Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-355/13-2/MC
z 2 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 30 sierpnia 2013 r. (data wpływu 2 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• znania zawartych przez Spółkę umów za umowy leasingu – jest prawidłowe,
• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat ustalonych w tych umowach – jest prawidłowe,
• wpływu niezrealizowanego prawa do nabycia przedmiotu leasingu na kwalifikację zawartych umów leasingu – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• uznania zawartych przez Spółkę umów za umowy leasingu,
• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat ustalonych w tych umowach,
• wpływu niezrealizowanego prawa do nabycia przedmiotu leasingu na kwalifikację zawartych umów leasingu.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE) na podstawie zezwolenia wydanego 22 lutego 2006 r., zmienionego decyzjami Ministra Gospodarki z dnia 26 lutego 2010 r. oraz z 6 marca 2013 r.

Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest świadczenie usługi produkcyjnej polegającej na montażu modułów telewizyjnych przy użyciu części powierzonych przez zleceniodawcę oraz świadczenie usług serwisowych, dokonywanych zarówno w ramach, jak i po upływie okresu gwarancyjnego.

Zakres obowiązków niektórych pracowników Spółki wymaga częstego przemieszczania się (w tym dojazdów do centrum oraz do kontrahentów z innych miejscowości), co – ze względu na położenie siedziby Spółki – powoduje konieczność dysponowania przez Wnioskodawcę samochodami służbowymi.

Spółka zawarła w tym celu z (…) S.A. umowy leasingu operacyjnego (dalej ,,Umowy Leasingu”), których przedmiotem jest przekazanie przez leasingodawcę (dalej „Finansujący”) prawa do używania wybranych przez leasingobiorcę (dalej „Korzystający”) samochodów osobowych w zamian za umówione opłaty leasingowe (z uwagi na jednakową treść zawartych Umów Leasingu, przykładowa umowa stanowi załącznik nr 1 do niniejszego wniosku). Korzystający oświadczył w umowach, że sprzęt będący przedmiotem leasingu jest dobrem niezbędnym do prowadzenia przez niego działalności gospodarczej. Ponadto, z treści zawartych umów leasingowych wynika, że:

1. czas trwania umowy wynosi 36 miesięcy,
2. przedmiotem leasingu są samochody osobowe oznaczone co do marki i roku produkcji,
3. została ustalona wartość przedmiotu leasingu,
4. zostały określone zasady płatności w postaci miesięcznej raty leasingowej,
5. Wnioskodawca ma możliwość skorzystania z opcji zakupu po określonej wartości netto wykupu; opcja zakupu jest ustalona pomiędzy Finansującym i Korzystającym,
6. suma opłat należnych Finansującemu za przedmiot Umowy Leasingu w podstawowym okresie jej trwania, tj. 1) suma miesięcznych rat leasingowych pomniejszonych o należny podatek VAT oraz 2) zaproponowana przez Finansującego cena netto z opcji zbycia (wykupu) przedmiotu leasingu, odpowiada co najmniej wartości początkowej pojazdu podanej przez Finansującego, tj. cenie nabycia pomniejszonej o podatek VAT,
7. prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości przedmiotu leasingu, w rozumieniu przepisów podatkowych, przysługuje Finansującemu.
   
   

Dodatkowo, Finansujący przedłożył Korzystającemu pisemne oświadczenie, że w dniu zawarcia Umowy Leasingu nie korzystał ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie: (i) art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, (ii) przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych, (iii) art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz.U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484 i Nr 101, poz. 1178).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w świetle przedstawionych zdarzeń zaistniałych i przyszłych:

1. Umowy zawarte przez Spółkę stanowią umowy leasingu w rozumieniu art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
2. Umowy zawarte przez Spółkę powinny być uznane za umowy leasingu, o których mowa w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to znaczy wszelkie opłaty ustalone w umowie leasingu ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania samochodów osobowych stanowią koszt uzyskania przychodów korzystającego, bez ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
3. Prawo nabycia przedmiotu leasingu po zakończeniu umowy, za cenę określoną w umowie (uwzględnioną – na podstawie art. 17j ust. 1 – w sumie opłat o których mowa w art. 17b ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) może nie zostać przez Wnioskodawcę zrealizowane i pozostanie to bez wpływu na kwalifikację zawartych umów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, treść zawartych Umów Leasingu spełnia kryteria umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mają do nich zastosowanie wszelkie skutki podatkowe przewidziane dla zawarcia i wykonywania umów leasingu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zasady kwalifikacji i opodatkowania umowy leasingu zostały uregulowane w rozdziale 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 17a pkt 1 tejże ustawy, przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w Kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której Finansujący oddaje do odpłatnego używania lub używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie Korzystającemu, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Jednocześnie, na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki lub lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W świetle przywołanych przepisów, w ocenie Wnioskodawcy, samochody osobowe będące przedmiotem Umów Leasingu stanowią środki trwałe podlegające amortyzacji, o których mowa w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie, Spółka pragnie podkreślić, że przywołana powyżej definicja umowy leasingu, jednoznacznie wskazuje na przewagę znaczenia treści ekonomicznej danej umowy w procesie jej kwalifikacji. Decydująca zatem z podatkowego punktu widzenia jest nie nazwa umowy, ale jej treść.

Podsumowując, niezależnie od nazwy umowy zawartej przez Wnioskodawcę, skoro dotyczy ona odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie podlegających amortyzacji środków trwałych (samochodów osobowych), jest ona umową leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Konsekwentnie, określenie skutków podatkowych dla Wnioskodawcy należy dalej oceniać z perspektywy przepisów art. 17b–17l ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Umowy zawarte przez Spółkę stanowią umowy leasingu, o których mowa w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. umowy leasingu operacyjnego), to znaczy wszelkie opłaty ustalone w Umowie Leasingu ponoszone przez Korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania samochodów osobowych dla potrzeb działalności gospodarczej stanowią koszt uzyskania przychodów Korzystającego, bez ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Art. 17b ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje zamknięty katalog warunków, które spełnione łącznie decydują o kwalifikacji umowy jako umowy leasingu operacyjnego, w szczególności:

1. umowa musi być zawarta na czas oznaczony, stanowiący 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości,
2. suma opłat w umowie leasingu, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych,
3. finansujący nie korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie: (i) art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, (ii) przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych, (iii) art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz.U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484 i Nr 101, poz. 1178).
   
   

Okres zawarcia umowy a normatywny okres amortyzacji.

Zgodnie z art. 17a pkt 4 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przez pojęcie normatywnego okresu amortyzacji w odniesieniu do środków trwałych rozumie się okres, w którym odpisy amortyzacyjne, wynikające z zastosowania stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych, zrównują się z ich wartością początkową. Wspomniany wykaz przewiduje dla samochodów osobowych stawkę 20%, co w praktyce oznacza normatywny okres amortyzacji na poziomie 60 miesięcy. Jak wskazano w stanie faktycznym, Spółka zawarła Umowy Leasingu na okres 36 miesięcy, tj. okres oznaczony stanowiący 60% normatywnego okresu amortyzacji. W związku z powyższym, warunek dotyczący okresu zawarcia umowy w stosunku do normatywnego okresu amortyzacji należy uznać za spełniony.

Suma opłat leasingowych a wartość początkowa środków trwałych.

W odniesieniu do oceny stosunku sumy opłat ustalonych w Umowie Leasingu do wartości początkowej środków trwałych, jak wskazano w stanie faktycznym, łączna wartość netto wszystkich opłat wynikających z Umów Leasingu powiększona o cenę wykupu przewidzianą w opcji zakupu przedmiotu leasingu po jej zakończeniu przez Spółkę będzie przewyższać wartość początkową środka trwałego – przedmiotu Umowy Leasingu, co jest równoznaczne ze spełnieniem kolejnego warunku wynikającego z definicji umowy leasingu operacyjnego, o której mowa w art. 17b ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Oświadczenie Finansującego o braku zwolnień podatkowych.

W trakcie trwania Umowy Leasingu Finansujący złożył także Wnioskodawcy pisemne oświadczenie, że w okresie zawarcia umowy nie korzystał ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie: (i) art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, (ii) przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych, (iii) art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz.U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484 i Nr 101, poz. 1178).

Podmiot dokonujący odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z postanowieniami Umowy Leasingu, przedmiot leasingu przez cały czas jej trwania zaliczony będzie do składników majątku Finansującego, który też dokonywał będzie odpisów amortyzacyjnych od wartości przedmiotu leasingu w okresie trwania Umowy Leasingu.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Umowa Leasingu, której Spółka jest stroną jako leasingobiorca, spełnia przesłanki do zakwalifikowania jej jako umowy leasingu, w rozumieniu art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z wszelkimi tego konsekwencjami. Oznacza to, że do zawartych przez Spółkę Umów Leasingu będą mieć zastosowanie wszelkie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odnoszące się do praw i obowiązków, jakie wiążą się z zawarciem i wykonywaniem umowy leasingu z art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym miejscu Wnioskodawca zwraca uwagę, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tejże ustawy.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, specyficzna lokalizacja Spółki oraz charakter prowadzonej przez nią działalności wymusza konieczność wykorzystywania przez jej pracowników samochodów służbowych. Zgodnie z regulacjami wewnętrznymi Spółki, samochody te wykorzystywane są wyłącznie do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, opłaty ustalone w umowie leasingu niewątpliwie spełniają definicję kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 tejże ustawy.

Jak wynika natomiast z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków z tytułu używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika – w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Jednakże, zgodnie z art. 16 ust. 3b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepis art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie dotyczy samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 tej ustawy. Jeśli zatem samochód jest używany przez podatnika na podstawie umowy leasingu operacyjnego (art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) oznacza to, że zaliczenie wydatków ponoszonych w związku z wykorzystaniem tego samochodu w działalności gospodarczej:

1. nie będzie ograniczone limitem, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
2. nie będzie wiązało się z obowiązkiem prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
   
   

O braku konieczności stosowania ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w stosunku do opłat ponoszonych z tytułu prawa do użytkowania samochodów (niezależnie od podatkowej kwalifikacji umowy będącej jego podstawą) przemawia również treść orzecznictwa sądowoadministracyjnego. Na przykład w wyroku o sygn. II FSK 2030/10 z dnia 16.03.2012 r. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził: „Przebieg pojazdu nie może być utożsamiany w jakikolwiek sposób z opłatami, które nie podlegają tego rodzaju statystycznej kalkulacji (...) »koszty używania«, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odnoszą się do kosztów eksploatacyjnych samochodów osobowych związanych z ilością przejechanych kilometrów i pojemnością silnika (...) czynsz najmu samochodu jest kosztem podatkowym ponoszonym w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów nie mieści się w kategorii wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT i (...) może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 tej ustawy”.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że z uwagi na fakt, że Umowa Leasingu jest umową leasingu operacyjnego, w rozumieniu art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zastosowania do niej nie znajdzie przepis art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Konsekwentnie, opisane wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę z tytułu wykorzystywania samochodu w działalności gospodarczej będą stanowić koszty uzyskania przychodów w całości, bez ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Prawo nabycia przedmiotu leasingu po zakończeniu umowy, za cenę określoną w umowie (uwzględnioną – na podstawie art. 17j ust. 1 – w sumie opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) może nie zostać przez Wnioskodawcę zrealizowane i pozostanie to bez wpływu na kwalifikację zawartych umów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Dla celów zakwalifikowania Umowy Leasingu jako umowy leasingu, o której mowa w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wystarczającym jest by opcja zakupu została zapisana w treści Umowy Leasingu, niezależnie od ostatecznej decyzji Wnioskodawcy w zakresie skorzystania z niej po zakończeniu Umowy Leasingu.

Zgodnie z art. 17j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli w umowie leasingu została określona cena, po której korzystający ma prawo nabyć przedmiot umowy po zakończeniu podstawowego okresu tej umowy, cenę tę uwzględnia się w sumie opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie natomiast z art. 17a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawowym okresem umowy leasingu jest czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona. Oznacza to, że po upływie okresu, na jaki umowa ta została zawarta, Finansujący może przenieść na Korzystającego własność przedmiotu leasingu, z określonymi tego konsekwencjami dla przychodów i kosztów uzyskania przychodów stron umowy.

Jednocześnie, jak potwierdził Minister Finansów w indywidualnej interpretacji z dnia 27.09.2012 r. wydanej przez Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie o sygn. IPPB3/423-470/12-2/GW: „Brzmienie przepisów wskazuje jednak, że zakup przedmiotu leasingu po jego zakończeniu nie jest obligatoryjny, a stanowi wyłącznie możliwość (opcję) dla stron umowy. Istnienie klauzuli opcji wykupu przedmiotu leasingu w danej umowie (skonkretyzowanego w postaci postanowienia zapisu umownego) nie wpływa na fakultatywny charakter takiej opcji, w tym sensie, że zamieszczenie w treści umowy opcji zakupu przedmiotu leasingu po określonej cenie, pozostaje skuteczne również wówczas, gdy korzystający z tej opcji nie skorzysta. Za taką interpretacją przemawia również fakt, że w przepisie art. 17d ust. 1 ustawy o PDOP ustawodawca przewidział sytuację przeniesienia własności przedmiotu leasingu na rzecz osoby trzeciej. Sytuacja taka może mieć miejsce wówczas, gdy pomimo istnienia klauzuli opcji zakupu w umowie leasingu, z uwagi na przyczyny biznesowe bądź chęć wymiany samochodu na nowy, po zakończeniu podstawowego okresu umowy leasingu korzystający nie zdecyduje się na nabycie samochodu na własność”.

Ponadto należy przyjąć, że gdyby fakt rzeczywistego wykupu przedmiotu leasingu przez Korzystającego po zakończeniu umowy był decydujący z punktu widzenia jej kwalifikacji podatkowej (w całym okresie jej obowiązywania), racjonalny ustawodawca wprowadziłby takie zastrzeżenie, gdyż skutkowałoby ono koniecznością dokonania retrospektywnej korekty rozliczeń stron umowy.

W świetle powyższego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dla celów zakwalifikowania Umowy Leasingu jako umowy leasingu operacyjnego, o której mowa w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wystarczającym jest by opcja zakupu została zapisana w treści Umowy Leasingu, niezależnie od ostatecznej decyzji Wnioskodawcy w przedmiocie skorzystania z tego uprawnienia (opcji zakupu).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie:

• uznania zawartych przez Spółkę umów za umowy leasingu – uznaje się za prawidłowe,
• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat ustalonych w tych umowach – uznaje się za prawidłowe,
• wpływu niezrealizowanego prawa do nabycia przedmiotu leasingu na kwalifikację zawartych umów leasingu – uznaje się za prawidłowe.
  
  

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Organ podatkowy informuje, że załączniki dołączone do wniosku, nie były przedmiotem oceny. Zwrócić należy uwagę na fakt, że interpretacja indywidualna stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy dokonaną w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny/opis zdarzenia przyszłego. Dlatego też załączone pisma nie miały zastosowania w niniejszej sprawie.

Jednocześnie należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem Organu podatkowego, teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w tym postępowaniu. W odniesieniu do powołanej przez Spółkę interpretacji należy stwierdzić, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.