INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25.06.2012 r. (data wpływu 27.06.2012 r.) uzupełnione pismem z dnia 31.08.2012 r. (data wpływu) 03.09.2012 r. (data nadania w placówce pocztowej 01.09.2012 r.) na wezwanie z dnia 24.08.2012 r. Nr IPPB2/415-587/12-2/AS o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udziału osób uprawnionych do wystawiania recept w wyjeździe do fabryki zleceniodawcy w sytuacji zapewnienia przez Spółkę Wnioskującą przejazdów i zakwaterowania oraz wynikających z tego tytułu obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.06.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udziału osób uprawnionych do wystawiania recept w wyjeździe do fabryki zleceniodawcy w sytuacji zapewnienia przez Spółkę Wnioskującą przejazdów i zakwaterowania oraz wynikających z tego tytułu obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca – Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”), w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy na rzecz kontrahenta (dalej „zleceniodawca”) kompleksowe usługi o charakterze niematerialnym w zakresie niezbędnym do realizacji zamierzonego celu, tj. sprzedaży i dystrybucji produktów zleceniodawcy, polegające m.in. na inicjowaniu i prowadzeniu badań rynku oraz rozwoju planów marketingowych, przygotowaniu i dystrybucji materiałów informacyjnych (ulotek itp.), reklamowaniu, promowaniu farmaceutyków w środowisku medycznym, informowaniu o właściwościach farmaceutyków i ich promowaniu na kongresach lekarzy, prowadzeniu kampanii informacyjnych, reprezentowaniu klientów w kontaktach z hurtowniami, przeprowadzaniu badań dotyczących działań farmaceutyków, wykonywaniu czynności związanych z rejestracją farmaceutyków, monitoring działań niepożądanych itp. W ramach przedmiotowej umowy Spółka nie zajmuje się sprzedażą produktów, nie zawiera umów w imieniu i na rzecz zleceniodawcy.

Wykonując świadczenia kompleksowe opisane w poprzednim zdaniu Spółka zamierza (w ramach takich) m.in. zorganizować dla grupy osób uprawnionych do wystawiania recept, a ważnych dla działalności Spółki i z punktu widzenia świadczonych przez nią usług, wyjazd do fabryki, w której zleceniodawca produkuje farmaceutyki zbywane w Polsce (których dotyczą usługi świadczone przez Spółkę). W ramach wyjazdu osoby uprawnione do wystawiania recept zapoznają się z cyklem produkcji, poznają warunki w jakich produkowane są farmaceutyki, odwiedzą laboratoria, przyjrzą się prowadzonym badaniom, przeprowadzą rozmowy na temat farmaceutyków z badaczami, technologami i innymi osobami uczestniczącymi w badaniach nad farmaceutykami i ich produkcji. Wyjazdy takie będą organizowane cyklicznie i w założeniu uczestniczyć w nich będą kolejne grupy osób uprawnionych do wystawiania recept. Zapraszając uczestników Spółka zapewni im przejazdy i zakwaterowanie w zakresie niezbędnym do realizacji zamierzonych celów.

Celem wyjazdu organizowanego przez Spółkę jest szczegółowe zaprezentowanie osobom uprawnionym do wystawiania recept warunków w jakich badane i produkowane są farmaceutyki, jakie normy są stosowane i jakie środki, technologie, kadry itp. są zaangażowane przy wytarzaniu farmaceutyków, po to aby tym sposobem zaznajomić ich z produkowanymi farmaceutykami, przekonać ich o ich wysokiej jakości i skuteczności a w konsekwencji zachęcić do ich stosowania w praktyce medycznej. W założeniu wyjazdy takie służyć mają promocji produktów zleceniodawcy nie mają charakteru ani szkoleń o charakterze ogólnomedycznym czy farmaceutycznym ani też „turystycznego”.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 24.08.2012 r. Nr IPPB2/415-587/12-2/AS na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia złożonego wniosku poprzez doprecyzowanie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego poprzez wskazanie kto faktycznie będzie ponosić będzie koszty związane z udziałem osób uprawnionych do wystawiania recept w wyjeździe do fabryki zleceniodawcy - czy kosztami tymi w rzeczywistości obciążona zostanie Spółka (Wnioskodawca) czy kontrahent (zleceniodawca), w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wniosek uzupełniono w terminie pismem z dnia 31.08.2012 r. (data wpływu) 03.09.2012 r. (data nadania w placówce pocztowej 01.09.2012 r.).

W piśmie Wnioskodawca wyjaśnił, iż organizując wyjazd osób uprawnionych do wystawiania recept do fabryki, w której zleceniodawca Spółki produkuje farmaceutyki zbywane w Polsce, Spółka realizowała będzie świadczenie kompleksowe (opisane we wniosku) na zlecenie kontrahenta. Ze względu na fakt, iż wynagrodzenie Spółki z tytułu wykonywania usługa na rzecz zleceniodawcy, wyznaczane jest na podstawie poniesionych wydatków w związku ze świadczeniem usługi, w konsekwencji kwoty wydatkowane w związku z organizacją wyjazdu, ekonomicznie obciążą zleceniodawcę Spółki (a jednocześnie producenta leków zbywanych w Polsce, w promocji których uczestniczy Spółka). Zatem finalnie kosztami organizacji wydatku obciążony będzie zleceniodawca Spółki (na nim spocznie ekonomiczny ciężar takich kosztów)

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z udziałem osób uprawnionych do wystawiania recept w wyjeździe do fabryki zleceniodawcy Spółka musi przekazywać uczestnikom niewykonującym działalności gospodarczej PIT-8C...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdarzenie opisane w części Opis stanu faktycznego nie skutkuje koniecznością przekazania informacji PIT-8C.

Obowiązek przekazania informacji PIT-8C zapisany został w art. 42a ustawy o PIT. Zgodnie z takim, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52 i art. 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Jak zatem widać, aby powstał obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C zasadniczo koniecznym jest przedsiębiorca (lub inny podmiot ale w szczególności przedsiębiorca) przekazał osobie fizycznej świadczenie, w wyniku czego osoba ta uzyskałaby przychód podatkowy umiejscowiony w źródle „inne przychody” (art. 20 ustawy o PIT).

Jednocześnie wskazać należy, że w art. 11 ust. 1 ustawy o PIT ustawodawca podatkowy ukonstytuował zasadę, w myśl której przychodami osoby fizycznej, o ile w regulacjach ustawy nie zostało postanowione inaczej, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zaznaczyć jednak trzeba, że aby powstał przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia niezbędnym jest uzyskanie przez podatnika (co zostałoby w obiektywny sposób ustalone) korzyści, wzbogacenia, przysporzenia. Ważnym przy tym jest właśnie to, że dla powstania przychodu z nieodpłatnego świadczenia niezbędnym jest łączne wystąpienie dwóch elementów: korzyści otrzymującego i braku jakiegokolwiek wzajemnego świadczenia na rzecz przekazującego. Poprawność poglądu wyrażonego w poprzednim zdaniu, na przestrzeni lat (podkreślić trzeba, że sens pojęcia nie zmienił się od lat) była wielokrotnie potwierdzana przez składy orzekające zarówno wojewódzkich sądów administracyjnych jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego:

Świadczenie nieodpłatne to takie, które pracownik otrzymuje całkowicie pod tytułem darmowym, co oznacza, że w zamian za to świadczenie nic nie świadczy ani też zobowiązuje się do przyszłych świadczeń. (Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 18 marca 2010 r., I SA/Wr 1456/09).

W literaturze przedmiotu zwraca się uwagę, że przychodami z nieodpłatnych świadczeń są przede wszystkim korzyści wynikające z nieodpłatnego: korzystania z różnych form energii, pary, gazów itp., korzystania z usług innych podmiotów, używania cudzych rzeczy (B. Brzeziński, M. Kalinowski, Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz do ustawy, Toruń 1996, s. 45). W orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku osobie, mające konkretny wymiar finansowy (uchwała składu 7 sędziów NSA z dnia 16 października 2006 r., II FPS 1/06).” (wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 5 października 2009 r., I SA/Bd 298/09) „Zatem korzystając z dotychczasowego orzecznictwa, jak i poglądów doktryny, należy stwierdzić, że ze świadczeniem nieodpłatnym będziemy mieli do czynienia w przypadkach, w których otrzymujący odnosi określoną korzyść pod tytułem darmym. Oznacza to, że nie świadczy nic w zamian ani obecnie, ani też w przyszłości. Należy przy tym pamiętać, że pojęcie „świadczenie” zakłada działanie aktywne po stronie kontrahenta podatnika, w wyniku którego podatnik uzyskuje określoną korzyść.” (wyrok NSA z dnia 15 stycznia 2008 r., II FSK/l 578/06).

Wobec braku definicji pojęcia „świadczenie nieodpłatne” w prawie podatkowym, należy przyjąć, poprzez odniesienie do prawa cywilnego, że podmiot który je otrzymuje osiąga korzyść kosztem innego podmiotu, nie będąc jednocześnie zobowiązanym do odpłatności lub innego świadczenia wzajemnego.” (wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 marca 2007 r. III SA/Wa 3457/06).

„Termin „nieodpłatne świadczenie” w rozumieniu przepisów podatkowych ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym i obejmuje nie tylko świadczenia w sensie cywilistycznym, lecz także zdarzenia gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.” (wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2005 r. III SA/Wa 928/04).

Oczywiście, powołane powyżej orzeczenia nie tworzą wprost prawa, ale nie może budzić wątpliwości to, że dokonując wykładni (na potrzeby wydania interpretacji indywidualnej udzielonej w odpowiedzi na niniejszy wniosek) organ podatkowy powinien uwzględnić tak ugruntowaną linię interpretacyjną definiującą to, czego nie zrobił prawodawca: przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Skoro zatem Spółka, organizując wyjazd do fabryki zleceniodawcy nie przekazuje uczestnikom świadczeń o charakterze edukacyjnym, pozwalających uczestnikom na zdobycie ogólnej lub specjalistycznej wiedzy medycznej, zyskanie punktów edukacyjnych itp. a jedynie podejmuje działanie promocyjne nie polegające w założeniu na przekazywaniu uczestnikom świadczeń na ich potrzeby osobiste, to tym samym nie powstaje u uczestników przychód podatkowy. Zaznaczyć bowiem trzeba, że biorąc pod uwagę charakter i cele wyjazdu przyjąć należy, że wyjazd osób uprawnionych do wystawiania recept nie generuje po ich stronie przysporzenia (korzyści ekonomicznej) służy zleceniodawcy Spółki i jest świadczeniem wykonywanym przez Spółkę dla niego, za co zresztą płaci on Spółce umowne wynagrodzenie. Konkludując należy zatem stwierdzić, że w okolicznościach opisanych w części wniosku Opis stanu faktycznego, wobec faktu, iż nie występuje po stronie zaproszonych nieodpłatne przysporzenie (korzyść) nie może być mowy o uzyskaniu przez takich podatników przychodu podatkowego, o którym mowa w art. 20 ustawy o PIT; zatem na Spółce nie ciąży w takiej sytuacji obowiązek sporządzenia i przekazania informacji PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle powyższego, podatkiem dochodowym nie są objęte wyłącznie dochody wymienione w art. 21, 52, 52a i 52c ww. ustawy oraz dochody, od których zaniechano poboru podatku. Zatem wszelkie dochody podatnika nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych podlegają opodatkowaniu.

Podkreślić należy, iż komentowany artykuł wyraża powszechnie obowiązującą w prawie podatkowym regułę sprawiedliwości podatkowej. Sprawiedliwość podatkowa przejawia się głównie w powszechności i równości opodatkowania. Powszechność opodatkowania oznacza, że podatek jako rodzaj daniny publicznej, powinien spoczywać na wszystkich – wszyscy muszą się przyczyniać do pokrywania wspólnych potrzeb. Powszechność opodatkowania oznacza ponadto, że wszystkie podmioty są tak dalece opodatkowane, jak określają to ustawy podatkowe. Natomiast zasada równości wymaga jednakowej miary dla wszystkich podmiotów - bez zróżnicowań zarówno dyskryminacyjnych jak i faworyzujących, co jest także zgodne z zasadą sprawiedliwości.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne - to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Jednocześnie stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie natomiast z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy czeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów są przychody z innych źródeł.

Jak stanowi art. 20 ust. 1 ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne, niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w cytowanym przepisie sformułowania „w szczególności” oznacza, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i tym samym powyższa ustawa w swoich założeniach daje podstawy prawne, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy na rzecz kontrahenta kompleksowe usługi o charakterze niematerialnym w zakresie niezbędnym do realizacji zamierzonego celu, tj. sprzedaży i dystrybucji produktów zleceniodawcy, polegające m.in. na inicjowaniu i prowadzeniu badań rynku oraz rozwoju planów marketingowych, itp. Spółka nie zajmuje się sprzedażą produktów, nie zawiera umów w imieniu i na rzecz zleceniodawcy.

Wykonując świadczenia kompleksowe opisane w poprzednim zdaniu Spółka zamierza (w ramach takich) m.in. zorganizować dla grupy osób uprawnionych do wystawiania recept, wyjazd do fabryki, w której zleceniodawca produkuje farmaceutyki zbywane w Polsce (których dotyczą usługi świadczone przez Spółkę). W ramach wyjazdu osoby uprawnione do wystawiania recept zapoznają się z cyklem produkcji, poznają warunki w jakich produkowane są farmaceutyki, odwiedzą laboratoria, przyjrzą się prowadzonym badaniom, przeprowadzą rozmowy na temat farmaceutyków z badaczami, technologami i innymi osobami uczestniczącymi w badaniach nad farmaceutykami i ich produkcji. Wyjazdy takie będą organizowane cyklicznie i w założeniu uczestniczyć w nich będą kolejne grupy osób uprawnionych do wystawiania recept. Zapraszając uczestników Spółka zapewni im przejazdy i zakwaterowanie w zakresie niezbędnym do realizacji zamierzonych celów.

W założeniu wyjazdy takie służyć mają promocji produktów zleceniodawcy nie mają charakteru ani szkoleń o charakterze ogólnomedycznym czy farmaceutycznym ani też „turystycznego”.

Wnioskodawca uważa, iż Spółka, organizując wyjazd do fabryki zleceniodawcy nie przekazuje uczestnikom świadczeń o charakterze edukacyjnym, pozwalających uczestnikom na zdobycie ogólnej lub specjalistycznej wiedzy medycznej, zyskanie punktów edukacyjnych itp. a jedynie podejmuje działanie promocyjne nie polegające w założeniu na przekazywaniu uczestnikom świadczeń na ich potrzeby osobiste, to tym samym nie powstaje u uczestników przychód podatkowy. Zdaniem Wnioskodawcy, wobec faktu, iż nie występuje po stronie zaproszonych nieodpłatne przysporzenie (korzyść) nie może być mowy o uzyskaniu przez takich podatników przychodu podatkowego, o którym mowa w art. 20 ustawy o PIT; zatem na Spółce nie ciąży w takiej sytuacji obowiązek sporządzenia i przekazania informacji PIT-8C.

Przenosząc powyższe przepisy na grunt analizowanego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy koszty związane z podróżą – udziałem osób uprawnionych do wystawiania recept w wyjeździe do fabryki zleceniodawcy pokryje inny podmiot, to niewątpliwie osoba uczestnicząca osiąga korzyść majątkową, gdyż uczestniczy w wyjeździe do fabryki nie ponosząc jednak wydatków z tego tytułu. W tym przypadku mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem.

Wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy osoby uprawnione do wystawiania recept w takim wyjeździe do fabryki w której produkowane są farmaceutyki zdobywają wiedzę i doświadczenie z dziedziny znajomości produkowanych farmaceutyków, zapoznają się z warunkami w jakich badane i produkowane są farmaceutyki, dowiedzą się jakie normy są stosowane i jakie środki, technologie, kadry itp. są zaangażowane przy wytarzaniu farmaceutyków, po to – jak wskazał sam Wnioskodawca, aby tym sposobem zaznajomić ich z produkowanymi farmaceutykami, przekonać ich o ich wysokiej jakości i skuteczności a w konsekwencji zachęcić do ich stosowania w praktyce medycznej.

Zatem nieodpłatne świadczenie dla osób uprawnionych do wystawiania recept biorących udział w wyjeździe skutkuje powstaniem przychodu zakwalifikowanego do źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe skutkuje powstaniem u osób uczestniczących w wyjeździe do fabryki zleceniodawcy przychodu z innych źródeł, o jakim mowa w ww. art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym.

Stosownie natomiast do treści art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacji podatkowej (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przechodząc na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w myśl przepisów art. 42a tej samej ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru (PIT-8C) o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Reasumując, w związku z udziałem osób uprawnionych do wystawiania recept w wyjeździe do fabryki zleceniodawcy Spółka (Wnioskodawca) będzie zobowiązana do sporządzenia informacji PIT-8C wykazującej wartość nieodpłatnego świadczenia w postaci sfinansowania kosztów (przejazdy, zakwaterowania) uczestnika w wyjeździe do fabryki.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków Wojewódzkich Sądów Administracyjnych oraz Naczelnego sądu Administracyjnego, które zdaniem Wnioskodawcy przemawiają za słusznością stanowiska przedstawionego we wniosku podkreślić należy, iż jakkolwiek orzeczenia kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.