Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-563/13-4/ES
z 13 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko z dnia 27 maja 2013 r. (data wpływu 3 czerwca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 września 2013 r. (data wpływu 9 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie praw i obowiązków płatnika w związku z korzystaniem z samochodu służbowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie praw i obowiązków płatnika w związku z korzystaniem z samochodu służbowego.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 27 sierpnia 2013 r. nr ILPB2/415-563/13-2/ES Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 27 sierpnia 2013 r., skutecznie doręczono w dniu 30 sierpnia 2013 r., natomiast w dniu 9 września 2013 r. (data nadania 5 września 2013 r.), do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Zainteresowany uzupełnił wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

We wniosku Wnioskodawcy o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 13 listopada 2012 r. opisane zostało następujące zdarzenie:

„Regionalna Dyrekcja (…) posiada samochody służbowe. Zasady korzystania z nich określa Zarządzenie Dyrektora (…) nr (…) z dnia 5 marca 2008 r. w sprawie stanu liczbowego samochodów osobowych i osobowo-terenowych oraz zasad wykorzystywania samochodów prywatnych w celach służbowych w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych.

Zgodnie z § 2 ww. Zarządzenia, Dyrektor, jako kierownik jednostki organizacyjnej ma uprawnienie do korzystania z samochodu służbowego za zgodą Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych. Zgoda taka została wydana dnia 26 marca 2012 r. i dotyczy samochodu służbowego marki X nr rej. (…) na dojazdy pomiędzy miejscem zamieszkania, tj. G., ul. (…), a miejscem pracy - siedzibą R. (…). Jednocześnie wyznaczone zostało przez Dyrektora Generalnego (…) miejsce garażowania pojazdu w miejscu zamieszkania pracownika, tj. G. (…).

Dyrektor R. korzysta z samochodu służbowego w celu dojazdów pomiędzy swoim miejscem zamieszkania a stałym miejscem pracy oraz do innych wyjazdów służbowych, tj. wyjazdów na teren 33 nadzorowanych nadleśnictw położonych na terenie Województwa (…) realizując swoje zadania statutowe, a także w przypadku zaistnienia dużego pożaru lasu, dużych zniszczeń spowodowanych wichurami bądź innymi sytuacjami kryzysowymi.

Wykonywanie powyższych zadań odbywa się również poza wyznaczonymi godzinami pracy oraz poza stałym miejscem pracy, gdzie konieczny jest dojazd samochodem służbowym.

Garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania dyrektora jest konsekwencją wykonywania przez niego obowiązków służbowych wymagających mobilności i stałej gotowości. Ponadto garażowanie samochodu w miejscu zamieszkania Dyrektora gwarantuje w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do jego użytkowania.”

Zadane zostało pytanie:

„Czy po stronie Dyrektora (…), korzystającego z samochodu służbowego w celu dojazdów z miejsca zamieszkania do stałego miejsca pracy i garażującego samochód w swoim miejscu zamieszkania, powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia i czy w związku z tym R. jest zobowiązana, jako płatnik, do uwzględnienia tego faktu przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych?”

W ocenie Wnioskodawcy, w zaistniałym stanie faktycznym, nie może być mowy o dokonywaniu na rzecz pracownika jakiegokolwiek nieodpłatnego świadczenia. W tym przypadku bowiem, ustalenie miejsca garażowania samochodu w miejscu zamieszkania pracownika podyktowane jest wyłącznie realizowaniem dojazdów z miejsca zamieszkania do stałego miejsca pracy. Samochód jest wykorzystywany wyłącznie w tym celu i nie służy realizacji celów prywatnych pracownika. W podobny sposób wypowiedział się Dyrektor izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 24 lipca 2012 r. Nr IPPB2/15-402/12-2/MK, w której stwierdził, że „(…) przydzielenie samochodu służbowego Dyrektorowi i wyznaczenie miejsca garażowania w miejscu jego zamieszkania, gwarantującym jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do realizacji zadań służbowych, wynikającą z charakteru pracy na danym stanowisku, nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy o ile samochód ten będzie wykorzystywany w celach służbowych. Powyższe skutkuje tym, że na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z dojazdami pracownika do i z miejsca wykonywania pracy.”

Wnioskodawca otrzymał odpowiedź: Ministra Finansów znak ILPB2/415-1032/12-2/AJ z dnia 13 lutego 2013 potwierdzającą stanowisko Wnioskodawcy.

Do otrzymania ww. interpretacji były naliczane zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w przedstawionym zakresie. Od miesiąca otrzymania interpretacji Zainteresowany zaprzestał naliczania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z ww. tytułu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca ma prawo do dokonania korekty (zmniejszenia) podatku dochodowego od osób fizycznych od momentu uzyskania zgody przez Dyrektora na garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania, tj. od marca 2012 r. i rozliczenia w bieżącym okresie?
2. Czy w związku z faktem, że na wyżej przedstawionych zasadach zgody na garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania wydane przez Dyrektora Generalnego (…) posiadali poprzedni Dyrektorzy (pismo z dnia 2 września 2010 r. oraz 3 sierpnia 2011 r.) Zainteresowany ma prawo do dokonania korekty (zmniejszenia) podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaistniałym stanie faktycznym, ma prawo do dokonania korekty naliczonego podatku dochodowego od osób fizycznych w sytuacji określonej w przedstawionych pytaniach. Zgodnie z otrzymaną interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu sygnatura ILPB2/415-1032/12-2/AJ z dnia 13 lutego 2013 r.:

„(...) przejazdy Dyrektora samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do stałego miejsca pracy - o ile nie służą osobistym celom pracownika, lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracownika ze stosunku pracy w sytuacji, gdy przejazdy oraz parkowanie stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Wnioskodawcy wyrażające się poprzez garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania w celu wykonywania przez Dyrektora obowiązków służbowych wymagających mobilności i stałej gotowości. Miejsce parkowania zostało wyznaczone przez Dyrektora Generalnego (…) zgodnie z obowiązującym Zarządzeniem.

W konsekwencji powyższego, na Wnioskodawcy nie będzie ciążyć obowiązek obliczenia i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy. Zatem Wnioskodawca nie jest obowiązany do wystąpienia w roli płatnika podatku dochodowego w związku z dojazdami pracownika do i z miejsca wykonywania pracy.

Reasumując, poczynione wyżej spostrzeżenia, stwierdzić należy, iż przydzielenie samochodu służbowego Dyrektorowi i wyznaczenie miejsca garażowania w miejscu jego zamieszkania, gwarantującym jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do realizacji zadań służbowych, wynikającą z charakteru pracy na danym stanowisku, nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy. Tym samym, z tytułu korzystania z samochodu służbowego w celu dojazdów z miejsca zamieszkania do stałego miejsca pracy nie wystąpi po stronie Dyrektora przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.”

Poprzedni Dyrektorzy otrzymali zgodę Dyrektora Generalnego na garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania. Zgody były wydane 2 września 2010 r. oraz 3 sierpnia 2011 r.

Do czasu otrzymania wyżej wymienionej interpretacji korzystanie z samochodu służbowego przez Dyrektora w celu dojazdu do wyznaczonego miejsca garażowania w miejscu zamieszkania kwalifikowane było jako przychód ze stosunku pracy - świadczenie nieodpłatne. W związku z tym naliczony był w tym zakresie podatek dochodowy od osób fizycznych. Dyrektorzy korzystali z samochodu służbowego w celu dojazdów pomiędzy swoim miejscem zamieszkania a stałym miejscem pracy oraz do innych wyjazdów służbowych, tj. wyjazdów na teren 33 nadzorowanych nadleśnictw położonych na terenie Województwa (…) realizując swoje zadania statutowe, a także w przypadku zaistnienia dużego pożaru lasu, dużych zniszczeń spowodowanych wichurami bądź innymi sytuacjami kryzysowymi.

W przedstawionym okresie obejmującym otrzymane zgody na garażowanie, tj. od lutego 2010 r. do bieżącego roku nie nastąpiły zmiany w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z czym na Wnioskodawcy nie powinny ciążyć obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w wyżej przedstawionych przypadkach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy podatkowej, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z treści art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione przepisy prawa należy stwierdzić, iż ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru.

Ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno-technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast, przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Regionalna Dyrekcja (…) posiada samochody służbowe, z których korzysta Dyrektor, jako kierownik jednostki organizacyjnej za zgodą Dyrektora Generalnego (…).

Wnioskodawca jako płatnik wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w przedmiocie ustalenia, czy po stronie Dyrektora, korzystającego z samochodu służbowego w celu dojazdów z miejsca zamieszkania do stałego miejsca pracy i garażującego samochód w swoim miejscu zamieszkania, powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia i czy w związku z tym Regionalna Dyrekcja (…) jest zobowiązana, jako płatnik, do uwzględnienia tego faktu przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wnioskodawca otrzymał odpowiedź Ministra Finansów znak ILPB2/415-1032/12-2/AJ z dnia 13 lutego 2013 r. w której stwierdzono, że przydzielenie samochodu służbowego Dyrektorowi i wyznaczenie miejsca garażowania w miejscu jego zamieszkania gwarantującym jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do realizacji zadań służbowych, wynikającą z charakteru pracy na danym stanowisku, nie stanowi przychodu ze stosunku pracy. Tym samym, z tytułu korzystania z samochodu służbowego w celu dojazdów z miejsca zamieszkania do stałego miejsca pracy nie wystąpi po stronie Dyrektora przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem o możliwość dokonania korekty (zmniejszenia) podatku dochodowego od osób fizycznych dla obecnego Dyrektora oraz poprzednich Dyrektorów z ww. tytułu.

Zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, iż jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych.

Korekta może nastąpić również w związku z wykazaniem po stronie pracownika podwyższonego przychodu, poprzez błędne zaliczenie do niego świadczeń związanych z przydzieleniem samochodu służbowego Dyrektorowi i wyznaczenie miejsca garażowania w miejscu jego zamieszkania.

Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Dlatego też powołane wyżej przepisy, znajdują zastosowanie do korekt deklaracji informacji PIT-11 w sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawcę.

Skoro Zainteresowany sporządził pracownikom informacje o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy od osób fizycznych PIT-11 i wykazał wyższy przychód do opodatkowania, to powinien dokonać odpowiednich korekt tych informacji i przesłać je ponownie podatnikowi oraz naczelnikowi urzędu skarbowego. Korekta ta dotyczy lat, do których nie ma zastosowanie, tzw. przedawnienie zobowiązania podatkowego.

Informacja PIT-11 powinna zawierać prawidłowe dane o osiągniętych przez podatnika dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy.

Należy jednak podkreślić, że korekta nie może obejmować wysokości pobranych przez płatnika zaliczek na podatek dochodowy, ponieważ w tej części informacja PIT-11 sporządzona została prawidłowo, odzwierciedla bowiem zaistniały stan faktyczny, a więc wysokość pobranych wówczas przez płatnika zaliczek na podatek dochodowy.

Natomiast w odniesieniu do zaliczek na podatek dochodowy odprowadzanych na bieżąco, należy stwierdzić, że Wnioskodawca jako płatnik przy ustalaniu ich wysokości, nie powinien uwzględniać przedmiotowych świadczeń, jako przychodu Dyrektora.

Reasumując, w sytuacji przedstawionej we wniosku, Wnioskodawca – płatnik ma możliwość dokonania korekty informacji PIT-11 i wykazania prawidłowych danych o osiągniętych przez Dyrektora i poprzednich Dyrektorów dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Korekta ta dotyczy lat, do których nie ma zastosowanie, tzw. przedawnienie zobowiązania podatkowego.

Natomiast w odniesieniu do zaliczek na podatek dochodowy odprowadzanych na bieżąco, Wnioskodawca jako płatnik przy ustalaniu ich wysokości, nie powinien uwzględniać przedmiotowych świadczeń, jako przychodu Dyrektora.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.