Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-835/13/AA
z 2 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 sierpnia 2013 r. (data wpływu do Organu – 2 września 2013 r.), uzupełnionym 18 września 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika dotyczących prawidłowości sporządzenia korekty informacji/deklaracji za lata 2011-2012 oraz odprowadzenia przez płatnika zaległych zaliczek na podatek dochodowy wraz z odsetkami do właściwego urzędu skarbowego –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2013 r. wpłynął do Biura ww. wniosek (uzupełniony 18 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie obowiązków płatnika w związku z prawidłowością sporządzenia korekty informacji/deklaracji za lata 2011-2012 oraz odprowadzenia zaległych zaliczek na podatek dochodowy wraz z odsetkami do właściwego urzędu skarbowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest agencją wykonawczą w rozumieniu ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, powołaną do wspierania działalności w zakresie badań podstawowych. W latach 2011 i 2012 Wnioskodawca jako płatnik dokonywał na rzecz członków rady wypłat wynagrodzeń zgodnie z rozporządzeniem. Od dokonywanych wypłat Wnioskodawca pobierał i odprowadzał zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca pierwotnie zakwalifikował wypłaty dokonywane przez niego na rzecz członków rady do źródeł przychodów wskazanych w art. 13 pkt 8 ww. ustawy. W 2013 r. uznał powyższe rozwiązanie za niepoprawne i stwierdził, że wynagrodzenia członków rady powinny zostać rozpoznane jako źródło przychodu wskazane w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Doszedł bowiem do wniosku po dokonaniu gruntownej analizy ustawowych zadań i kompetencji Rady, że jest ona organem stanowiącym, o którym mowa w tym artykule ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w piśmie skierowanym do Wnioskodawcy 26 marca 2013 r. Równocześnie Minister wskazał, że przedstawione stanowisko nie jest wiążące w kwestii konsekwencji podatkowych; w przypadku wątpliwości Wnioskodawca powinien zwrócić się o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego do właściwego w tym zakresie organu interpretacyjnego.

W związku z powyższym w latach 2011 i 2012 r. Wnioskodawca zawyżył koszty uzyskania przychodów od dokonywanych wypłat na rzecz członków rady. Ustalał bowiem koszty uzyskania przychodów w oparciu o art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zamiast na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 5 ww. ustawy. Pierwotna klasyfikacja wypłacanych członkom rady wynagrodzeń spowodowała zawyżenie kosztów uzyskania przychodów, a w konsekwencji zaniżenie podstawy opodatkowania dla celów wyliczenia należnej zaliczki na podatek dochodowy oraz co za tym idzie, zaniżenie należnych zaliczek na podatek dochodowy. Niezwłocznie po zmianie kwalifikacji źródła przychodów członków rady, Wnioskodawca wpłacił na konto właściwego dla siebie urzędu zaległy podatek (wraz z odsetkami) od wynagrodzeń wypłacanych w latach 2011 i 2012 r. wszystkim członkom rady, który to podatek odpowiadał niepobranym zaliczkom od wszystkich wypłat dokonywanych w tych latach na rzecz członków rady. Do zapłaty powyższego podatku Wnioskodawca był zobowiązany w związku z art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej.

Jednocześnie Wnioskodawca złożył korekty deklaracji PIT-4R za lata 2011 i 2012 r. oraz korekty informacji PIT-11 wystawionych dla członków rady za lata 2011 i 2012 r. W korektach PIT-11 zostały ujęte skorygowane koszty uzyskania przychodu oraz skorygowane dochody, natomiast zaliczki zostały niezmienione czyli wykazane w faktycznej wysokości pobranej odpowiednio w roku 2011 i 2012 bez uwzględnienia odprowadzonych kwot podatku ze środków własnych Wnioskodawcy w kwietniu 2013 roku. Tak więc wysokość zaliczek wskazanych przez Wnioskodawcę w informacjach korygujących nie uległa zmianie i odpowiadała wysokości pobranych przez Wnioskodawcę w 2011 i 2012 roku zaliczek, wskazanych w pierwotnych informacjach. Skorygowane informacje PIT-11 zostały przesłane podatnikom (członkom Rady) oraz właściwym dla nich urzędom skarbowym. Każdy z podatników otrzymał od Wnioskodawcy również osobną informację o kwotach, jakie zapłacił na podstawie art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej na poczet zaległego podatku, za lata 2011 i 2012. Informacje te zostały przesłane przez Wnioskodawcę także do właściwych dla poszczególnych podatników urzędów skarbowych. Z uwagi na brzmienie art. 30 oraz art. 26a Ordynacji podatkowej członkowie rady zostali poinformowani przez Wnioskodawcę, że dokonując zapłaty podatku wynikającego z korekty zeznania rocznego powinni pomniejszyć wpłacane do właściwego urzędu skarbowego kwoty o wartość zaległego podatku, którego zapłaty dokonał Wnioskodawca w kwietniu 2013 r. Ponadto, na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego Wnioskodawca wezwał członków rady do zwrotu kwoty, której wpłaty dokonał (przepisy o bezpodstawnym wzbogaceniu, tj. 405 i następne Kodeksu cywilnego).

Jak następnie poinformowali Wnioskodawcę członkowie rady, w zaistniałym stanie faktycznym ci podatnicy, którzy postąpili zgodnie z zaleceniem Wnioskodawcy (tj. pomniejszyli dokonaną wpłatę do urzędu skarbowego o zapłacony w kwietniu 2013 r. przez Wnioskodawcę zaległy podatek), a także mimo informacji Wnioskodawcy przesłanych do ich urzędów skarbowych o uregulowaniu zaległego podatku, otrzymali oni od urzędów skarbowych wezwania do zapłaty zaległego podatku. Pozostali członkowie rady nie zastosowali się do zalecenia Wnioskodawcy i na podstawie złożonej korekty zeznania podatkowego dokonali wpłaty pełnej kwoty podatku wynikającej z tego zeznania wraz z należnymi odsetkami za zwłokę (tj. nie pomniejszyli wpłacanych kwot o zapłacony w kwietniu 2013 r. przez Wnioskodawcę zaległy podatek). W ich przypadku urzędy skarbowe również nie uwzględniły informacji Wnioskodawcy o uregulowaniu przez niego zaległego podatku, a wobec tego – jak zostali poinformowani członkowie rady przez właściwe dla nich urzędy skarbowe – brak jest obecnie podstaw do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty po stronie podatnika w podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 2011-2012.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że w dniach 04-13 września 2013 r. została przeprowadzona przez urząd skarbowy kontrola podatkowa w zakresie sprawdzenia prawidłowości wywiązywania się z obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wypłacanych wynagrodzeń jednego z członków rady za okres od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2012 r. W wyniku przeprowadzonej kontroli stwierdzono, że korekty informacji PIT-11 dotyczące członka rady za lata 2011 i 2012 zostały sporządzone prawidłowo. Ponadto stwierdzono w ocenie prawnej, że Wnioskodawca w informacjach korygujących PIT-11 sporządzonych w kwietniu 2013 r. dla członka rady za lata 2011 i 2012 wykazał w prawidłowej wysokości koszty uzyskania przychodów oraz podstawy opodaktowania. Zaliczki na podatek dochodowy zostały wykazane w wysokościach pobranych w latach 2011 i 2012. Wysokość pobranych zaliczek nie uległa zmianie i odpowiadała wysokości zaliczek wskazanych w pierwotnych informacjach. Wnioskodawca po skorygowaniu kosztów uzyskania przychodów w kwietniu 2013 r. sporządził korekty deklaracji PIT-4R za lata 2011 i 2012 i dokonał dopłaty podatku dochodowego wraz z odsetkami.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca prawidłowo zakwalifikował wynagrodzenie otrzymywane przez członków rady jako źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy informacje korygujące PIT-11 zostały przez Wnioskodawcę sporządzone prawidłowo, a w szczególności czy w informacjach tych zostały wykazane w prawidłowej wysokości kwoty zaliczek na podatek dochodowy, tj. bez uwzględnienia kwoty zaległości podatkowej za lata 2011 i 2012 zapłaconej przez Wnioskodawcę w kwietniu 2013 r.?
3. Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo wpłacając do właściwego dla siebie urzędu skarbowego w kwietniu 2013 r. zaległy podatek dochodowy za lata 2011 i 2012 wraz z odsetkami i czy takie działanie spowodowało wygaśnięcie w tym zakresie zobowiązania podatkowego podatnika?
4. Czy w wyniku działań Wnioskodawcy członkowie rady dokonując zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych wynikającego z korekt zeznań rocznych za lata 2011 i 2012 byli, na podstawie pisemnej informacji Wnioskodawcy, przedłożonej właściwym urzędom skarbowym, uprawnieni do pomniejszenia tej zapłaty o kwotę zaległego podatku wpłaconego przez Wnioskodawcę w kwietniu 2013 r.?
5. Czy członkowie rady, którzy dokonali wpłaty do właściwych urzędów skarbowych całej kwoty podatku, wynikającej ze skorygowanego zeznania rocznego (tj. bez pomniejszenia tej wpłaty o kwotę zaległego podatku zapłaconego przez Wnioskodawcę w kwietniu 2013 r., a następnie zwróconej płatnikowi przez podatników) są uprawnieni do złożenia wniosku o zwrot zaistniałej w stanie faktycznym nadpłaty lub o jej zaliczenie na poczet podatku za 2013 roku?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, korekty informacji PIT-11 zostały sporządzone prawidłowo.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał art. 41 ust. 1, art. 42 ust. 1, art. 42 ust. 1 a, art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca powołał również art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, z którego wynika, iż jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. Zdaniem Wnioskodawcy, z ww. artykułu wynika, że korekta deklaracji ma na celu umożliwienie podatnikom, płatnikom i inkasentom poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych.

Wnioskodawca uważa, że powołane wyżej przepisy znajdują również zastosowanie do korekt deklaracji PIT-4R oraz informacji PIT-11. W świetle powyższego nie może budzić wątpliwości, że płatnik był uprawniony do dokonania korekt informacji PIT-11 oraz deklaracji PIT-4R za lata 2011 i 2012. Korekta przedmiotowych informacji PIT-11 powinna była polegać na wskazaniu prawidłowej kwoty kosztów uzyskania przychodu oraz dochodu uzyskanego przez podatnika (w informacji PIT-11 (19) dla dochodów, o których mowa w art. 13 pkt 7 są to odpowiednio pozycje 55 i 56). Wnioskodawca zaznacza, że w ww. korektach w poz. 58 (PIT-11 (19)) nie należało wykazywać kwoty łącznej zaliczki na podatek, tj. kwoty pobranej pierwotnie i zapłaconej w tych okresach powiększonej o kwotę zaległego podatku wpłaconej przez płatnika po dokonaniu korekty w kwietniu 2013 r. Zarówno wystawione za 2011 jak i 2012 rok informacje PIT-11 oraz ich korekty mają odzwierciedlać zaistniały w tamtych latach stan faktyczny. To oznacza, że skoro w latach tych nie została w prawidłowej wysokości pobrana z dochodu członka rady zaliczka na podatek, to niepobranej kwoty, którą płatnik wpłacił w kwietniu 2013 r. nie można wykazać w informacjach korygujących PIT-11, bowiem nie będzie to odzwierciedlało stanu faktycznego. W złożonych korektach informacji PIT-11 kwota zaliczek pobranych przez płatnika nie powinna więc ulec zmianie.

Wnioskodawca podkreśla, że generalnym celem, istnienia obowiązku składania informacji o dochodach i pobranych przez płatnika zaliczkach, jest umożliwienie podatnikom dokonania prawidłowego rozliczenia się z osiągniętych dochodów poprzez złożenie odpowiednich zeznań.

Zgodnie z powołany przez Wnioskodawcę art. 45b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawierającym delegację ustawową dla Ministra Finansów do wydania rozporządzenia ustalającego wzór m.in. informacji, o których mowa w art. 42, rozporządzenie ma na celu umożliwienie identyfikacji podatnika, płatnika i urzędu skarbowego, do którego kierowany jest formularz, oraz poprawnego obliczenia przez płatnika lub podatnika podatku oraz zaliczek na podatek. Wnioskodawca uważa, że niewykazanie prawidłowej wysokości kosztów uzyskania przychodów utrudniłoby poprawne obliczenie przez podatnika podatku, stojąc w sprzeczności z założeniami wynikającymi ze wskazanego wyżej przepisu art. 45b ww. ustawy. Dodatkowo Wnioskodawca zauważa, że składanie informacji PIT-11 do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego, ma na celu umożliwienie organom podatkowym dokonanie weryfikacji prawidłowości złożonego przez podatnika zeznania. Z tego powodu informacja taka powinna zawierać dane umożliwiające taką weryfikację. Z kolei weryfikacja ta nie może być przeprowadzona prawidłowo bez ustalenia rzeczywistej wysokości kosztów uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, korekta informacji PIT-11 w przypadku zaniżenia kosztów uzyskania przychodów jest jedynym racjonalnym sposobem działania, pozwalającym z jednej strony na wywiązanie się podatnika z obowiązku rozliczenia podatku, a z drugiej na przekazaniu przez płatnika do urzędu skarbowego informacji o rzeczywistych dochodach podatnika.

Wnioskodawca uznaje, że korekty informacji PIT-11 za lata 2011 i 2012 zostały sporządzone prawidłowo, a w szczególności w prawidłowej wysokości zostały wykazane na informacjach korygujących kwoty zaliczek na podatek dochodowy.

Ponadto, Wnioskodawca uważa, że postąpił prawidłowo wpłacając do właściwego dla siebie urzędu skarbowego w kwietniu 2013 r. zaległy podatek dochodowy za lata 2011 i 2012 wraz z odsetkami. Na potwierdzenie powyższego, Wnioskodawca powołał art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, (obowiązek obliczenia, pobrania oraz wpłacenia podatku) odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony. Odpowiedzialność ta obejmuje cały majątek płatnika. Wobec powyższego, Wnioskodawca uważa, że był zobowiązany do wpłacenia niepobranej od podatników zaliczki na podatek wraz z odsetkami.

Na poparcie swego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne.

Zaznaczyć należy, iż z uwagi na zakres interpretacji powyżej przytoczono tylko stanowisko Wnioskodawcy dotyczące zagadnienia będącego przedmiotem niniejszej interpretacji, tj. obowiązków płatnika dotyczących prawidłowości sporządzenia korekty informacji/deklaracji za lata 2011-2012 oraz odprowadzenia przez płatnika zaległych zaliczek na podatek dochodowy wraz z odsetkami do właściwego urzędu skarbowego, natomiast pominięto tę część stanowiska, która nie podlega ocenie w niniejszej interpretacji ze względu na jej zakres.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowości sporządzenia korekty informacji/deklaracji za lata 2011-2012 oraz odprowadzenia zaległych zaliczek na podatek dochodowy wraz z odsetkami do właściwego urzędu skarbowego. W pozostałym zakresie wniosku wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście. Stosownie do treści art. 13 pkt 7 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1a powołanej ustawy w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-4R) (…). Ponadto, stosownie do art. 42 ust. 2 pkt 1 tej ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w latach 2011 i 2012 r. Wnioskodawca zawyżył koszty uzyskania przychodów od dokonywanych wypłat na rzecz członków rady. Płatnik ustalał bowiem koszty uzyskania przychodów w oparciu o art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zamiast na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 5 ww. ustawy. Pierwotna klasyfikacja wypłacanych członkom rady wynagrodzeń spowodowała zawyżenie kosztów uzyskania przychodów, a w konsekwencji zaniżenie podstawy opodatkowania dla celów wyliczenia należnej zaliczki na podatek dochodowy oraz co za tym idzie, zaniżenie należnych zaliczek na podatek dochodowy. Niezwłocznie po zmianie kwalifikacji źródła przychodów członków rady, Wnioskodawca wpłacił na konto właściwego dla siebie urzędu zaległy podatek (wraz z odsetkami) od wynagrodzeń wypłacanych w latach 2011 i 2012 r. wszystkim członkom rady, który to podatek odpowiadał niepobranym zaliczkom od wszystkich wypłat dokonywanych w tych latach na rzecz członków rady. Do zapłaty powyższego podatku Wnioskodawca był zobowiązany w związku z art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej.

Jednocześnie Wnioskodawca złożył korekty deklaracji PIT-4R za lata 2011 i 2012 r. oraz korekty informacji PIT-11 wystawionych dla członków rady za lata 2011 i 2012 r. W korektach PIT-11 zostały ujęte skorygowane koszty uzyskania przychodu oraz skorygowane dochody, natomiast zaliczki zostały niezmienione czyli wykazane w faktycznej wysokości pobranej odpowiednio w roku 2011 i 2012 bez uwzględnienia odprowadzonych kwot podatku ze środków własnych Wnioskodawcy w kwietniu 2013 roku. Tak więc wysokość zaliczek wskazanych przez Wnioskodawcę w informacjach korygujących nie uległa zmianie i odpowiadała wysokości pobranych przez Wnioskodawcę w 2011 i 2012 roku zaliczek, wskazanych w pierwotnych informacjach. Skorygowane informacje PIT-11 zostały przesłane podatnikom (członkom Rady) oraz właściwym dla nich urzędom skarbowym. Każdy z podatników otrzymał od Wnioskodawcy również osobną informację o kwotach, jakie Wnioskodawca zapłacił na podstawie z art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej na poczet zaległego podatku, za lata 2011 i 2012. Informacje te zostały przesłane przez Wnioskodawcę także do właściwych dla poszczególnych podatników urzędów skarbowych. Z uwagi na brzmienie art. 30 oraz art. 26a Ordynacji podatkowej członkowie rady zostali poinformowani przez Wnioskodawcę, że dokonując zapłaty podatku wynikającego z korekty zeznania rocznego powinni pomniejszyć wpłacane do właściwego urzędu skarbowego kwoty o wartość zaległego podatku, którego zapłaty dokonał Wnioskodawca w kwietniu 2013 r. Ponadto, na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego Wnioskodawca wezwał członków rady do zwrotu kwoty, której wpłaty dokonał (przepisy o bezpodstawnym wzbogaceniu, tj. 405 i następne Kodeksu cywilnego).

Przechodząc do kwestii prawidłowości sporządzania korekty informacji PIT-11 za lata 2011-2012 wskazać należy na powołany wyżej przepis art. 41 i następne ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z ich treści wynika, iż ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wypłaty świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 a także sporządzenia i przekazania urzędowi skarbowemu oraz podatnikowi w ustawowym terminie informacji oraz przekazania urzędowi skarbowemu deklaracji.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego podatnicy, płatnicy i inkasenci.

W myśl art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych, np. błędnie mogła zostać określona wysokość przychodu bądź dochodu, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Dlatego też powołane powyżej przepisy znajdują zastosowanie m.in. do korekty informacji PIT-11 oraz do korekty deklaracji PIT-4R.

Zatem, jeżeli Wnioskodawca jako płatnik za lata 2011-2012 sporządził informację PIT-11 nieprawidłowo to był on zobowiązany do jej skorygowania by wywiązać się z ciążącego na płatniku obowiązku wynikającego z ww. przepisów.

Jak wynika z przywołanego powyżej art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązkiem płatnika jest wykazanie w informacji PIT-11 faktycznie osiągniętego przez podatnika przychodu (dochodu) i faktycznie pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Informacja PIT-11 powinna zatem zawierać prawidłowe dane o osiągniętych przez podatnika dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym i pobranych w danym roku podatkowym zaliczkach na podatek.

W związku z powyższym skoro za lata 2011-2012 nie została w prawidłowej wysokości pobrana przez Wnioskodawcę z dochodu członka rady zaliczka na podatek dochodowy to Wnioskodawca był zobowiązany skorygować informację PIT-11 i wykazać w niej odpowiednio za dany rok podatkowy faktycznie osiągnięty przez podatnika przychód/dochód, z uwzględnieniem przysługujących kosztów uzyskania przychodu (które pierwotnie zostały zawyżone, gdyż były ustalane w oparciu o art. 22 ust. 9 pkt 4 w zw. art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zamiast na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 5 ww. ustawy).

Odnośnie wykazania w korekcie informacji PIT-11 kwoty zaliczki na podatek dochodowy wskazać należy, że w korekcie informacji PIT-11 mogą zostać uwzględnione tylko te zaliczki, które faktycznie zostały pobrane przez Wnioskodawcę (płatnika) z dochodu członka rady w latach 2011-2012. Korekta informacji PIT-11 winna odzwierciedlać bowiem stan faktyczny. Tym samym, skoro Wnioskodawca nie pobrał z dochodu członka rady w przeszłości należnej zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconego wynagrodzenia – w prawidłowej wysokości, to w korekcie informacji PIT-11 nie może wykazać niepobranej kwoty zaliczki, którą wpłacił w kwietniu 2013 r. Jak bowiem sama nazwa wskazuje, informacja PIT-11 jest informacją o pobranych (a nie należnych) zaliczkach na podatek dochodowy. Zatem fakt niepobrania i nieuiszczenia właściwej kwoty zaliczki na podatek dochodowy nie może znaleźć odzwierciedlenia w korekcie informacji PIT-11. To, że zaległa zaliczka zostanie uiszczona w latach późniejszych nie może znaleźć odzwierciedlenia w korekcie informacji PIT-11 złożonej za minione lata.

Natomiast odnosząc się do części dotyczącej odprowadzenia przez płatnika zaległych zaliczek na podatek dochodowy wraz z odsetkami do właściwego urzędu skarbowego za lata 2011-2012 należy powołać art. 26 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym podatnik odpowiada całym swoim majątkiem za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki.

Odpowiedzialność podatnika za niektóre zobowiązania ogranicza art. 26a § 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z jego treścią, podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 oraz 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik.

Płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Stosownie do art. 30 § 4 Ordynacji podatkowej, jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi okoliczność, o której mowa w § 1, organ ten wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika, w której określa wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku. Przepisów § 1-4 nie stosuje się, jeżeli odrębne przepisy stanowią inaczej albo jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika;w tych przypadkach organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatnika (art. 30 § 5 Ordynacji podatkowej). Ordynacja podatkowa w art. 30 § 6 przewiduje możliwość wydania przez organ podatkowy decyzji o odpowiedzialności podatkowej płatnika również po zakończeniu roku podatkowego lub innego okresu rozliczeniowego.

Odpowiedzialność płatnika dotyczy zatem podatku niepobranego lub podatku pobranego a nie wpłaconego. Zobowiązanie płatnika do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych nie jest oderwane od zobowiązania podatkowego podatnika. Za wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 26a Ordynacji podatkowej, w której obciążony podatkiem jest podatnik, a rola płatnika polega na dopełnieniu czynności wskazanych w art. 8 Ordynacji podatkowej. Elementem konstytutywnym odpowiedzialności płatnika jest zawsze niewpłacenie podatku. Zatem płatnik odpowiada wówczas, gdy należny podatek nie wpłynął w odpowiedniej wysokości w odpowiednim terminie na rachunek urzędu skarbowego. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno-technicznych. Dlatego też płatnik pobiera podatek od podatnika i wpłaca go do organu podatkowego pełniąc rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym.

Treść art. 59 § 2 Ordynacji podatkowej wskazuje, iż zobowiązanie płatnika lub inkasenta wygasa w całości lub w części wskutek wpłaty. Odpowiedzialność płatnika za niepobrane kwoty zaliczek na podatek dochodowy powstaje z upływem terminu do wpłaty tych zaliczek do urzędu skarbowego i ustaje z dniem wygaśnięcia zobowiązania podatnika, który jest jednocześnie dniem wygaśnięcia zobowiązania Wnioskodawcy jako płatnika.

Zapłata podatku przez podatnika nie oznacza jednak zwolnienia płatnika od uregulowania należnych odsetek za zwłokę od niewpłaconej w terminie części zaliczek, zgodnie z art. 51 § 3 oraz art. 53 § 3 i 4 Ordynacji podatkowej. Podstawę naliczenia tych odsetek będzie stanowiła kwota niepobranych i niewpłaconych przez płatnika zaliczek wykazana w skorygowanej deklaracji rocznej o pobranych zaliczkach lub kwota należności z tytułu niepobranego podatku, określona w decyzji wydanej na podstawie art. 30 § 4 Ordynacji podatkowej na potrzeby naliczenia tych odsetek.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż pierwotnie złożone przez Wnioskodawcę deklaracje PIT-4R zawierają kwotę podatku wykazaną w zaniżonej wysokości. Kwota ta – jak wynika z opisu stanu faktycznego – miała być wyższa. Skoro tak, to deklaracje te wymagają korekty. W korekcie deklaracji winna być wykazana kwota należnego podatku (zaliczki należnej). Zatem, skoro na dzień składania tejże korekty zobowiązanie podatnika nie zostało wykonane – a tak właśnie wynika z opisu stanu faktycznego – to Wnioskodawca miał obowiązek dokonać wpłaty (kosztem własnego majątku) do organu podatkowego kwoty zaliczki niepobranej, dokonując tej wpłaty łącznie z należnymi odsetkami. Z zapłaty zaliczki byłby zwolniony jedynie wówczas, gdyby podatnik – przed złożeniem przez Wnioskodawcę korekty deklaracji PIT-4R – wykonał swoje zobowiązanie podatkowe (zapłacił zaległy podatek). W takiej sytuacji płatnik zobowiązany byłby jedynie do uiszczenia odsetek od nieterminowo uregulowanej zaliczki.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.