Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-296/13-4/MC
z 24 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2013 r. (data wpływu 26 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym wynagrodzenia z tytułu nabywanych usług sortowania:

• jest prawidłowe – w części dotyczącej kwalifikacji opisanych usług oraz poboru podatku u źródła,
• jest nieprawidłowe – w części dotyczącej zastosowania regulacji art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z 14 października 2013 r. (data wpływu 17 października 2013 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym wynagrodzenia z tytułu nabywanych usług sortowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest firmą zajmującą się produkcją pojemnościowych podgrzewaczy wody, ciśnieniowych naczyń wyrównawczych dla instalacji grzewczych oraz części dla przemysłu samochodowego.

Spółka sprzedaje swoje wyroby zagranicznym kontrahentom. Towary te dostarczane są do magazynów zagranicznych kontrahentów, które znajdują się zawsze w kraju innym niż Rzeczpospolita Polska. Zdarza się, że nabyte przez kontrahentów wyroby są wadliwe. W takim przypadku kontrahenci Spółki składają reklamacje dotyczące jakości sprzedanych towarów. W przypadku zgłoszenia przez odbiorców Spółki reklamacji, Spółka zleca zagranicznym firmom sortowanie całej dostarczonej partii wyrobów. Celem sortowania jest wyszukanie i odrzucenie wadliwych wyrobów. Sortowanie wykonywane jest zawsze w magazynie odbiorcy położonym za granicą.

W przypadku poważniejszych reklamacji Spółka zleca zagranicznym firmom sortowanie trzech kolejnych partii towarów lub do momentu otrzymywania 100% zgodnych jakościowo.

Pismem uzupełniającym z 14 października 2013 r. Spółka wskazała, że zagraniczne firmy, o których mowa we wniosku są / będą osobami prawnymi (spółkami) podlegającymi w poszczególnych państwach opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie art. 26 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka jako płatnik ma obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłaconego firmom zagranicznym za usługi sortowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi sortowania zlecane zagranicznym firmom nie mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy VAT, a zatem Spółka jako płatnik nie ma obowiązku poboru podatku u źródła z tytułu świadczonych usług.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu (nierezydenci), podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Szczegółowe zasady opodatkowania dochodów osiąganych przez podatników wskazanych w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych znajdują się w art. 21 ww. ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze – ustala się w wysokości 20% przychodów.

Kluczowym aspektem przy analizie zasadności poboru zryczałtowanego zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest również samo pojęcie „źródła przychodów”.

Kwestię „źródła przychodów” rozstrzygał już NSA, który w wyroku z dnia 3 lutego 1999 r. (sygn. III SA 1584/98) orzekł, że „pod pojęciem przychodów uzyskiwanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy rozumieć tylko te przychody, których źródło znajduje się na tym terytorium. Źródło przychodów położone jest natomiast w Polsce tylko wówczas, gdy jest ono trwale związane z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub gdy źródłem przychodów są polscy rezydenci eksploatujący rzeczy, lub dobra niematerialne należące do innych podmiotów”.

Przy czym, sam fakt, iż zlecenie wykonania usług nierezydentowi dokonał polski przedsiębiorca i wypłata wynagrodzenia za wykonanie zlecenia dokonana została z majątku polskiego przedsiębiorcy, ani również to, że efekt usługi wykonanej przez nierezydenta będzie się odnosił do kontrahenta polskiego nie warunkuje opodatkowania na terenie Polski osiąganego z tego tytułu dochodu. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 27 maja 2011 r. (sygn. I SA/Kr 607/11).

Również w wyroku z dnia 5 czerwca 2013 r. (sygn. akt I SA/Kr 229/13 – orzeczenie nieprawomocne) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie podkreślił, iż „Na gruncie polskiego prawa podatkowego nie można wiązać ograniczonego obowiązku podatkowego nierezydenta z uzyskaniem przychodu od kontrahenta, który jest spółką polską, na postawie umowy o wykonanie usług, których realizacja nie jest związana z terytorium Rzeczypospolitej. Biorąc pod uwagę zasadę pierwszeństwa wykładni językowej, uznać należy, że związanie takie jest niezgodne z treścią przepisu art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p., który nie zawiera przesłanki »efektu usługi, który będzie wykorzystany w Polsce«”.

Dodatkowo Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 2 czerwca 2011 r. NSA (sygn. akt II FSK 138/10) wskazał, iż nie można utożsamiać pojęcia „dochody osiągane na terytorium” z pojęciem „dochody wypłacane, pochodzące, otrzymane z terytorium Polski”.

W nawiązaniu do powyższego, należy stwierdzić, że uzyskiwane przez nierezydenta wynagrodzenie z tytułu sortowania wyrobów w magazynie położonym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie jest przychodem uzyskanym na terytorium Rzeczypospolitej i tym samym, nie będzie podlegało dyspozycji art. 21 ust. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia.

Wobec powyższego, Spółka stoi na stanowisku, iż usługi sortowania w magazynach położonych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie podlegają opodatkowaniu podatkiem zryczałtowanym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a Spółka nie jest zobowiązana do pobierania, jako płatnik, zryczałtowanego podatku zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Nawet jeżeliby uznać, iż wynagrodzenie wypłacane firmom zagranicznym za usługi sortowania w magazynach położonych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są przychodami uzyskanymi na terytorium Rzeczypospolitej (z czym Spółka się nie zgadza), to usługi te i tak nie mieszczą się w katalogu usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie można ich również zakwalifikować do usług o podobnym charakterze.

W art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych został określony konkretny katalog świadczeń o charakterze niematerialnym, które podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. Katalog ten nie jest wyczerpujący, jednakże nie ulega wątpliwości, że inne podlegające opodatkowaniu świadczenia muszą mieć charakter podobny do wskazanych w ustawie. Poprzez sformułowanie „świadczenia o podobnym charakterze” ustawodawca pozostawił otwarty katalog tych świadczeń, nie można jednak przyjmować, iż obejmuje on wszystkie pozostałe usługi w nim nie wymienione. Wskazuje na to nie tylko wyrażenie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”, ale także stanowisko Ministra Finansów, wyrażone w interpretacjach indywidualnych, wydawanych za pośrednictwem dyrektorów izby skarbowych.

Przykładowo, jak stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 7 stycznia 2008 r. (nr ITPB3/423-79/07/MK) „w odniesieniu do treści przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2a) zauważyć należy, że katalog usług w nim wskazanych ustawy jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”, jednak w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron”.

Podobny pogląd zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 22 lutego 2008 r. (nr IP-PB3-423-452/07-2/JB), w której stwierdził, iż „jak już wskazano, wymieniony w przepisie art. 21 ustawy katalog świadczeń jest zamknięty, jednakże w tym znaczeniu, że świadczenia tam wymienione można podzielić na dwie grupy, tj. świadczenia wyraźnie nazwane, np. doradcze, księgowe, badania rynku oraz świadczenia mające podobny charakter do świadczeń wyraźnie nazwanych, a więc nie będące stricte ww. świadczeniami nazwanymi, lecz świadczeniami posiadającymi elementy charakterystyczne dla owych świadczeń nazwanych, a także elementy charakterystyczne dla innych świadczeń niż wymienione w ww. artykule (oczywiście sam katalog świadczeń o podobnym charakterze jest otwarty). Przy czym owe elementy składowe „świadczenia o podobnym charakterze” powinny być w takiej proporcji by elementy charakterystyczne dla świadczeń nazwanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy przeważały nad elementami właściwymi dla innych świadczeń (innych niż wymienione z nazwy w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy) – tj. były elementami głównymi”.

Usługi w zakresie sortowania towarów polegających na kontroli ich jakości nie są wymienione wprost w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Usługi sortowania nie są również usługami podobnymi do usług doradczych. Jak wskazuje bowiem internetowa wersja słownika języka polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl/szukaj/doradztwo) słowo „doradztwo” oznacza udzielanie fachowych porad. Zatem usługa sortowania polegająca na weryfikacji jakości wyrobów nie może zostać uznana za usługę doradczą ani do niej podobną.

Usługi te nie stanowią również usługi o podobnym charakterze do usług zarządzania i kontroli, ponieważ podmiot świadczący usługę sortowania nie będzie miał żadnego wpływu na proces produkcji ani na jego przebieg, a jedynie ma sortować wyroby pod względem ich jakości.

Usługi sortowania nie stanowią też usług monitoringu procesu produkcyjnego. Posługując się definicjami słownikowymi, należy zauważyć, iż monitoring oznacza bowiem stałą obserwację i kontrolę jakichś procesów lub zjawisk – internetowa wersja słownika języka polskiego PWN, (http://sjp.pwn.pl/szukaj/monitoring). Usługa sortowania natomiast ma charakter tymczasowy (sortowanie jednej lub kilku partii wyrobów) i polega na weryfikacji jakości wyrobów, a nie na kontroli procesów lub zjawisk.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, usługi sortowania nie mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy VAT. Takie stanowisko prezentowane jest m.in. w interpretacji nr ITPB3/423-270a/08/DK z dnia 18 lipca 2008 r., w której Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wskazał, iż „Analiza cytowanego przepisu prowadzi jednakże do wniosku, iż usługi kontroli ilości i jakości dostarczanego produktu nie mieszczą się w dyspozycji tego artykułu (art. 21 ust. 1 Ustawy CIT)”.

Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że w jej przypadku nie dochodzi do świadczenia usług, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a zatem Spółka nie ma obowiązku poboru podatku u źródła od wypłacanego firmom zagranicznym wynagrodzenia z tytułu usług sortowania.

Reasumując, z uwagi na miejsce czynności, wypłacane wynagrodzenie nie podlega regulacjom art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nawet gdyby uznać, że wynagrodzenie wypłacane jest podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to rodzaj świadczonych usług nie został wymieniony w katalogu usług, w odniesieniu do których należy pobrać podatek u źródła, zawartym w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe – w części dotyczącej kwalifikacji opisanych usług oraz poboru podatku u źródła,
• nieprawidłowe – w części dotyczącej zastosowania regulacji art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.): podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W powyższej regulacji wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Niezależnie od miejsca lokalizacji siedziby danego podmiotu – opodatkowaniu w danym państwie podlegać będą te dochody, które w państwie tym powstały.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – ustala się w wysokości 20% przychodów.

Natomiast w myśl przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2a tej ustawy: podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze – ustala się w wysokości 20% przychodów.

Wprawdzie katalog usług wskazanych w cytowanej w zdaniu poprzednim regulacji jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „(...) oraz świadczeń o podobnym charakterze”, jednak w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane.

Niemniej jednak, sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być wyłącznym czynnikiem determinującym daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jeżeli polski podatnik (płatnik) dokonuje wypłat należności z tytułu świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 o podatku dochodowym od osób prawnych na rzecz nierezydenta, mającego siedzibę lub zarząd w kraju, z którym Polska zawarła umowę w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, pierwszeństwo mają przepisy tej umowy międzynarodowej. Natomiast w przypadku państw, z którymi Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zastosowanie będą miały wprost przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Treść art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi natomiast, że: osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W kwestii oceny, czy przychody zagranicznych osób prawnych powstały na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, Organ zauważa, że w świetle wyżej cytowanych przepisów decydujące znaczenie ma miejsce osiągania dochodów, nie zaś miejsce świadczenia usługi, wykonywania czynności lub miejsca dokonania wypłaty. Zatem, jeśli świadczenia są wykonywane na rzecz polskiego podmiotu (polskiego rezydenta podatkowego) dochodzi wówczas do osiągania przez nierezydentów dochodów na terenie Polski.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka sprzedaje swoje wyroby zagranicznym kontrahentom. Towary te dostarczane są do magazynów zagranicznych kontrahentów, które znajdują się zawsze kraju w innym niż Rzeczpospolita Polska. Zdarza się, że nabyte przez kontrahentów wyroby są wadliwe. W takim przypadku kontrahenci Spółki składają reklamacje dotyczące tych wyrobów. Wówczas Spółka zleca zagranicznym firmom sortowanie całej dostarczonej partii wyrobów, która ma na celu wyszukanie i odrzucenie wadliwych wyrobów. Sortowanie wykonywane jest zawsze w magazynie odbiorcy położonym za granicą. Ponadto Spółka wskazała, że zagraniczne firmy, o których mowa we wniosku są / będą osobami prawnymi (spółkami) podlegającymi w poszczególnych państwach opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Wobec powyższych informacji, bez znaczenia w omawianej sprawie pozostaje fakt świadczenia usług sortowania poza terytorium Polski, gdyż tak jak wskazano, zasadnicze znaczenie ma miejsce położenia źródła. W tym przypadku przedsiębiorcy zagraniczni będą uzyskiwać dochód od Spółki będącej polskim rezydentem podatkowym, w konsekwencji należy przyjąć, że źródło dochodów będzie położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, gdyż jego źródłem jest Spółka będąca polskim rezydentem podatkowym.

Z uwagi jednak na fakt, że opisane usługi nie zostały wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w tym w szczególności w art. 21 ust. 1 pkt 2a tej ustawy oraz nie mają podobnego charakteru do tam wymienionych, nie podlegają one opodatkowaniu na zasadach określonych w tym przepisie. Wskazane usługi sortowania nie są bowiem świadczeniami o charakterze doradczym lub z zakresu zarządzenia czy kontroli.

Reasumując, na podstawie art. 26 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – Spółka jako płatnik nie ma obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłaconego firmom zagranicznym za usługi sortowania.

Końcowo należy zaznaczyć, że we własnym stanowisku zawartym we wniosku na stronach:

• 4 wiersz 3,
• 6 wiersz 9,

błędnie powołał ustawę „VAT” zamiast ustawę „CIT”. Organ uznał to za oczywiste omyłki nie mające wpływu na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Jednocześnie należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem Organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w niniejszym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.