Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1145/13/AK
z 4 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 03 lipca 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 10 czerwca 2013 r. Sygn. akt I SA/GL 388/13, wniosku z 14 lutego 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 7 marca 2011 r.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zapłacone odsetki od pożyczki, którą przejęła w drodze aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zapłacone odsetki od pożyczki, którą przejęła w drodze aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W dniu 7 czerwca 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPBI/2/423-267/11/AK, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Pismem z 13 czerwca 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 27 czerwca 2011 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Pismem z 27 lipca 2011 r. Znak: IBPBI/2/423W-58/11/AK Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów udzielił odpowiedzi na ww. wezwanie.

Pismem z 12 sierpnia 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 30 sierpnia 2011 r.) wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Pismem z 29 września 2011 r. Znak: IBPBI/2/4240-44/11/AK Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. Postanowieniem z 9 stycznia 2012 r. Sygn. akt I SA/Gl 947/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zwiesił postępowanie sądowe. Natomiast postanowieniem z 2 kwietnia 2013 r. Sygn. akt I SA/Gl 947/11 postanowił pojąć zawieszone postępowanie. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 10 czerwca 2013 r. Sygn. akt I SA/Gl 388/13 uchylił zaskarżaną interpretację indywidualną. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wraz z aktami sprawy wpłynęły do tut. BKIP 4 września 2013 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 31 grudnia 2009 r. Spółka otrzymała aport od Sp. z o.o. (dalej: X) w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: ZCP). Zgodnie z aktem notarialnym ZCP stanowiła przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 z ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r. Nr 16 poz. 93, ze zm., dalej: KC). W skład ZCP wchodziły m.in. zobowiązania wynikające z umowy pożyczki zawartej między X a Spółką Y (tj. spółką powiązaną z siedzibą w Finlandii, niebędącą bezpośrednim udziałowcem Spółki, dalej: Pożyczkodawca). W związku z aportem ZCP Spółka przejęła zarówno uprawnienia wynikające z wszelkich umów i porozumień jak i zobowiązania związane z przedmiotem tego aportu. W konsekwencji Spółka stała się stroną uprawnioną jak i zobowiązaną w umowach oraz porozumieniach wniesionych aportem, w tym także stroną umowy pożyczki udzielonej uprzednio przez Pożyczkodawcę spółce X. Wartość nominalna przejętej pożyczki wynosiła 50.000.002 PLN.

W dniu 31 grudnia 2009 r. Spółka zawarła z Pożyczkodawcą umowę kredytu odnawialnego (dalej: Umowa), zgodnie z którą Spółka może zaciągnąć kredyt odnawialny do wysokości 70.000.000 PLN. Kwota kredytu przelewana jest na konto Spółki na podstawie automatycznie generowanego dokumentu „Deai Confirmation" (dalej: DC). Dokument DC określa kwotę pożyczki, termin jej spłaty oraz wysokość odsetek naliczonych od kwoty głównej z dnia spłaty.

W związku z przejęciem zobowiązań, Spółka została zobowiązana do spłaty kwoty pożyczki w wysokości 50.000.002 PLN. Z dniem przejęcia zobowiązania przez Spółkę, został na nią wystawiony dokument DC określający termin spłaty pożyczki oraz odsetek wraz z wyliczoną ich wartością. Na podstawie DC 29 stycznia 2010 r. Spółka spłaciła część pożyczki przejętej na podstawie umowy o przejęcie długu w wysokości 10.052.996,53 PLN (kapitał 10.000.002 PLN + odsetki 52.994,53 PLN), natomiast pozostała kwota w wysokości 42.198.958,90 PLN (kapitał 40.000.000 PLN + odsetki 2.198.958,90 PLN) została spłacona 30 września 2010 r.

Jednocześnie Spółka zaznaczyła, że kwota odsetek od pożyczki przejętej w ramach aportu ZCP nie została ujęta w wartości aportowanego Oddziału, ustalonej na dzień jego wniesienia. Wysokość odsetek należnych do zapłaty przez Spółkę została ustalona przez Pożyczkodawcę po przejęciu przez Spółkę zobowiązania do spłaty tej pożyczki i była skalkulowana za okres od dnia przejęcia długu do dnia jego spłaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zapłacone odsetki od pożyczki, którą przejęła w drodze aportu ZCP?

Zdaniem Spółki, ma ona prawo zaliczyć w koszty uzyskania przychodów zapłacone odsetki od pożyczki, którą zobowiązana była spłacić na podstawie umowy o przejęcie długu.

Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W świetle powyższego, aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszt podatkowy, spełnione powinny zostać następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów albo zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Co do zasady zatem, podstawową przesłanką warunkującą zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych, jest związek adekwatny pomiędzy poniesionym wydatkiem a osiągniętym przychodem lub zachowaniem czy też zabezpieczeniem jego źródła.

Jednocześnie, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w rym również od pożyczek (kredytów). Z brzmienia powyższego przepisu należy zatem wywnioskować, że stanowią koszty podatkowe odsetki, które zostały zapłacone. W konsekwencji, w ocenie Spółki, aby wydatek w postaci odsetek zapłaconych od określonych w pytaniach pożyczek stanowił koszt podatkowy, ważny jest ich związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, a tym samym wpływ poniesionych wydatków na możliwość osiągnięcia/zwiększenia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła.

Wniesione przez X aportem do Spółki składniki majątkowe wchodziły w skład tzw. „Dywizji", a później Oddziału X. Oddział ten stanowił wyodrębnioną jednostkę strukturalną, która dla potrzeb raportowania grupowego sporządzała odrębne sprawozdania finansowe (tj. bilans oraz wynik finansowy). Przedmiotem działalności przejętego Oddziału, w zdecydowanej większości (tj. ok. 70%), była produkcja naczyń jednorazowych oraz opakowań z papieru, tj. kubków jednorazowych na napoje gorące i zimne, tacek, tubek do lodów dla sieci restauracji, vendingu, itp. Natomiast ok. 30% działalności Oddziału stanowiła produkcja opakowań ze spienionego polistyrenu (tzw. EPS), tj. tacek do pakowania serów, mięs, opakowań do zestawów obiadowych wydawanych na wynos, itp. W ramach przedmiotowego aportu Spółka przejęła m.in. maszyny i urządzenia wykorzystywane do wytwarzania produktów przez Oddział, rozpoczęte inwestycje w środkach trwałych (związane głównie z przeniesieniem produkcji do nowej siedziby), zapasy surowców do produkcji papieru i EPS, zapasy towarów (na które głównie składały się wyroby wykonane z papieru), należności od kontrahentów Oddziału, prawa z wszelkich umów zawartych przez Oddział (tj. kontraktów sprzedażowych i zakupowych, zamówień dotyczących produktów wytwarzanych przez Oddział), prawa z umów pracowniczych dotyczących przede wszystkim pracowników produkcyjnych, handlowców, pracowników magazynu oraz części pracowników administracyjnych. Zatem, w świetle powyższego, nie ulega wątpliwości, że celem przejęcia przedmiotowego Oddziału w ramach aportu ZCP, była możliwość uzyskania lub zwiększenia przychodów Spółki. Przejęcie aktywów oddziału umożliwiło Spółce rozszerzenie działalności produkcyjnej oraz znaczne powiększenie bazy współpracujących kontrahentów. Funkcjonowanie aktywów przejętych aportem w ramach Spółki w 2010 roku, zaowocowało uzyskaniem przez Spółkę znaczących przychodów. Ponadto w wyniku przejęcia Oddziału Spółka nabyła składniki majątku wykorzystywane do produkcji wyrobów z papieru, które w porównaniu z produkowanymi wcześniej przez Spółkę wyrobami plastikowymi, są dużo bardziej przyjazne dla środowiska naturalnego.

Przejęcie Oddziału dokonane w formie aportu, wymagało od Spółki także przejęcia zobowiązań związanych z wnoszonymi aportem aktywami. Przejęcie długu, było konieczne do pełnej sukcesji prawnej wynikającej z umów oraz porozumień będących składnikiem ZCP. Przejęcie zobowiązań związanych z funkcjonowaniem Oddziału było kalkulowanym kosztem, którego poniesienie umożliwiło późniejsze osiąganie przychodów generowanych przez wniesiony aportem Oddział. Konsekwentnie, bez przejęcia długu wynikającego m.in. z wniesionej aportem umowy pożyczki, Spółka nie miałaby możliwości uzyskania przychodów podatkowych w postaci m.in. zysków ze sprzedaży produktów wytwarzanych przez Oddział (ponieważ nie mogłaby nabyć Oddziału). Ponadto, równie istotny jest fakt, że przedmiotowe odsetki nie zostały ujęte w wartości aportowanego Oddziału na dzień jego wniesienia. W konsekwencji, zdaniem Spółki, wydatek w postaci zapłaty odsetek od przejętej pożyczki, należy uznać za koszt obsługi pożyczki.

Na potwierdzenie swojego stanowiska, Spółka powołała wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 24 czerwca 2009 r., sygn.: III SA/Wa 48/09, w którym Sąd orzekł iż: Jeżeli przekazany w ramach aportu majątek obciążony jest zobowiązaniami wobec osób trzecich, do których należą odsetki i odsetki kapitałowe, nie objęte wartością wnoszonego aportu, to mogą one stanowić koszty uzyskania przychodu, o ile będą ponoszone w celu uzyskania przychodu albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Stanowisko WSA zostało uwzględnione w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 17 grudnia 2009 r. (sygn. IPPB3/423-943/08/09-3/S/AG).

W związku z faktem, iż przedmiotowe odsetki niewątpliwie dotyczą okresu po dokonaniu aportu, a ich zapłata pośrednio skutkowała osiągnięciem przychodów przez Spółkę, należy uznać, iż mogą one zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 7 czerwca 2011 r. Znak IBPBI/2/423-267/11/AK Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. W wyniku rozpatrzenia skargi Spółki Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 10 czerwca 2013 r. Sygn. akt I SA/Gl 388/13 uchylił zaskarżoną interpretacje indywidualną.

W wyroku WSA w Gliwicach stwierdził m.in., że: Dokonując oceny powyższej kwestii zgodzić się należy z utrwalonym już w orzecznictwie sądowym poglądem, iż podejmowane przez podatników na gruncie prawa cywilnego czynności prawne nie w każdym przypadku automatycznie i bezpośrednio oddziaływują na wynikający z przepisów prawa publicznego kształt i zakres obowiązku podatkowego, czy też szerzej ujmując stosunku prawnopodatkowego, np. cywilistyczna sukcesja prawna nie jest jednak tożsama i równoznaczna z następstwem prawnym unormowanym w zakresie i dla potrzeb prawa podatkowego (por. wyrok NSA z dnia 16 kwietnia 2008 r., sygn. akt II FSK 1676/06). Sąd podziela jednakże stanowisko Spółki, iż brak w niniejszym przypadku, tzw. uniwersalnej sukcesji podatkowej, wynikającej z zastosowania ww. przepisów Ordynacji podatkowej – co w sprawie jest niesporne – nie uniemożliwia, co do zasady, potraktowania opisanych we wniosku wydatków w kategoriach kosztów uzyskania przychodów u Spółki, a kwestia ta powinna być analizowana przede wszystkim przez pryzmat art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., a więc przepisu definiującego pojęcie kosztów uzyskania przychodów. (…) Jak podkreślała to Spółka, w ramach aportu wniesione zostaną nie tylko aktywa, ale również towarzyszące im zobowiązania, chodzi bowiem o zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Jeżeli zatem wykorzystanie przejętych przez Spółkę aktywów, np. określonych składników majątkowych przynosi jej przychody, które są już jej przychodami, to również towarzyszące temu od momentu wniesienia aportu koszty, w tym również obejmujące obsługę przejętych zobowiązań, które pozwoliły na sfinansowanie tych aktywów, nie powinny być wykluczone z kosztów uzyskania przychodów tylko dlatego, że zdarzenia gospodarcze, z których one wynikają, miały miejsce jeszcze przez wniesieniem aportu. Wprawdzie więc przejęte przez Spółkę zobowiązania mają swe źródło w stosunkach prawnych zawartych przez spółkę wnoszącą aport a przejęcie przez Spółkę tych zobowiązań nastąpiło w ramach konstrukcji szeroko rozumianego prawa cywilnego, niemniej jednak, odnoszące się do nich koszty z tytułu spłaty odsetek dotyczą już działalności Spółki i w związku z jej działalnością powinny być rozpatrywane w kontekście art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Prowadzenie działalności gospodarczej, tu pierwotnie w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci oddziału samodzielnie sporządzającego bilans, a następnie po wniesieniu aportu, w ramach innego podmiotu (Spółki), ma charakter permanentny. Przedsiębiorca jest na bieżąco zmuszony do ponoszenia określonych kosztów w celu zapewnienia niezakłóconego funkcjonowania prowadzonego przedsiębiorstwa. Mogą to być koszty najróżniejszego rodzaju, np. o charakterze czysto finansowym, jak rozpoznawanej sprawie spłata odsetek od przejętych zobowiązań, ale również związane z eksploatacją, utrzymaniem w ruchu przejętych materialnych składników przedsiębiorstwa. Wszystkie one pozwalają na normalne funkcjonowanie przedsiębiorstwa, a w sensie podatkowym zabezpieczają źródło przychodów. Jeżeli więc określony wydatek towarzyszący działalności gospodarczej ze swej istoty i z racji rozwiązań prawnych przyjętych w ustawie podatkowej jest kosztem podatkowym (zapłata odsetek od kredytu) i gdyby nie wniesienie aportu byłby ze względu na wykazywanie związku z prowadzoną działalnością gospodarczą kosztem uzyskania przychodu, to takim kosztem powinien pozostać również u obejmującego aport (Spółki), gdyż jak słusznie wskazuje Spółka, analogiczny jest także u niej związek pomiędzy takim kosztem a przychodami (prowadzoną działalnością) i fakt, że dana operacja gospodarcza rodząca zobowiązanie podjęta została jeszcze przez zbywcę, sam w sobie, nie powinien mieć charakteru rozstrzygającego. (…)

Podsumowując Sąd stwierdził, że w analizowanym przypadku nie chodzi o wydatki poniesione przez spółkę zbywającą, które miałyby przejść, w ramach rozliczeń między spółkami, na spółkę przejmującą, lecz o wydatki poniesione przez spółkę przejmującą po dniu aportu, na zobowiązania, których jedynie źródła powstania należy upatrywać w działalności spółki zbywającej. Tak więc mimo, iż przedmiotowe zobowiązania wynikają de facto z zobowiązań zaciągniętych przez spółkę zbywającą, to z uwagi na ich związanie z wniesionym aportem i skutecznym przejściem na spółkę przejmującą, należy je uznać za koszt uzyskania przychodów spółki przejmującej. Innymi słowy, jeśli wniesiony majątek służy osiągnięciu przychodu skarżącej, to również powstające po dniu aportu koszty, związane z obsługą przejętych zobowiązań powinny, zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. stanowić koszt podatkowy uzyskanych przez skarżącą przychodów. Z powyższych powodów za uzasadniony należało uznać podniesiony w skardze zarzut naruszenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach oraz treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.), który stanowi, iż ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek ORD-IN z dnia z 14 lutego 2011 r. stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, określanej w dalszej części skrótem „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie. Pośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki związane z całokształtem działalności podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że w dniu 31 grudnia 2009 r. Spółka otrzymała aport w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W skład ZCP wchodziły m.in. uprawnienia wynikające z umowy pożyczki zawartej między X a Spółką Y (tj. spółką powiązaną z siedzibą w Finlandii, niebędącą bezpośrednim udziałowcem Spółki, dalej: Pożyczkodawca). W związku z aportem ZCP Spółka przejęła zarówno uprawnienia wynikające z wszelkich umów i porozumień, jak i zobowiązania związane z przedmiotem tego aportu. W konsekwencji Spółka stała się stroną uprawnioną, jak i zobowiązaną w umowach oraz porozumieniach wniesionych aportem, w tym także stroną umowy pożyczki udzielonej uprzednio przez Pożyczkodawcę spółce X. Wartość nominalna przejętej pożyczki wynosiła 50.000.002 PLN. W dniu 31 grudnia 2009 r. Spółka zawarła z Pożyczkodawcą umowę kredytu odnawialnego, zgodnie z którą Spółka może zaciągnąć kredyt odnawialny do wysokości 70.000.000 PLN. Kwota kredytu przelewana jest na konto Spółki na podstawie automatycznie generowanego dokumentu „Deai Confirmation" (dalej: DC). Dokument DC określa kwotę pożyczki, termin jej spłaty oraz wysokość odsetek naliczonych od kwoty głównej z dnia spłaty. W związku z przejęciem zobowiązań, Spółka została zobowiązana do spłaty kwoty pożyczki w wysokości 50.000.002 PLN. Z dniem przejęcia zobowiązania przez Spółkę, został na nią wystawiony dokument DC określający termin spłaty pożyczki oraz odsetek wraz z wyliczoną ich wartością. Na podstawie DC Spółka 29 stycznia 2010 r. spłaciła część pożyczki przejętej na podstawie umowy o przejęcie długu w wysokości 10.052.996,53 PLN (kapitał 10.000.002 PLN + odsetki 52.994,53 PLN), natomiast pozostała kwota w wysokości 42.198.958,90 PLN (kapitał 40.000.000 PLN + odsetki 2.198.958,90 PLN) została spłacona 30 września 2010 r. Kwota odsetek od pożyczki przejętej w ramach aportu ZCP nie została ujęta w wartości aportowanego Oddziału, ustalonej na dzień jego wniesienia. Wysokość odsetek należnych do zapłaty przez Spółkę została ustalona przez Pożyczkodawcę po przejęciu przez Spółkę zobowiązania do spłaty tej pożyczki i była skalkulowana za okres od dnia przejęcia długu do dnia jego spłaty.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w sytuacji w której wykorzystanie przejętych przez Spółkę aktywów np. określonych składników majątkowych przynosi jej przychody, które są już jej przychodami, to również towarzyszące temu od momentu wniesienia aportu koszty, w tym również obejmujące obsługę przejętych zobowiązań, które pozwoliły na sfinansowanie tych aktywów, nie powinny być wykluczone z kosztów uzyskania przychodów tylko dlatego, że zdarzenia gospodarcze, z których one wynikają, miały miejsce jeszcze przez wniesieniem aportu. Wprawdzie przejęte przez Spółkę zobowiązania mają swe źródło w stosunkach prawnych zawartych przez spółkę wnoszącą aport a przejęcie przez Spółkę tych zobowiązań nastąpiło w ramach konstrukcji szeroko rozumianego prawa cywilnego, niemniej jednak, odnoszące się do nich koszty z tytułu spłaty odsetek dotyczą już działalności Spółki i w związku z jej działalnością powinny być rozpatrywane w kontekście art. 15 ust. 1 updop. Prowadzenie działalności gospodarczej (pierwotnie w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci oddziału samodzielnie sporządzającego bilans) a następnie po wniesieniu aportu, w ramach innego podmiotu (Spółki), ma charakter permanentny. Przedsiębiorca jest na bieżąco zmuszony do ponoszenia określonych kosztów w celu zapewnienia niezakłóconego funkcjonowania prowadzonego przedsiębiorstwa.

Jeżeli więc określony wydatek towarzyszący działalności gospodarczej ze swej istoty i z racji rozwiązań prawnych przyjętych w ustawie podatkowej jest kosztem podatkowym (zapłata odsetek od kredytu) i gdyby nie wniesienie aportu byłby ze względu na wykazywanie związku z prowadzoną działalnością gospodarczą kosztem uzyskania przychodu, to takim kosztem powinien pozostać również u obejmującego aport (Spółki), gdyż analogiczny jest także u niej związek pomiędzy takim kosztem a przychodami (prowadzoną działalnością); fakt, że dana operacja gospodarcza rodząca zobowiązanie podjęta została jeszcze przez zbywcę, sam w sobie, nie powinien mieć charakteru rozstrzygającego.

Innymi słowy, jeśli wniesiony majątek służy osiągnięciu przychodu Spółki, to również powstające po dniu aportu koszty, związane z obsługą przejętych zobowiązań, zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, stanowią koszt podatkowy uzyskanych przychodów Spółki.

Mając powyższe na uwadze, Spółka ma prawo zaliczyć w koszty uzyskania przychodów zapłacone odsetki od pożyczki, którą zobowiązana była spłacić na podstawie umowy o przejęcie długu.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.