INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2012r. (data wpływu do tut. BKIP 20 marca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconego odszkodowania – jest prawidłowe (pytanie oznaczone we wniosku numerem 2 – stan faktyczny).

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2012r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconego odszkodowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, będąc generalnym wykonawcą lub zlecającym realizację prac cząstkowych, ubezpiecza często kontrakty budowlane (roboty) na wypadek wystąpienia zdarzeń losowych (np. powodzi), poprzez zawarcie stosownych umów z ubezpieczycielem (lub ubezpieczycielami). Podwykonawca jest następnie zapoznawany z warunkami takiego ubezpieczenia oraz uczestniczy w jego kosztach. W przypadku faktycznego wystąpienia zdarzenia losowego i uznania szkody przez firmę ubezpieczeniową Wnioskodawca uzyskuje przychód z odszkodowania, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Ponieważ jednak powstałe szkody dotyczą często także i majątku lub zadań zrealizowanych przez podwykonawców, ci ostatni na podstawie ugód zawartych z Wnioskodawcą mają prawo wystąpienia bezpośrednio do niego o rekompensatę z tego tytułu. W praktyce oznacza to, że podwykonawcy wystawiają fakturę, rachunek, bądź inny dokument (np. notę księgową) spełniający wymagania określone w art. 20 i 21 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tj. Dz. U. z 2009 r., Nr 152, poz. 1223 ze zm.), który następnie zostaje ujęty w systemie księgowym Wnioskodawcy i jest podstawą do wypłaty odszkodowania. Kwota takiego odszkodowania jest przy tym kształtowana przez wielkość strat poniesionych przez podwykonawcę. Potrąca się z niej narzut przysługujący generalnemu wykonawcy (ewentualnie zlecającemu realizację prac cząstkowych) oraz jest pokrywana ze środków obrotowych Wnioskodawcy w związku z należnym mu, bądź wypłaconym odszkodowaniem od ubezpieczyciela.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy odszkodowania dla podwykonawców, stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

(pytanie oznaczone we wniosku numerem 2 – stan faktyczny)

Zdaniem Wnioskodawcy, należy stwierdzić po pierwsze, iż odszkodowania wypłacane podwykonawcom nie są tytułem, który został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.). Po drugie, warto podkreślić, iż pierwotna przyczyna która rodzi obowiązek (wynikający z zawartych umów cywilno-prawnych oraz ugód) wypłaty odszkodowania podwykonawcom ma charakter losowy i jest niezależna od działań Wnioskodawcy. Po trzecie, w przypadku przedmiotowych odszkodowań zachodzi związek między ich kosztem poniesionym przez Wnioskodawcę na wypłatę podwykonawcom (rekompensat), a osiąganymi przez niego przychodami podatkowymi, tj. związek o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za czym przemawiają następujące argumenty:

(i) brak możliwości kontynuowania prac przez podwykonawców jest równoznaczny z brakiem możliwości zrealizowania kolejnych etapów inwestycji, za które Wnioskodawcy powinno przysługiwać od inwestora wynagrodzenie cząstkowe (cena za całość robót budowlanych uzgadniana z inwestorem nie jest na ogół wypłacana jednorazowo, ale po wykonaniu kolejnych faz przedsięwzięcia, na podstawie podpisywanych protokołów zdawczo-odbiorczych). Oznacza to, że jeśli Wnioskodawca nie wypłaciłby podwykonawcy odszkodowania, wówczas podwykonawca mógłby nie być zdolny kontynuować prac zleconych mu przez Wnioskodawcę, a Wnioskodawca nie mógłby oddać inwestorowi prac cząstkowych w uzgodnionym z inwestorem terminie, co zablokowałoby uzyskanie przez Wnioskodawcę przychodów z tytułu wykonania prac cząstkowych. Nadto przy opóźnieniach mogłyby powstać dodatkowe koszty z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy (kary umowne za opóźnienie w dostarczeniu przedmiotu umowy), a nadmierna zwłoka mogłaby być w skrajnym przypadku powodem rozwiązania kontraktu z Wnioskodawcą (ryzyko definitywnego braku możliwości uzyskania przychodu). W odwrotnej sytuacji, poprzez wypłatę odszkodowania i zapewnienie możliwości dalszego prowadzenia prac, Wnioskodawca oddala tym samym ryzyko nadmiernej zwłoki w wykonaniu (oddaniu) danego etapu robót budowlanych i tym samym zapewnia wpływ kolejnych transz należnego wynagrodzenia (przychodu) za ten etap. W konsekwencji, wypłaty odszkodowania są więc ukierunkowane na zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów przez Wnioskodawcę;

(ii) odtworzenie zdolności podwykonawców do kontynuowania działań zwiększa istotnie prawdopodobieństwo ukończenia w terminie kontraktu budowlanego. Ma to miejsce zwłaszcza wówczas gdy zdarzenie losowe nastąpi w końcowej fazie jego realizacji i utrudnione jest znalezienie innego kooperanta. Wypłaty odszkodowania są wtedy ukierunkowane na zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, tj. zapewnienie by osiągane przez Wnioskodawcę przychody w dalszym ciągu występowały i to w niepogorszonym stanie;

(iii) ponosząc koszt wypłaconego podwykonawcy odszkodowania, Wnioskodawca osiąga również przychód podlegający po jego stronie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (uzyskując odszkodowanie od ubezpieczyciela).

Marginalnie Wnioskodawca pragnie zauważyć, iż alternatywą dla wypłaty odszkodowania jest zatrudnienie innego podwykonawcy. Pomijając fakt, iż aktualnemu podwykonawcy i tak przysługuje roszczenie o naprawę powstałej szkody w stosunku do Wnioskodawcy (np. w związku z partycypacją w kosztach ubezpieczenia), należy podkreślić iż kontynuacja współpracy z dotychczasowym kooperantem jest bardziej celowa w sensie ekonomicznym i organizacyjnym. Wynika to z następujących czynników:

• na ogół mniejszych kwot które należy zaangażować w przypadku rekompensaty, niż w przypadku negocjowania warunków i wypłaty wynagrodzenia nowym podmiotom, zwłaszcza w warunkach istnienia presji czasowej;
• czasu potrzebnego na usunięcie strat który jest najczęściej krótszy niż w sytuacji poszukiwania nowego podwykonawcy spełniającego warunki wykonywanego kontraktu;
• konieczności wdrażania nowej jednostki w specyfikę przedsięwzięcia budowlanego, co również wymaga dodatkowego upływu czasu.
  
  

Taki pogląd potwierdził też ostatnio Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 stycznia 2012 r., sygn. II FSK 1365/10.

W świetle powyższych uwag należy więc przyjąć, iż odszkodowania wypłacane podwykonawcom, o których mowa w opisie stanu faktycznego, są kosztem uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 1 oraz w sprawach będących przedmiotem pytań dotyczących zdarzenia przyszłego wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.