 2012 roku w odniesieniu do wszystkich zakupów (w tym „media” i opał). Jak już bowiem wcześniej podkreślono, proporcja, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy, odnosi się do zakupów związanych ze sprzedażą zwolnioną oraz opodatkowaną, natomiast ustalenie zakresu odliczenia podatku naliczonego wyłącznie o wskazaną proporcję, bez uwzględnienia czynności niepodlegających opodatkowaniu, stanowiłoby nieuprawnione rozszerzenie zakresu stosowania ustawy na sferę, której ustawa w ogóle nie dotyczy, co naruszałoby zasadę neutralności podatkowej, która stanowi fundamentalną zasadę w podatku od towarów i usług. Zatem stanowisko w tej kwestii uznano za nieprawidłowe.

Końcowo jeszcze raz podkreślić należy, iż zakres realizacji prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu winien być miarodajny i uzasadniony, tj. winien odzwierciedlać rzeczywisty związek ze sprzedażą opodatkowaną. Sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną, winien mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami sprawy. Wybór metody wyodrębnienia kwot podatku naliczonego należy wyłącznie do obowiązków Wnioskodawcy, gdyż metoda takiego wyodrębnienia nie została określona w ustawie, ani w przepisach wykonawczych do ustawy. Ważne jest jedynie by przyjęta metoda stanowiła właściwe odzwierciedlenie odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi w stosunku do całości podatku naliczonego, który jest związany zarówno z czynnościami opodatkowanymi, jak i czynnościami nie podlegającymi opodatkowaniu. Ewentualna ocena prawidłowości przyjętych rozwiązań będzie mogła być dokonana jedynie w toku przeprowadzonego postępowania przez właściwy organ pierwszej instancji stosownie do treści art. 199a § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, bowiem tutejszy organ w postępowaniu o wydanie interpretacji przepisy postępowania jurysdykcyjnego, w tym między innymi działu IV Ordynacji podatkowej, stosuje w ograniczonym zakresie – art. 14 h Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.