Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/436-238/13-2/TR
z 2 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2013 r. (data wpływu: 2 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie określenia podstawy opodatkowania w związku ze zmianą umowy spółki komandytowo-akcyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie określenia podstawy opodatkowania w związku ze zmianą umowy spółki komandytowo-akcyjnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (Wnioskodawca) jest zainteresowana nabyciem praw do znaków towarowych, w tym praw ochronnych (dalej: „Znaki”). Przedmiotowe Znaki mają zostać nabyte przez Spółkę w drodze wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego przez jej akcjonariusza (dalej: „Akcjonariusz”). W tym celu Spółka zamierza dokonać podwyższenia kapitału zakładowego. W zamian za otrzymane aportem Znaki, Spółka wyda na rzecz Akcjonariusza akcje o określonej cenie (wartości) emisyjnej.

W praktyce może wystąpić sytuacja, w której ustalona cena (wartość) emisyjna akcji wyemitowanych przez Spółkę na rzecz Akcjonariusza będzie wyższa od ich wartości nominalnej. W takim wypadku, w związku z aportem Znaków do Spółki, wartość kapitału zakładowego Spółki ulegnie zwiększeniu jedynie o kwotę odpowiadającą wartości nominalnej akcji wyemitowanych na rzecz Akcjonariusza, natomiast nadwyżka ceny emisyjnej (agio) zostanie ujęta pod pozycją kapitału zapasowego Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przedmiotem opodatkowania PCC będzie jedynie podwyższenie kapitału zakładowego Spółki, a co za tym idzie podstawą opodatkowania PCC będzie jedynie kwota, o jaką podwyższeniu ulegnie kapitał zakładowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotem opodatkowania PCC będzie podwyższenie kapitału zakładowego Spółki, a co za tym idzie podstawą opodatkowania PCC będzie kwota, o jaką podwyższeniu ulegnie kapitał zakładowy. Natomiast podwyższenie kapitału zapasowego, poprzez emisję akcji o wartości emisyjnej przekraczającej ich wartość nominalną (emisja z agio), nie będzie opodatkowane PCC.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k) ustawy o PCC, opodatkowaniu PCC podlegają m.in. umowy spółki. Z kolei na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o PCC, opodatkowaniu PCC podlegają również zmiany umowy spółki, jeżeli powodują podwyższenie podstawy opodatkowania PCC.

Art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o PCC stanowi, że przepisy ustawy o PCC o umowie spółki i jej zmianie stosuje się odpowiednio do statutów spółek i ich zmiany.

W odniesieniu do spółki osobowej, definicja zmiany umowy (statutu) spółki zawarta została w art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o PCC, zgodnie z którym za zmianę umowy (statutu) spółki uznać należy m.in. wniesienie lub podwyższenie wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki albo podwyższenie kapitału zakładowego.

Podstawę opodatkowania PCC przy zmianie umowy (statutu) spółki, związanej z wniesieniem lub podwyższeniem wkładu albo podwyższeniem kapitału zakładowego, stanowi wartość wkładów powiększających majątek spółki osobowej albo wartość, o którą podwyższono kapitał zakładowy (art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o PCC). Stawka podatku z kolei wynosi 0,5% (art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o PCC).

Obowiązek podatkowy w PCC z tytułu zmiany umowy (statutu) spółki ciąży na spółce (art. 4 pkt 9 ustawy o PCC).

Przedmiot opodatkowania:

Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z przytoczonymi na wstępie przepisami ustawy o PCC, przedmiotem opodatkowania PCC jest m.in. zmiana umowy (statutu) spółki (art. 1 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k) ustawy o PCC), która w przypadku spółki osobowej zdefiniowana została w ustawie o PCC jako wniesienie lub podwyższenie wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki albo podwyższenie kapitału zakładowego (art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o PCC). Jak wynika z powyższego, ustawodawca wyróżnił dwa zdarzenia cywilnoprawne, które uznane mogą zostać za zmianę umowy (statutu) spółki osobowej, stanowiącą przedmiot opodatkowania PCC:

• wniesienie lub podwyższenie wkładu powodujące zwiększenie majątku spółki osobowej,
• podwyższenie kapitału zakładowego.
  
  

Podkreślenia wymaga fakt, że jedynym typem spółki osobowej, w której występuje kapitał zakładowy, jest spółka komandytowo-akcyjna. Kapitał zakładowy w spółce komandytowo- -akcyjnej pokrywany jest wkładami wnoszonymi przez akcjonariuszy, i dzieli się na akcje o równej wartości nominalnej wyemitowane przez spółkę komandytowo-akcyjną na rzecz akcjonariuszy (art. 302 w zw. z art. 126 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych, Dz.U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 ze zm., dalej: „KSH”). Wkłady komplementariuszy do spółki komandytowo-akcyjnej nie są zasadniczo związane z emisją akcji i ujmowane są na pozostałych kapitałach spółki komandytowo-akcyjnej (kapitał rezerwowy, kapitał udziałowy).

Mając powyższe na uwadze, zasadny z logicznego punktu widzenia wydaje się wniosek, że skoro ustawodawca, definiując przedmiot opodatkowania PCC w postaci zmiany umowy (statutu) spółki osobowej, posłużył się pojęciem „podwyższenie kapitału zakładowego” obok pojęcia „wniesienie lub podwyższenie wkładu powodujące zwiększenie majątku spółki”, to tym samym uznał za zasadne zróżnicowanie przedmiotu opodatkowania w przypadku zmiany statutu spółki komandytowo-akcyjnej oraz w przypadku zmiany umów pozostałych spółek osobowych. O ile nie powinno ulegać wątpliwości, że przedmiotem opodatkowania PCC w przypadku zmiany umowy spółki osobowej niebędącej spółką komandytowo-akcyjną (niemającej kapitału zakładowego) powinna być cała wartość wkładów wnoszonych do spółki przez jej wspólników, o tyle pogląd taki, z uwagi na wspomniane rozróżnienie poczynione przez ustawodawcę w art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o PCC, nie może odnosić się do zmiany statutu spółki komandytowo-akcyjnej (mającej kapitał zakładowy). W tym bowiem wypadku ustawodawca bezsprzecznie powiązał zakres przedmiotowy opodatkowania PCC ze zmianą (podwyższeniem) kapitału zakładowego, a nie z wniesieniem przez wspólników jakichkolwiek wkładów powodujących zwiększenie majątku spółki. Na powyższe rozróżnienie wskazuje się wyraźne w doktrynie prawa podatkowego: „W odniesieniu do spółki osobowej opodatkowaniu będzie podlegać: (...) – podwyższenie kapitału zakładowego w drodze wniesienia wkładu lub podwyższenia wniesionego wkładu. Tego typu zmiana dotyczy jedynie spółki komandytowo-akcyjnej, której majątek, w przeciwieństwie do pozostałych spółek osobowych, nie jest kompleksem jednorodnym, lecz obejmuje wyodrębnione części, z których szczególne znaczenie ma kapitał zakładowy (oprócz niego istnieją w spółce inne fundusze, np. kapitał zapasowy)” (A. Goettel, M. Goettel, „Podatek od czynności cywilnoprawnych. Komentarz”, Oficyna 2007).

Należy podkreślić, że gdyby uznać, że wolą ustawodawcy było opodatkowanie PCC pełnej wartości wszystkich wkładów wnoszonych przez wspólników do spółki komandytowo- akcyjnej, niezależnie od tego, przez kogo i na jaki kapitał wnoszone są wkłady, ustawodawca definiując pojęcie zmiany umowy (statutu) spółki osobowej w art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o PCC poprzestałby wyłącznie na określeniu zawartym w pierwszej części analizowanego przepisu („wniesienie lub podwyższenie wkładu powodujące zwiększenie majatku spółki osobowej”), rezygnując z określenia „podwyższenie kapitału zakładowego”. Skoro jednakże ustawodawca nie zdecydował się na powyższy zabieg legislacyjny, to niedopuszczalna byłaby taka wykładnia analizowanego przepisu precyzującego zakres przedmiotowy opodatkowania PCC, która prowadziłaby do całkowitego pozbawienia znaczenia użytego przez ustawodawcę określenia „podwyższenie kapitału zakładowego” (zakaz wykładni per non est).

Spółka pragnie zauważyć, że zakaz wykładni przepisów prowadzącej do zbędności niektórych ich fragmentów (zakaz wykładni per non est) znajduje oparcie normatywne w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie zasad techniki prawodawczej (Dz.U. z 2002 r. Nr 100, poz. 908, dalej: „Rozporządzenie”). Zgodnie z § 11 Rozporządzenia, w ustawie nie zamieszcza się wypowiedzi, które nie służą wyrażaniu norm prawnych, a w szczególności apeli, postulatów, zaleceń, upomnień oraz uzasadnień formułowanych norm.

Jak podał Zainteresowany, powyższa reguła interpretacyjna jest powszechnie akcentowana w orzecznictwie sądów administracyjnych. Tytułem przykładu wskazać można:

• wyrok WSA w Gdańsku z dnia 4 grudnia 2012 r. (sygn. I SA/Gd 984/12), w którym czytamy: „Zakaz wykładni per non est powoduje, że nie do przyjęcia jest prowadzenie takiej wykładni przepisu, która prowadzi do odrzucenia wybranego fragmentu jego treści jako niemającej znaczenia dla tejże wykładni”,
• wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 12 lutego 2013 r. (sygn. I SA/Bd 2/13), w którym czytamy: „Warto w tym miejscu przywołać jedną z zasad wykładni przepisów prawa, która przyjęła się w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego, Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego, stanowi ona, że nie jest dopuszczalne interpretowanie przepisu w taki sposób, który pozbawiałby część tego przepisu znaczenia prawnego, zgodnie z łacińską sentencją per non est (nie wolno jest interpretować przepisów prawnych tak, by pewne ich fragmenty okazały się zbędne) (...) w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego godną zauważenia jest teza, że konstrukcje prawne są tworzone za pomocą słów w ten sposób, iż stanowią określoną całość. W konsekwencji nie można ich interpretować nie uwzględniając owej całości, co może również przemawiać za stosowaniem wykładni systemowej”.
  
  

Podstawa opodatkowania:

W kontekście powyższych rozważań dotyczących zakresu przedmiotowego opodatkowania PCC zmiany umowy (statutu) spółki osobowej odczytywać należy przywołany na wstępie art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o PCC, zgodnie z którym podstawą opodatkowania PCC w przypadku zmiany umowy (statutu) spółki jest wartość wkładów powiększających majątek spółki osobowej albo wartość, o którą podwyższono kapitał zakładowy.

Uwzględniając specyficzny przedmiot opodatkowania PCC w przypadku czynności polegających na zmianie statutu spółki komandytowo-akcyjnej (jak zostało już podkreślone, za zmianę statutu spółki komandytowo-akcyjnej w rozumieniu art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o PCC może być uznane jedynie podwyższenie kapitału zakładowego spółki), dojść należy do wniosku, że określenie „wartość, o którą podwyższono kapitał zakładowy”, którym posługuje się analizowany art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o PCC, odnosi się bez wątpienia m.in. do przypadków zmian statutu spółki komandytowo-akcyjnej związanych z podwyższeniem kapitałów w takiej spółce.

Konkluzja:

Mając powyższe na uwadze, przyjąć można dwa alternatywne stanowiska w zakresie opodatkowania PCC czynności zmiany statutu spółki komandytowo-akcyjnej:

• opodatkowaniu PCC podlega wyłącznie wartość wkładów wnoszonych przez akcjonariuszy na kapitał zakładowy spółki komandytowo-akcyjnej (co pozostawia poza zakresem opodatkowania PCC wartość wkładów wnoszonych przez akcjonariuszy na kapitał zapasowy oraz wkłady wnoszone przez komplementariuszy na pozostałe kapitały spółki komandytowo-akcyjnej),
• opodatkowaniu PCC podlega wartość wkładów wnoszonych przez akcjonariuszy na kapitał zakładowy spółki komandytowo-akcyjnej oraz wartość wkładów wnoszonych przez komplementariuszy na pozostałe kapitały spółki (co pozostawia poza zakresem opodatkowania PCC wyłącznie wartość wkładów wnoszonych przez akcjonariuszy na kapitał zapasowy spółki komandytowo-akcyjnej).
  
  

Niezależnie od przyjętego stanowiska, w obydwóch przypadkach wartość wkładów akcjonariuszy powiększająca kapitał zapasowy (agio) pozostaje poza zakresem opodatkowania PCC.

Jak podał Wnioskodawca, należy podkreślić, że w ostatnim czasie pogląd odnośnie do braku podstaw do opodatkowania PCC wartości wkładów wnoszonych na kapitał zapasowy spółki komandytowo-akcyjnej przez jej akcjonariuszy zaprezentowany został w uzasadnieniu wyroku NSA z dnia 12 grudnia 2012 r. (sygn. II FSK 840/11), w którym czytamy (wyrok dotyczył wprawdzie zagadnienia opodatkowania PCC czynności podpisania statutu spółki komandytowo--akcyjnej, a nie jej zmiany, ale rozstrzygany problem był tożsamy): „(...) regulacje statuujące istotę spółek komandytowo-akcyjnych (spółek osobowych), w których występują zarówno wkłady komplementariuszy, jak i wpłaty na kapitał pochodzące od komplementariuszy-akcjonariuszy oraz akcjonariuszy potwierdzają prawidłowość przedstawionej wykładni systemowej wewnętrznej. Wobec tego za uzasadnione należy przyjąć, że w przy zawarciu umowy spółki komandytowo-akcyjnej (art. 125 k.s.h.) podstawę opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.c.c. stanowi łącznie wartość wniesionych do niej wkładów przez komplementariuszy oraz wartość kapitału zakładowego wniesionego przez akcjonariuszy”. Jak wynika z zacytowanego fragmentu, NSA opowiedział się za drugą z zaprezentowanych powyżej koncepcji opodatkowania PCC czynności podpisania statutu spółki komandytowo-akcyjnej (zmiany statutu spółki komandytowo-akcyjnej), w świetle której opodatkowaniu podlegać może cała wartość wkładów wnoszonych przez komplementariuszy i jedynie ta część wartości wkładów akcjonariuszy, która przekazywana jest na kapitał zakładowy.

Konkludując, w ocenie Spółki podwyższenie kapitałów Spółki związane z wniesieniem przez Akcjonariusza wkładu niepieniężnego w postaci Znaków do Spółki powinno podlegać opodatkowaniu PCC w zakresie, w jakim powodować będzie podwyższenie kapitału zakładowego Spółki. Nadwyżka wartości wnoszonego wkładu ponad wartość nominalną wydawanych na rzecz Akcjonariusza akcji (agio), ujęta w bilansie Spółki pod pozycją kapitału zapasowego, nie powinna podlegać opodatkowaniu PCC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.), podatkowi podlegają umowy spółki. Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, zakresem przedmiotowym ustawy objęte są również zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4.

Z kolei według art. 1a pkt 1 ww. ustawy, użyte w ustawie określenie spółka osobowa oznacza spółkę: cywilną, jawną, partnerską, komandytową lub komandytowo-akcyjną.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 4 pkt 9 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i ciąży na spółce.

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, podstawę opodatkowania przy zawarciu umowy spółki stanowi wartość wkładów do spółki osobowej albo wartość kapitału zakładowego. Natomiast, przy wniesieniu lub podwyższeniu wkładów do spółki osobowej albo podwyższeniu kapitału zakładowego podstawę opodatkowania stanowi wartość wkładów powiększających majątek spółki osobowej albo wartość, o którą podwyższono kapitała zakładowy - art. 6 pkt 8 lit b) analizowanej ustawy.

Instytucję spółki komandytowo-akcyjnej regulują przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1030 ze zm.). Zgodnie z art. 125 Kodeksu, spółką komandytowo-akcyjną jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem.

Na podstawie art. 126 § 1 Kodeksu, w sprawach nieuregulowanych do spółki komandytowo -akcyjnej stosuje się:

1. w zakresie stosunku prawnego komplementariuszy, zarówno między sobą, wobec wszystkich akcjonariuszy, jak i wobec osób trzecich, a także do wkładów tychże wspólników do spółki, z wyłączeniem wkładów na kapitał zakładowy - odpowiednio przepisy dotyczące spółki jawnej,
2. w pozostałych sprawach - odpowiednio przepisy dotyczące spółki akcyjnej, a w szczególności przepisy dotyczące kapitału zakładowego, wkładów akcjonariuszy, akcji, rady nadzorczej i walnego zgromadzenia.
   
   

W myśl art. 130 pkt 4 i 5 Kodeksu, statut spółki komandytowo-akcyjnej powinien zawierać: oznaczenie wkładów wnoszonych - przez każdego komplementariusza oraz ich wartość,wysokość kapitału - zakładowego, sposób jego zebrania, wartość nominalną akcji i ich liczbę ze wskazaniem, czy akcje są imienne, czy na okaziciela.

Z kolei art. 132 § 1 Kodeksu stanowi, że komplementariusz może wnieść wkład do spółki komandytowo-akcyjnej na kapitał zakładowy lub inne fundusze.

Z powyższego wynika zatem, że majątek spółki komandytowo-akcyjnej stanowią dwa rodzaje wkładów:

• wkłady wnoszone przez komplementariuszy, do których na podstawie - art. 126 § 1 pkt 1 Kodeksu należy odpowiednio stosować przepisy dotyczące spółki jawnej oraz
• wkłady wnoszone przez akcjonariuszy, które tworzą kapitał zakładowy spółki, a do których na podstawie art. 126 § 1 pkt 2 Kodeksu należy odpowiednio stosować przepisy dotyczące spółki akcyjnej.
  
  

Mając to co wykazano wyżej na uwadze należy przede wszystkim podkreślić, że to, iż zgodnie z przepisami Kodeksu spółek handlowych spółka komandytowo-akcyjna – będąca spółką osobową – w swojej konstrukcji zawiera wiele elementów spółki kapitałowej (w tym istnienie kapitału zakładowego) nie oznacza, że na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych należy ją traktować inaczej niż pozostałe spółki osobowe.

Określając zatem podstawę opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych w przypadku zmiany umowy spółki komandytowo-akcyjnej, tzn. wniesienia wkładu bądź wkładów zarówno pieniężnych, jak i niepieniężnych, należy wziąć pod uwagę wartość wkładów powiększających majątek spółki osobowej, tj. przyrost wartości wszystkich istniejących w spółce kapitałów. Z treści art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jednoznacznie wynika bowiem, że przy zmianie umowy spółki – w przypadku spółki osobowej podstawę opodatkowania stanowi wartość wkładów powiększających majątek tej spółki (dalsza część przepisu zarezerwowana jest wyłącznie do spółek kapitałowych).

Podkreślić należy, że z analizy przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jednoznacznie wynika odrębność traktowania przez ustawodawcę spółek osobowych (i to wszystkich – bez wyjątku) i spółek kapitałowych. Art. 1 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy dotyczy wyłącznie zmian umowy spółki osobowej, a pkt 2 i 4 – spółki kapitałowej. Podział ten ma charakter dychotomiczny. Brak jest zatem logicznych powodów, dla których w punkcie 1 ustawodawca miałby od tego podziału odstąpić. W odniesieniu do spółek osobowych (do których niewątpliwie zalicza się spółki komandytowo-akcyjne) wyraźnie wskazano w tym przepisie, że za zmianę umowy spółki uważa się wniesienie lub podwyższenie wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki albo podwyższenie kapitału zakładowego. Jest to uregulowanie jasne, jednoznaczne i całościowe dla spółek osobowych. Ustawodawca nie wprowadził bowiem żadnego wyjątku, ani odstępstwa dla jakiegokolwiek typu spółki osobowej. Nie miał zatem zamiaru różnicować tych spółek, mimo ich daleko idącej specyfiki. Zatem, ustawodawca pojęcie kapitału zakładowego, o którym mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, łączy ze spółką kapitałową, spółce osobowej (w tym np. spółce komandytowo-akcyjnej) pozostawiając zaś wartość wkładów, jako podstawę opodatkowania.

Z zestawienia przywołanych przepisów wynika, że na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych odnośnie umowy spółki osobowej bądź jej zmiany ustawodawca posługuje się pojęciem „majątku spółki osobowej”, tzn. pojęciem szerszym niż kapitał zakładowy.

Łączna suma wszystkich wkładów stanowi zatem majątek spółki. W związku z tym, określając podstawę opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych w przypadku zmiany umowy spółki komandytowo-akcyjnej należy wziąć pod uwagę wartość wkładów powiększających majątek spółki osobowej, tj. przyrost wartości wszystkich istniejących w spółce kapitałów. W konsekwencji, wartość wkładu wniesionego do spółki komandytowo- -akcyjnej przez akcjonariusza w części, która ma być przekazana na kapitał zapasowy tej spółki (nadwyżka wartości wkładu pieniężnego ponad nominalną wartość obejmowanych akcji spółki; agio), również winna być wliczona do podstawy opodatkowania.

Końcowo należy wskazać, że prawidłowość przyjętego w niniejszej interpretacji stanowiska znajduje potwierdzenie w najnowszym orzecznictwie sądowoadministracyjnym, a w szczególności w wyrokach: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 17 kwietnia 2013 r. sygn. akt III SA/Po 349/13 i z 15 października 2013 r. sygn. akt III SA/Po 671/13 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 9 lipca 2013 r. sygn. akt I SA/Wr 531/13.

Zatem, zgodnie z brzmieniem art. 1 ust. 3 pkt 1 w powiązaniu z art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podstawę opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych z tytułu zmiany umowy spółki komandytowo-akcyjnej stanowić będzie wartość wkładów powiększających majątek tej spółki, a więc zarówno wartość składająca się na kapitał zakładowy, jak i wartość przekazana na kapitał zapasowy spółki.

W związku z tym, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, zgodnie z którym opodatkowaniu nie będzie podlegać wartość przekazana na kapitał zapasowy spółki komandytowo-akcyjnej (tzw. agio).

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.