INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z 10.07.2013 r. (data wpływu 11.10.2013 r.) oraz piśmie z dnia 22.11.2013 r. (data nadania 25.11.2013 r., data wpływu 27.11.2013 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-1080/13-2/MS IPPP2/443-1105/13-2/KOM z dnia 18.11.2013 r. (data nadania 18.11.2013 r., data doręczenia 22.11.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych z najmu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11.10.2013 r. złożyła Pani wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych z najmu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wobec ustanowienia rozdzielności majątkowej nabyła do majątku osobistego trzynaście nieruchomości niemieszkalnych, które zamierza wynająć jednemu podmiotowi w ramach jednego stosunku najmu. Uzyskiwany przychód z tytułu najmu będzie stanowił przychód Wnioskodawczyni. Jednocześnie Wnioskodawczyni wskazuje, iż nie prowadzi działalności gospodarczej i nie planuje jej rozpoczęcia, zatem najem dotyczy wyłącznie składników jej prywatnego majątku. Przychód uzyskany z wynajmu Wnioskodawca zamierza opodatkować na podstawie ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne (art. 6 ust. 1a).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przychód osiągany z opisanego powyżej najmu prywatnego może zostać opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym wg. jednolitej stawki 8,5%...
2. Czy w przypadku osiągania przychodu wyłącznie z najmu prywatnego opisanego w przedstawionym stanie faktycznym (podatnik nie prowadzi działalności gospodarczej) opodatkowanego stawką 8,5%, w przypadku przekroczenia przez Wnioskodawczynię wartości sprzedaży opodatkowanej w kwocie 150 000 zł w skali roku, jest ona obowiązana zarejestrować się jako podatnik VAT oraz wystawiać faktury VAT z tytułu najmu prywatnego...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie podatku od towarów i usług wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z tym, że przychód uzyskiwany z tytułu najmu nieruchomości na rzecz jednego podmiotu nie będzie uzyskiwany ani związany z pozarolniczą działalnością gospodarczą, może on zostać opodatkowany stawką 8,5% na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne, biorąc pod uwagę treść art. 6 ust. 1a ww. ustawy, który odnosi się do przychodów uzyskiwanych poza działalnością gospodarczą.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawczyni zauważa, iż ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. Nr 80, poz. 350) wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposoby opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pkt 3 pozarolnicza działalność gospodarcza,
• pkt 6 najem, podnajem, dzierżawa (...)
  
  

Ustawa o PIT w art. 5a pkt 6 definiuje także pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej, za którą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpowszechnianiu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
   

która jest prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły (przy czym przesłanki te muszą zostać spełnione łącznie), z której uzyskiwany przychód, nie jest zaliczany do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 4-9 ustawy o PIT.

W ww. art. 10 ust. 6 ustawy o PIT, ustawodawca wskazuje natomiast jako odrębne źródło przychodu najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą. W konsekwencji, przychody z najmu są traktowane jako odrębne źródło przychodu i mogą zostać uzyskiwane poza działalnością gospodarczą, jeżeli nie wypełniają przesłanek charakterystycznych dla działalności gospodarczej.

Zakwalifikowanie uzyskanego przychodu (w tym z najmu) do przychodu uzyskiwanego z pozarolniczej działalności gospodarczej zgodnie z definicją określoną w ustawie o PIT musi natomiast spełnić łącznie trzy przesłanki:

1. zarobkowy cel działalności,
2. wykonywanie działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
3. działalności prowadzona jest we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
   
   

Zauważyć także należy, iż w myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o PIT, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku lecz związanych z działalnością gospodarczą. Wykładnia językowa dyspozycji art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o PIT wskazuje, iż dopiero wówczas przychód z tytułu najmu należy opodatkować zgodnie z regułami przewidzianymi dla przychodów z działalności gospodarczej, jeżeli związek z działalnością gospodarczą zaistnieje przed uzyskaniem przychodu z najmu.

W opinii Wnioskodawczyni, powyższe przepisy wskazują, iż uzyskiwany przez nią przychód z najmu zostałby zaliczony do źródła przychodów w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej tylko w przypadku gdyby Wnioskodawczyni: dokonała wpisu do ewidencji działalności gospodarczej podając najem jako przedmiot działalności, bądź też spełniła powyżej wymienione przesłanki, w tym kryterium zorganizowania działalności wynikające z art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, lub przedmiotem umowy najmu będą składniki majątku związane z prowadzoną działalnością.

Przenosząc powyższe na opisywany stan faktyczny zdaniem Wnioskodawczyni - nie spełnia ona kryteriów niezbędnych do zaliczenia przychodu z najmu jako uzyskiwanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a mianowicie kryterium zorganizowanego charakteru działalności. Zarówno w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w interpretacjach Ministra Finansów wskazuje się, iż zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym oznacza prowadzenie działalności w sposób metodyczny, zaplanowany i profesjonalny, co przekładania się m.in. na konieczność pozyskiwania i poszukiwania klienta poprzez udostępnianie informacji o posiadanych lokalach do wynajęcia (reklamę, ogłoszenia), podejmowanie szeregu czynności jak nabywanie nowych nieruchomości, bądź też ich budowę z zamiarem wynajmu, a zatem podejmowanie czynności „na zewnątrz” o charakterze komercyjnym. Ponadto, o zorganizowanym charakterze działalności może świadczyć także wyodrębnienie pewnych składników materialnych, czy też przyjęcie przez podatnika określonej formy organizacyjno - prawnej i dopełnienie wymogu rejestracji w ewidencji działalności. Zdaniem Wnioskodawcy, opisanego powyżej kryterium zorganizowania działalności gospodarczej nie można przypisać do najmu składnika majątku prywatnego z którego zamierza czerpać przychód, o czym świadczy szereg przesłanek opisanych poniżej.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż Wnioskodawczyni nie nabyła nieruchomości w celu i z zamiarem czerpania przychodów z ich wynajmu, a stała się ich wyłącznym właścicielem w wyniku podziału majątku dorobkowego małżonków. Co więcej, zamiarem Wnioskodawczyni nie jest dokonywanie dodatkowych inwestycji poprzez budowę nowych lokali, bądź ich zakup w celach ich wynajmu co wskazuje, iż nie prowadzi ona działalności, której celem jest rozszerzanie lub utrzymanie przychodów z najmu. Wprost przeciwnie, Wnioskodawczyni nie zamierza poszukiwać potencjalnych klientów w sposób profesjonalny ani zajmować się stroną organizacyjną najmu, bowiem wszystkie posiadane nieruchomości wchodzące w skład jej majątku prywatnego wynajmie poprzez zawarcie umowy najmu wyłącznie na rzecz jednego podmiotu.

Tym samym to na tym podmiocie, a nie na Wnioskodawczyni, koncentruje się ewentualne ryzyko gospodarcze typowe dla przedsiębiorcy, poprzez zagospodarowanie we własnym zakresie wynajętych od Wnioskodawcy nieruchomości, ewentualne poszukiwanie w zakresie prowadzonego przedsiębiorstwa podnajemców oraz podpisanie z nimi umów podnajmu, pobieranie od najemców opłat czynszowych oraz opłat za tzw. media, zawieranie/wypowiadanie umów, utrzymywanie nieruchomości w stanie niepogorszonym oraz podejmowanie wszelkich działań i czynności w celu wygospodarowania zysku.

W opinii Wnioskodawczyni, skoro wynajmie ona swój majątek prywatny wyłącznie jednemu podmiotowi na podstawie jednej umowy najmu obejmującej swoim zakresem wszystkie nieruchomości a wynajem po jej stronie nie ma charakteru zorganizowanego charakterystycznego dla działalności gospodarczej, przychód uzyskany z tytułu ww. najmu stanowić będzie odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu, a zatem ma ono prawo skorzystać z opodatkowania najmu w formie ryczałtu. Jednocześnie podziela ona wielokrotnie prezentowany podgląd jak np. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPB1/415-906/11-2/TW, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB1/415-891/10-5/KS, iż liczba wynajmowanych lokali nie może przesądzać o zakwalifikowaniu wynajmu jako działalności gospodarczej. Co więcej, nie tylko za niesprawiedliwe, ale też za pozbawione uzasadnienia merytorycznego należałby uznać interpretację odmienną, w której Wnioskodawczyni, wyłącznie z uwagi na swój status materialny, byłaby wbrew zamiarowi ustawodawcy umożliwiającego najem majątku prywatnego wg. ryczałtowej stawki 8,5%, niejako zmuszona do prowadzenia działalności, choć nie tylko nie nabyła nieruchomości pod zamiar ich wynajmu, ale też w zakresie najmu nie podejmuje czynności świadczących o profesjonalnym, zorganizowanym działaniu jako przedsiębiorca.

Biorąc pod uwagę powyżej wskazane okoliczności, w opinii Wnioskodawcy skoro najem majątku prywatnego wyszególnionych we wniosku nieruchomości nie jest prowadzony w ramach wynajmu charakteryzującego się zorganizowaniem typowym dla pozarolniczej działalności gospodarczej, lecz jako tzw. najem prywatny, to zgodnie z jej wolą ma ona prawo przychody uzyskiwane z wynajmu opodatkować ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w wysokości w 8,5%. Zarówno bowiem ustawa PIT (art. 10 ust. 1 pkt 6), jak i ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym, wymieniają najem jako odrębne źródło przychodów, które może być osiągane poza działalnością, natomiast wybór kwalifikacji i sposobu rozliczania przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
  
  

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
  
  

Analizowany przepis zawiera ponadto przesłankę negatywną - uzyskiwane przychody nie mogą być zaliczone do innych źródeł przychodów, wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości traktowane jest, jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie chyba, że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, – o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Jak stanowi art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, od przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5%.

Warunkiem skorzystania ze zryczałtowanej formy opodatkowania jest, zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, złożenie pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, w terminach przewidzianych w tym przepisie, przy czym jego brzmienie zostało znowelizowane ustawą z dnia 18 marca 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 75, poz. 473).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni wobec ustanowienia rozdzielności majątkowej nabyła do majątku osobistego trzynaście nieruchomości niemieszkalnych, które zamierza wynająć jednemu podmiotowi w ramach jednego stosunku najmu. Jednocześnie Wnioskodawczyni wskazuje, iż nie prowadzi działalności gospodarczej i nie planuje jej rozpoczęcia, zatem najem dotyczy wyłącznie składników jej prywatnego majątku. Przychód uzyskany z wynajmu Wnioskodawca zamierza opodatkować na podstawie ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne (art. 6 ust. 1a).

Mając na uwadze powyższe w kontekście przedstawionego we wniosku zdarzenia stwierdzić należy, że przychody uzyskane z tytułu umowy najmu nieruchomości, mogą zostać zaliczone do źródła przychodów, o którym mowa w cyt. wyżej art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w wysokości 8,5%.

Należy również wyjaśnić, iż zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego, natomiast podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą w trakcie roku podatkowego - do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Przy czym zgodnie z treścią art. 9 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawczynię.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego właściwy organ ustali, że wykonywany przez Wnioskodawczynię najem - wbrew twierdzeniom zawartym w złożonym wniosku - wyczerpuje znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego mającego miejsce w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.