INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2012 r. (data wpływu 18 czerwca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy lokali mieszkalnych wraz z udziałem w gruncie - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy lokali mieszkalnych wraz z udziałem w gruncie.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan wraz z żoną działalność gospodarczą pod nazwą: „Z.” s.c., której przedmiotem jest świadczenie usług w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Z uwagi na rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej jest Pan podatnikiem przedmiotowo zwolnionym od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy od podatku od towarów i usług. Na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej w ramach majątku prywatnego w roku 2002 nabył Pan wraz z żoną działkę niezabudowaną. Przedmiotowa działka nie została zakupiona ze środków firmy, nie znajduje się w ewidencji środków trwałych firmy i nie stanowi majątku trwałego „Z.” s.c. W ramach zarządu majątkiem prywatnym, angażując własne środki zdecydował Pan wraz z żoną o budowie na tym gruncie budynku o funkcjach usługowej i mieszkalnej, zawierając z firmą budowlaną w dniu 31 marca 2012 r. umowę na roboty budowlane. Przedmiotem tej umowy jest wybudowanie na gruncie nabytym w 2002 roku budynku o funkcjach: usługowej i mieszkalnej. Wykonawca użyje do przedmiotu umowy własne materiały i urządzenia. Za wykonane prace budowlane w umowie wykonawca (firma budowlana będąca podatnikiem VAT) wystawi fakturę VAT i odprowadzi do budżetu podatek VAT należny określony w fakturze. Strony postanowiły, że zapłata za wykonanie przedmiotu umowy nastąpi poprzez przeniesienie prawa własności do lokali mieszkalnych oraz proporcjonalnie do powierzchni lokali części gruntu nabytego w 2002 roku, na którym zostanie posadowiony budynek usługowo-mieszkalny. Po zakończeniu budowy lokal użytkowy zamierza Pan wraz z żoną wprowadzić aportem do firmy „Z.” s.c. i wykorzystywać jako przychodnię, w której będzie Pan świadczyć usługi w zakresie opieki medycznej. W miesiącu czerwcu 2012 r. wraz z żoną zawarł Pan w formie aktu notarialnego z wykonawcą warunkową umowę przedwstępną sprzedaży, w której zobowiązuje się Pan sprzedać wykonawcy lokale mieszkalne wraz z udziałem w gruncie ustalonym proporcjonalnie do powierzchni lokali za cenę określoną w umowie. W warunkowej umowie przedwstępnej sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego strony ustaliły, że zapłata nastąpi w terminie 7 dni od zawarcia umowy przyrzeczonej. Strony dopuszczają możliwość zapłaty ceny poprzez potrącenie wzajemnych należności wynikających z zawartej umowy na roboty budowlane w dniu 31 marca 2012 roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedając wykonawcy lokale mieszkalne wraz z udziałem w gruncie, stanowiące majątek osobisty nie służący działalności gospodarczej będzie Pan wraz z żoną zobowiązany do odprowadzenia podatku należnego VAT od transakcji sprzedaży...
2. Czy w przypadku zwolnienia od podatku VAT sprzedaży części budynku (lokali mieszkalnych) ze zwolnienia korzystać będzie również sprzedaż udziału w gruncie...
3. Czy w momencie sprzedaży części nieruchomości (lokale mieszkalne) wraz z udziałem w gruncie stanowiących majątek prywatny stanie się Pan wraz z żoną podatnikiem podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się w ramach zwolnienia przedmiotowego dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjęta zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie poniósł wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Do tej pory nie będąc podatnikiem podatku VAT nie dokonywał Pan wraz z żoną obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków związanych z rozpoczęciem budowy (np. akt notarialny, wykonanie projektu), nie dokonywał Pan również wydatków na ulepszenie (art. 43 ust. 1 pkt 10 a lit. b).

Nie będzie Pan również ponosić wydatków na materiały budowlane niezbędne do realizacji inwestycji, ponieważ zgodnie z umową wykonawca realizuje inwestycję z własnych materiałów i jemu będzie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego od przedmiotowych zakupów. Po zakończeniu budowy wykonawca wystawi fakturę VAT i będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku należnego, natomiast Panu i żonie z uwagi na fakt, iż nie są Państwo podatnikami VAT, nie będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w części związanej ze sprzedawanymi lokalami mieszkalnymi.

Z uwagi na fakt, iż sprzedaż części budynku korzystać będzie ze zwolnienia przedmiotowego, z transakcji tej nie wyłącza się wartości gruntu (art. 29 ust. 5). Zatem całość nie podlega opodatkowaniu. W Pana ocenie jednorazowa sprzedaż części nieruchomości (lokale mieszkalne) wraz z udziałem w gruncie, stanowiąca Pana i żony majątek osobisty, nie czyni z Pana podatnika podatku VAT, ponieważ zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Opisana we wniosku oraz zawarta w umowie przedwstępnej sprzedaży jednorazowa transakcja jest związana ze zwykłym wykonywaniem prawa własności (zarządzanie majątkiem prywatnym), natomiast nie podejmuje Pan wraz z żoną aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami przy wykorzystywaniu środków w działalności gospodarczej. Powyższą tezę potwierdza Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który rozpatrywał interpretację przepisów polskiej ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu ust. 1 tego artykułu - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie art. 12 ust. 1 cyt. Dyrektywy stanowi, iż państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą, w rozumieniu art. 4 ust. 2 (art.9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE), w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.

Zarówno z brzmienia ww. przepisów Dyrektywy 2006/112/WE, jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, czy działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku lokali mieszkalnych wraz z udziałem w części gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika podatku od towarów i usług, a czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Prawo podatkowe, w tym również przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, nie zawierają definicji pojęcia „zamiar”. W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było prowadzenie działalności gospodarczej.

Z ogólnie przyjętej definicji „zamiaru” wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje, jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności. Z grona podatników nie wyłącza się osób fizycznych, jeśli dokonują one dostawy towarów w sposób stały, zorganizowany i powtarzalny.

Ponadto z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedmiotowej sprawy wynika, że prowadzi Pan wraz z żoną działalność gospodarczą, której przedmiotem jest świadczenie usług w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Z uwagi na rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej Spółka, w której jest Pan wspólnikiem jest przedmiotowo zwolniona od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy od podatku od towarów i usług. Niezależnie od tego, w roku 2002 w ramach majątku prywatnego nabył Pan wraz z żoną działkę niezabudowaną. Przedmiotowa działka nie została zakupiona ze środków firmy, nie znajduje się również w ewidencji środków trwałych i nie stanowi majątku trwałego przychodni. W ramach zarządu majątkiem prywatnym, angażując własne środki zdecydował Pan wraz z żoną o budowie na tym gruncie budynku o funkcjach usługowej i mieszkalnej, zawierając z firmą budowlaną umowę na roboty budowlane. Wykonawca użyje do przedmiotu umowy własne materiały i urządzenia. Strony postanowiły, że zapłata za wykonanie przedmiotu umowy nastąpi poprzez przeniesienie prawa własności do lokali mieszkalnych oraz proporcjonalnie do powierzchni lokali części gruntu nabytego w 2002 roku, na którym zostanie posadowiony budynek usługowo-mieszkalny.

Odnosząc zatem przytoczone regulacje prawne do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że realizowana inwestycja podjęta została m.in. z zamiarem dokonania sprzedaży wybudowanych lokali mieszkalnych. Okoliczności te wskazują na komercyjny charakter podjętej inwestycji. Działania Wnioskodawcy, zmierzające do sprzedaży przedmiotowych lokali mieszkalnych, już na etapie podjęcia decyzji o inwestycji budowlanej wypełniały definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 powołanej ustawy.

W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ugruntowało się stanowisko, że za podatnika uznaje się również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i dokonała w tym celu pewnych nakładów, mimo że sama sprzedaż jeszcze się nie rozpoczęła, czy nawet nigdy nie zostanie rozpoczęta. Bardzo istotnym elementem, przesadzającym o prowadzeniu działalności gospodarczej są czynności przygotowawcze, jakich dokonuje dany podmiot w związku z rozpoczęciem działalności. Sam zamiar prowadzenia działalności powiązany z zakupami realizowanymi w tym celu nadaje status podatnika podatku od towarów i usług, już nawet w fazie dokonywania czynności przygotowawczych, co wynika m.in. z orzeczenia TSUE z dnia 29 lutego 1996 r. C-10/94 w sprawie Intercommunale voor zeewaterontzilting (INZO).

Zatem planowaną dostawę wybudowanych lokali mieszkalnych wraz z udziałem w gruncie należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Pan jako dokonujący ich dostawy stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2.

W kwestii natomiast możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowej dostawy wybudowanych lokali mieszkalnych, zauważyć należy co następuje:

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Przywołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a cytowanej ustawy, adresowany jest do podatników, którym - po pierwsze nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a po drugie – nie ponosili wydatków na ulepszenie budynków, budowli lub ich części, w stosunku do których istniało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, a jeśli ponosili, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Spełnienie obu warunków łącznie uprawnia podatnika do skorzystania ze zwolnienia przy dostawie budynków, budowli lub ich części.

W tym miejscu wskazania wymaga regulacja zawarta w treści art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, która stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo to może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy. Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego (art. 86 ust. 13 ustawy).

Ustawodawca przyznał zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, przy spełnieniu warunku, jakim jest wykorzystanie zakupu do realizacji czynności opodatkowanej. Wskazane prawo wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

W konsekwencji, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż w odniesieniu do ponoszonych na budowę wydatków w części dotyczącej budowy lokali mieszkalnych, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Jak już wcześniej wskazano, dostawa lokali mieszkalnych, co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a zatem wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, służy mu prawo do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do przedmiotowych lokali mieszkalnych, przy jednoczesnym spełnieniu wymogów formalnych (np. co do rejestracji).

Zaznaczenia wymaga, iż odliczenie podatku jest prawem podatnika nie zaś obowiązkiem. Nieskorzystanie przez Wnioskodawcę z prawa do odliczenia nie przesądza o braku obowiązku opodatkowania czynności podlegającej opodatkowaniu.

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z treścią art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

A zatem planowana dostawa wybudowanych lokali mieszkalnych nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, bowiem po spełnieniu wymogów formalnych przysługiwać będzie Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych wydatków związanych z budową tych lokali. Transakcja ta podlegać będzie opodatkowaniu według stawki VAT właściwej dla zbywanego obiektu.

Zaznaczyć należy, iż w niniejszej interpretacji odniesiono się wyłącznie do kwestii opodatkowania planowanej dostawy lokali mieszkalnych oraz braku możliwości zastosowania zwolnienia od podatku, natomiast nie rozstrzygano kwestii zastosowania właściwej stawki VAT w odniesieniu do planowanej transakcji zbycia lokali mieszkalnych, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Końcowo zauważyć należy, że niniejsza interpretacja przepisów prawa podatkowego dotycząca podatku od towarów i usług została wydana w Pana indywidualnej sprawie, jako że to Pan jest stroną wniosku. Z tych też względów współwłaściciel (żona) chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania w stosunku do współwłaściciela (żony).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.