INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2012 r. (data wpływu 27 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zakładu budżetowego za podatnika podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2012 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zakładu budżetowego za podatnika podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest samorządowym zakładem budżetowym Gminy, powołanym uchwałą Rady Miasta. Zgodnie z postanowieniami § 2 uchwały przedmiotem działania Wnioskodawcy jest świadczenie usług komunalnych należących do zadań własnych Gminy w zakresie:

1. zieleni gminnej i zadrzewień,
2. cmentarzy komunalnych,
3. utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów, w tym:
   
   
   1. utrzymanie punktów zbiórki odpadów problemowych,
   2. utrzymanie szaletów publicznych,
   3. opróżnianie pojemników na odchody zwierzęce,
   4. utrzymanie składowisk komunalnych w fazie poeksploatacyjnej zgodnie z wymogami ochrony środowiska oraz prowadzenie prac zabezpieczających środowisko przez niekorzystnym oddziaływaniem składowisk, w tym likwidacja miejsc nielegalnego składowania odpadów,
   5. nadzorowanie i kontrola przestrzegania wymagań ochrony środowiska przed odpadami na zasadach określonych w odrębnych przepisach,
      
      
4. prowadzenia schroniska dla bezdomnych zwierząt,
5. utrzymania kąpielisk miejskich i innych terenów rekreacyjnych,
6. prowadzenia wszelkiej działalności, w tym remontów i inwestycji, na mieniu komunalnym otrzymanym w związku z realizacją zadań własnych Gminy wskazanych w pkt 1-5 lub występowania w roli Inżyniera Kontraktu bądź Inwestora Zastępczego w przypadku realizacji powyższych zadań przez Urząd Miasta.

Finansowanie działalności w powyższym zakresie, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, odbywa się odpłatnie w ramach przyznanych do dyspozycji Wnioskodawcy środków budżetowych, uchwalonych w budżecie miasta na dany rok, które od strony formalno-prawnej przekazane zostają na podstawie zawartych porozumień pomiędzy Gminą i Zakładem, jak również z wpływów, które stanowią przychody własne, które przeznacza się w części na wydatki związane z utrzymaniem cmentarzy komunalnych oraz na koszty zatrudnienia pracowników administracji, nadzoru i inne. Źródłami przychodów Wnioskodawcy, zgodnie z postanowieniami § 4 powołanej uchwały Rady Miejskiej, są także:

1. sprzedaż biletów na kąpieliska,
2. dzierżawa i najem nieruchomości,
3. opłaty za korzystanie z cmentarzy komunalnych,
4. wpływ z akcji „Wszystkich Świętych",
5. opłaty z tytułu adopcji zwierząt,
6. sprzedaż wyrobów i składników majątkowych,
7. pozostałe przychody związane z działalnością Wnioskodawcy.

Wymienione pozycje przychodów są odpowiednio sklasyfikowane zgodnie z PKWiU i opodatkowane przez Wnioskodawcę podatkiem od towarów i usług według obowiązujących stawek. Dotychczas Wnioskodawca wystawiał faktury VAT i obciążał podatkiem od towarów i usług również Gminę z tytułu wykonywania na jej rzecz czynności wchodzących w zakres zadań własnych jednostki samorządu terytorialnego. Potwierdzane fakturami VAT czynności były realizowane bądź bezpośrednio przez Wnioskodawcę z wykorzystaniem własnych środków osobowych i rzeczowych, bądź zlecane podmiotom trzecim. W przypadku przenoszenia na Gminę kosztów realizacji zadań przy wykorzystaniu podmiotów trzecich, zgodnie z zawartymi z Gminą porozumieniami, dolicza do wartości zakupionych usług kilkuprocentowe prowizje, które stanowią formę finansowania kosztów Jego funkcjonowania. Łączna wartość usługi podmiotu trzeciego i prowizji Wnioskodawcy kształtowała podstawę opodatkowania podatkiem, którym obciążana była Gmina. W przypadku realizacji zadań we własnym zakresie Wnioskodawca obciąża Gminę kwotami za wykonane czynności, określonymi z góry na podstawie zawartych porozumień. Kwoty te również zawierają podatek od towarów i usług. Wobec treści wydanych orzeczeń sądu administracyjnego zaistniała wątpliwość co do prawidłowości działania Wnioskodawcy i zasadności obciążania podatkiem od towarów i usług kwot przekazywanych przez Gminę Wnioskodawcy z tytułu realizacji czynności będących przedmiotem zadań własnych jednostki samorządu terytorialnego, która zakład w tym celu powołała.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy samorządowy zakład budżetowy, jakim jest Wnioskodawca, może być samodzielnym podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do tworzącej go jednostki samorządu terytorialnego...

Zdaniem Wnioskodawcy, samorządowy zakład budżetowy, wykonując zadania własne jednostki samorządu terytorialnego o charakterze użyteczności publicznej w zakresie gospodarki komunalnej, jest jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej, wykonującą w tym zakresie samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem ma podmiotowość „podatkową podatku od towarów i usług” odrębną od jednostki samorządu terytorialnego, która go utworzyła. Po powołaniu treści art. 15 ust 1 i 2 ww. ustawy Wnioskodawca stwierdził, że w kontekście art. 15 ust. 2 ww. ustawy, pozycję prawną samorządowego zakładu budżetowego, w stosunku do jednostki, jak i pozostałych podmiotów, określa ustawa o finansach publicznych oraz o gospodarce komunalnej. Wskazał, iż z art. 16 ustawy o finansach publicznych wynika, że tworząc samorządowy zakład budżetowy właściwy organ wyposaża go w środki obrotowe z zasobów majątkowych jednostki samorządu terytorialnego oraz składniki majątkowe przekazywane zakładowi w użytkowanie. W przepisach tej ustawy postanowiono m.in. także, iż samorządowe zakłady budżetowe, obok (m.in.) jednostek samorządu terytorialnego oraz ich związków, tworzą sektor finansów publicznych (art. 9 ustawy o finansach publicznych). W art. 14 ww. ustawy określono zakres przedmiotowy działalności samorządowego zakładu budżetowego wskazuje, że może on realizować zadania własne jednostki samorządu terytorialnego w zakresie:

1. gospodarki mieszkaniowej i gospodarowania lokalami użytkowymi,
2. dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego,
3. wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz,
4. lokalnego transportu zbiorowego,
   
   7. kultury fizycznej i sportu, w tym utrzymywania terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych,
   
   7a. pomocy społecznej, reintegracji zawodowej i społecznej oraz rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych,
   
   8. utrzymywania różnych gatunków egzotycznych i krajowych zwierząt, w tym w szczególności prowadzenia hodowli zwierząt zagrożonych wyginięciem, w celu ich ochrony poza miejscem naturalnego występowania,
   
   9. cmentarzy.

Jednocześnie, w art. 2 ustawy o gospodarce komunalnej stwierdzono, że gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego w szczególności w formach samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego. Z kolei w art. 1 ust. 2 ustawodawca wskazał, że gospodarka komunalna obejmuje w szczególności zadania o charakterze użyteczności publicznej, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych. W art. 7 ww. ustawy stwierdzono, że działalność wykraczająca poza zadania o charakterze użyteczności publicznej nie może być prowadzona w formie samorządowego zakładu budżetowego. Wnioskodawca stwierdził, że zestawienie normy art. 14 ustawy o finansach publicznych, określającej zamknięty katalog czynności (przedmiot), które mogą być wykonywane przez samorządowe zakłady budżetowe, z przytoczonymi przepisami art. 1, art. 2 i art. 7 ustawy o gospodarce komunalnej wskazuje, że przepis ten określa czynności gospodarki komunalnej będące własnymi zadaniami o charakterze użyteczności publicznej jednostki samorządowej, która może te zadania realizować poprzez utworzony samorządowy zakład budżetowy, niemogący jednocześnie realizować innych czynności. Innymi słowy, z regulacji tych wynika, że samorządowy zakład budżetowy może być powołany jedynie do wykonywania w imieniu powołującej go jednostki samorządu terytorialnego do realizacji zadań własnych tej jednostki z zakresu gospodarki komunalnej o charakterze użyteczności publicznej.

Wnioskodawca wskazał, że szczególnie istotny jest ust. 1 w art. 15 ustawy o finansach publicznych stanowiący, że samorządowy zakład budżetowy odpłatnie wykonuje zadania, pokrywając koszty swojej działalności z przychodów własnych, z określonymi poniżej tego przepisu zastrzeżeniami. Sposób prowadzenia gospodarki finansowej przez samorządowe zakłady budżetowe został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 7 grudnia 2010 r. w sprawie sposobu prowadzenia gospodarki finansowej jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych (Dz. U. Nr 241, poz. 1616), W rozporządzeniu tym wskazano, że podstawą gospodarki finansowej samorządowego zakładu budżetowego jest plan finansowy, który opracowuje kierownik zakładu, na podstawie informacji o kwotach przychodów i kosztów przyjętych w projekcie uchwały budżetowej w szczegółowości określonej przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego. Projekt planu finansowego, zweryfikowany w trybie określonym w § 6 ust. 2 ww. rozporządzenia, stanowi podstawę gospodarki finansowej od dnia 1 stycznia roku budżetowego do dnia uchwalenia uchwały budżetowej przez radę. Wnioskodawca stwierdził, że samorządowy zakład budżetowy nie jest także przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy - Prawo działalności gospodarczej, bowiem nie wypełnia zakresu podmiotowego przepisu art. 2 ust. 2 tej ustawy, gdyż w obrocie nie występuje we własnym imieniu, lecz jedynie jako „część" osoby prawnej - jednostki samorządu terytorialnego (Z. Kubot, Ustanie bytu prawnego komunalnego zakładu budżetowego w następstwie przekształcenia w spółkę gminy, Rejent Nr 5/1998, s. 96) oraz nie ma zdolności sądowej w postępowaniu przed sądem gospodarczym (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 25 kwietnia 1996 r., sygn. akt III C 34/96, OSNCP 1996 r., nr 8-9). Mając także na uwadze, że samorządowy zakład budżetowy jest jednostką sektora finansów publicznych, zgodnie z art. 9 pkt 4 ustawy o finansach publicznych, ma przypisanych wiele obowiązków i praw. Są to jednak obowiązki administracyjnoprawne, np. jest podatnikiem VAT i CIT. Ma również prawa i obowiązki określone przepisami prawa pracy, np. samorządowy zakład budżetowy, w którego imieniu działa jego kierownik, jest pracodawcą w rozumieniu art. 3 Kodeksu pracy. Samorządowy zakład budżetowy posiada także odrębny rachunek bankowy <§ 35 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie sposobu prowadzenia gospodarki finansowej jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych (Dz.U. nr 241, poz. 1616)>. Samorządowy zakład budżetowy, który jest reprezentowany przez swojego kierownika, zawiera również umowy cywilnoprawne o świadczenie usług komunalnych, z tym że stroną takiej umowy jest określona jednostka samorządu terytorialnego, gdyż kierownik zakładu budżetowego świadczącego określone usługi komunalne na podstawie umów cywilnoprawnych, wyraża jedynie wolę tej jednostki i działa w jej imieniu.

Wnioskodawca stwierdził, iż z unormowań tych wynika, że samorządowy zakład budżetowy, tworzony przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, poprzez wydzielenie z majątku tej jednostki i przekazanie zakładowi do użytkowania wyposażenia w środki obrotowe oraz składniki majątkowe, jest formą organizacyjnoprawną sektora finansów publicznych, która odpłatnie wykonuje wyodrębnione zadania własne tworzącej go jednostki z zakresu gospodarki komunalnej, a koszty działalności pokrywa - co do zasady - z przychodów własnych, z możliwością wspierania dotacjami z budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Reasumując Wnioskodawca wskazał, że samorządowy zakład budżetowy:

1. nie posiada osobowości prawnej,
2. jest jednostką wyodrębnioną, w stosunku do tworzącej go jednostki samorządu terytorialnego, pod względem organizacyjnym, majątkowym oraz finansowym,
3. działa w imieniu podmiotu, który go utworzył (jednostki samorządu terytorialnego),
4. realizuje wyłącznie zadania własne jednostki samorządu terytorialnego w zakresie gospodarki komunalnej o charakterze czynności użyteczności publicznej,
5. wydzielony dla niego przez jednostkę samorządu terytorialnego majątek publiczny, którym zarządza (użytkuje), stanowi własność tej jednostki,
6. wykonywane przez niego odpłatnie zadania gospodarki komunalnej mieszczą się w pojęciu działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. nr 227, poz. 1447 ze zm.).

Stwierdził, że niewątpliwie zadania wykonywane przez samorządowy zakład budżetowy z zakresu gospodarki komunalnej (art. 14 ustawy o finansach publicznych) mieszczą się również w pojęciu działalności gospodarczej, o której stanowi art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obejmującej wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców. W sytuacji, gdy samorządowy zakład budżetowy jest wyodrębniony organizacyjnie w stosunku do tworzącej go jednostki samorządu terytorialnego pod względem majątkowym i finansowym, pomimo, że działa w imieniu tej jednostki, należy uznać, iż w powierzonym mu zakresie gospodarki komunalnej wykonuje tę działalność samodzielnie. Przemawia za tym opisany powyżej stopień wyodrębnienia zakładu budżetowego ze struktury tworzącej go jednostki samorządowej, zarówno pod względem wydzielenia materialnych środków finansowych i rzeczowych, ale również w miarę swobodnego gospodarowania nimi. Uwzględnić przy tym należy, że zgodnie z art. 14 i art. 15 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, samorządowy zakład budżetowy odpłatnie wykonuje zadania własne jednostki samorządu terytorialnego, pokrywając koszty swojej działalności z uzyskiwanych przychodów własnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy wskazać, że kwestię wyłączenia z opodatkowania czynności wykonywanych przez zakład budżetowy na rzecz gminy rozstrzygnięto w interpretacji indywidualnej nr ITPP2/443-366b/12/RS.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.