Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-1095/13-2/AK
z 7 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z 8 listopada 2013 r. (data wpływu 13 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących usługę leasingu operacyjnego samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem oraz w sytuacji, gdy po zakończeniu umowy najmu trwającej powyżej 6 miesięcy samochód ten będzie nadal przeznaczony do dalszego wynajmu, ale będzie również wykorzystywany do prowadzenia działalności opodatkowanej innej niż wynajem samochodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących leasing samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem oraz w sytuacji, gdy po zakończeniu umowy najmu trwającej powyżej 6 miesięcy samochód ten będzie nadal przeznaczony do dalszego wynajmu, ale będzie również wykorzystywany do prowadzenia działalności opodatkowanej innej niż wynajem samochodów.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W nioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 10 maja 1995 r. na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego towarów (PKD 49.41.Z), przygotowania terenów pod budowę (PKD 43.12.Z). Jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 29 października 2013 r. dokonał zmiany wpisu i poszerzył działalność gospodarczą o najem samochodu osobowego (PKD 77.11.Z). W dniu 29 października 2013 r. zawarł umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy z leasingodawcą. Umowa leasingu została zawarta na okres 35 miesięcy. W dniu 30 października 2013 r. Wnioskodawca zawarł umowę najmu (podnajmu) samochodu osobowego, który jest przedmiotem ww. leasingu z osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Umowa została zawarta na okres od 01 listopada 2013 r. do 31 maja 2014 r. Oddanie samochodu w najem jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług stawką 23%. Po zakończeniu umowy najmu, jeżeli najemca będzie chciał ją przedłużyć to zostanie ona przedłużona, a jeżeli nie to Zainteresowany będzie próbował zdobyć następnego najemcę. Jeżeli nie uda mu się w dalszym ciągu znaleźć najemcy to wówczas samochód będzie używany w firmie na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Od otrzymanej faktury VAT w miesiącu październiku 2013 r. za czynsz inicjalny Wnioskodawca odliczył podatek naliczony w pełnej wysokości 100%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od czynszu inicjalnego (opłaty wstępnej) i rat leasingowych przysługuje pełne odliczenie 100% podatku naliczonego zawartego w fakturach VAT wystawionych przez leasingodawcę na firmę Wnioskodawcy (leasingobiorcę) przez cały okres trwania umowy leasingu operacyjnego, tj. 35 miesięcy, jeżeli samochód osobowy został przeznaczony na wynajem powyżej 6 miesięcy, a po upływie 7 miesięcy, tj. okresu na który została zawarta umowa wynajmu samochodu nie uda się jej przedłużyć lub znaleźć kolejnego najemcę i wówczas samochód będzie używany w firmie na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do 100% odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach VAT przez cały okres trwania umowy leasingowej, czyli od czynszu inicjalnego (wpłaty wstępnej) i 35 rat leasingowych, ponieważ zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Samochód osobowy został wynajęty i czynność ta podlega opodatkowaniu stawką 23%. Jeżeli nie uda się przedłużyć umowy lub znaleźć następnego najemcę również będzie on miał prawo do odliczania podatku naliczonego od rat leasingowych, ponieważ prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług stawką 23%.

Ponadto zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2013 r. w przypadku nabycia samochodów osobowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 stanowi 60% kwoty podatku – nie więcej jednak niż 6.000 zł z zastrzeżeniem ust. 2. Przepis art. 3 ust. 2 stanowi, iż ust. 1 nie dotyczy przypadków o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów na podstawie umowy najmu przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy, co w tym wypadku ma miejsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (…).

Do dnia 31 grudnia 2010 r. zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Na mocy art. 1 pkt 11 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą”, z dniem 1 stycznia 2011 r. zostały uchylone przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast art. 1 pkt 12 i pkt 14 ustawy nowelizującej dodano m.in.:

• przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony,
• przepis art. 88a ustawy o podatku od towarów i usług, określający zasady odliczenia podatku VAT od zakupu paliwa do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.
  
  

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia wejścia w życie ww. przepisów, kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz paliw, regulują odpowiednio przepisy art. 3 oraz art. 4 ustawy nowelizującej.

W tym miejscu należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 2013 r., mocą art. 10 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. poz. 1456) w ww. ustawie nowelizującej wprowadzono następujące zmiany:

1. użyte w art. 3 w ust. 1, w art. 4, w art. 5 oraz w art. 7 wyrazy „31 grudnia 2012 r.” zastępuje się wyrazami „31 grudnia 2013 r.”;
2. w art. 9 w pkt 2 wyrazy „1 stycznia 2013 r.” zastępuje się wyrazami „1 stycznia 2014 r.”.
   
   

Zatem w wyniku wprowadzonych zmian zasady dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów, określone w art. 3 ustawy nowelizującej stosuje się do dnia 31 grudnia 2013 r. Natomiast przepisy art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług weszły w życie dopiero z dniem 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei art. 3 ust. 2 powyższej ustawy stanowi, że przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej – spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W przypadku, gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia (art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej).

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Przepis ten nie dotyczy jednak pojazdów wymienionych w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej, w stosunku do których podatnik ma w pełni prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących płatności z tytułu ww. umów.

Jak wynika z powołanych uregulowań zasadą jest, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Natomiast to ograniczone prawo nie ma zastosowania w przypadkach, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a i b ustawy nowelizującej, tj. w przypadkach gdy nabywane ww. samochody i pojazdy są odsprzedawane jako przedmiot działalności podatnika lub oddane w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli jest to przedmiotem działalności podatnika, a ponadto samochody te są przeznaczone wyłącznie na te cele przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Należy zauważyć, że użyte w zacytowanym przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a i b ustawy nowelizującej, sformułowanie „przedmiotem działalności podatnika” w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu „jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze”, nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z odprzedażą bądź wynajmem konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu „tych”, przy czym ich odprzedaż lub najem jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

Sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu samochodami lub wynajmu tych samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, nie jest wystarczającą przesłanką, pozwalającą na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów i pojazdów. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest równoczesne przeznaczenie danego, konkretnego samochodu do odprzedaży albo do najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że z przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a i b ustawy nowelizującej wynika, że od nabycia samochodu osobowego przysługuje 100% odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej jego nabycie, pod warunkiem przeznaczenia przez podatnika tego samochodu wyłącznie na cele wynajmu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy lub przeznaczenie go do odsprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 10 maja 1995 r. na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego towarów, przygotowania terenów pod budowę. Jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 29 października 2013 r. dokonał zmiany wpisu i poszerzył działalność gospodarczą o najem samochodu osobowego. W dniu 29 października 2013 r. zawarł umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy z leasingodawcą. Umowa leasingu została zawarta na okres 35 miesięcy. W dniu 30 października 2013 r. Wnioskodawca zawarł umowę najmu (podnajmu) samochodu osobowego z osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, który jest przedmiotem ww. leasingu. Umowa została zawarta na okres od 01 listopada 2013 r. do 31 maja 2014 r. Oddanie samochodu w najem jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług stawką 23%. Po zakończeniu umowy najmu, jeżeli najemca będzie chciał ją przedłużyć to zostanie ona przedłużona, a jeżeli nie to Zainteresowany będzie próbował zdobyć następnego najemcę. Jeżeli nie uda mu się w dalszym ciągu znaleźć najemcy to wówczas samochód będzie używany w firmie na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Od otrzymanej faktury VAT w miesiącu październiku 2013 r. za czynsz inicjalny Wnioskodawca odliczył podatek naliczony w pełnej wysokości 100%.

W związku z powyższym Wnioskodawca – wynajmujący ma wątpliwości czy będzie przysługiwało mu prawo do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingowe w trakcie wyłącznego przeznaczenia pojazdu na oddanie w odpłatne użytkowanie na okres powyżej sześciu miesięcy, jak również po zakończeniu umowy najmu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Umowa leasingu operacyjnego, w świetle wyżej powołanych przepisów, stanowi usługę. Leasingobiorca (Wnioskodawca) otrzymując co miesiąc faktury VAT dokumentujące czynność leasingu operacyjnego, nabywa prawo do korzystania z tego samochodu (usługę), a nie prawo własności (towar). Tym samym każdorazowo Zainteresowany jest uprawniony do określenia – w świetle przepisów art. 3 ust. 6 i art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej – wysokości podatku naliczonego.

Jeżeli zatem Wnioskodawca – jako usługobiorca – zawrze umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem będzie samochód osobowy, a następnie samochód ten przeznaczy wyłącznie do wykorzystania na wynajem przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy, Zainteresowanemu przysługuje (o ile nie zaistnieją przesłanki negatywne określone w art. 88 ustawy) pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących płatności z tytułu zawartej umowy leasingowej.

Z przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej wynika, że nabyty na umowę leasingu operacyjnego samochód osobowy, od którego przysługuje 100% odliczenia podatku naliczonego od rat leasingowych winien być przeznaczony przez podatnika wyłącznie na cele wynajmu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy. Zatem, przez ten okres podatnik musi przeznaczyć ten pojazd wyłącznie na ten cel, zaś po okresie nie krótszym niż 6 miesięcy może przeznaczyć go oprócz najmu również na cele prowadzonej działalności. W tak przedstawionej sytuacji podatnikowi będzie nadal przysługiwało 100% prawo do odliczenia podatku od rat leasingowych do końca trwania umowy leasingu.

Natomiast, ograniczone prawo do odliczenia podatku od rat leasingowych przysługiwać będzie wówczas, gdy po 6 miesiącach wykorzystywany na wynajem samochód osobowy przeznaczony będzie wyłącznie do wykonywanej przez podatnika w działalności gospodarczej (na cele inne niż wynajem). W takiej sytuacji, Zainteresowanemu po okresie wynajmu przysługuje odliczenie podatku naliczonego w wysokości 60% od każdej raty leasingowej, przy czym nie więcej niż 6.000 zł licząc łącznie od początku trwania okresu leasingu. Zatem, jeśli Wnioskodawca odliczy 6.000 zł w czasie, gdy odlicza podatek w pełnej wysokości (100%), dalsze odliczenie nie będzie mu przysługiwało.

Z opisu sprawy wynika, że po upływie 6 miesięcznego okresu najmu samochód ten może być dalej przedmiotem najmu (Wnioskodawca wynajmie dotychczasowemu najemcy lub będzie szukał innego), jednak rozważa on również możliwość wykorzystywania tego samochodu do celów innych niż najem (do celów własnej działalności).

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że skoro – jak wynika z treści wniosku – przedmiotowy samochód jest przeznaczony do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu na okres nie krótszy niż sześć miesięcy, a po zakończeniu ww. umowy nadal jest przeznaczony na wynajem, pomimo jego czasowego wykorzystywania również na inne cele prowadzonej działalności opodatkowanej, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie usługi leasingu przedmiotowego samochodu, pod warunkiem jednak, że nie zaistnieją ograniczenia, o których mowa w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.