Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB4/415-28/13/MT
z 3 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U . Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że Pana stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2013 r. (data wpływu 3 czerwca 2013 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia przez Pana do kosztów uzyskania przychodów wydatków spółki jawnej na wypłatę wynagrodzenia dla zatrudnionego wspólnika oraz na zapłatę składek na ubezpieczenia społeczne od tego wynagrodzenia obciążających spółkę jawną jako pracodawcę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia przez Pana do kosztów uzyskania przychodów wydatków spółki jawnej na wypłatę wynagrodzenia dla zatrudnionego wspólnika oraz na zapłatę składek na ubezpieczenia społeczne od tego wynagrodzenia obciążających spółkę jawną jako pracodawcę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest jednym z czterech wspólników spółki jawnej A. z siedzibą w S. Spółka prowadzi działalność polegającą na sprzedaży hurtowej artykułów hydraulicznych instalacyjnych i łazienkowych na terenie całego kraju. Sprzedaż prowadzona jest przez przedstawicieli handlowych, którzy prowadzą akwizycję bezpośrednią na danym, przyporządkowanym obszarze geograficznym, stanowiącym obszar jednego lub kilku województw. Pracownicy reprezentują Spółkę w terenie, a w szczególności: pozyskują nowych odbiorców na jej towary, utrzymują bieżące kontakty handlowe z jej kontrahentami, przyjmują do realizacji zamówienia, dokonują prezentacji towarów oraz informują kontrahentów o nowych towarach oraz o ich właściwościach.

Bezpośredni nadzór i rozliczenie nad przedstawicielami sprawują regionalni koordynatorzy. Na takie stanowisko Spółka zamierza zatrudnić jednego ze wspólników, który – oprócz czynności zwykłego zarządu Spółką z tytułu bycia jej współwłaścicielem – będzie jej integralną częścią w ramach umowy o pracę. Umowa o pracę i zakres obowiązków, będący załącznikiem do tej umowy, wskazują, że nie będą to czynności polegające na prowadzeniu spraw Spółki lub reprezentowaniu jej.

W związku z powyższym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytanie.

Czy wydatek Spółki na wynagrodzenie wspólnika (płaca brutto i składki ZUS płacone przez pracodawcę) będzie dla Wnioskodawcy kosztem uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionej sytuacji faktycznej ponoszone wydatki z tytułu kosztów wynagrodzenia wspólnika zatrudnionego w ramach umowy o pracę stanowią wydatek stanowiący koszt uzyskania przychodu w świetle art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro nie ma formalnego zakazu zatrudniania w spółce jawnej jej wspólników, a wspólnik nie wykonuje w ramach stosunku pracy czynności zarządczych, jego wynagrodzenie stanowić będzie koszt uzyskania przychodu.

Jak podnosi Wnioskodawca, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) do kosztów nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej – także małżonków i małoletnich dzieci wspólników. Zatem wspólnik będzie musiał wyłączyć ze swoich kosztów wartość własnej pracy – wartość ta będzie więc kosztem pozostałych wspólników, w tym Wnioskodawcy. Wszystkie rozliczenia będą dokonywane proporcjonalnie do posiadanych udziałów.

Stanowisko takie potwierdza, w ocenie Wnioskodawcy, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 1 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Bd 382/10, w którym stwierdzono, że – jak wynika z przepisów – takie wyłączenie dotyczy tylko wydatków na spotkania o charakterze reprezentacyjnym. Takiego charakteru nie mają, w ocenie Sądu, wydatki poniesione na zwyczajowe posiłki spożyte podczas spotkania z kontrahentem w lokalu gastronomicznym, poświęconego omówieniu wzajemnych kontaktów handlowych. W uzasadnieniu wyroku Sąd argumentował: „Zdaniem Sądu wydatki na usługę gastronomiczną, które są związane ze spotkaniem z kontrahentem w lokalu gastronomicznym w celach biznesowych nie mają charakteru reprezentacyjnego. W dobie gospodarki rynkowej, gdy przedsiębiorca nawiązuje z innymi podmiotami gospodarczymi liczne kontakty handlowe, które często decydują o jego pozycji i szansach rozwoju, tego typu spotkania są czymś normalnym, standardowym. Jeżeli służą one omawianiu spraw dotyczących wzajemnej współpracy, np. negocjowaniu umowy, warunków płatności, zabezpieczenia ewentualnych roszczeń, to wydatki te są kosztami związanymi ze zwykłym prowadzeniem działalności gospodarczej. Ich celem nie jest demonstrowanie wobec kontrahentów swojej wytworności czy przepychu. Trudno uznać, aby wydatek na zakup kawy, ciastka, herbaty czy zwyczajowego obiadu w lokalu gastronomicznym, podczas negocjowania warunków umowy, świadczył o okazałości danego przedsiębiorcy. Charakter reprezentacyjny miałyby natomiast wydatki, np. na imprezy towarzyskie z udziałem kontrahentów czy wystawne przyjęcia dla kontrahentów”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową.

Jako spółka osobowa prawa handlowego, spółka jawna nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) ani podatku dochodowego od osób fizycznych (art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.). Mieści się tym samym w pojęciu spółki niebędącej osobą prawną (art. 5a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zasady rozliczeń podatkowych osób fizycznych związanych z posiadaniem przez nich udziału w spółce niebędącej osobą prawną zostały uregulowane w art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca wyróżnił kategorię „przychodów i kosztów uzyskania przychodów z udziału w spółce niebedącej osobą prawną”, przypisywanych podatnikom uczestniczącym w tego rodzaju spółkach.

I tak, zgodnie z ust. 1 ww. przepisu, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Na mocy art. 8 ust. 2, wskazane zasady stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Skutki podatkowe zdarzeń gospodarczych związanych z działalnością spółki niebędącej osobą prawną nie są zatem rozpoznawane na poziomie spółki (spółka taka jest transparentna /„przezroczysta” podatkowo), ale są przypisywane jej wspólnikom będącym podatnikami podatku dochodowego jako skutki podatkowe posiadania udziału w spółce niebędącej osobą prawną. W przypadku wspólników – osób fizycznych, skutki te należy oceniać na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikując przy tym przychody wspólnika z udziału w spółce niebędącej osobą prawną do odpowiedniego źródła przychodów.

Należy przy tym podnieść, że stosownie do art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli spółka niemająca osobowości prawnej prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej).

Kryterium służącym ustaleniu wartości przychodów i kosztów uzyskania przychodów z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, jakie należy przypisać poszczególnym wspólnikom tej spółki, jest prawo wspólników do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną.

W celu ustalenia przychodów/kosztów uzyskania przychodów osoby fizycznej z udziału w spółce niebędącej osobą prawną prowadzącej działalność gospodarczą należy:

• ocenić możliwość uznania przysporzeń/kosztów spółki za przychody/koszty uzyskania przychodów na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
• „przypisać” odpowiednią część tych przychodów/kosztów uzyskania przychodów wspólnikowi, zgodnie z proporcją, o której mowa w art. 8 ust. 1 tej ustawy (proporcją wynikającą z posiadanego przez wspólnika prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną).

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą. Spółka ta zatrudni jednego ze wspólników (innego niż Wnioskodawca) na podstawie umowy o pracę. Zakres obowiązków wspólnika wynikających ze stosunku pracy nie będzie obejmował czynności polegających na reprezentowaniu lub prowadzeniu spraw spółki jawnej.

W związku z powyższym, Wnioskodawca rozważa, czy będzie mógł zaliczać do kosztów uzyskania przychodów z udziału w spółce jawnej wydatki tej spółki z tytułu wypłaty wynagrodzenia dla zatrudnionego wspólnika i zapłaty składek na ubezpieczenia społeczne obciążających spółkę jawną jako pracodawcę.

Analizując to zagadnienie, w pierwszej kolejności należy wskazać na klauzulę generalną zawartą w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Jak wynika z cytowanego przepisu, kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają łącznie warunki określone w cytowanym art. 22 ust. 1, tj.:

• zostały poniesione;
• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów;
• nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

Katalog wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów zawarty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma charakter zamknięty. Stosownie do tego przepisu, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów m.in.:

• niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 6ba (art. 23 ust. 1 pkt 55);
• nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 37 oraz art. 22 ust. 6bb, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek (art. 23 ust. 1 pkt 55a).

Pierwsze z ww. wyłączeń dotyczy m.in. wynagrodzeń ze stosunku pracy, jako należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 omawianej ustawy. A zatem – zgodnie z regułą wynikającą z art. 23 ust. 1 pkt 55 – wynagrodzenie ze stosunku pracy nie stanowi kosztu uzyskania przychodów, jeżeli nie zostało wypłacone, dokonane lub postawione do dyspozycji. A contrario, kosztem uzyskania przychodów jest wypłacone, dokonane lub postawione do dyspozycji wynagrodzenie ze stosunku pracy. Wyjątek od powyższej reguły wprowadza art. 22 ust. 6ba, wedle którego niewypłacone lub niepostawione do dyspozycji wynagrodzenie ze stosunku pracy należne za dany miesiąc może być rozpoznane jako koszt uzyskania przychodów w tym miesiącu (tj. w miesiącu, za który jest należne), pod warunkiem, że zostanie wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 55a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłącza natomiast z kategorii kosztów uzyskania przychodów wartość nieopłaconych obciążeń spoczywających na podatniku jako płatniku składek na ubezpieczenia społeczne, tj. wartość nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne, które – zgodnie z przepisami ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych – płatnik składek finansuje z własnych środków. A contrario, zasadą jest, że koszt uzyskania przychodów stanowią zapłacone składki na ubezpieczenia społeczne, które płatnik ma obowiązek finansować z własnych środków. Wyjątki od powyższej zasady wynikającej z art. art. 23 ust. 1 pkt 55a przewidują:

• art. 23 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyłączający z kosztów podatkowych m.in. składki na ubezpieczenie społeczne – od nagród i premii, wypłacanych w gotówce lub w papierach wartościowych z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym;
• art. 22 ust. 6bb tej ustawy, zgodnie z którym – z zastrzeżeniem art. 23 ust. pkt 37 – m.in. nieopłacone składki na ubezpieczenia społeczne z tytułu wynagrodzenia ze stosunku pracy w części, w jakiej obowiązek ich finansowania spoczywa na płatniku składek, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, za który należne jest wynagrodzenie, z tytułu którego składki są naliczane, pod warunkiem dokonania zapłaty tych składek we wskazanych w przepisie terminach.

Mając na względzie omówione powyżej regulacje art. 22 ust. 1 oraz art. 23 ust. 1 pkt 55 i 55a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, można stwierdzić, że opisane przez Wnioskodawcę wydatki spółki jawnej z tytułu:

• wypłaty na rzecz jej wspólnika wynagrodzenia ze stosunku pracy;
• zapłaty składek na ubezpieczenia społeczne od tego wynagrodzenia obciążających spółkę jawną jako pracodawcę (płatnika składek),
  
  mieszczą się w kategorii kosztów uzyskania przychodów, które należy przypisać Wnioskodawcy na zasadach określonych w art. 8 ust. 2 w zw. z ust. 1. Wydatki te – jako związane z zatrudnieniem pracownika realizującego zadania z zakresu działalności gospodarczej (handlowej) prowadzonej przez spółkę jawną – są bowiem ponoszone w celu uzyskiwania przychodów z tej działalności. Jednocześnie, skoro we wniosku mowa jest o zrealizowanych przez spółkę jawną: wypłacie wynagrodzenia i zapłacie składek na ubezpieczenia społeczne, wydatki te nie podlegają omówionym powyżej wyłączeniom z kosztów uzyskania przychodów.
  

Pełna ocena problemowego zagadnienia wymaga jednak również – jak słusznie wskazał Wnioskodawca – odniesienia się do regulacji art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej – także małżonków i małoletnich dzieci wspólników.

Stosownie do ww. regulacji, w przypadku prowadzenia działalności w formie osobowej spółki handlowej, wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów podatnika (jako wspólnika spółki jawnej) podlegają:

• wartość własnej pracy tego podatnika;
• wartość własnej pracy jego małżonka i małoletnich dzieci;
• wartość własnej pracy małżonków i małoletnich dzieci pozostałych wspólników.

Pojęcie „praca własna” oznacza wartość wszelkiego rodzaju nakładów pracy świadczonej przez podmioty wymienione w omawianym przepisie. Nie ma przy tym znaczenia, czy praca jest świadczona na podstawie umowy o pracę, umowy cywilnoprawnej mającej charakter umowy zlecenia czy umowy o dzieło (z wyłączeniem sytuacji, gdy umowę zawarto z osobą prowadzącą działalność gospodarczą w ramach jej działalności), czy bezumownie.

„Wartość pracy własnej” należy rozumieć ściśle, jako wartość ponoszonych przez pracodawcę kosztów związanych z otrzymanym wkładem pracy pracownika (np. wartość składników wynagrodzenia za pracę). Pojęcie to nie obejmuje natomiast dodatkowych świadczeń na rzecz pracownika, niezależnych od poziomu wkładu jego pracy. W zakresie analizowanego pojęcia nie mieszczą się również wydatki ponoszone w związku z otrzymywanym świadczeniem pracy, które nie mają charakteru ekwiwalentu za tę pracę (np. składki na ubezpieczenie społeczne w części, w jakiej zobowiązanym do ich zapłaty jest pracodawca).

Wykładnia art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prowadzi więc do wniosku, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wynagrodzenie za pracę wypłacane przez spółkę jawną jej wspólnikowi (na podstawie zawartej z nim umowy o pracę), mieści się w kategorii „wartości pracy własnej” tego wspólnika na rzecz spółki jawnej. Niemniej jednak, wartość tego wynagrodzenia nie stanowi „wartości pracy własnej” Wnioskodawcy (jako podatnika i wspólnika spółki osobowej) na rzecz tej spółki. Nie jest również „wartością pracy własnej” małżonka Wnioskodawcy, jego małoletnich dzieci ani małżonków i małoletnich dzieci pozostałych wspólników spółki jawnej. W odniesieniu do Wnioskodawcy nie znajdzie tym samym zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Drugi z analizowanych wydatków spółki jawnej – zapłata składek na ubezpieczenia społeczne od ww. wynagrodzenia w części, w jakiej obciążają one pracodawcę – również nie jest związany z osobą Wnioskodawcy (jako podatnikiem i wspólnikiem spółki osobowej), jego małżonkiem, jego małoletnimi dziećmi, małżonkami pozostałych wspólników ani małoletnimi dziećmi pozostałych wspólników. Jednocześnie, ten rodzaj kosztów pracodawcy nie jest ujmowany dla celów ustalenia „wartości pracy własnej” podmiotów wymienionych w art. 23 ust. 1 pkt 10 omawianej ustawy. Przepis art. 23 ust. 1 pkt 10 nie ma zatem zastosowania do omawianych wydatków.

Podsumowując, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie mógł zaliczać do kosztów uzyskania przychodów z udziału w spółce jawnej wydatki tej spółki z tytułu:

• wypłaty wynagrodzenia dla zatrudnionego wspólnika (innego niż Wnioskodawca);
• zapłaty składek na ubezpieczenia społeczne od tego wynagrodzenia obciążających spółkę jawną jako pracodawcę
  
  
  - w części określonej proporcjonalnie do prawa Wnioskodawcy do udziału w zyskach tej spółki (art. 22 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
  

Końcowo, należy podkreślić, że orzeczenie sądu administracyjnego powołane przez Wnioskodawcę w celu potwierdzenia prawidłowości jego stanowiska, nie dotyczy zagadnień, o które pytał Wnioskodawca. Nie jest zatem trafnym „argumentem” w przedmiotowej sprawie. Z uwagi na dodatkowy (uzupełniający) charakter tego elementu własnego stanowiska Wnioskodawcy, nie stanowiło to jednak przeszkody dla uznania przedstawionej przez Wnioskodawcę kwalifikacji podatkowej opisanych wydatków za prawidłową.

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania i odnosi się wyłącznie do sytuacji podatkowej Wnioskodawcy. Nie oceniono w niej kwestii możliwości zaliczenia opisanego wynagrodzenia i składek na ubezpieczenie społeczne do kosztów uzyskania przychodów przez pozostałych (innych niż Wnioskodawca) wspólników spółki jawnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.