Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-782/13/AW
z 9 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 sierpnia 2013 r. (data złożenia 27 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z 20 listopada 2013 r. (data złożenia 21 listopada 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rejestracji Wnioskodawcy jako podatnika podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2013 r. złożono do tut. Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rejestracji Wnioskodawcy jako podatnika podatku od towarów i usług.

Wniosek został uzupełniony pismem z 20 listopada 2013 r. (data złożenia 21 listopada 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 8 listopada 2013 r. nr IBPP1/443-782/13/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 31 grudnia 2007 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał w sprawie Wnioskodawcy decyzję dokonując szacowania jego przychodu uzyskanego z pozarolniczej działalności gospodarczej za 2006 r. w związku z ustaleniami z kontroli podatkowej w zakresie podatku PIT za 2006 r. W rezultacie owego szacowania, przy zastosowaniu metody zeznanego przychodu zwiększonego o przychód wynikający z niezaewidencjonowania zakupów usług i materiałów, kwota uzyskanego przez Wnioskodawcę faktycznego przychodu zwiększona o przychód oszacowany przekroczyła kwotę limitu przychodu zwolnionego określonego dla potrzeb zwolnienia z podatku VAT za 2006 r.

Wnioskodawca nadmienił, że wspomniane niezaewidencjonowane zakupy usług i materiałów dotyczyły zakupów na osobiste cele Wnioskodawcy niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Niestety przez przeoczenie Wnioskodawcy dokumentowane one były fakturami na jego firmę, a błędem Wnioskodawcy był jedynie brak ich zaewidencjonowania i wyksięgowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Chcąc uniknąć negatywnych konsekwencji w podatku VAT w postaci ewentualnych rosnących z czasem odsetek w przypadku obowiązku rejestracji Wnioskodawcy w VAT, w zaistniałej sytuacji Wnioskodawca dokonał zgłoszenia w podatku VAT składając druk VAT-R i rejestrując się jako podatnik VAT od momentu przekroczenia owej – zdaniem Wnioskodawcy – „wirtualnej” kwoty przychodu będącej sumą rzeczywiście uzyskanego przychodu oraz przychodu wynikającego z oszacowania. O konieczności obowiązku takiej rejestracji w podatku VAT utwierdzały Wnioskodawcę powtarzające się w pismach stwierdzenia:

„Tut. organ podatkowy decyzją z dnia 31 grudnia 2007 r. określił dla Pana za 2006 r. wysokość dochodu oraz zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych. Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia 21 kwietnia 2008 r. uchylił rozstrzygnięcie organu I instancji i ostatecznie określił ostateczną wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. Od dnia 1 grudnia 2006 r. został Pan zatem czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, co wywołało konsekwencje w postaci konieczności skorygowania zeznań podatkowych PIT-36 za lata 2007-2008 jak i obowiązku złożenia deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7 za okres 12.2006r. – 12.2008r., co też Pan uczynił w dniu 19.06.2009r.”. Konsekwencją tego było powstanie zaległości podatkowej w podatku VAT za okres od grudnia 2006 r. do grudnia 2008 r., którą wraz z odsetkami Wnioskodawca spłaca do dzisiaj korzystając z decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego zezwalającej na jej rozratowanie. Z dniem 1 stycznia 2009 r. Wnioskodawca skorzystał z prawa ponownego wyboru zwolnienia w podatku VAT.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto:

1. W zakresie konieczności rejestracji Wnioskodawcy jako podatnika podatku od towarów i usług nigdy nie zostało wszczęte żadne postępowanie podatkowe ani kontrola podatkowa, czy też postępowanie kontrolne organu kontroli skarbowej. Żadne z ww. nie toczy się także na dzień dzisiejszy.
   
2. W związku z opisem jak w pkt 1, żadne rozstrzygnięcie organu podatkowego w materii konieczności rejestracji osoby Wnioskodawcy jako płatnika podatku VAT nie zapadło, nie toczy się także żadne postępowanie odwoławcze.
   
3. Imiennym upoważnieniem do przeprowadzenia kontroli podatkowej z dnia 13 października 2006 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego zdecydował o przeprowadzeniu kontroli podatkowej w zakresie PIT za bieżący wówczas 2006 r. Kontrola podatkowa trwała od 13 października 2006 r. do 17 października 2006 r. i zakończyła się spisanym protokołem przyjętym przez Wnioskodawcę 17 października 2006 r. Kontroli nie poprzedzały żadne czynności sprawdzające.
   
4. Działalność gospodarczą prowadzi Wnioskodawca od 20 września 1991 r. Przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest działalność związana z produkcją filmów, nagrań video i programów telewizyjnych (PKD 59.11.Z) oraz działalność fotograficzna (PKD 74.20.Z).
   
5. Czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług Wnioskodawca był od 1 grudnia 2006 r. do dnia 31 grudnia 2008 r.
   
6. Wartość sprzedaży opodatkowanej osiągniętej przez Wnioskodawcę w 2006 r. wyniosła 38.799,80 zł, co wykazane było przez Wnioskodawcę w PIT-36 za 2006 r. złożonym w Urzędzie Skarbowym w dniu 5 marca 2007 r. Była to sprzedaż świadczonych usług w postaci rejestracji nagrań video na zlecenie klienta z tzw. imprez okolicznościowych oraz usług wykonywania fotografii w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, a także wartość uzyskanej sprzedaży z tytułu najmu lokalu.
   
7. Wnioskodawca nigdy nie wykonywał, ani też nie wykonuje żadnych z czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT. Wnioskodawca nie dokonywał, ani też nie dokonuje wymienionych w tym przepisie dostaw towarów oraz nie świadczył, ani też nie świadczy wymienionych tam usług.
   
8. Zawarty we wniosku cytat pochodzi z decyzji wydanej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego rozkładającej na raty zaległość podatkową w podatku VAT powstałą na skutek rejestracji jako podatnika podatku VAT od dnia 1 grudnia 2006 r., tj. zaległość za okres grudzień 2006 r. – grudzień 2008 r. Identyczny zapis został zawarty w decyzji odmawiającej Wnioskodawcy umorzenia odsetek od wyżej wspomnianej zaległości podatkowej.
   
9. W żadnym piśmie nie została stwierdzona nierzetelność prowadzenia ewidencji z art. 109 ust. 1 ustawy o VAT. Nie miało miejsca także żadne szacowanie wartości sprzedaży z art. 109 ust. 2 ustawy o VAT.
   
10. Z racji braku rzeczonej kwoty oszacowanego przychodu nikt nigdy nie uznał jakiejkolwiek kwoty za niezaewidencjonowany obrót w zakresie podatku VAT.
    
11. Zakupionymi przez Wnioskodawcę towarami będącymi przedmiotem postępowania podatkowego były: papier fotograficzny, płyty CD, kasety video oraz kaseta cyfrowa, a także usługi wywołania negatywów oraz odbitek zdjęć z opisem. Celem osobistym, dla którego Wnioskodawca wykorzystał ww. zakupione towary i usługi, były czynności, których istotą było nieodpłatne sponsorowanie klubu sportowego oraz społecznych akcji, np. w ramach projektu „...”. W ramach tych czynności Wnioskodawca wykonywał zdjęcia oraz filmował mecze piłkarskie, walne zebrania klubu, wykonywał zdjęcia grupowe drużyn przed meczem oraz zdjęcia legitymacyjne dla każdego zawodnika. Wszystko to potwierdził Prezes Klubu LKS podczas przesłuchania w charakterze świadka. Taka kwalifikacja przez Wnioskodawcę wykonywanych czynności tj. jako osobiste czy też prywatne, ma związek z tym, że jako przedsiębiorca Wnioskodawca jest również prywatnie pasjonatem fotografii i sportu oraz społecznikiem otwartym na wszelkie inicjatywy. Błędem Wnioskodawcy był fakt zakupu ww. towarów i usług u swoich kontrahentów biznesowych oraz to, że Wnioskodawca nie zwrócił uwagi na błędne ich dokumentowanie na niego jako na podmiot gospodarczy. Zdaniem Wnioskodawcy, w toku postępowania oraz w wydanej decyzji nie podważono faktu przeznaczenia na cele prywatne ww. rzeczy i usług. Wskazano tylko mechanizm postępowania jak należy takie wydatki księgować oraz korygować koszty uzyskania przychodu w momencie ich przeznaczenia na cele prywatne (osobiste) oraz w ramach dokonanych darowizn.
    
12. Zdaniem Wnioskodawcy, w wydanej decyzji nie można doszukać się uzasadnienia tezy, że nabyte towary i usługi są związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.
    
13. Wpłacone przez Wnioskodawcę kwoty podatku VAT za okres od grudnia 2006 r. do grudnia 2008 r. wynikały wyłącznie ze złożonych przez niego, po fakcie rejestracji, deklaracji VAT-7. Należności te podlegały i podlegają do dnia dzisiejszego rozratowaniu.
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy opisany stan faktyczny obligował Wnioskodawcę do rejestracji w podatku VAT w 2006 r.?
2. Czy zasadne było opodatkowanie podatkiem VAT uzyskanego za lata 2007-2008 przychodu, pomimo iż za te lata nie wykazano nieprawidłowości?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym przypadku nie zaszła konieczność obowiązku rejestracji w podatku VAT gdyż oszacowany przychód, który zdecydował o przekroczeniu kwoty limitu określonego dla potrzeb zwolnienia z VAT, nie został faktycznie uzyskany. Wnioskodawca uważa, że oszacowano go tylko i wyłącznie dla potrzeb określenia podstawy opodatkowania w PIT, nie zaś dla określenia rzeczywiście uzyskanego przychodu. Oczywistym jest fakt, iż oszacowanej kwoty przychodu oraz ewentualnie należnego podatku VAT od tego przychodu Wnioskodawca nie pobrał w żadnej formie od kontrahentów za żadne czynności związane z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą ani za żadne inne domniemane czynności.

Wnioskodawca uważa, że powyższa bezzasadność obowiązku zgłoszenia w VAT pozwala mu na korektę wcześniej złożonych za okres grudzień 2006 r. – grudzień 2008 r. deklaracji VAT oraz prawo żądania zwrotu zapłaconego już – zdaniem Wnioskodawcy niesłusznie – podatku VAT wraz z zapłaconymi od tych kwot odsetkami. W tym stanie rzeczy, zdaniem Wnioskodawcy bezzasadne jest również płacenie pozostałej kwoty „zaległości podatkowej” pozostającej do zapłaty zgodnie z decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego zezwalającej na jej rozratowanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na to, iż zdarzenie, którego dotyczy wniosek (rejestracja Wnioskodawcy jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług) miało miejsce w grudniu 2006 r., gdyż – jak podał Wnioskodawca – czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług był od 1 grudnia 2006 r., niniejszą interpretację wydano na podstawie przepisów obowiązujących w dniu zaistnienia opisanego zdarzenia.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w świetle art. 7 ust. 1 tej ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Według art. 15 ust. 1 podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z treści art. 15 ust. 2 wynika, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 96 ust. 1 podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Na podstawie art. 96 ust. 3 podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Na mocy art. 96 ust. 4 naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako „podatnika VAT czynnego” lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”.

Przepis art. 96 ust. 5 stanowi, że jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1 (…).

Jak wynika z art. 99 ust. 1 podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Treść art. 99 ust. 7 wskazuje, że przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 oraz podmiotów wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, chyba że przysługuje im zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego zgodnie z art. 87 lub przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 2 i 3.

Jak stanowi art. 99 ust. 12 zobowiązanie podatkowe, kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1, przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej określi je w innej wysokości.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10 000 euro. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W świetle art. 113 ust. 2 do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 5 jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. Za zgodą naczelnika urzędu skarbowego podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z dokumentów celnych oraz o kwotę podatku zapłaconą od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a także o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących zakupy dokonane przed dniem utraty zwolnienia (…).

Według art. 113 ust. 9 podatnik rozpoczynający wykonywanie czynności określonych w art. 5 w trakcie roku podatkowego jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, kwoty określonej w ust. 1 lub w ust. 8.

Z treści art. 113 ust. 10 wynika, że jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1 lub w ust. 8, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia kwoty określonej w ust. 1 lub w ust. 8. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu poprzednim, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 113 ust. 11 podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może dopiero po upływie 3 lat, licząc od końca miesiąca, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Stosownie do art. 113 ust. 11 w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Na podstawie art. 113 ust. 13 zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników

1. dokonujących dostaw określonych towarów,
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. niemających siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju.
   
   

Na mocy art. 113 ust. 14 minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1. w terminie do dnia 31 grudnia poprzedzającego rok podatkowy, kwotę, o której mowa w ust. 1, obliczoną według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 100 zł;
2. listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.
   
   

Należy zauważyć, że na rok 2006 kwotę, o której mowa w ust. 1 stanowiła wartość 39.200 zł.

Z przedstawionego stanu faktycznego m.in. wynika, że Wnioskodawca dokonał zgłoszenia w podatku VAT składając druk VAT-R i rejestrując się tym samym jako podatnik VAT czynny.

W zakresie konieczności rejestracji Wnioskodawcy jako podatnika podatku od towarów i usług nigdy nie zostało wszczęte żadne postępowanie podatkowe ani kontrola podatkowa, czy też postępowanie kontrolne organu kontroli Skarbowej. Nie zapadło też żadne rozstrzygnięcie organu podatkowego w materii konieczności rejestracji osoby Wnioskodawcy jako płatnika podatku VAT.

Czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług Wnioskodawca był od 1 grudnia 2006 r. do dnia 31 grudnia 2008 r.

Wpłacone przez Wnioskodawcę kwoty podatku VAT za okres od grudnia 2006 r. do grudnia 2008 r. wynikały wyłącznie ze złożonych przez niego, po fakcie rejestracji, deklaracji VAT-7.

Należy przy tym zauważyć, że zgłoszenie rejestracyjne zostało przez Wnioskodawcę złożone dobrowolnie – jak podał Wnioskodawca, w przedmiocie tym nigdy nie zostało wszczęte żadne postępowanie podatkowe ani kontrola podatkowa, czy też postępowanie kontrolne organu kontroli skarbowej, żadne rozstrzygnięcie organu podatkowego w materii konieczności rejestracji osoby Wnioskodawcy jako płatnika podatku VAT nie zapadło, nie toczy się także żadne postępowanie odwoławcze.

Zgłoszenie rejestracyjne zostało zatem złożone przez Wnioskodawcę, który tym samym określił, że wartość sprzedaży opodatkowanej przekroczyła u niego kwotę uprawniającą do korzystania z limitu dotyczącego zwolnienia z podatku VAT.

Wprawdzie podstawą tego określenia stała się oszacowana przez Naczelnika Urzędu Skarbowego wartość sprzedaży dla celów podatku dochodowego, jednak Wnioskodawca uznał, że jest ona tożsama z wartością sprzedaży opodatkowanej w rozumieniu art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Trzeba mieć tu także na uwadze fakt, że wartość określona przez organ podatkowy I instancji została zweryfikowana decyzją Dyrektora Izby Skarbowej wydaną w wyniku postępowania odwoławczego. Wartość ta stała się zatem ostateczną kwotą dokonanej przez Wnioskodawcę sprzedaży w 2006 r. co było przyczyną do zarejestrowania się jako czynny podatnik VAT.

Zgodnie też z powołanym wyżej art. 99 ust. 12 ustawy o VAT, zobowiązanie podatkowe, kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1, przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej określi je w innej wysokości.

Ze stanu faktycznego nie wynika, by naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej określiły w innej wysokości zobowiązania podatkowe wynikające z deklaracji podatkowych składanych w zakresie podatku od towarów i usług przez Wnioskodawcę.

Wobec powyższego w obrocie prawnym pozostają złożone przez Wnioskodawcę deklaracje podatkowe, a kwoty z nich wynikające stanowią zobowiązania podatkowe należne budżetowi. W toku postępowania o wydanie interpretacji Organ nie może weryfikować okoliczności, na skutek których Wnioskodawca zadeklarował zobowiązania podatkowe w podatku VAT.

Jak stanowi art. 81 § 1 cytowanej wyżej ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Treść art. 81 § 2 tej ustawy wskazuje, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Zatem do momentu przedawnienia zobowiązania podatkowego wynikającego z art. 70 ustawy Ordynacja podatkowa istnieje prawna możliwość złożenia korekt deklaracji podatkowych.

Prawidłowość złożonych deklaracji podatkowych, jak też ich ewentualnych korekt, może być oceniona wyłącznie w drodze postępowania podatkowego przeprowadzonego na podstawie zebranego materiału dowodowego, a nie w drodze interpretacji indywidualnej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo jest nieprawidłowe, bowiem skoro Wnioskodawca sam zadeklarował zobowiązanie podatkowe w podatku VAT przyjmując, że przekroczył kwotę limitu uprawniającego do zwolnienia, tut. Organ nie może przyjąć, że wysokość tego zobowiązania jest inna, a okoliczność wskazana w opisie stanowi podstawę do złożenia korekt.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego dotyczącego podatku od towarów i usług obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego bądź zmiany stanu prawnego.

Dodatkowo tut. Organ zauważa, że w rozpatrywanej sprawie należy mieć na uwadze przepis art. 70 § 1 ustawy, zgodnie z którym zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Tak więc również uprawnienie Wnioskodawcy do sporządzenia i złożenia deklaracji podatkowych korygujących wartość sprzedaży w latach ubiegłych ograniczone jest terminem wynikającym z art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie natomiast z art. 70 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej bieg terminu przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu od dnia wydania decyzji, o których mowa w art. 67a § 1 pkt 1 lub 2, do dnia terminu płatności odroczonego podatku lub zaległości podatkowej, ostatniej raty podatku lub ostatniej raty zaległości podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.