2013.09.26 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-632/13-4/KOM
z 26 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24.06.2013 r. (data wpływu 26.06.2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18.09.2013 r. (data wpływu 20.09.2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności zbycia części Spółki tzw. „działu wynajmu nieruchomości” oraz konieczności dokonania korekty podatku naliczonego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26.06.2013 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności zbycia części Spółki tzw. „działu wynajmu nieruchomości” oraz konieczności dokonania korekty podatku naliczonego.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18.09.2013 r. (data wpływu 20.09.2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 11.09.2013 r. znak IPPP2/443-632/13-2/KOM (skutecznie doręczone dnia 12.09.2013 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. N. Sp.K. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i posiada NIP, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości (działalność ta podlega opodatkowaniu VAT). Spółka posiada n/w nieruchomości otrzymane w 2006 r. aportem od spółki kapitałowej, na podstawie umowy wniesienia do Spółki Komandytowej udziału w prawie własności nieruchomości, prawa własności nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego gruntu i prawa własności stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności budynków, budowli oraz ruchomości, objętej aktem notarialnym sporządzonym przez Notariusza w dniu 27.12.2006r.

działka gruntu numer 13/4, obręb 78 Miasta, o powierzchni 3222 m2, oznaczona jako działka gruntu zabudowana jednokondygnacyjnym budynkiem gospodarczym (myjnia) o powierzchni zabudowy 8 m2 i posiadająca dostęp do drogi publicznej, ujawniona w księdze wieczystej Sądu Rejonowego jako właściciel w udziale wynoszącym 1/2 części prawa własności zabudowanej nieruchomości gruntowej.
Od 2006 r. nie były ponoszone nakłady na ulepszenie tej myjni, w rozumieniu przepisów podatkowych.
działka gruntu numer 13/6, o powierzchni 1.687 m², oznaczona jako działka gruntu niezabudowana, ujawniona w księdze wieczystej jako właściciel niezabudowanej nieruchomości gruntowej.
Z załącznika do aktu notarialnego z 2006 r. (aport) wynika, iż na działce tej urządzony jest plac manewrowy dla samochodów o nawierzchni asfaltowej, stanowiący budowlę w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (j.t. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późń. zm.).
Od 2006 r. nie były ponoszone nakłady na ulepszenie tej myjni, w rozumieniu przepisów podatkowych.
prawo użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa oznaczona jako działka numer 9/2, Miasta o powierzchni 3613 m² oraz stanowiący odrębny od gruntu przedmiot własności budynku o powierzchni użytkowej 4.320m², ujawnione w księdze wieczystej KW numer ………. jako użytkownik wieczysty do dnia 5.12.2089 r.

Z załącznika do aktu notarialnego z 2006 r. (aport) wynika, iż na działce tej urządzony jest plac manewrowy dla samochodów o nawierzchni asfaltowej, stanowiący budowlę w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (j.t. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późń. zm.).

Ponadto, Spółka Komandytowa poniosła w 2012 r. nakłady na ulepszenie budynku w wysokości 26% wartości początkowej budynku wniesionego aportem. Budynek ten oznaczony jest obecnie jako:

dwukondygnacyjny, murowany budynek magazynowy, o powierzchni użytkowej 4249,75 m² i powierzchni zabudowy 1649 m²,
jednokondygnacyjny, murowany budynek handlowo-usługowy, o powierzchni użytkowej 215,41 m², powierzchni zabudowy 260 m².

prawo użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa oznaczona jako działka numer 9/2, obręb 78 Miasta, o powierzchni 3613 m² oraz stanowiący odrębny od gruntu przedmiot własności budynku o powierzchni użytkowej 4.320m², województwo …….., ujawnione w księdze wieczystej KW numer ………. jako użytkownik wieczysty do dnia 5.12.2089 r.
prawo użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa, oznaczona jako działka gruntu numer 9/12, o powierzchni 419 m² oraz stanowiący odrębnie od gruntu przedmiot własności jednokondygnacyjnego budynku przemysłowego o powierzchni użytkowej 20 m² (stacja transformatorowa), ujawniona w księdze wieczystej KW numer ……….. jako użytkownik wieczysty do dnia 5.12.2089 r.

Na działce tej urządzony jest plac parkingowy o nawierzchni betonowej (polbruk), stanowiący budowlę w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (j.t. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz.1623 z późn. zm.), który wybudowała w 2012 r. Spółka Komandytowa.

W dniu 30.09.2011 r.. Spółka Komandytowa nabyła od Skarbu Państwa na podstawie umowy sprzedaży:

niezabudowaną działkę gruntu numer 13/11 obręb 78 Miasta, o powierzchni 522 m2. Nieruchomość ta ujawniona jest w księdze wieczystej KW numer ……… jako właściciel niezabudowanej nieruchomości gruntowej położonej przy ulicy ……. w O., województwo ……….

Na działce tej urządzony jest plac parkingowy o nawierzchni betonowej (polbruk), stanowiący budowlę w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (j.t. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późń. zm.), który wybudowała w 2012 r. Spółka Komandytowa.

Ponadto w ewidencji środków trwałych znajdują się n/w maszyny, urządzenia i wyposażenie nabyte przez Spółkę Komandytową:

system telewizji przemysłowej, klimatyzacji i wentylacji. Urządzenia te zamontowane są w budynku magazynowym i handlowo-usługowym,
urządzenia chłodnicze, wyposażenie sklepu,
meble biurowe.W/w nieruchomości były wydzierżawiane w całości. Część budynku handlowo-usługowego przeznaczona jest i była na siedzibę spółki komandytowej.

W/w nieruchomości były wydzierżawiane w całości. Część budynku handlowo-usługowego przeznaczona jest i była na siedzibę spółki komandytowej.

Obecnie podpisane są trzy umowy najmu nieruchomości:

lokalu do działalności handlowej, na który składa się magazyn przyjęć towarów, szyb windowy, pomieszczenia socjalne, magazynowe i biurowe o ogólnej powierzchni 669 m²,
lokalu do działalności handlowej o powierzchni 381,66 m²,
lokalu użytkowego o łącznej powierzchni 1.282,98 m² wraz z istniejącymi instalacjami, placami przyległymi do nieruchomości, 4 miejscami parkingowymi, oraz umowa najmu urządzeń chłodniczych i innych urządzeń służących do wyposażenia jednostek handlowych.

Ponadto spółka komandytowa używa urządzenie wentylacyjne, na podstawie umowy leasingu operacyjnego. Okres realizacji umowy do 16.10.2016 r.

W spółce zatrudnieni są obecnie pracownicy zajmujący się dozorem mienia i pracami administracyjno-biurowymi.

Spółka zamierza sprzedać w/w nieruchomości wraz z urządzeniami i wyposażeniem.

Kupujący nieruchomości prowadzi również działalność w zakresie wynajmu i będzie nadal kontynuował umowy dzierżawy, umowę leasingu.

Z pracownikami zostaną rozwiązane umowy o pracę.

Po sprzedaży w Spółce pozostaną tylko meble biurowe i samochody oraz przeterminowane należności, które podlegają windykacji. Zobowiązania handlowe, w tym dotyczące wynajmowanych nieruchomości tzw. media są na bieżąco regulowane. Wspólnicy Spółki rozważają albo rozwiązanie Spółki, albo dalszą kontynuację działalności gospodarczej również w zakresie wynajmu innych nieruchomości, które zostaną w przyszłości zakupione. Przeznaczone do sprzedaży nieruchomości stanowią pewien organizacyjnie wyodrębniony kompleks składników materialnych i niematerialnych powiązanych ze sobą funkcjonalnie i mających zdolność do realizacji określonych zadań gospodarczych wynikających z rodzaju działalności, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W uzupełnieniu z dnia 18.09.2013 r. (data wpływu 20.09.2013 r.) Wnioskodawca wskazał, że:

działki wchodzące w skład zbywanych nieruchomości o numerach ewidencyjnych 13/4, 13/6, 9/2, 9/10, 9/12 Spółka otrzymała w formie aportu w dniu 27.12.2006 r.

Nie jest wiadomo, czy przed otrzymaniem aportu doszło do pierwszego zasiedlenia ponieważ spółka, która wnosiła ten aport została zlikwidowana. Zdaniem Wnioskodawcy należy uznać, iż do pierwszego zasiedlenia dochodzi w momencie przekazania aportem nieruchomości. Natomiast działka nr 13/11 została zakupiona w dniu 30.09.2011 r. od Skarbu Państwa. Jest to działka niezabudowana i przy zakupie Spółce przysługiwało odliczenie podatku VAT.

działki nr 13/6, 9/2, 9/10, 9/12 były wydzierżawiane od 2.01.2007 r. do 31.07.2012 r. w ok. 97%,
działka nr 13/4 jest dzierżawiona od 2.01.2007 r. do chwili obecnej w 100%,
działka nr 13/11 nie była wydzierżawiana

Nieruchomości otrzymane aportem w 2006 r. zwolnione były z podatku VAT, natomiast przy zakupie działki nr 13/11 Spółce przysługiwało odliczenie podatku VAT

działka nr 13/4 zabudowana myjnią wniesioną aportem. Na działce tej nie były ponoszone przez Spółkę żadne nakłady na ulepszenie,
działka nr 13/6 zabudowana budowlą, tj. placem manewrowym wniesionym aportem. Na działce tej nie były ponoszone przez Spółkę żadne nakłady na ulepszenie,
działka nr 9/2 zabudowana budynkiem biurowo-handlowym, wniesionym aportem. Spółka poniosła nakłady na jego ulepszenie, lecz kwota ulepszenia nie przekroczyła 30 % jego wartości początkowej,
działki nr 9/10 wniesiona była aportem jako działka niezabudowana. W 2012 r. Spółka poniosła nakłady na budowę parkingów na tej działce i odliczała podatek VAT od nakładów na ich budowę,
działka nr 9/12 zabudowana jest stacją Trafo wniesioną aportem. W 2012 r. Spółka poniosła nakłady na budowę parkingów na tej działce i odliczała podatek VAT od nakładów na ich budowę.
działka nr 13/11 jest niezabudowana.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał również, że:

a/zbywane nieruchomości posiadają wyodrębnienie organizacyjne oraz funkcjonalne w strukturze organizacyjnej Spółki i tym samym posiadają potencjalną zdolność do prowadzenia działalności gospodarczej.

b/ewidencja księgowa umożliwia identyfikację i przyporządkowanie przychodów i kosztów uzyskania przychodów oraz pasywów i aktywów związanych z prowadzoną działalnością w wyodrębnionych częściach przedsiębiorstwa i w związku z tym możliwe jest przypisanie do ww. składników majątkowych wszystkich należności i zobowiązań.

c/planowane do zbycia składniki majątkowe wchodzące w skład ZCP nie zawierają zobowiązań.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wymienione we wniosku składniki przedsiębiorstwa Spółki stanowić będą „zorganizowaną część przedsiębiorstwa” (ZCP) w rozumieniu art. 2 pkt 27e) ustawy o podatku od towarów i usług, a ich sprzedaż podlegać będzie wyłączeniu spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług?
Jeżeli odpowiedź na pytanie 1 jest negatywna, to czy sprzedaż budynków i budowli wniesionych aportem, gdzie nakłady na ich ulepszenie, w rozumieniu przepisów podatkowych, nie przekroczyły 30 %, zwolniona jest z podatku od towarowi usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a?
Czy Spółka zobowiązana jest do korekty podatku naliczonego i odliczonego od nakładów poniesionych na ulepszenie budynków i budowli, i z tytułu nabycia niezabudowanej nieruchomości gruntowej w przypadku, gdy odpowiedź na pytanie nr 1 jest prawidłowa?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W art. 6 ustawy przewidziano wyłączenia pewnych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Określono tu czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Ale wobec tego wyłączenia, czynności te nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług, pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, czyli zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności w ramach których, następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności, jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport).

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 tej ustawy obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa zdefiniowana w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”.

Z tej przyczyny dla celów określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo” wykorzystuje się regulację zawartą w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Natomiast, zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT - organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. W Spółce Komandytowej zbywane nieruchomości oznaczone są jako dział „wynajmu nieruchomości”. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Chociaż Spółka nie zbywa należności i zobowiązań, to wyodrębnienie finansowe dla wynajmu nieruchomości jest poprzez ewidencję księgową przychodów i kosztów wynajmowanych nieruchomości. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Podsumowując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Podstawowym wymogiem jest to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań), podlegający wydzieleniu w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Zdaniem Wnioskodawcy, zbywane nieruchomości stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Jeżeli chodzi o korektę podatku naliczonego to art. 91 ust. 9 ustawy wskazuje, że w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przywołany przepis wyraźnie przenosi obowiązek ewentualnego dokonania korekty ze sprzedawcy np. ZCP na nabywcę. Obowiązek wymieniony w art. 91 ust. 9 ustawy przechodzi na nabywcę tylko, jeśli ciążył on na zbywcy ZCP - co potwierdza m.in. wyrok WSA w Poznaniu z 7 października 2009 r. (I SA/Po 491/09).

W przypadku pozytywnej odpowiedzi i potwierdzenia, iż zbycie wymienionych we wniosku nieruchomości uznaje się za zorganizowana część przedsiębiorstwa, to w takiej sytuacji znajdzie zastosowanie art. 91 ust. 9 ustawy, zgodnie z którym w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa, korekta podatku naliczonego jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa.

W przypadku odpowiedzi negatywnej na pytanie nr 1, sprzedaż budynków i budowli wniesionych aportem, gdzie nakłady na ich ulepszenie, w rozumieniu przepisów podatkowych nie przekroczyły 30%, zwolniona jest z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. l pkt 10a, w powiązaniu z art. 29 ust. 5 ustawy i § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jednocześnie art. 6 ustawy wskazuje na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu. Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności, jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport).

Należy zauważyć, iż powyższa regulacja stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.06.347.1), zwanej dalej Dyrektywą 112.

W myśl art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 112 w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach, gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Z tej przyczyny dla celów określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo” wykorzystuje się regulację zawartą w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej, w skład którego wchodzą:

Oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
Własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
Prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
Wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
Koncesje, licencje i zezwolenia;
Patenty i inne prawa własności przemysłowej;
Majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
Tajemnice przedsiębiorstwa;
Księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Przedsiębiorstwo czy też zorganizowana część przedsiębiorstwa jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, iż najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, iż zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Podsumowując, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym. Ponadto, nie można traktować jako przedsiębiorstwo wyodrębnionej gospodarczo części będącej zespołem składników majątkowych i niemajątkowych, jeżeli nie będzie obejmować ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności.

Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa – zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy – rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, posiada wewnętrzną samodzielność finansową, ale także która mogłaby samodzielnie jako niezależne przedsiębiorstwo realizować zadania gospodarcze.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego (niezależnego) funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość) oraz pozwolą na samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej.

Podsumowując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie tut. Organu, dla uznania, że zbywana część przedsiębiorstwa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, istotne znaczenie ma ocena, czy ta zbywana część przedsiębiorstwa jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości (działalność ta podlega opodatkowaniu VAT). Spółka zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości otrzymanych w 2006 r. aportem od spółki kapitałowej, na podstawie umowy wniesienia do Spółki Komandytowej udziału w prawie własności nieruchomości, prawa własności nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego gruntu i prawa własności stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności budynków, budowli oraz ruchomości, objętej aktem notarialnym sporządzonym przez Notariusza w dniu 27.12.2006r.

Ponadto w ewidencji środków trwałych znajdują się maszyny, urządzenia i wyposażenie nabyte przez Wnioskodawcę, tj. system telewizji przemysłowej, klimatyzacji i wentylacji (zamontowany w budynku magazynowym i handlowo-usługowym), urządzenia chłodnicze, wyposażenie sklepu i meble biurowe. Obecnie Wnioskodawca ma podpisane trzy umowy najmu nieruchomości, a urządzenie wentylacyjne używa na podstawie umowy leasingu operacyjnego.

Wnioskodawca zatrudnia pracowników zajmujących się dozorem mienia i pracami administracyjno-biurowymi, ale planuje rozwiązać z nimi umowy o pracę.

Wnioskodawca zamierza sprzedać w/w nieruchomości wraz z urządzeniami i wyposażeniem.

W strukturze Wnioskodawcy zbywane nieruchomości oznaczone są jako „dział wynajmu nieruchomości”. Przeznaczone do sprzedaży nieruchomości stanowią pewien organizacyjnie wyodrębniony kompleks składników materialnych i niematerialnych powiązanych ze sobą funkcjonalnie i mających zdolność do realizacji określonych zadań gospodarczych wynikających z rodzaju działalności, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Ewidencja księgowa umożliwia identyfikację i przyporządkowanie przychodów i kosztów uzyskania przychodów oraz pasywów i aktywów związanych z prowadzoną działalnością w wyodrębnionych częściach przedsiębiorstwa i w związku z tym możliwe jest przypisanie do ww. składników majątkowych wszystkich należności i zobowiązań.

Planowane do zbycia składniki majątkowe wchodzące w skład ZCP nie zawierają przeterminowanych należności i zobowiązań, które podlegają windykacji i które wraz z meblami biurowymi i samochodami pozostają po sprzedaży u Wnioskodawcy. Zobowiązania handlowe, w tym dotyczące wynajmowanych nieruchomości tzw. media są na bieżąco regulowane. Kupujący nieruchomości prowadzi również działalność w zakresie wynajmu i będzie nadal kontynuował umowy dzierżawy, umowę leasingu.

Wspólnicy Spółki rozważają albo rozwiązanie Spółki Wnioskodawcy, albo dalszą kontynuację działalności gospodarczej również w zakresie wynajmu innych nieruchomości, które zostaną w przyszłości zakupione.

Interpretacji pojęcia „zorganizowana część przedsiębiorstwa”, określonego w art. 2 pkt 27e ustawy, można dokonywać również w ramach wykładni prowspólnotowej z uwzględnieniem cyt. normy art. 19 Dyrektywy 112. Regulacja ta natomiast była przedmiotem orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01) Trybunał stwierdził, że „(…) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christem Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, iż nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Z powyższych rozważań wynika zatem, że w kontekście uregulowań wspólnotowych oraz orzecznictwa TSUE, nie ma podstaw do przyjęcia, że tylko przeniesienie wszystkich składników materialnych i niematerialnych jest okolicznością decydującą o uznaniu danego zespołu składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ponieważ jeśli dany zespół składników będzie zdolny do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej, a tak – zgodnie z oświadczeniem Wnioskodawcy – jest w przedmiotowej sprawie, to spełnione będą przesłanki pozwalające uznać, z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności, iż doszło do zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Podkreślić należy, iż jak wskazał Wnioskodawca, okoliczności omawianej transakcji wskazują na to, iż po przeprowadzeniu transakcji Kupujący (prowadzący również działalność w zakresie wynajmu) zamierza - w oparciu o nabyte składniki oznaczone jako „dział wynajmu nieruchomości” - kontynuować umowy dzierżawy i umowę leasingu zakupionych nieruchomości wraz z urządzeniami i wyposażeniem. Przedmiot sprzedaży ma służyć nabywcy do prowadzenia działalności gospodarczej w takim samym zakresie, w jakim Spółka ją prowadzi. Nabywca nie nabywa przedmiotu sprzedaży w celach likwidacyjnych ani nie zamierza sprzedać nabytych składników majątku po ich nabyciu.

Wnioskodawca wskazał także, że nie będzie przekazywał zobowiązań i należności handlowych np. dotyczących wynajmowanych nieruchomości (media), bo są one regulowane na bieżąco, natomiast wszystkie należności przeterminowane pozostaną w spółce Wnioskodawcy i będą podlegać windykacji, to jednak zbywany „dział wynajmu nieruchomości” będzie posiadał wewnętrzną samodzielność finansową, która pozwoli na realizację określonych zadań gospodarczych i w związku z tym możliwe jest/będzie przypisanie do ww. działu wszystkich należności i zobowiązań.

Należy w tym miejscu przywołać prawomocny wyrok WSA w Warszawie z dnia 28.04.2011 r. sygn. akt III SA/Wa 1767/10, którego tezy zostały potwierdzone przez NSA w orzeczeniu I FSK 1223/11 z dnia 15.05.2012 r., a w którym to wyroku Sąd stwierdził, że „(…) definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w u.p.t.u., a także w art. 4a ust. 4 updop niewątpliwie wskazuje, że zespół składników majątkowych wchodzących w jej skład powinien zawierać także zobowiązania. Należy jednak zgodzić się ze stroną skarżącą, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie wymaga, aby w jego skład musiały wchodzić wszystkie zobowiązania czy też bezwzględnie cały majątek, jaki związany jest z daną częścią przedsiębiorstwa. W przeciwnym razie, w sytuacji, gdy wierzyciel posiadający nieznaczną wierzytelność w stosunku do pozostałych zobowiązań Spółki nie zgodziłby się na jej przeniesienie, w ten sposób pozbawiłby dany zespół składników majątkowych statusu zorganizowanej części przedsiębiorstwa. (…) Ponadto, w przypadku, gdy wierzyciel nie wyrazi zgody na przeniesienie wierzytelności, wówczas mimo woli dłużnika i osoby trzeciej, co do przejęcia zobowiązań, formalnie pozostają one przy dłużniku, a osoba trzecia z tytułu nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa staje się jedynie solidarnie odpowiedzialna z dłużnikiem za jego zobowiązania związane ze zbywanym przedsiębiorstwem czy też jego zorganizowaną częścią.(…) Poprzestając na wykładni gramatycznej należałoby uznać, iż nie można mówić o zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jeżeli nie ma zobowiązań związanych z nim. Należy zauważyć, iż w rzeczywistości czasami zobowiązań nie ma, ponieważ zostały wcześniej spłacone zanim dokonano zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W takiej sytuacji trzymanie się tylko literalnego brzmienia przepisu pozbawiałoby określony zespół składników majątkowych i niemajątkowych wyodrębnionych organizacyjnie i funkcjonalnie statusu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, co do zasady. Z taką interpretacja tego przepisu trudno się zgodzić (…)”.

Odnosząc przedstawiony stan prawny do opisanego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż wskazany we wniosku zespół składników materialnych i niematerialnych, będący przedmiotem zbycia, będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, gdyż spełnione zostaną kryteria wymienione w tym przepisie. Zbywane nieruchomości posiadają wyodrębnienie organizacyjne oraz funkcjonalne w strukturze organizacyjnej Spółki jako dział i tym samym posiadają potencjalną zdolność do prowadzenia działalności gospodarczej. Ewidencja księgowa umożliwia identyfikację i przyporządkowanie przychodów i kosztów uzyskania przychodów oraz pasywów i aktywów związanych z prowadzoną działalnością w wyodrębnionych częściach przedsiębiorstwa i w związku z tym możliwe jest przypisanie do ww. składników majątkowych wszystkich należności i zobowiązań.

Pomimo tego, że Wnioskodawca nie będzie przekazywał bieżących zobowiązań i należności, to zbywany „dział wynajmu nieruchomości” będzie posiadał wewnętrzną samodzielność finansową, która pozwoli na realizację określonych zadań gospodarczych. Tak więc zbywany zespół składników materialnych i niematerialnych będzie wydzielony w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej. W rezultacie czego, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, transakcja ta będzie podlegała wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Na podstawie ust. 2 powołanego wyżej artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

W myśl art. 91 ust. 9 ustawy, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W sposób szczególny – w zakresie obowiązków związanych z korektami podatku odliczonego – potraktowany został przypadek, gdy następuje zbycie przedsiębiorstwa albo jego zorganizowanej części. Ustawa przyjmuje wówczas, że obowiązki związane z korektą przechodzą na nabywcę przedsiębiorstwa czy też zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Z tego powodu zbywca nie dokonuje w tym przypadku jednorazowej korekty za cały pozostały okres. Korekty wieloletnie będą bowiem kontynuowane przez nabywcę.

Cyt. przepis art. 91 ust. 9 ustawy nie nakłada na nabywcę przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa odrębnego obowiązku dokonywania korekty, a jedynie zakłada kontynuację korekty, gdy obowiązek taki ciążył na zbywcy. Jeśli więc zbywca nie miał obowiązków w zakresie korekty wieloletniej podatku, to obowiązek taki nie ciąży na nabywcy.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zamierza zbyć na rzecz Kupującego zorganizowaną część przedsiębiorstwa w postaci „działu wynajmu nieruchomości”.

Wobec powyższego należy uznać, iż w przypadku zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa obowiązek ewentualnej korekty podatku naliczonego, zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy, zostanie przeniesiony na nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w zakresie podatku naliczonego, do którego zobowiązany byłby również zbywca przedsiębiorstwa. Należy przy tym podkreślić, iż jeżeli nabywca – jak wskazała Spółka - będzie wykorzystywał wniesiony majątek wyłącznie do czynności opodatkowanych, obowiązek korekty ww. podatku naliczonego nie wystąpi. Tym samym Wnioskodawca nie będzie podmiotem zobowiązanym do dokonania jakiejkolwiek korekty podatku naliczonego w związku z planowanym zbyciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Z powodu uznania przez Organ podatkowy, że przedmiotem zbycia przez Wnioskodawcę będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa, która to czynność podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, odpowiedź na pytanie nr 2 - odnoszące się do zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT zbycia przedmiotowej transakcji zbycia nieruchomości w myśl art. 43 ust.1 pkt 10a ustawy - stało się bezprzedmiotowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie informuje ponadto, iż wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku (art. 14f § 1 Ordynacji podatkowej). W złożonym wniosku z dnia 24.06.2013r. (data wpływu 26.06.2013 r.) wskazano liczbę zdarzeń przyszłych: 3. Jednakże z analizy sprawy wynika, iż w przedmiotowym wniosku występują dwa zdarzenia przyszłe. Podatnik dokonał w dniu 25.06.2013 r. wpłaty w wysokości 120 zł za wydanie interpretacji indywidualnej. Zatem kwota w wysokości 40 zł, zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji Podatkowej, zostanie zwrócona na rachunek bankowy wskazany w części F poz. 67 wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin