2013.11.21 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-972/13/KO
z 21 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2013 r. (data wpływu 17 października 2013r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT opłat za korzystanie z dworca autobusowego oraz prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od zakupów towarów i usług związanych bezpośrednio z utrzymaniem dworca autobusowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT opłat za korzystanie z dworca autobusowego oraz prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od zakupów towarów i usług związanych bezpośrednio z utrzymaniem dworca autobusowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Od 1 czerwca 2011 r. Gmina jako właściciel dworca autobusowego pobiera opłaty od wszystkich przewoźników i operatorów korzystających z dworca. Wysokość opłat określiła Rada Miejska Uchwałą Nr … z dnia … 2011 r. w sprawie ustalenia stawek opłat za korzystanie z dworca, którego właścicielem jest Gmina, działając w oparciu o art. 16 ust. 4, 5 i 7 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz.U. z 2011 r. Nr 5 poz. 13 ze zm.). Obowiązek ponoszenia opłat za korzystanie z dworca przez przewoźników i operatorów wynika z Uchwały Nr … Rady Miejskiej z dnia 29 kwietnia 2011 r. w sprawie określenia warunków i zasad korzystania z dworca autobusowego, podjętej na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz.U. z 2011 r. Nr 5 poz. 13 ze zm.). Gmina zawarła z przewoźnikami umowy cywilno-prawne, w których określone zostały wzajemne prawa i obowiązki stron oraz szczegółowe zasady odpłatności za korzystanie z dworca. Na przedmiotowe należności Gmina wystawia faktury VAT ze stawką VAT 23%, w których ustalona stawka opłaty jest traktowana jako cena brutto. Należności wykazywane są w deklaracji VAT-7 jako sprzedaż opodatkowana podstawową stawką podatku VAT. Opłaty stanowią dochód Gminy przeznaczony na bieżące utrzymanie dworca (utrzymanie czystości, zimowe odśnieżanie i zwalczanie gołoledzi, naprawy wiat przystankowych, administrowanie dworcem (w ramach którego wykonywane są czynności organizacyjne i koordynacyjne w zakresie korzystania z dworca przez pasażerów, przewoźników i operatorów, w tym wyznaczanie stanowisk odjazdowych, ustalanie stanowisk odjazdowych dla poszczególnych linii, przewoźników i operatorów, oznakowanie stanowisk odjazdowych i zamieszczanie na nich tablic z informacją o terminach i godzinach odjazdów środków transportu publicznego, umieszczanie tablicy zbiorowej z rozkładem jazdy wszystkich przewoźników i operatorów uprawnionych do korzystania z dworca, prowadzenie informacji dla pasażera, utrzymanie wiat przystankowych i stanowisk odjazdowych w należytym stanie estetycznym, monitoring ruchu pojazdów na dworcu itp.). W związku z opodatkowaniem usług korzystania z dworca Gmina obniża kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupu usługi administrowania dworcem. Gmina jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy opłaty za korzystanie z dworca autobusowego, którego właścicielem jest Gmina podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Czy Gminie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupu towarów i usług związanych bezpośrednio z utrzymaniem dworca?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Opłaty za korzystanie z dworca autobusowego podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych a ustalona przez Radę Miejską stawka opłaty jest kwotą brutto, podlegającą tylko zgodnie z art. 16 ust. 6 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym corocznej waloryzacji o przewidywany wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych, przewidziany w ustawie budżetowej na dany rok. Opłata stanowi wynagrodzenie za usługę polegającą na udostępnieniu dworca i wykazuje charakter działań z zakresu stosunków cywilno - prawnych.

opłata

Gminie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupu towarów i usług związanych bezpośrednio z utrzymaniem dworca autobusowego na zasadach ogólnych, gdyż są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie świadczenia usług zostało określone w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Mając na uwadze treść ww. przepisu należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, iż dane świadczenie podlega jako usługa opodatkowaniu wówczas, gdy ww. warunki będą spełnione łącznie, bowiem aby czynność ta podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi istnieć związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym w ten sposób, że wynagrodzenie stanowi należność za wykonaną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Wynagrodzenie powinno być konsekwencją wykonania świadczenia.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Zgodnie jednak z art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2013r., poz. 247, ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2011r. Nr 5, poz. 13 ze zm.) publiczny transport zbiorowy, w zależności od obszaru działania lub zasięgu przewozów, jest organizowany przez: gminę, związek międzygminny, powiat, związek powiatów, województwo lub ministra właściwego do spraw transportu.

Ustawa o publicznym transporcie zbiorowym (art. 4 ust. 1 pkt 8) przewiduje różny status prawny podmiotów, które realizują zadania operatora publicznego transportu zbiorowego. W świetle tej regulacji może to być samorządowy zakład budżetowy oraz przedsiębiorca uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób, który zawarł z organizatorem publicznego transportu zbiorowego umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, na linii komunikacyjnej określonej w umowie.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, określenie przystanków komunikacyjnych i dworców, których właścicielem lub zarządzającym jest jednostka samorządu terytorialnego, udostępnionych dla wszystkich operatorów i przewoźników oraz warunków korzystania z tych obiektów, następuje w drodze uchwały podjętej przez właściwy organ danej jednostki samorządu terytorialnego.

Stosownie do art. 16 ust. 4 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komunikacyjnych lub dworców, których właścicielem lub zarządzającym jest jednostka samorządu terytorialnego, mogą być pobierane opłaty. Stawka opłaty jest ustalana w drodze uchwały podjętej przez właściwy organ danej jednostki samorządu terytorialnego, z uwzględnieniem niedyskryminujących zasad. W ustawie o publicznym transporcie zbiorowym została określona maksymalna stawka tej opłaty.

Na podstawie art. 16 ust. 5 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym stawka opłaty, o której mowa w ust. 4, nie może być wyższa niż:

0,05 zł za jedno zatrzymanie środka transportu na przystanku komunikacyjnym;
1 zł za jedno zatrzymanie środka transportu na dworcu.

Dokumentem potwierdzającym uzgodnienie zasad korzystania z przystanków komunikacyjnych i dworców z konkretnymi podmiotami świadczącymi usługi przewozowe, w którym są również uregulowane kwestie dotyczące ponoszenia przez te podmioty opłaty za korzystanie z przystanków i dworców (w przypadku podjęcia przez jednostkę samorządu terytorialnego uchwały o pobieraniu tej opłaty) może być umowa cywilnoprawna.

Z przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego wynika, że od 1 czerwca 2011 r. Gmina jako właściciel dworca autobusowego pobiera opłaty od wszystkich przewoźników i operatorów korzystających z dworca. Wysokość opłat określiła Rada Miejska Uchwałą z dnia … 2011 r. w sprawie ustalenia stawek opłat za korzystanie z dworca, którego właścicielem jest Gmina. Gmina zawarła z przewoźnikami umowy cywilno-prawne, w których określone zostały wzajemne prawa i obowiązki stron oraz szczegółowe zasady odpłatności za korzystanie z dworca. Na przedmiotowe należności Gmina wystawia faktury VAT ze stawką VAT 23%, w których ustalona stawka opłaty jest traktowana jako cena brutto. Należności wykazywane są w deklaracji VAT-7 jako sprzedaż opodatkowana podstawową stawką podatku VAT. Opłaty stanowią dochód Gminy przeznaczony na bieżące utrzymanie dworca (utrzymanie czystości, zimowe odśnieżanie i zwalczanie gołoledzi, naprawy wiat przystankowych, administrowanie dworcem (w ramach którego wykonywane są czynności organizacyjne i koordynacyjne w zakresie korzystania z dworca przez pasażerów, przewoźników i operatorów, w tym wyznaczanie stanowisk odjazdowych, ustalanie stanowisk odjazdowych dla poszczególnych linii, przewoźników i operatorów, oznakowanie stanowisk odjazdowych i zamieszczanie na nich tablic z informacją o terminach i godzinach odjazdów środków transportu publicznego, umieszczanie tablicy zbiorowej z rozkładem jazdy wszystkich przewoźników i operatorów uprawnionych do korzystania z dworca, prowadzenie informacji dla pasażera, utrzymanie wiat przystankowych i stanowisk odjazdowych w należytym stanie estetycznym, monitoring ruchu pojazdów na dworcu itp.). W związku z opodatkowaniem usług korzystania z dworca Gmina obniża kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupu usługi administrowania dworcem.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, iż uzgodnienie zasad korzystania z dworca autobusowego z konkretnymi podmiotami świadczącymi usługi przewozowe, w którym są również uregulowane kwestie dotyczące ponoszenia przez te podmioty opłaty za korzystanie z dworca autobusowego (w przypadku podjęcia przez jednostkę samorządu terytorialnego uchwały o pobieraniu tej opłaty), następuje w drodze umów cywilnoprawnych. A zatem, zawieranych umów o korzystanie z dworca autobusowego nie można uznać za czynności administracyjne o charakterze publicznoprawnym.

Gmina pobierając opłaty za korzystanie z dworca autobusowego działa w charakterze podatnika podatku VAT i nie znajdzie w tym przypadku zastosowania wyłączenie z opodatkowania podatkiem VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT oraz zwolnienie od podatku VAT przewidziane w cyt. wyżej § 13 ust. 1 pkt 12 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z uwagi na cywilnoprawny charakter tych czynności.

Zatem stwierdzić trzeba, iż czynności dokonywane przez jednostki samorządu terytorialnego na podstawie umów cywilnoprawnych, polegające na umożliwieniu operatorom i przewoźnikom korzystania z dworca autobusowego za co pobierane są opłaty, o których mowa w art. 16 ust. 4 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, spełniają przesłanki uznania tych czynności za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT na ogólnych zasadach określonych w ww. przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, w opisanym we wniosku zaistniałym stanie faktycznym, Gmina pobierając opłaty za korzystanie z dworca autobusowego działa w charakterze podatnika podatku VAT, a opłata pobierana od przewoźników i operatorów stanowi wynagrodzenie za usługę, polegającą na udostępnianiu tego dworca autobusowego.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, należało uznać za prawidłowe.

Przechodząc do oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług, o których mowa we wniosku, związanych bezpośrednio z utrzymywaniem dworca autobusowego (utrzymanie czystości, zimowe odśnieżanie i zwalczanie gołoledzi, naprawy wiat przystankowych, administrowanie dworcem), zauważyć należy, co następuje:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (…), z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Z ww. przepisów wynika, iż podstawą do odliczenia podatku naliczonego są otrzymane przez podatnika faktury VAT dokumentujące nabycie towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, iż w art. 88 ustawy ustawodawca enumeratywnie wymienił sytuacje, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z powyższego wynika, że podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

Analiza przedmiotowej sprawy wskazuje, że odnośnie wskazanych wyżej wydatków dotyczących utrzymania dworca autobusowego związek taki występuje. Nabywane w tym celu towary i usługi będą w całości związane z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Jak wskazał Wnioskodawca wszystkie podmioty (operatorzy i przewoźnicy) korzystające z dworca autobusowego czynią to odpłatnie na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych, co jest udokumentowane fakturą VAT ze stawką podstawową.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin