Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-319/13-2/ŁM
z 7 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2013 r. (data wpływu 12 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zawarła umowę z zagranicznymi kontrahentami z Kanady i USA, na mocy których uzyskała prawo do korzystania z zasobów fotograficznych za pośrednictwem witryny internetowej będącej własnością kontrahentów. W ramach uiszczonej kartą kredytową zapłaty Spółka otrzymała określoną liczbę punktów, które następnie może wymieniać na zdjęcia i inne materiały graficzne, pobierane za pomocą witryny internetowej (dalej: Zasoby), które wykorzystywane są przez Spółkę wyłącznie dla jej celów reklamowych, promocyjnych itp. Transakcja została udokumentowana fakturą, gdzie w treści podano liczbę jednostek kredytowych (faktura od kontrahenta z Kanady), bądź liczbę możliwych pobrań (faktura od kontrahenta z USA).

Każda z umów została zawarta w formie elektronicznej poprzez akceptację jej warunków zamieszczonych na stronie internetowej, z której pobierane są materiały. Zgodnie z zawartą umową została Spółce udzielona licencja na korzystanie z zawartości w ramach dozwolonych zastosowań określonych w umowie, jednak bez przeniesienia na Spółkę praw autorskich. Wszelkie prawa autorskie i inne prawa własności intelektualnej dotyczące pobieranej zawartości, zachowuje odpowiednio Sprzedawca lub dostawca (kontrahent z Kanady/USA). Ponadto, Spółka jako użytkownik nie może wykorzystywać pobieranych zawartości w produktach przeznaczonych do odsprzedaży, licencjonowania lub dalszego rozpowszechniania. Spółka pobierane zdjęcia będzie wykorzystywać tylko na własne potrzeby prowadzonej działalności. Nie będzie odsprzedawać pobranych zawartości. Dodatkowo Spółka nie wyklucza w przyszłości zakupu kolejnych zasobów fotograficznych na analogicznych zasadach, jak te opisane powyżej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego zapłata na rzecz kontrahentów za zakup przedstawionych w stanie faktycznym Zasobów rodzi obowiązek z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. pobrania i uiszczenia podatku zgodnie z tym przepisem?
2. Czy w sytuacji uznania przez Organ, iż na Spółce nie ciąży obowiązek pobierania podatku u źródła, na Spółce ciąży obowiązek posiadania certyfikatu rezydencji kontrahentów oraz sporządzenia informacji IFT-2/IFT-2R?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

W ocenie Spółki nie ciąży na niej obowiązek poboru podatku u źródła w świetle regulacji art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie tub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), podatek dochodowy ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl natomiast art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka nabywając Zasoby, może je wykorzystywać wyłącznie na własne potrzeby. Mogą być one użyte do np. projektów reklamowych, promocji, celów rozrywkowych, np. biuletyny, publikacji internetowych i elektronicznych, wydruku plakatów. I tylko w takim zakresie Spółka będzie je wykorzystywać. Dodatkowo Spółka nie ma uprawnienia do wykorzystania Zasobów w zakresie w jakim zostałyby użyte do celów związanych z odsprzedażą. Tym samym, Spółka nie może odsprzedawać, przekazać do używania osobie trzeciej nabytego prawa do korzystania z danego Zasobu.

Na uwagę zasługuje w tym miejscu stanowisko wyrażone w Komentarzu do Modelowej Konwencji OECD, zgodnie z którym definicja należności licencyjnych nie obejmuje należności za korzystanie z praw autorskich lub utworu, które będą wykorzystywane wyłącznie dla własnego, wewnętrznego użytku Spółki.

Modelowa Konwencja OECD oraz Komentarz do Konwencji Modelowej OECD nie stanowią wprawdzie źródła prawa, niemniej, według zaleceń Rady OECD, państwa członkowskie są obowiązane do stosowania Modelowej Konwencji OECD jako podstawy przy zawieraniu oraz interpretacji umów, chyba że jedno umawiające się państwo zgłosiło konkretne zastrzeżenia lub ma szczególne powody, aby nie stosować Modelowej Konwencji OECD. W związku z tym definicję należności licencyjnych, w zakresie objętym analizą, zasadne jest interpretować z uwzględnieniem Modelowej Konwencji oraz Komentarza.

Według Komentarza do transakcji dotyczących wytworów cyfrowych, takich jak obrazy, dźwięki lub teksty, należy stosować odpowiednio konstrukcje przewidziane dla programów komputerowych. Zgodnie z punktem 14.2 Komentarza, wykorzystywanie programów komputerowych wyłącznie dla własnych potrzeb, w tym powielanie w celu zapewnienia możliwości korzystania z programu, nie stanowi należności licencyjnej. W Komentarzu zwrócono również uwagę na licencje polegające na elektronicznym zdalnym nagrywaniu utworów. Dla ich rozliczenia przyjęto zasady podobne jak dla programów komputerowych. W punkcie 17.3 wskazano, że elektroniczne zdalne nagrywanie wytworów cyfrowych (obrazy, dźwięki lub tekst) dla własnego użytkowania lub na czerpanie korzyści jest wyłącznie zakupem danych, a nie nabyciem licencji. Odmiennie należy traktować wyłącznie prawo do użytkowania praw autorskich zawartych w produkcie cyfrowym, które konieczne jest dla używania wytworów cyfrowych. W tym przypadku nabywca wytworów cyfrowych musi posiadać odpowiednie prawo do praw autorskich, aby móc wykorzystać utwór dla potrzeb prowadzonej działalności (np. wytworzenia wyrobu gotowego) oraz wprowadzenia danego wytworu cyfrowego do obrotu oraz jego upublicznienia.

Innymi słowy, Komentarz odnosi się do transakcji określanych jako licencje na miejsce/przedsiębiorstwo/sieć (network licenses), które nie powinny być traktowane jako należności licencyjne a jako zyski przedsiębiorstwa. Kluczowe znaczenie ma prawidłowe ustalenie przedmiotu, za który płatność jest dokonywana. Jeżeli płatność nie dotyczy prawa autorskiego, to znaczy jest ograniczone do prawa, jakie jest niezbędne dla skopiowania obrazu i obsługi przez klienta w ramach wyłącznie jego zasobów, to takie użytkowanie nie powinno być traktowane jako wchodzące w zakres definicji należności licencyjnych. Jeżeli zatem w ramach transakcji Spółka nabywa prawo do elektronicznego skopiowania produktu cyfrowego (np. obrazu fotograficznego) dla własnego użytku/korzyści, bez prawa do odsprzedania, to płatności z tego tytułu dokonywane są w zamian za nabycie danych przekazywanych w formie sygnału cyfrowego, wobec czego nie są one traktowane jako należności licencyjne, a jako zyski przedsiębiorstwa (z komentarza B. Brzezińskiego Model Konwencji OECD Komentarz, wyd. OPP Wiedza i Praktyka, Warszawa 2010 r.).

Warto również zwrócić uwagę, że także organy podatkowe dla interpretacji terminu „należności licencyjne” w kontekście programów komputerowych odpowiednio odwołują się do Modelowej Konwencji oraz Komentarza. Przykładem jest pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 lutego 2010 r. sygn. IPPB5/423-760/09-4/PS, zgodnie z którym „obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem. (...) Państwa, które nie zgadzają się z tezami postawionymi w Komentarzu, mogą złożyć zastrzeżenie do artykułu lub uwagi do Komentarza, (…)”.

Uwzględniając zapisy Komentarza do Modelowej Konwencji OECD, w ocenie Spółki, wypłacane należności nie stanowią należności licencyjnych. Jest to wyłącznie zapłata za udostępnione przez kontrahenta dane.

Odpowiednio w analogicznym stanie faktycznym wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 28 listopada 2011 r. nr IBPBI/2/423-1207/11/MS.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

W związku z powyższym, w sytuacji, w której wypłacone należności, o których mowa w stanie faktycznym, nie mieszczą się w katalogu art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka nie będzie miała obowiązku posiadania certyfikatu rezydencji warunkującego niepobranie podatku „u źródła”. W związku z tym, na Spółce nie będzie również ciążył obowiązek do złożenia informacji IFT-2/IFT-2R.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji, należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.