Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-863/13-2/MT
z 31 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 12.08.2013r. (data wpływu 16.08.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia przez spółkę do kosztów uzyskania przychodu wydatków:

• związanych z wyjazdem szkoleniowym, w którym będą uczestniczyć pracownicy spółki - jest prawidłowe,
• związanych z wyjazdem szkoleniowym, w którym będą uczestniczyć kontrahenci spółki - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16.08.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia przez spółkę do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z wyjazdem szkoleniowym, w którym będą uczestniczyć pracownicy oraz kontrahenci spółki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem S. Spółki Jawnej. Zgodnie z art. 5a pkt 26 u.p.d.o.f. ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną - oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego. Natomiast z treści art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f., podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych - jest wspólnik będący osobą fizyczną, a nie spółka (tak postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dn. 05.VII.2013 r., w sprawie z wniosku S. spółka jawna - znak sprawy IPPB1/415-509/13-2/MS). Wnioskodawca - będący jednocześnie wspólnikiem spółki osobowej prawa handlowego – S. Spółka Jawna, jest osobą zainteresowaną w rozumieniu art. 14b par.1 ustawy Ordynacja podatkowa, dalej u.o.p.

Spółka, w której wspólnikiem jest Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. sprzedaż środków do produkcji rolnej: nawozów, środków ochrony roślin, materiału siewnego sklasyfikowanego, m.in. kukurydzy. Spółka zamierza zintensyfikować oraz zróżnicować sprzedaż nasion kukurydzy pochodzące z Hodowli Roślin.

W związku z powyższym, Spółka której wspólnikiem jest Wnioskodawca, zamierza zorganizować wyjazd do Meksyku, bezpośrednio do szkółki hodowli nasion kukurydzy w miejscowości P.V., prowadzonej przez Hodowlę Roślin. Uczestnikami wyjazdu byliby przedsiębiorcy - obecni kontrahenci spółki, kupujący materiał siewny, przedsiębiorcy - rokujący rozwój w tej dziedzinie oraz pracownicy spółki, którzy zajmują się działem, związanym ze sprzedażą nasion.

Wyjazd organizowany byłby przez firmę zewnętrzną, której przedmiotem działalności jest organizacja tego typu przedsięwzięć. Firma ta, organizowałaby zakwaterowanie, wyżywienie, transport (autokar, samolot) i organizację na miejscu wg wskazań spółki (szkolenia), udział tłumacza etc.. Po zakończeniu wyjazdu szkoleniowego, wystawiona zostanie przez organizatora wyjazdu - faktura VAT za w/w usługę. Całkowity koszt wyjazdu pokrywa spółka Wnioskodawcy. Czas wyjazdu to 10 dni.

Celem wyjazdu jest:

1. podniesienie wiedzy, światopoglądu i promocja odmian kukurydzy wyhodowanych przez polskie hodowle;
   
2. obserwacja i porównanie, jakości hodowli i uzyskanych nasion przez polską firmę z nasionami produkowanymi przez koncerny światowe, pod kątem promocji i wdrożenia na rynek nowych, polskich odmian hodowli, których hodowla odbywa się w Meksyku;
   
3. zdobywanie wiedzy w zakresie specyfikacji, właściwości konkretnych odmian kukurydzy, w celach wprowadzenia jej na rynek polski;
   
   
   

Załącznikami wyjazdu będą

• lista przedsiębiorstw biorących udział w wyjeździe;
  
• lista pracowników spółki Wnioskodawcy
  
• program wyjazdu szkoleniowego;
  
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty poniesione przez spółkę, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, związane z wyjazdem szkoleniowym, w którym będą uczestniczyć pracownicy spółki i jej kontrahenci - stanowią koszty uzyskania przychodu, na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, płaconego przez wspólnika?

Zdaniem Wnioskodawcy koszty związane z organizacją wyjazdu, opisanego w rub. 68, stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust 1 u.p.d.o.f., do których nie ma zastosowania przepis art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f.

Liczne orzecznictwo i judykatura stanowią, iż definicja kosztów uzyskania przychodów - dla celów podatku dochodowego - wymaga spełnienia łącznie dwóch warunków: 1) konieczność faktycznego - co zasady - poniesienia wydatku oraz 2) poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Tak więc, w myśl ww. przepisów, aby dany wydatek mógł być uznany za koszt podatkowy, musi istnieć między nim a przychodem związek przyczynowo - skutkowy. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą których celem jest poprawienia wyniku finansowego oraz osiągnięcie przychodu z wyjątkiem wydatków wskazanych treścią art. 23 u.p.d.o.f.

W ocenie Wnioskodawcy wyjazd na poletka hodowlane w Meksyku ma cel wyłącznie szkoleniowo - poznawczy, celem wdrożenia i intensyfikacji sprzedaży stosunkowo nowego, mało znanego i konkurencyjnego do dominujących na rynku materiałów siewnych: pozwala na zdobycie wiedzy o produkcie (nasionach), jego właściwościach, charakterystyki, warunkach, odmienności od konkurencyjnych nasion etc... W efekcie wyjazd zorganizowany dla kontrahentów spółki – stałych odbiorców materiału siewnego oraz kontrahentów, którzy rokują na wprowadzenie do obrotu, ww. nasion (których będzie dotyczyło szkolenie) oraz dla pracowników spółki (związanych ze sprzedażą nasion siewnych) - ma na celu poszerzenie wiedzy o materiale siewnym, zdobycie wiedzy celem porównania tych nasion do innych - konkurencyjnych, co finalnie prowadzić będzie do łatwiejszego wprowadzania ich do obrotu. Tym samym wpłynie to na zwiększenie przychodów S spółka jawna, gdyż: a) pozwoli na wprowadzenie do obrotu większej ilości tych odmian nasion poprzez ich zakup przez kontrahentów - uczestników wyjazdu, b) zróżnicuje ofertę spółki, poprzez wprowadzenie oferty konkurencyjnego do obecnej - przeważającej na rynku, c) zwiększy konkurencyjność spółki Zgodnie z ugruntowanym już poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów, zalicza się m.in. koszty promocji, reklamy i marketingu. Są to szeroko rozumiane działania przedsiębiorcy, mające na celu ukształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie klientów i potencjalnych klientów do nabywania towarów lub usług tego przedsiębiorcy. Mogą być one realizowane za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet, rozwiązań, zastosowania, etc...

W ocenie Wnioskodawcy planowany wyjazd, nie stanowi kosztów związanych z reprezentacją, o których mowa w art. 23 ust.1 pkt 23 u.p.d.o.f. Zgodnie z przyjętym od lat poglądem prawa podatkowego, za reprezentację uznaje się „występowanie w imieniu podatnika, wiążące się z okazałością i wytrawnością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi przedsiębiorcami, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów.

W kontekście powyższego zważyć należy, iż planowany wyjazd służy wyłącznie zachęceniu klientów i potencjalnych klientów do nabywania oferowanych przez spółkę towarów (tu nasion), co ma znacznie w kontekście osiąganych przez nią przychodów. Organizowanie tego typu szkolenia ma na celu kształtować popytu na dystybowane towary lub podaż poprzez zachęcanie potencjalnych nabywców (rolników - klientów spółki oraz kontrahentów spółki) do zakupywania i wdrażania w produkcji rolnej tychże nasion.

Wynagrodzenie za nocleg i gastronomię (wyżywienia), są to koszty dodatkowe, oboczne, zważywszy na odległość, cel podróży, intensywny program szkoleń etc... Koszty te nie będą wykraczały poza główny cel wyjazdu tj. prezentację produktu oferowanego przez Spółkę, ich cech jakościowych, specyfikacji, porównania do innych, konkurencyjnych produktów, itp.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• związanych z wyjazdem szkoleniowym, w którym będą uczestniczyć pracownicy spółki - jest prawidłowe,
• związanych z wyjazdem szkoleniowym, w którym będą uczestniczyć kontrahenci spółki - jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  
• został właściwie udokumentowany,
  
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że spółka jawna, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. sprzedaż środków do produkcji rolnej: nawozów, środków ochrony roślin, materiału siewnego sklasyfikowanego, m.in. kukurydzy. W związku z powyższym, spółka której wspólnikiem jest Wnioskodawca, zamierza zorganizować wyjazd do Meksyku, bezpośrednio do szkółki hodowli nasion kukurydzy w miejscowości P. V., prowadzonej przez Hodowlę Roślin w X. Uczestnikami wyjazdu byliby przedsiębiorcy - obecni kontrahenci spółki, kupujący materiał siewny, przedsiębiorcy - rokujący rozwój w tej dziedzinie oraz pracownicy spółki, którzy zajmują się działem, związanym ze sprzedażą nasion. Wyjazd organizowany byłby przez firmę zewnętrzną, której przedmiotem działalności jest organizacja tego typu przedsięwzięć. Firma ta, organizowała by zakwaterowanie, wyżywienie, transport (autokar, samolot) i organizację na miejscu wg wskazań spółki (szkolenia), udział tłumacza etc.. Po zakończeniu wyjazdu szkoleniowego, wystawiona zostanie przez organizatora wyjazdu - faktura VAT za w/w usługę. Całkowity koszt wyjazdu pokrywa spółka wnioskującego.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów powyższych wydatków, które Spółka poniosła na organizację wyjazdu szkoleniowego dla pracowników spółki oraz jej kontrahentów. Spółka poniosłaby wydatki na: zakwaterowanie, wyżywienie, transport (autokar, samolot) i organizację na miejscu wg wskazań Spółki (szkolenia), udział tłumacza etc..

Dokonując oceny charakteru ponoszonych przez spółkę wydatków należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga bowiem uwzględnienia unormowań art. 23 ust. 1 ww. ustawy, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu. Wobec powyższego, możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który – racjonalnie oceniając – mógłby przyczynić się do powstania przychodu, czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Kosztami podatkowymi są m.in. tzw. „koszty pracownicze”, jeżeli spełniają wskazane kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Obejmują one również wydatki w postaci wypłaconych diet oraz zwrotów kosztów podróży służbowych. Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

Zaznaczyć jednakże należy, iż nie każdy wydatek (świadczenie) na rzecz pracownika, może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy. Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki poniesione na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do kosztów pracowniczych, mających wpływ na wzrost przychodów Spółki lub zabezpieczenie ich źródła, Spółka może zaliczyć ponoszone w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, wydatki na szkolenia pracowników. Przedmiotowy wyjazd szkoleniowy, jak podaje Wnioskodawca, ma na celu:

1. podniesienie wiedzy, światopoglądu i promocja odmian kukurydzy wyhodowanych przez polskie hodowle;
   
2. obserwacja i porównanie, jakości hodowli i uzyskanych nasion przez polską firmę z nasionami produkowanymi przez koncerny światowe, pod kątem promocji i wdrożenia na rynek nowych, polskich odmian hodowli, których hodowla odbywa się w Meksyku;
   
3. zdobywanie wiedzy w zakresie specyfikacji, właściwości konkretnych odmian kukurydzy, w celach wprowadzenia jej na rynek polski;
   
   
   

Reasumując, przyjmując za Wnioskodawcą, że wyjazd szkoleniowy zorganizowany dla pracowników spółki m.in. przyczyni się do „zdobywania wiedzy w zakresie specyfikacji, właściwości konkretnych odmian kukurydzy, w celach wprowadzenia jej na rynek polski”, uznać należy, że wydatki poniesione w związku z organizacją przedmiotowego wyjazdu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki.

Stanowisko Spółki w powyższym zakresie należy uznać zatem za prawidłowe.

Podkreślić jednakże należy, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę na zorganizowanie wyjazdu szkoleniowego dla kontrahentów Spółki konieczne jest rozstrzygnięcie, czy ww. wydatki mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przywołanego przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jakkolwiek podmioty gospodarcze mogą dowolnie i swobodnie podejmować decyzje finansowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to jednak kwalifikacja wydatków do kosztów podatkowych winna opierać się na przepisach prawa podatkowego. Nie każdy wydatek z racji tylko samego jego poniesienia jest kosztem podatkowym. Aby tak było, wydatek musi spełniać wskazane kryteria ustawowe. Nie ma w tym względzie dowolności i uznaniowości podyktowanej pozaustawowymi kryteriami.

Wobec powyższego możliwość zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę na organizację wyjazdu szkoleniowego dla kontrahentów Spółki musi wynikać z przepisów prawa.

Wskazać również należy, iż sam fakt nie objęcia ustawowym wykazem wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym art. 23 u.p.d.o.f. nie jest wystarczający do podatkowej kwalifikacji kosztu. Brak takiego wydatku w katalogu kosztów negatywnych, nie skutkuje automatycznym przyjęciem, że stanowi on koszt podatkowy. Pogląd przeciwny, zgodnie z którym do kosztów podatkowych zalicza się wszelkie koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (z wyłączeniem wymienionych w art. 23 u.p,d.o.f.) jest zbyt daleko idący i abstrahuje od wskazanego w art. 22 ust. 1 ustawy celu poniesienia kosztu, a w rezultacie nie znajduje oparcia w treści tego przepisu. Uprawnione jest bowiem przyjęcie założenia, iż gdyby zamiarem ustawodawcy było uznanie za koszty uzyskania przychodów wszelkich kosztów ponoszonych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej, nadałby temu przepisowi takie właśnie brzmienie.

Zasadność przypisania poniesionego przez Wnioskodawcę wydatku związanego z wyjazdem szkoleniowym dla kontrahentów do kosztów uzyskania przychodów należy zatem analizować w kontekście ogólnej zasady rozpoznawania kosztów podatkowych ujętej w dyspozycji art. 22 u.p.d.o.f. Zgodnie z powołanym art. 22 ust.1 kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Dokonując zestawienia przyczyny poniesienia przez spółkę przedmiotowego wydatku z ogólną definicją kosztów zyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie sposób – w ocenie Organu – znaleźć powiązania tego wydatku z normatywną przesłanką działania „w celu”, czy też osiągnięcia przychodów, czy to zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Należy zwrócić uwagę, że w realiach rozpatrywanej sprawy, poniesienie przez spółkę wydatku na zorganizowanie szkolenia w Meksyku dla kontrahentów spółki nie było koniecznością, a dobrą wolą spółki.

Jakkolwiek poniesienie tego typu wydatku w stosunku do pracowników spółki jest w pełni uzasadnione, to uzasadnienia poniesienia przedmiotowego wydatku nie można znaleźć jeśli chodzi o kontrahentów spółki

Co prawda Wnioskodawca podnosi, iż: „wyjazd zorganizowany dla kontrahentów spółki – stałych odbiorców materiału siewnego oraz kontrahentów, którzy rokują na wprowadzenie do obrotu, ww. nasion (których będzie dotyczyło szkolenie) oraz dla pracowników spółki (związanych ze sprzedażą nasion siewnych) - ma na celu poszerzenie wiedzy o materiale siewnym, zdobycie wiedzy celem porównania tych nasion do innych - konkurencyjnych, co finalnie prowadzić będzie do łatwiejszego wprowadzania ich do obrotu. Tym samym wpłynie to na zwiększenie przychodów S spółka jawna, gdyż: a) pozwoli na wprowadzenie do obrotu większej ilości tych odmian nasion poprzez ich zakup przez kontrahentów - uczestników wyjazdu, b) zróżnicuje ofertę spółki, poprzez wprowadzenie oferty konkurencyjnego do obecnej - przeważającej na rynku, c) zwiększy konkurencyjność spółki”.

Zdaniem Wnioskodawcy „planowany wyjazd służy wyłącznie zachęceniu klientów i potencjalnych klientów do nabywania oferowanych przez spółkę towarów (tu nasion), co ma znacznie w kontekście osiąganych przez nią przychodów. Organizowanie tego typu szkolenia ma na celu kształtować popytu na dystybowane towary lub podaż poprzez zachęcanie potencjalnych nabywców (rolników - klientów spółki oraz kontrahentów spółki) do zakupywania i wdrażania w produkcji rolnej tychże nasion”, jednakże zdaniem tut. Organu zakres przedmiotowego szkolenia ukierunkowany jest na poszerzenie wiedzy o materiale siewnym pracowników spółki. i to spółka wiedzę tę powinna wykorzystać w sposób, który zachęci kontrahentów do zakupywania wyprodukowanych przez nią nasion. Zatem zdaniem Organu opłacenie wyjazdu szkoleniowego kontrahentom nie leży w gestii Spółki – Spółka planując zorganizować wyjazd szkoleniowy dla kontrahentów poniesie koszty, za inne podmioty, które dzięki uczestnictwu w przedmiotowym szkoleniu będą miały możliwość obserwacji i porównania, jakości hodowli i uzyskanych nasion przez polską firmę z nasionami produkowanymi przez koncerny światowe.

Z oczywistych więc względów, tego rodzaju wydatek nie może pozostawać w jakimkolwiek związku z przesłankami działania, które można by uznać za ukierunkowane na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła.

Możliwość zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów wiązałaby się z przywilejem uzyskiwania przez Podatnika korzyści w postaci prawa zmniejszenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym o wartość kosztów wygenerowanych i co najistotniejsze, kosztów ponoszonych na rzecz innych podmiotów. Konsekwencji tych nie można przerzucać na Skarb Państwa poprzez zmniejszenie obciążeń podatkowych.

Podsumowując, w przedmiotowej sprawie wydatki, jakie planuje ponieść Spółka w związku z organizacją wyjazdu szkoleniowego dla kontrahentów nie stanowią kosztów uzyskania przychodu, gdyż nie spełniają warunku wynikającego z art. 22 ust. 1, to znaczy nie mają związku z osiąganymi przez Spółkę przychodami, nie wpływają również na zachowanie, ani na zabezpieczenie jego źródła.

Podnieść w tym miejscu należy, że w procesie wydawania interpretacji indywidualnych właściwy organ nie dokonuje żadnych własnych ustaleń w ramach postępowania dowodowego, ale przedstawia wyłącznie ocenę stanowiska Wnioskodawcy na tle przedstawionego przez niego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Zaprezentowany przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego nie pozwala przyjąć, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z kosztami ponoszonymi w celu zwiększenia przychodów (zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów), o których mowa w art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Wobec powyższego, mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego i powołane przepisy prawa, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu spółki wydatków związanych z wyjazdem szkoleniowym w którym będą uczestniczyć jej kontrahenci należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.