Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP5/443-182/13-4/PG
z 28 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Powiatu, przedstawione we wniosku z 19 sierpnia 2013 r. (data wpływu 23 sierpnia 2013 r.) uzupełnionym pismem z 25 listopada 2013 r. (data wpływu 27 listopada 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania w bezpłatne użytkowanie na rzecz SP ZOZ działki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania w bezpłatne użytkowanie na rzecz SP ZOZ działki. Wniosek uzupełniono pismem z 25 listopada 2013 r. (data wpływu 27 listopada 2013 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (zwany dalej także jako Powiat) jest właścicielem działki zabudowanej. Działka powstała w wyniku kolejnych podziałów działki, która została nabyta przez Powiat z mocy prawa, na podstawie decyzji Wojewody.

Działka:

• nie jest objęta żadnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego,
• w ewidencji gruntów i budynków oznaczona jest jako „Bi - inne tereny budowlane”,
• w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania Gminy działka ma następujące przeznaczenie: tereny dla realizacji celów publicznych i usług komercyjnych,
• dla działki nie została wydana żadna decyzja o warunków zabudowy,
• działka znajdowała się w trwałym zarządzie Zespołu Szkół Rolniczych do 15 lipca 2013 r., jednak z uwagi na jej zbędność dla potrzeb wykonywania zadań statutowych jednostki, Zarząd Powiatu wydał decyzję o wygaśnięciu prawa trwałego zarządu przedmiotową działką.
  
  

Działka jest zabudowana budynkiem byłego internatu, w którym znajdują się lokale mieszkalne i użytkowe. Budynek został wybudowany w latach 50-60-tych XX wieku. Powierzchnia użytkowa budynku wynosi ok. 2500 m².

Zgodnie z art. 46 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami wygaśnięcie trwałego zarządu jest równoznaczne z wypowiedzeniem umów najmu, z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia.

Powiat zamierza przekazać udział, nie obciążony umowami najmu, w wysokości około 60% (dokładna wielkość zostanie wyliczona na podstawie sporządzanej inwentaryzacji), w bezpłatne użytkowanie Samodzielnemu Publicznemu Zespołowi Opieki Zdrowotnej, na czas nieokreślony. Przekazanie nastąpi z przeznaczeniem na zakład opieki długotrwałej finansowany ze środków NFZ.

Przekazanie nastąpi w oparciu o art. 54 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. z 2013 r., poz. 217).

W piśmie z 25 listopada 2013 r. (data wpływu 27 listopada 2013 r.), będącym uzupełnieniem wniosku, Zainteresowany poinformował, że przekazanie działki w bezpłatne użytkowanie Samodzielnemu Publicznemu Zespołowi Opieki Zdrowotnej jest związane z działalnością prowadzoną przez Powiat w ramach zadania publicznego - art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym - „promocja i ochrona zdrowia” wykonywanego w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jednocześnie Wnioskodawca poinformował, że 4 listopada 2013 r. została podpisana umowa użytkowania między Powiatem a SP ZOZ dotycząca przekazania przez Powiat całej nieruchomości X w nieodpłatne użytkowanie na rzecz SP ZOZ, a nie jak wcześniej planowano tylko udział w działce nr X.

Ponadto Zainteresowany poinformował, że na wniosek Dyrektora SP ZOZ Zarząd Powiatu wyraził zgodę na zawarcie umów najmu na część pomieszczeń znajdujących się w budynku posadowionym na ww. działce - na cele nie związane z działalnością leczniczą - do czasu przystosowania nieruchomości przez SP ZOZ do celu na który została oddana w użytkowanie, tj. na zakład opieki długoterminowej finansowany ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przekazanie w bezpłatne użytkowanie na rzecz SP ZOZ działki, opisanej powyżej, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a jeśli tak to w jakiej wysokości?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie w bezpłatne użytkowanie na rzecz SP ZOZ udziału w działce X będzie podlegało zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.

Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. - za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

• w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia - w całości lub w części - podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych (warunki te muszą być spełnione łącznie),
• w przypadku świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
  
  

Analizując treść powołanego art. 8 ust. 2 ustawy zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest przede wszystkim ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jest jednak od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towaru w rozumieniu art. 7 i świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie natomiast do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE. L Nr 347, poz. 1 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba, że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Ponadto, zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zwolnienie od podatku VAT jednostek samorządu terytorialnego jest zatem możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji samorządowych (publicznych).

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem działki zabudowanej. Działka jest zabudowana budynkiem byłego internatu, w którym znajdują się lokale mieszkalne i użytkowe. Budynek został wybudowany w latach 50-60-tych XX wieku. Powierzchnia użytkowa budynku wynosi ok. 2500 m².

Zainteresowany zamierzał przekazać udział, nie obciążony umowami najmu, w wysokości około 60% w bezpłatne użytkowanie Samodzielnemu Publicznemu Zespołowi Opieki Zdrowotnej, na czas nieokreślony. Przekazanie nastąpi z przeznaczeniem na zakład opieki długotrwałej finansowany ze środków NFZ.

Jednocześnie Wnioskodawca poinformował, że 4 listopada 2013 r. została podpisana umowa użytkowania między Powiatem a SP ZOZ dotycząca przekazania przez Powiat całej nieruchomości w nieodpłatne użytkowanie na rzecz SP ZOZ, a nie jak wcześniej planowano tylko udział w działce.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że przekazanie działki w bezpłatne użytkowanie Samodzielnemu Publicznemu Zespołowi Opieki Zdrowotnej jest związane z działalnością prowadzoną przez Powiat w ramach zadania publicznego - art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym - „promocja i ochrona zdrowia” wykonywanego w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Dodatkowo Zainteresowany poinformował, że na wniosek Dyrektora SP ZOZ Zarząd Powiatu wyraził zgodę na zawarcie umów najmu na część pomieszczeń znajdujących się w budynku posadowionym na ww. działce - na cele nie związane z działalnością leczniczą - do czasu przystosowania nieruchomości przez SP ZOZ do celu na który została oddana w użytkowanie, tj. na zakład opieki długoterminowej finansowany ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia.

Mając na uwadze regulacje zawarte w art. 252 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzecz można obciążyć prawem do jej używania i do pobierania jej pożytków (użytkowanie).

Użytkowanie jest ograniczonym prawem rzeczowym o najszerszej treści uprawnień, zatem stanowi największe obciążenie prawa własności. Ustanawia się je w sytuacji, gdy występuje potrzeba korzystania przez osobę trzecią z cudzej rzeczy w szerokim zakresie. Użytkowanie występuje pod dwoma postaciami: użytkowanie odpłatne i użytkowanie nieodpłatne.

Natomiast przez umowę użyczenia, w świetle regulacji ustawy Kodeks cywilny - art. 710-719 - użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy.

Powyższe oznacza, że oddanie do bezpłatnego używania jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

W przedmiotowej sprawie oddając nieruchomość w użytkowanie Wnioskodawca nie przenosi na użytkownika prawa do dysponowania nieruchomością jak właściciel a jedynie daje prawo do korzystania i ewentualnie pobierania pożytków z nieruchomości. Zatem, w tym przypadku nie ma miejsca dostawa towarów lecz świadczenie usług.

Treść powołanych wyżej przepisów wskazuje, że aby uznać dane świadczenie usług za opodatkowane podatkiem VAT musi ono być odpłatne, w myśl art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, bądź też nieodpłatne, ale spełniające warunki wynikające z art. 8 ust. 2 ustawy i musi być wykonywana przez podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Jak już wyżej zostało stwierdzone aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Z opisu sprawy wynika, że Powiat, zamierza przekazać w bezpłatne użytkowanie nieruchomość w postaci zabudowanej działki. Zatem Wnioskodawca z tytułu wykonania tej czynności nie uzyska żadnego wynagrodzenia. W związku z tym, nie można przedmiotowej czynności uznać za odpłatną.

Natomiast, aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy, musi ono służyć celom innym, niż działalność Zainteresowanego. Dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie podlega opodatkowaniu, istotne jest zatem ustalenie celu takiego świadczenia.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 595), powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ww. ustawy, w celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami.

Powiat nie może prowadzić działalności gospodarczej wykraczającej poza zadania o charakterze użyteczności publicznej (art. 6 ust. 2 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, Powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie promocji i ochrony zdrowia.

Analizując okoliczności faktyczne sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, że oddanie w bezpłatne użytkowanie nieruchomości oznaczonej jako działka Samodzielnemu Publicznemu Zespołowi Opieki Zdrowotnej, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, z uwagi na nieodpłatność tej czynności oraz fakt, że nie będzie miał w tym przypadku zastosowania art. 8 ust. 2 ustawy - oddanie w nieodpłatne użytkowanie przedmiotowej nieruchomości odbywać się będzie w związku z wykonywaniem przez Powiat we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność zadań publicznych.

Reasumując, przekazanie w bezpłatne użytkowanie na rzecz SP ZOZ działki opisanej we wniosku nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z uznaniem, że opisana we wniosku czynność nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, badanie stawki podatku stało się bezprzedmiotowe.

Zatem, stanowisko Zainteresowanego, zgodnie z którym przekazanie w bezpłatne użytkowanie na rzecz SP ZOZ działki będzie podlegało zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 29 ust. 5 ustawy, należało uznać za nieprawidłowe.

Na marginesie zaznacza się, że wskazany przez Wnioskodawcę przepis może mieć zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do dostawy towarów, nie odnosi się natomiast do przypadków gdy przedmiotem transakcji jest świadczenie usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.