Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB4/423-122/13/AM
z 29 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2013 r. (data wpływu 23 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 listopada 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanego wynagrodzenia na rzecz podmiotu zagranicznego z tytułu świadczonych usług pośrednictwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 sierpnia 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 4 listopada 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Spółki dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanego wynagrodzenia na rzecz podmiotu zagranicznego z tytułu świadczonych usług pośrednictwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza podpisać umowę o świadczenie usług ze spółką kapitałową z siedzibą na Litwie (dalej: Spółka A), która świadczy usługi transportu drogowego. Na podstawie tejże umowy Wnioskodawca będzie świadczyć na rzecz Spółki A usługi związane z zarządzaniem pojazdami samochodowymi, w szczególności polegające na zapewnieniu wymogów formalnych do użytkowania pojazdów w Polsce, takie jak:

• rejestracja w instytucji państwowej na terytorium Polski w celu uzyskania dowodu rejestracyjnego,
• uzyskanie licencji na transport międzynarodowy,
• opłacenie należnych podatków,
• doprowadzenie do zawarcia umowy ubezpieczenia OC,
• dokonywanie przeglądów technicznych,
• uzyskanie innych pozwoleń według potrzeb,
• dbanie o pozostawanie w gotowości pod względem formalnym pojazdów użytkowanych przez Spółkę A.

W zamian za wykonanie powyższych usług Wnioskodawcy będzie przysługiwać miesięczne wynagrodzenie liczone jako iloczyn liczby pojazdów, których dotyczą usługi oraz ustalonej ryczałtowo kwoty za jeden pojazd. Zawarcie powyższej umowy będzie możliwe dzięki pośrednictwu spółki kapitałowej mającej siedzibę w Danii (dalej: Spółka B), która podjęła działania mające na celu doprowadzenie do zawarcia przedmiotowej umowy pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką A.

Pośrednictwo Spółki B w doprowadzeniu do zawarcia umowy pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką A to typowe pośrednictwo handlowe, polegające na:

• poszukiwaniu klientów dla Wnioskodawcy i ich weryfikacja/controlling,
• przekazywaniu informacji pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką A o oferowanym przez Wnioskodawcę zakresie usług, warunkach ich wykonywania i wynagradzania, wymaganiach i oczekiwaniach stron umowy,
• aranżowaniu podpisania umowy pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką A.

Wskazane powyżej usługi nie zawierają w sobie świadczeń wskazanych w pkt 2a ust. 1 art. 21ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzanie danych. Zdaniem Spółki, usługi pośrednictwa wykonywane przez Spółkę B, polegające na doprowadzeniu do zawarcia umowy przez Wnioskodawcę ze Spółką A, nie stanowią również usług o podobnym charakterze do usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy podatkowej.

W związku z powyższym, Wnioskodawca oraz Spółka B ustaliły, że Wnioskodawca – w zamian za doprowadzenie przez Spółkę B do zawarcia umowy pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką A (usługi pośrednictwa) – będzie uiszczać na rzecz Spółki B wynagrodzenie prowizyjne liczone jako iloczyn liczby pojazdów oraz ustalonej ryczałtowo kwoty za jeden pojazd. Spółce B będzie przysługiwać wynagrodzenie prowizyjne wyłącznie w takim zakresie, w jakim Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie od Spółki A za świadczenie usług związanych z zarządzaniem pojazdami.

Spółka B jest rezydentem podatkowym w Danii. Nie prowadzi działalności poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub w rozumieniu Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Czy wynagrodzenie prowizyjne Spółki B za doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy Spółką a Spółką A (usługi pośrednictwa) będzie podlegało opodatkowaniu w Polsce zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, i czy w związku z tym, na Spółce będzie ciążył obowiązek pobrania tzw. podatku u źródła, zgodnie z art. 26 ust. 1 tej ustawy?
2. Czy, w przypadku uznania, że usługi pośrednictwa mieszczą się w zakresie zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, i w sytuacji, gdy Spółka będzie posiadała certyfikat rezydencji Spółki B, wynagrodzenie prowizyjne Spółki B za doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką A (usługi pośrednictwa) będzie podlegało opodatkowaniu w Polsce, i czy w związku z tym, na Spółce będzie ciążył obowiązek pobrania tzw. podatku u źródła, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy). Zgodnie natomiast z art. 3 ust. 2 ustawy, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu (tzw. nierezydenci), podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy). Z powyższego wynika, że dochody nierezydenta, niemającego w Polsce siedziby ani zarządu, mogą być opodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce, jednak tylko w takim zakresie, w jakim mogą być uznane za osiągnięte w Polsce.

W art. 21 ust. 1 ustawy został zawarty katalog rodzajów przychodów nierezydentów, które co do zasady podlegają opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy, do tego rodzaju przychodów należą m.in. przychody z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze. Wymienione powyżej przychody, osiągane przez nierezydentów, podlegają opodatkowaniu w Polsce zryczałtowanym podatkiem dochodowym z zastosowaniem stawki 20% (podatek u źródła).

Obowiązek poboru podatku u źródła został nałożony na podmiot wypłacający należności na rzecz nierezydentów w zamian za wykonane przez nich usługi. Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Usługi pośrednictwa nie zostały wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy. W szczególności, nie można ich zaliczyć do którejś z kategorii usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy, tj. do usług doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń, ani też do usług „o podobnym charakterze” do usług wprost wskazanych w tym przepisie.

Art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera co prawda otwarty katalog świadczeń opodatkowanych 20% podatkiem u źródła w Polsce, obejmując nim także świadczenia „o podobnym charakterze”, jednak nie oznacza to, że można ten przepis stosować w sposób nieograniczony. Potwierdził to m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej IBPBI/2/423-1226/11/BG, wskazując, że „wprawdzie katalog usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a updop jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”, jednak w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron”.

Zgodnie z definicją słownikową (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, wersja internetowa) „pośrednictwo” to działalność osoby trzeciej, mająca na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron, kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych.

W przeciwieństwie do usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy, które bezpośrednio obejmują zobowiązania dwóch podmiotów, usługa pośrednictwa polega na doprowadzeniu do zawarcia umowy przez zleceniodawcę tej usługi z podmiotem trzecim. W przypadku więc usługi pośrednictwa handlowego, jej konsekwencją są wzajemne zobowiązania dotyczące trzech podmiotów – zleceniodawcy (tutaj: Wnioskodawcy), zleceniobiorcy (tutaj: Spółki B) oraz podmiotu trzeciego (tutaj: Spółki A) zawierającego w następstwie usługi pośrednictwa umowę ze zleceniodawcą.

Cechą charakterystyczną pośrednictwa jest fakt, że działania pośrednika są bezpośrednią lub pośrednią przyczyną zawarcia umowy pomiędzy podmiotami gospodarczymi. Innymi słowy, przez pośrednictwo należałoby rozumieć taki stosunek prawny istniejący pomiędzy dwiema osobami, z których jedna (pośrednik) otrzymuje zlecenie od drugiej, aby doprowadzić do wymiany gospodarczej świadczeń z osobą trzecią, przy czym znalezienie kontrahenta ma stanowić bezpośredni i decydujący rezultat starań pośrednika. Bezpośrednim celem aktywności pośrednika jest wywołanie skutku prawnego polegającego na wprowadzeniu zleceniodawcy (podmiotu zastępowanego) w stosunek umowny z osobą trzecią.

Tym, co odróżnia usługę pośrednictwa od innych rodzajów usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy jest zatem jej cel, tj. doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy zleceniodawcą a podmiotem trzecim. Istota gospodarcza usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy jest całkowicie odmienna.

Nie można zatem uznać, że usługi pośrednictwa wykonywane przez Spółkę B, polegające na doprowadzeniu do zawarcia umowy przez Wnioskodawcę ze Spółką A, stanowią usługi o podobnym charakterze do usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy, tj. usług doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń. W konsekwencji, usługi te nie są objęte zakresem normowania art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i co za tym idzie nie podlegają opodatkowaniu w Polsce zryczałtowanym podatkiem u źródła w wysokości 20%.

W związku z tym uznać należy, że wynagrodzenie prowizyjne Spółki B za doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką A (usługi pośrednictwa) nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce, a Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do jego poboru zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydanych przez Ministra Finansów, m.in. w interpretacji ILPB4/423-195/12-4/DS, IPPB5/423-117/12-2/AJ, IBPBI/2/423-1226/11/BG, IBPBI/2/423-1865/10/PP, ILPB3/423-355/09-6/ŁM.

W przypadku jednak uznania przez Ministra Finansów, że usługi pośrednictwa, które będą świadczone przez Spółkę B na rzecz Wnioskodawcy, mieszczą się w zakresie zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy, na Wnioskodawcy również nie będzie ciążył obowiązek pobrania tzw. podatku u źródła, jeżeli Wnioskodawca uzyska certyfikat rezydencji Spółki B. Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat wynagrodzenia za usługi pośrednictwa wykonywane przez Spółkę B, ponieważ zastosowanie znajdzie zwolnienie wynikające z art. 7 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, w związku z art. 22a i art. 26 ust. 1 zdanie trzecie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 22a ustawy, przepisy art. 21 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. Przepisy umów o unikaniu podwójnego opodatkowania mają zatem pierwszeństwo przed przepisami krajowymi.

W analizowanej sprawie powinny znaleźć zastosowanie regulacje Konwencji, które nie zawierają przy tym szczególnych uregulowań dotyczących usług pośrednictwa, a więc takich, jakie będą świadczone na rzecz Wnioskodawcy przez Spółkę B. W związku z tym, skutki podatkowe wypłaty przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki B wynagrodzenia za tego rodzaju usługi powinny być oceniane na gruncie art. 7 ust. 1 Konwencji. Zgodnie z tym artykułem, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Z przepisu tego należy zatem wyprowadzić wniosek, że przychody z tytułu świadczenia usług pośrednictwa podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym wyłącznie w kraju, w którym znajduje się przedsiębiorstwo usługodawcy.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 zdanie trzecie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji (tj. zaświadczeniem o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika – art. 4a pkt 12 ustawy). Brak takiego certyfikatu jest zatem równoznaczny z obowiązkiem stosowania wyłącznie polskich przepisów podatkowych z pominięciem, co do zasady korzystniejszych, przepisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Odnosząc powyższe do zdarzenia przyszłego opisanego w treści wniosku wskazać należy, że w przypadku, gdy Wnioskodawca otrzyma od Spółki B certyfikat rezydencji potwierdzający miejsce jej siedziby dla celów podatkowych w Danii, wynagrodzenie prowizyjne Spółki B za doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką A (usługi pośrednictwa), nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce. W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek poboru podatku u źródła, który wynika z art. 26 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zastosowanie znajdzie bowiem art. 7 ust. 1 Konwencji w związku z art. 22a i art. 26 ust. 1 zdanie trzecie, zgodnie z którym wynagrodzenie Spółki B może podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym wyłącznie w Danii, tj. w kraju, w którym znajduje się przedsiębiorstwo Spółki B.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, ze zm.) – dalej: „Ustawa” – podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Polska, na terytorium której znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Podmioty podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce zobowiązane są do opodatkowania jedynie tych dochodów, których źródło położone jest na terytorium Polski i nie są w Polsce opodatkowane z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski zarówno siedziby, jak i faktycznego zarządu podatnika.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1 Ustawy, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
   
   2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze
   

• ustala się w wysokości 20% przychodów.

Przepis powyższy należy stosować z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 2 Ustawy).

Osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji – art. 26 ust. 1 Ustawy.

W sytuacji przedstawionej we wniosku Wnioskodawca będzie uiszczać na rzecz Spółki B wynagrodzenie prowizyjne za świadczone na jego rzecz usługi pośrednictwa. Spółka będzie korzystać z pomocy pośrednika, będącego w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnikiem o ograniczonym obowiązku podatkowym w Polsce.

Biorąc pod uwagę brzmienie ww. regulacji ustawowych należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że wypłacane wynagrodzenie za wskazane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej usługi nie mieści się w pkt 2a ust. 1 art. 21 Ustawy. Pomimo że dyspozycja pkt 2a stanowi otwarty katalog usług, których świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem „u źródła” w Polsce, czego dowodem jest użyte przez ustawodawcę sformułowanie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”, jednak w ramach tego katalogu za „świadczenia o podobnym charakterze” należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w Ustawie.

Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane, przy czym decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

W kontekście powyższego, analiza treści przepisu art. 21 ust. 1 Ustawy, a zwłaszcza pkt 2a tej regulacji, w zestawieniu z charakterem usług (pośrednictwo handlowe) wykonywanych przez podmiot zagraniczny w ramach zawartej umowy, prowadzi do wniosku, że świadczone na rzecz Wnioskodawcy usługi przez nierezydenta nie wypełniają dyspozycji zawartej w tejże regulacji, co skutkuje brakiem konieczności pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonanych wypłat wynagrodzenia za świadczone przez ten podmiot usługi.

Organ upoważniony wskazuje również, że w następstwie tak dokonanej oceny stanowiska Spółki, rozstrzyganie kwestii przedstawionej w pytaniu drugim stało się bezprzedmiotowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.