INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2012r. (data wpływu do tut. BKIP 23 lutego 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawidłowości wyliczenia wysokości limitu zwolnienia podatkowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2012r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawidłowości wyliczenia wysokości limitu zwolnienia podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej („Strefa”, „SSE”) na podstawie zezwolenia z 10 kwietnia 2008r. („Zezwolenie”). Jest to działalność gospodarcza obejmująca działalność produkcyjną, handlową i usługową w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie Strefy.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych („ustawa o PDOP”), dochód Spółki generowany na terenie SSE w zakresie określonym w Zezwoleniu podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych („PDOP”). Spółka korzysta ze zwolnienia w PDOP z tytułu kosztów nowej inwestycji.

Spółkę obowiązują przepisy rozporządzenia z dnia 2 listopada 2006r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej („Rozporządzenie Strefowe”), w brzmieniu właściwym na dzień uzyskania Zezwolenia. Powyższe wynika z przepisów intertemporalnych zamieszczonych w poszczególnych ustawach nowelizujących ustawę z 20 października 1994r. o specjalnych strefach ekonomicznych („ustawa o SSE”) oraz § 8 rozporządzenia Rady Ministrów z 10 grudnia 2008r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, zgodnie z którym, do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

W odniesieniu do wydatków inwestycyjnych Zezwolenie Spółki stanowi, iż warunkiem prowadzenia działalności na terenie SSE jest „Poniesienie wydatków inwestycyjnych (w rozumieniu § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 listopada 2006r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej – Dz. U. nr 202 poz. 1485 z późn. zm.) o łącznej wartości co najmniej 75.052.977,00 PLN w terminie do dnia 31 grudnia 2010r.”.

Zezwolenie nie określa maksymalnej wartości nakładów inwestycyjnych, które mogą zostać rozpoznane, jako kwalifikowane dla celów obliczenia dostępnej dla Spółki puli pomocy publicznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z zasadami przyznawania przedsiębiorcom pomocy regionalnej oraz przepisami ustawy o PDOP, w analizowanym stanie faktycznym, przy wyliczaniu wysokości limitu dostępnego zwolnienia podatkowego pod uwagę należy wziąć faktyczną wysokość kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych poniesionych na terenie SSE w okresie od dnia uzyskania Zezwolenia w związku z realizacją projektu inwestycyjnego będącego podstawą do wydania Spółce Zezwolenia - a zatem także w części w jakiej wydatki te przewyższają kwotę minimalnych nakładów inwestycyjnych określonych w treści Zezwolenia...

Zdaniem Spółki, dla celu obliczenia wielkości dostępnej pomocy publicznej uwzględnia się wszelkie wydatki inwestycyjne poniesione przez Spółkę na terenie SSE, w związku z realizacją projektu Inwestycyjnego będącego podstawą do wydania Spółce Zezwolenia od dnia uzyskania Zezwolenia - tj. także w części, która przewyższa minimalną wielkość wydatków inwestycyjnych określoną w Zezwoleniu.

Spółka opiera swoje stanowisko na:

(i) analizie przepisów prawa,
(ii) treści udzielonego jej Zezwolenia, a także na
(iii) jednolitym w tym zakresie stanowisku organów podatkowych w analogicznych sprawach.

Pomoc publiczna udzielana podatnikom działającym na terenie SSE w postaci zwolnienia od PDOP przyjmuje formę pomocy regionalnej, która udzielana jest w celu wspierania nowych inwestycji lub tworzenia nowych miejsc pracy związanych z daną inwestycją. Zgodnie z § 3 ust. 1 Rozporządzenia Strefowego, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 Rozporządzenia Strefowego (tak jak w przypadku Spółki) lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

Odnosząc się do definicji „kosztów nowej inwestycji” wskazać należy, iż zgodnie z § 6 ust. 1 Rozporządzenia Strefowego, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
   
   

W świetle przytoczonych powyżej regulacji, z uwagi na brak przepisów ograniczających wielkość kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych wyłącznie do wielkości wskazanej w Zezwoleniu, jako wielkości minimalnej, Spółka stoi na stanowisku, iż uprawniona jest do obliczania limitu maksymalnej pomocy publicznej w oparciu o wszelkie kwalifikowane wydatki inwestycyjne w rozumieniu Rozporządzenia Strefowego, poniesione na terenie SSE w terminie od daty uzyskania Zezwolenia.

Art. 16 ust. 1 ustawy o SSE określa, iż zezwolenie stanowi podstawę do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą. Z kolei stosownie do art 16 ust. 2 ustawy o SSE, zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, pod jakimi zostało ono wydane, dotyczące w szczególności:

1. zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników,
2. dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę.
   
   

Przywołany przepis wskazuje zatem wyraźnie, iż celem Zezwolenia jest określenie warunków, których wypełnienie gwarantuje prawo do zwolnienia podatkowego. Treść Zezwolenia Spółki nie określa natomiast maksymalnej wartości kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych, będących podstawą do obliczenia pomocy publicznej dostępnej w formie zwolnienia podatkowego.

Sama treść Zezwolenia potwierdza również, iż wskazana w nim wartość jest wielkością minimalną. Świadczy o tym literalne brzmienie Zezwolenia, w którym posłużono się zwrotem: „poniesienie wydatków inwestycyjnych (...) o łącznej wartości co najmniej 75.052.977,00 PLN w terminie do dnia 31 grudnia 2010 roku”.

W konsekwencji, zdaniem Spółki Zezwolenie, określa wyłącznie minimalny poziom wydatków inwestycyjnych, do poniesienia których Spółka jest zobowiązana. Jednocześnie Spółka stoi na stanowisku, że uprawniona była zarazem do poniesienia kwalifikowanych wydatków Inwestycyjnych, w kwocie przekraczającej wielkość wskazaną w Zezwoleniu, które to wydatki zwiększają dostępny dla Spółki limit pomocy publicznej.

Stanowisko Spółki, zgodnie z którym do celów obliczenia dostępnej puli pomocy publicznej ma ona możliwość uwzględnienia całości kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych poniesionych na terenie SSE po dniu uzyskania Zezwolenia, jest w pełni zgodne z jednolitą linią interpretacyjną prezentowaną przez organy podatkowe.

Pogląd, zgodnie z którym w przypadku braku wyraźnego ograniczenia w treści Zezwolenia maksymalnej wielkości kwalifikowanych nakładów inwestycyjnych, możliwe jest rozpoznanie całkowitej wartości nakładów inwestycyjnych poniesionych na terenie SSE w związku z inwestycją jako zwiększających dostępny dla inwestora limit zwolnienia podatkowego, został wyrażony m.in. przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 2 grudnia 2011r., znak: ILPB3/423-422/11-2/MM,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 18 listopada 2011r., znak: IBPBI/2/423-1035/11/AK,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 12 października 2011r., znak: IPTPB3/423-149/11-2/GG,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 13 lipca 2011r., znak: ILPB3/423-187/11 -2/MM,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 1 lipca 2011r., znak: IPTPB3/423-28/11-2/MF.
  
  

W szczególności, Spółka pragnie podkreślić, iż w wyżej przywołanej interpretacji indywidualnej z 18 listopada 2011r. znak: IBPBI/2/423-1035/11/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, w którym podatnik argumentował, że „Równocześnie, w powołanych przepisach prawnych, a także w samych Zezwoleniach nie określono w żaden sposób maksymalnej wartości zwolnienia z PDOP ani maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji. Fakt przekroczenia przez wydatki inwestycyjne minimalnej wartości określonej w każdym z Zezwoleń nie wyklucza objęcia nadwyżki ulgą podatkową w SSE”.

Mając na uwadze przedstawione argumenty, a w szczególności biorąc pod uwagę jednolite stanowisko organów podatkowych w przedmiotowym zakresie, w ocenie Spółki uzyskane przez nią Zezwolenie określa jedynie minimalną wielkość wydatków kwalifikowanych, które wpływają na wielkość dostępnego limitu pomocy publicznej (kwotę zwolnienia od PDOP).

Dodatkowo Spółka wskazuje, iż zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 8 maja 2007r. sygn. akt I SA/Rz 254/07, przepisy rozporządzenia regulujące szczegółowe kwestie związane z korzystaniem ze zwolnienia z PDOP (w tym kalkulacji limitu pomocy publicznej) stanowią normy prawa podatkowego, do których zastosowanie winny mieć przepisy art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U z 2007r. Nr 42, poz. 274 ze zm.). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do art. 17 ust. 4 updop, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony przez Radę Ministrów w rozporządzeniach ustanawiających poszczególne strefy ekonomiczne.

W myśl art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej „zezwoleniem”.

Spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej w dniu 10 kwietnia 2008r. W dniu 4 sierpnia 2008r. weszła w życie ustawa o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych z dnia 30 maja 2008r. (Dz. U. Nr 118, poz. 746). Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy zmieniającej, zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zachowują moc. Z kolei, w myśl art. 4 ust. 2 ustawy zmieniającej, do zezwoleń, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 19 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym. Zgodnie z art. 5 ustawy zmieniającej, dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 4 ust. 1, art. 5a ust. 1, art. 9 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 4 ust. 1 i 4, art. 9 oraz art. 20 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Treść zezwolenia, o którym mowa powyżej, została uregulowana w art. 16 ust. 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (w brzmieniu obowiązującym na moment uzyskania zezwolenia), zgodnie z którym zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

1. zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników;
2. dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę.
   
   

Dla porównania warto przytoczyć treść art. 16 ust. 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, w brzmieniu obowiązującym obecnie, zgodnie z którym zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

1. zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników;
2. dokonania przez przedsiębiorcę na terenie strefy inwestycji o wartości przewyższającej określoną kwotę;
3. terminu zakończenia inwestycji;
4. maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy;
5. wymagań, o których mowa w art. 5 ust. 3 i 4 - w przypadku, gdy inwestycja będzie realizowana na gruntach stanowiących własność lub użytkowanie wieczyste podmiotów innych niż wymienione w art. 5 ust. 1.
   
   

W odróżnieniu od przepisu obowiązującego obecnie, art. 16 ust. 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania zezwolenia, nie wymagał określenia maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy. Warunek ten nie dotyczył zatem zezwoleń wydanych przed dniem wejścia w życie ustawy o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych z dnia 30 maja 2008r. Wynika to z ww. art. 4 ust. 1 ustawy zmieniającej, zgodnie z którym zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref, wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, zachowują moc. Oznacza to, że zachowuje swoją moc zezwolenie uzyskane przez Spółkę, które wydane przed omawianą nowelizacją, nie zawiera warunku dotyczącego maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji w strefie.

Zezwolenie udzielone Spółce zawierało warunek poniesienia wydatków inwestycyjnych (w rozumieniu § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 listopada 2006r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej) o łącznej wartości co najmniej 75.052.977,00 PLN w terminie do dnia 31 grudnia 2010r. Nie zawierało jednak, zgodnie z przytoczoną powyżej regulacją, maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy.

Z dniem 30 grudnia 2008 r. weszło w życie:

1. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2008r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 232, poz. 1550) oraz
2. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548).
   
   

W myśl § 8 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

W związku z powyższym, do Wnioskodawcy, który prowadzi działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w oparciu o zezwolenie z dnia 10 kwietnia 2008r. ma zastosowanie rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej z dnia 2 listopada 2006r. (Dz. U. Nr 202, poz. 1485 ze zm.).

§ 3 ust. 1 ww. rozporządzenia z dnia 2 listopada 2006r., stanowi, iż pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6, lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

Natomiast zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia z dnia 2 listopada 2006r., za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
   
   

Reasumując, w sytuacji poniesienia przez Wnioskodawcę wydatków inwestycyjnych w kwocie wyższej od wskazanej w zezwoleniu, przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w przepisach rozporządzenia w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, Spółka uprawniona jest do dalszego korzystania z pomocy publicznej, ale tylko do wysokości uwzględniającej zasady przyznawania przedsiębiorcom pomocy regionalnej. Jednocześnie należy podkreślić, iż wartość pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcy na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej nie może przekroczyć wartości dopuszczalnej regionalnej pomocy publicznej w związku z realizacją danej inwestycji.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.