Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-851/13-3/IG
z 13 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11.09.2013 r. (data wpływu 16.09.2013 r.), uzupełnionym w dniu 29.11.2013 r. w odpowiedzi na wezwanie z dnia 25.11.2013 r. nr IPPP3/443-851/13-2/IG do uzupełnienia wniosku otrzymane przez Stronę w dniu 28.11.2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wypłaty dywidendy w formie rzeczowej (gruntu) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16.09.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wypłaty dywidendy w formie rzeczowej (gruntu), uzupełniony w dniu 29.11.2013 r. w odpowiedzi na wezwanie z dnia 25.11.2013 r. nr IPPP3/443-851/13-2/IG do uzupełnienia wniosku otrzymane przez Stronę w dniu 28.11.2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

1. Podatnik („Wnioskodawca”, „Spółka”) jest polską spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu i będącą czynnym podatnikiem podatku VAT. W Spółce udziały kapitałowe posiadają dwie osoby fizyczne będące obywatelami RP. Obaj wspólnicy mają stałe miejsce zamieszkania na terytorium RP.
   
2. W dniu 14 grudnia 2001 r. na mocy aktu notarialnego Spółka kupiła od Miasta udział w l/2 części działki niezabudowanej 17/12 o pow. 0,5606 ha położoną w S., dla której prowadzona była księga wieczysta o nr KW 19311 przez Sąd Rejonowy V Wydział Ksiąg Wieczystych w Sokołowie Podlaskim („Nieruchomość”). Pozostałym udziałowcem w 1/2 części Nieruchomości był udziałowiec większościowy Spółki oraz jego żona na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej. Zbycie przez Miasto Spółce ww. Nieruchomości odbyło się w trybie bezprzetargowym na podstawie art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami za cenę 57.500 zł. Do kwoty stanowiącej cenę nie został naliczony VAT.
   
3. Spółce nie przysługiwało, zarówno w całości jak i w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia 1/2 części Nieruchomości.
   
4. W dniu 17 maja 2002 r. na mocy aktu notarialnego o nr Rep 4575/02, zniesiono współwłasność Nieruchomości, wskutek czego działka o nr 17/12 została podzielona na dwie części: działkę nr 17/15 o pow. 0,283 ha dla której założono nową księgę wieczystą o nr 32952 - stała się ona w całości własnością Wnioskodawcy oraz działkę 17/14 o pow. 0,283 ha dla której również założono nową księgę wieczystą o nr 33304 która w całości stała się własnością wspólnika większościowego oraz jego żony.
   
5. Działka o nr 17/15 - stanowi środek trwały Spółki; nie stanowi aportu Spółki; w dalszym ciągu jest niezabudowana; działka jako grunt nie podlega amortyzacji. Spółka nie poniosła żadnych kosztów związanych z ulepszeniem działki polegających na jej przebudowie, rozbudowie, modernizacji czy rekonstrukcji.
   
6. Wnioskodawca dysponuje niepodzielonym zyskiem z lat ubiegłych, zgromadzonym na kapitale zapasowym. W związku z planowanym podziałem zysku (w tym zysków z lat ubiegłych), Spółka, w oparciu o uchwałę Zgromadzenia Wspólników, planuje wypłacić wspólnikowi większościowemu dywidendę w formie niepieniężnej w postaci przeniesienia na jego rzecz prawa własności działki nr 17/15, tj. nieruchomości prowadzonej przez Sąd Rejonowy, której rynkowa wartość odpowiadałaby kwocie zobowiązania spółki z tytułu zysku przeznaczonego do podziału. Uchwała będzie bezpośrednio określać formę wypłaty dywidendy jako rzeczową.
   
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wypłata przez Spółkę dywidendy w formie rzeczowej poprzez przeniesienie uchwałą walnego zgromadzenia własności nieruchomości stanowiącej środek trwały Spółki, podlega opodatkowaniu według ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z poźn. zm.) („ustawa o VAT”)?

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. Odpowiedź jest negatywna, bowiem Wnioskodawca - przy zakupie 1/2 części Nieruchomości w 2001 r. - nie obniżył podatku należnego o podatek naliczony.
   
2. Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy. Artykuł 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W myśl zapisów art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:
   • przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
     
   • wszelkie inne darowizny
     
     - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
3. Wskazać należy, że opodatkowaniu, co do zasady, podlegają czynności odpłatne, przy czym odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług nie musi mieć postaci pieniężnej. Odpłatność, jako świadczenie wzajemne, może również przybrać postać rzeczową, np. zapłata w innym towarze lub usłudze, albo mieszaną - zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę.
   
4. Z cyt. wyżej art. 7 ust. 2 ustawy wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszelkie nieodpłatne przekazania towarów pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów, jako czynności wyłączonej spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały przekazane.
   
5. Z uwagi jednak na fakt, iż - jak stwierdził Wnioskodawca - w związku z nabyciem Nieruchomości mającej być przedmiotem dywidendy - Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie zostaną spełnione warunki do uznania przedmiotowej transakcji za nieodpłatną dostawę towarów zrównaną z odpłatną dostawą, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.
   
6. Zdaniem Wnioskodawcy, do kwoty sprzedaży 1/2 części Nieruchomości w 2001 r. miasto nie doliczyło podatku VAT, ponieważ nieruchomość była zbywana w związku z wykonywaniem przez Miasto zadań publicznych nałożonych ustawą o gospodarce nieruchomościami (pkt 18 załącznika nr 2 do ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. z dnia 15 lutego 1993 r.). Skutkiem zwolnienia z podatku towaru było to, że Wnioskodawca nie doliczył podatku do wartości Nieruchomości. W konsekwencji Spółka nie była obciążona ciężarem podatku od towarów i usług.
   
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl zapisów art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, (w brzmieniu obowiązującym od 1.04.2013 r.), przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny
   
   - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
   
   
   

Wskazać należy, że opodatkowaniu, co do zasady, podlegają czynności odpłatne, przy czym odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług nie musi mieć postaci pieniężnej. Odpłatność, jako świadczenie wzajemne, może również przybrać postać rzeczową, np. zapłata w innym towarze lub usłudze, albo mieszaną - zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, w wyroku z dnia 8 marca 1988r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council Trybunał stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Zatem pod pojęciem „odpłatności dostawy towarów” lub „odpłatności świadczenia usług” rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towaru lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej, zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z cyt. wyżej art. 7 ust. 2 ustawy wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszelkie nieodpłatne przekazania towarów pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów, jako czynności wyłączonej spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały przekazane.

Z przestawionego zdarzania przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest polską spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu i będącą czynnym podatnikiem podatku VAT. W Spółce udziały kapitałowe posiadają dwie osoby fizyczne będące obywatelami RP. Obaj wspólnicy mają stałe miejsce zamieszkania na terytorium RP.

W dniu 14 grudnia 2001 r. na mocy aktu notarialnego o nr Rep. 13685/01 Spółka kupiła od Miasta udział w l/2 części działki niezabudowanej 17/12 o pow. 0,5606 ha, dla której prowadzona była księga wieczysta o nr KW 19311 przez Sąd Rejonowy V Wydział Ksiąg Wieczystych w Sokołowie Podlaskim („Nieruchomość”). Pozostałym udziałowcem w 1/2 części Nieruchomości był udziałowiec większościowy Spółki oraz jego żona na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej. Zbycie przez Miasto Spółce ww. Nieruchomości odbyło się w trybie bezprzetargowym na podstawie art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami za cenę 57.500 zł. Do kwoty stanowiącej cenę nie został naliczony VAT.

Spółce nie przysługiwało, zarówno w całości jak i w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia 1/2 części Nieruchomości. W dniu 17 maja 2002 r. na mocy aktu notarialnego o nr Rep 4575/02, zniesiono współwłasność Nieruchomości, wskutek czego działka o nr 17/12 została podzielona na dwie części: działkę nr 17/15 o pow. 0,283 ha dla której założono nową księgę wieczystą o nr 32952 - stała się ona w całości własnością Wnioskodawcy oraz działkę 17/14 o pow. 0,283 ha dla której również założono nową księgę wieczystą o nr 33304 która w całości stała się własnością wspólnika większościowego oraz jego żony.

Działka o nr 17/15 - stanowi środek trwały Spółki; nie stanowi aportu Spółki; w dalszym ciągu jest niezabudowana; działka jako grunt nie podlega amortyzacji. Spółka nie poniosła żadnych kosztów związanych z ulepszeniem działki polegających na jej przebudowie, rozbudowie, modernizacji czy rekonstrukcji.

Wnioskodawca dysponuje niepodzielonym zyskiem z lat ubiegłych, zgromadzonym na kapitale zapasowym. W związku z planowanym podziałem zysku (w tym zysków z lat ubiegłych), Spółka, w oparciu o uchwałę Zgromadzenia Wspólników, planuje wypłacić wspólnikowi większościowemu dywidendę w formie niepieniężnej w postaci przeniesienia na jego rzecz prawa własności działki nr 17/15, tj. nieruchomości o nr KW 32952 prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Węgrowie IX Wydział Zamiejscowy Ksiąg Wieczystych w Sokołowie Podlaskim, której rynkowa wartość odpowiadałaby kwocie zobowiązania spółki z tytułu zysku przeznaczonego do podziału. Uchwała będzie bezpośrednio określać formę wypłaty dywidendy jako rzeczową.

Ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „dywidenda”. Zatem, w celu jego zdefiniowania należy odwołać się do słownika języka polskiego. Zgodnie z definicją słownikową, zawartą w internetowym słowniku języka polskiego (http://sjp.pwn.pl), słowo dywidenda oznacza „część rocznego zysku spółki akcyjnej dzielona między akcjonariuszy odpowiednio do posiadanych przez nich akcji”.

Zasady dotyczące wypłaty dywidendy przez Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością zostały uregulowane w art. 191 – art. 198 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. Nr 94, poz. 1037 ze zm., zwanej dalej K.s.h.).

Jak stanowi art. 191 § 1 ustawy K.s.h., wspólnik ma prawo do udziału w zysku wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą zgromadzenia wspólników, z uwzględnieniem przepisu art. 195 § 1. Natomiast w myśl ust. 2 powołanego przepisu, umowa spółki może przewidywać inny sposób podziału zysku, z uwzględnieniem przepisów art. 192-197.

Stosownie natomiast do § 3 cytowanego przepisu, jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej, zysk przypadający wspólnikom dzieli się w stosunku do udziałów.

Zgodnie z art. 192 ww. K.s.h, kwota przeznaczona do podziału między wspólników nie może przekraczać zysku za ostatni rok obrotowy, powiększonego o niepodzielone zyski z lat ubiegłych oraz o kwoty przeniesione z utworzonych z zysku kapitałów zapasowego i rezerwowych, które mogą być przeznaczone do podziału. Kwotę tę należy pomniejszyć o niepokryte straty, udziały własne oraz o kwoty, które zgodnie z ustawą lub umową spółki powinny być przekazane z zysku za ostatni rok obrotowy na kapitały zapasowy lub rezerwowe.

Natomiast jak wynika z art. 193 § 1 cyt. Kodeksu, uprawnionymi do dywidendy za dany rok obrotowy są wspólnicy, którym udziały przysługiwały w dniu powzięcia uchwały o podziale zysku. Umowa spółki – stosownie do zapisów § 2 cyt. przepisu – może upoważniać zgromadzenie wspólników do określenia dnia, według którego ustala się listę wspólników uprawnionych do dywidendy za dany rok obrotowy (dzień dywidendy).

W myśl art. 193 § 3 ww. Kodeksu, dzień dywidendy wyznacza się w ciągu dwóch miesięcy od dnia powzięcia uchwały, o której mowa w art. 191 § 1. Dywidendę wypłaca się – jak stanowi § 4 - w dniu określonym w uchwale wspólników. Jeżeli uchwała wspólników takiego dnia nie określa, dywidenda jest wypłacana w dniu określonym przez zarząd.

Stosownie do treści art. 194 ww. Kodeksu, umowa spółki może upoważniać zarząd do wypłaty wspólnikom zaliczki na poczet przewidywanej dywidendy za rok obrotowy, jeżeli spółka posiada środki wystarczające na wypłatę.

Przepisy Kodeksu spółek handlowych nie określają formy wypłaty dywidendy. W praktyce obrotu gospodarczego najpopularniejszą formą wypłaty dywidendy jest świadczenie pieniężne. Jednak dozwolona jest także wypłata dywidendy w naturze, np. w formie rzeczy oznaczonych co do gatunku lub w towarze (dywidenda rzeczowa). Ta forma wypłaty dywidendy jest możliwa tylko wówczas, gdy statut spółki wprost ją przewiduje.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zamierza wypłacić wspólnikowi większościowemu spółki dywidendę w formie niepieniężnej, w postaci nieruchomości niezabudowanej

Podkreślenia wymaga, że wypłata dywidendy jest szczególnym rodzajem czynności prawnej. Źródłem nabycia przedmiotu dywidendy i tytułem do uzyskania przysporzenia przez wspólnika spółki nie jest umowa cywilnoprawna, ale uchwała walnego zgromadzenia wspólników (akt o charakterze właścicielskim) w oparciu o odpowiednie zapisy umowy spółki. Jest to czynność wyraźnie uregulowana w Kodeksie spółek handlowych i nie mają do niej zastosowania przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące sprzedaży lub zamiany.

Natomiast opodatkowanie dywidendy rzeczowej jest zgodne z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT wyrażającej się tym, że określone transakcje podlegają temu podatkowi niezależnie od formy, w której zostały dokonane, również zbycie nieruchomości w formie wypłaty dywidendy. Jeżeli w ramach wypłaty dywidendy zamiast wypłaty pieniędzy Wnioskodawca będzie przekazywać prawo własności nieruchomości, mamy do czynienia z czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług z tytułu nieodpłatnego przekazania towaru.

Jednakże w przedmiotowej sprawie warunki wynikające z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nie będą spełnione, bowiem Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu lub wytworzeniu rzeczy będących przedmiotem dywidendy lub ich części składowych.

Zatem czynność wypłaty dywidendy w formie niepieniężnej w postaci niezabudowanej nieruchomości, w tej konkretnej sytuacji, gdy Wnioskodawcy nie przysługiwało w całości ani w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy stanowiące o braku opodatkowania opisanej transakcji, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz.U. z 2012r. poz. 270 ze zm. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.