INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2013 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie 5 lipca 2013 r.) oraz w piśmie z dnia 13 września 2013 r. (data nadania 16 września 2013 r., data wpływu 18 września 2013 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 9 września 2013 r. IPPB4/415-451/13-2/JK2 (data nadania 9 września 2013 r., data doręczenia 11 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych opłacania przez pracodawcę polisy ubezpieczeniowej korespondentom wysyłanym na placówki korespondenckie poza granice RP – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych opłacania przez pracodawcę polisy ubezpieczeniowej pracownikom i osobom wykonujących zadania na podstawie umowy zlecenia i umowy o dzieło oddelegowanych na czas trwania podróży służbowej oraz korespondentom wysyłanym na placówki korespondenckie poza granice RP.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-451/13-2/JK2 z dnia 9 września 2013 r. (data nadania 9 września 2013 r., data doręczenia 25 lipca 2013 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę poprzez wskazanie jakiego okresu podatkowego dotyczy zapytanie oraz doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

Pismem z dnia 13 września 2013 r. (data nadania 16 września 2013 r., data wpływu 18 września 2013 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne.

1. W ramach prowadzonej działalności Spółka (Wnioskodawca) ubezpiecza pracowników i współpracowników (osoby wykonujące na rzecz Spółki zadania na podstawie umowy o dzieło, zlecenia), którzy są przez Spółkę, w ramach jej działalności delegowani do odbycia zagranicznych podróży służbowych. Spółka zawiera raz na dwa lata umowę z Ubezpieczycielem, na okres 24 miesięcy. Składka ubezpieczeniowa jest przez Spółkę płatna zaliczkowo ubezpieczycielowi w oparciu o średnioroczną ilość osobodni podlegających ochronie ubezpieczeniowej i jest rozliczana po 12 miesiącach obowiązywania umowy według faktycznej liczby wykorzystanych osobodni ochrony ubezpieczeniowej. Zawierając umowę ubezpieczenia Spółka nie wie kto z pracowników/współpracowników zostanie delegowany, dlatego umowa z ubezpieczycielem zawierana jest na osobodni, a nie imiennie na konkretnych pracowników czy współpracowników, bo nie jest możliwe przewidzenie kto przez Spółkę będzie delegowany do odbycia zagranicznej podróży służbowej.
2. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka prowadzi placówki korespondenckie poza granicami RP, na które deleguje pracowników na okresy dłuższe, przekraczające w wielu przypadkach okres kilku lat. Ubezpieczenie korespondentów Spółki jest ubezpieczeniem stałym, na 365 dni w roku i określone jest w umowie z ubezpieczycielem imiennie dla każdego z korespondentów. Spółka zawiera raz na dwa lata umowę z ubezpieczycielem, na okres 24 miesięcy. W wypadku odwołania korespondenta z placówki korespondenckiej, traci on ubezpieczenie, a powołany na jego miejsce następny korespondent, na mocy aneksu do umowy z Ubezpieczycielem nabywa imienne ubezpieczenie na okres delegowania na placówkę zagraniczną Spółki.
   
   

W obu stanach faktycznych beneficjentami kwot ubezpieczenia zarówno w przypadku ubezpieczenia kosztów leczenia, jak i następstw nieszczęśliwych wypadków są delegowani w podróż służbową przez Spółkę pracownicy i współpracownicy oraz wysyłani na placówkę zagraniczną korespondenci.

W uzupełnieniu z dnia 13 września 2013 r. (data wpływu 18 września 2013 r.) Wnioskodawca wskazał, że zapytanie dotyczy kolejnych miesięcy 2013 roku. W złożonym ORD-IN chodzi o grupę osób zatrudnionych na umowę o pracę (korespondenci) oraz osoby nie zatrudnione na umowę o pracę, a wykonujące dane czynności na podstawie umów zleceń i umów o dzieło. Korespondenci są skierowani do pracy za granicą, nie jest to podróż służbowa w rozumieniu Kodeksu pracy. Osoby wykonujące umowy zlecenia i o dzieło nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodu, koszty ubezpieczenia zostały poniesione w celu realizacji zadań organizacji działającej na podstawie przepisów odrębnych ustaw. Przesłanki z wymienionego przepisu art. 21 ust. 13 zostały spełnione. Wnioskodawca pokrywając koszty ubezpieczenia ma na celu ochronę swoich interesów, jako zabezpieczenie przed ewentualnymi, nieprzewidzianymi wydatkami, związanymi i ze zwrotem kosztów leczenia za granicą.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w wypadku gdy Spółka wysyła pracownika lub współpracownika w celu wykonywania powierzonych mu zadań w zagraniczną podróż służbową, a tym samym zgodnie z umową ubezpieczenia zawartą między Spółką a Ubezpieczycielem, pracownik podczas zagranicznej podróży służbowej jest ubezpieczony - kwota ubezpieczenia (w tym wypadku kwota odpowiadająca ilości osobodni w których pracownik odbywał zagraniczna podróż służbową) stanowi dla pracownika przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy w wypadku gdy Spółka deleguje pracowników na placówkę korespondencką na okresy dłuższe, przekraczające w wielu przypadkach okres kilku lat i zgodnie z zawartą przez Spółkę. umową z Ubezpieczycielem pracownik podczas pobytu na placówce jest ubezpieczony (w umowie z Ubezpieczycielem kwota ubezpieczenia jest za 365 dni w roku i jest przypisana imiennie do pracownika delegowanego na placówkę korespondencką) - kwota ubezpieczenia stanowi dla pracownika przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej są zagadnienia dotyczące skutków podatkowych opłacania przez pracodawcę polisy ubezpieczeniowej korespondentom wysyłanym na placówki korespondenckie poza granice RP (pyt. Nr 2). Natomiast w zakresie skutków podatkowych opłacania przez pracodawcę polisy ubezpieczeniowej pracownikom i osobom wykonujących zadania na podstawie umowy zlecenia i umowy o dzieło oddelegowanych na czas trwania podróży służbowej (pyt. Nr 1) zostanie wydana odrębna interpretacja indywidualna.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Fakt ubezpieczenia trzeba rozpatrywać nie w kategoriach osobistej korzyści pracownika, a obowiązku pracodawcy. To pracodawca wysyła pracownika do wykonywania obowiązków służbowych w zagranicznej placówce korespondenckiej, a jeśli pracownik nie będzie miał wykupionej polisy - nie będzie mógł wyjechać wykonywać powierzone przez pracodawcę obowiązki za granicą. Spółka wykupując polisę ubezpieczeniową nie kieruje się chęcią zapewnienia korzyści swojemu pracownikowi lecz potrzebą uniknięcia ewentualnych nieprzewidzianych co do wysokości i następstw w zakresie wykonywania zawartych umów - wydatków. Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż to nie pracownik, a pracodawca ma korzyść z wykonywania obowiązków służbowych pracownika za granicę, to tym samym wykupienie dla delegowanego pracownika polisy ubezpieczeniowej umożliwiającej mu wyjazd na placówkę korespondencką nie stanowi przychodu, o którym mowa w artykule 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie natomiast z art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest więc każda forma przysporzenia majątkowego, tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna.

Zgodnie natomiast z uregulowaniami zawartymi w art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

• jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców (art. 11 ust. 2a pkt 1 ustawy),

• jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu (art. 11 ust. 2a pkt 2),

• jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku (art. 11 ust. 2a pkt 3),

• w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia (art. 11 ust. 2a pkt 4).
  
  

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi placówki korespondenckie poza granicami RP, na które deleguje pracowników na okresy dłuższe, przekraczające w wielu przypadkach okres kilku lat. Ubezpieczenie korespondentów Spółki jest ubezpieczeniem stałym, na 365 dni w roku i określone jest w umowie z ubezpieczycielem imiennie dla każdego z korespondentów. Korespondenci są skierowani do pracy za granicą, nie jest to podróż służbowa w rozumieniu kodeksu pracy.

W myśl art. 10 ust. 1 powołanej ustawy, źródłem przychodu są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Z powyższej definicji wynika, iż do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, wykonywania usługi, bądź udostępnienia rzeczy lub prawa. Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on jakąś realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień, zawartym w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

A zatem, wszystko co pracownik otrzymuje od swojego pracodawcy – o ile nie stanowi wymienionego w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodu zwolnionego od podatku lub dochodu, od którego został zaniechany pobór podatku w drodze rozporządzenia Ministra Finansów – podlega opodatkowaniu ze źródła przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczając nieodpłatne świadczenie do czynników kształtujących podstawę opodatkowania, nie precyzuje, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”.

Zgodnie z wykładnią gramatyczną, odpłacać to „oddawać komuś coś w zamian”, odpłatny zaś to „taki za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów” (Nowy Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002). Pojęcie „świadczenia” funkcjonuje na gruncie przepisów o zobowiązaniach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), w których w myśl art. 353 § 1 zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu (art. 353 § 2).

Na temat rozumienia pojęcia nieodpłatnego świadczenia określonego w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wypowiadały się sądy, uznając, że pojęcie to na gruncie ustawy podatkowej jest pojęciem szerszym niż funkcjonujące w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko świadczenie w znaczeniu cywilnym, gdyż w jego zakres wchodzą wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, ale też te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar majątkowy czy finansowy (por. uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt II FPS 7/10, uchwała składu siedmiu sędziów NSA z dnia 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10).

Biorąc powyższe pod uwagę, do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które pracownik uzyskał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Do nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zaliczyć należy zatem również wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na rzecz korespondentów z tytułu opłacenia polisy ubezpieczeniowej, a w zasadzie wartość tego świadczenia przypadającą na pracownika.

Reasumując, należy stwierdzić, że wartość opłaconej korespondentom przez Wnioskodawcę polisy ubezpieczeniowej stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr z 2012 r. , poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.