2013.06.27 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-250/13/BM
z 27 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2013r. (data wpływu 15 marca 2013r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 czerwca 2013r. (data wpływu 18 czerwca 2013r), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia:

czy sprzedaż nieruchomości przez Wnioskodawcę podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki 23%,
czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości przeznaczonych pod budowę ciągów pieszo-jezdnych,
czy nieodpłatne przekazanie nakładów inwestycyjnych przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu podatkiem VAT oraz czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych nakładów.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2013r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia:

czy sprzedaż nieruchomości przez Wnioskodawcę podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki 23%,
czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości przeznaczonych pod budowę ciągów pieszo-jezdnych,
czy nieodpłatne przekazanie nakładów inwestycyjnych przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu podatkiem VAT oraz czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych nakładów.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 czerwca 2013r. (data wpływu 18 czerwca 2013r), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 5 czerwca 2013r. znak: IBPP1/443-250/13/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

ZAISTNIAŁY STAN FAKTYCZNY:

W dniu 10 listopada 2008r. Gmina zawarła z Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad porozumienie dotyczące przygotowania do realizacji inwestycji pod nazwą: „…” na odcinku: od km 622+905 do km 623+216 (strona lewa km 0+000 do km 0+341, strona prawa km 0+000 do km 0+330).

Podstawą prawną zawarcia porozumienia były:

Art. 8 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r. Nr 142 poz. 1591 z późn. zm.);
Art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2005r. o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego (Dz. U. z 2005r. Nr 267, poz. 2251);
Art. 19 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (tj. Dz. U. Nr 19 poz. 115 z 2007r. z późn. zm.).

Porozumienie obejmowało:

Uzyskanie decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi i zatwierdzeniu podziału nieruchomości,
Opracowanie projektu budowlanego, projektu wykonawczego i dokumentacji przetargowej,
Uzyskanie prawa do nieruchomości na cele budowlane,
Uzyskanie pozwolenia na budowę,
Realizacja inwestycji.

Podstawę realizacji przedmiotu porozumienia stanowiły:

1.Decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi krajowej dla zadania pn. Rozbudowa drogi krajowej Nr 4 (E-40) J.- Granica Państwa odcinek od km 622+435 do km 624+046,09, wraz z przebudową mostu, wydana przez Wojewodę nr 4/05 z dnia 15 kwietnia 2005r.,

2.Decyzja Starosty nr 1/07 z dnia 11 grudnia 2007r. o ustaleniu lokalizacji ciągów pieszo - jezdnych przy drodze krajowej nr 4 we wsi Kosina w km 622+905 do km 623+216 strona prawa i lewa, wraz z przebudową sieci gazowej, wodociągowej, teletechnicznej, energii elektrycznej, budową sieci kanalizacji deszczowej oraz budową zjazdów indywidualnych z ww. drogi.

Ustalono następujący zakres:

1.Każda ze stron została zobowiązana do wzajemnej współpracy w zakresie spraw formalno-prawnych, związanych z uzyskaniem niezbędnych opinii, uzgodnień i decyzji nabycia prawa do nieruchomości na cele budowlane oraz uzyskania pozwolenia na budowę i realizację inwestycji.

2.Funkcję Inwestora inwestycji, wynikającą z Prawa Budowlanego sprawuje Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad Oddział.

3.Gmina:

Zapewni własnym kosztem i staraniem teren niezbędny do realizacji inwestycji,
Zapewni własnym kosztem i staraniem opracowanie projektu budowlanego, projektu wykonawczego i dokumentacji przetargowej przedmiotowej inwestycji i uzyska dla jej realizacji pozwolenie na budowę i przeniesie je na rzecz GDDKiA niezwłocznie po uzyskaniu klauzuli ostateczności dla tego dokumentu. Projekt budowlany i projekt wykonawczy zostanie uprzednio uzgodniony przez GDDKiA Stosowne dokumenty niezbędne do realizacji inwestycji przekaże niezwłocznie po ich uzyskaniu GDDKiA.
Przyjmie do swoich zadań zarządzanie i utrzymanie wybudowanych ciągów pieszo - jezdnych. W tej sprawie będzie zawarte oddzielne porozumienie na podstawie art. 19 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych.

4.Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad:

Uzgodni ostatecznie projekt budowlany i wykonawczy zadania „Budowa ciągów pieszo-jezdnych”,
Podpisze z Gminą umowę w sprawie dysponowania nieruchomością Skarbu Państwa na cele budowlane, stanowiącą istniejący pas drogowy, która stanowić będzie podstawę do ubiegania się przez Gminę o pozwolenie na budowę,
Zrealizuje ciągi pieszo-jezdne w zakresie objętym projektem i pozwoleniem na budowę,
Odkupi na rzecz Skarbu Państwa, aktem notarialnym działki nabyte przez Gminę na realizację inwestycji, po cenach nabycia ustalonych przez rzeczoznawcę majątkowego w operacie szacunkowym.

Porozumienie weszło w życie z dniem podpisania i obowiązuje do momentu zrealizowania inwestycji i przekazania ciągów pieszo-jezdnych do utrzymania przez Gminę.

Gmina stała się właścicielem działek przeznaczonych pod ww. inwestycję w drodze zakupu od osób fizycznych oraz z mocy prawa w oparciu o decyzję Starosty z dnia 11 grudnia 2007r. o ustaleniu lokalizacji drogi gminnej.

W oparciu o wycenę dokonaną przez rzeczoznawcę majątkowego Starosta decyzjami ustalił odszkodowania na rzecz byłych właścicieli - osób fizycznych i zobowiązał do wypłaty odszkodowań Gminę. Odszkodowania za nieruchomości, których Gmina stała się właścicielem zostały wypłacone zgodnie z decyzjami Starosty.

Realizując porozumienie w 2012 roku Gmina sprzedała Aktem Notarialnym na rzecz Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad nieruchomości gruntowe w miejscowości Kosina z przeznaczeniem pod przebudowę drogi krajowej Nr 4.

Sprzedawane nieruchomości nie były zabudowane. Zgodnie z decyzją Starosty lokalizacja drogi gminnej na inwestycję pn. „Budowa drogi gminnej - ciągów pieszo-jezdnych przy drodze krajowej nr 4 we wsi Kosina” obejmowała sprzedawane nieruchomości.

ZDARZENIE PRZYSZŁE:

W celu przygotowania do realizacji inwestycji Gmina w latach 2007-2011 poniosła również wydatki na:

wykonanie projektów podziału nieruchomości,
opracowanie projektu budowlanego i wykonawczego ciągów pieszo-jezdnych,
zakup mapy do celów projektowych,
uzgodnienie projektu zagospodarowania terenu,
wykonanie wyceny nieruchomości.

Ww. nakłady inwestycyjne zostaną nieodpłatnie przekazane Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 12 czerwca 2013r. Wnioskodawca wskazał, że wszystkie działki dla potrzeb inwestycji „…" zostały nabyte przez Wnioskodawcę od osób fizycznych, które dla tych transakcji nie działały w charakterze podatnika VAT. Dostawy te na rzecz Wnioskodawcy nie zostały udokumentowane fakturami VAT.

Poniesienie nakładów oraz ich nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę na rzecz generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad nie jest związane z realizacją zadań publicznych nałożonych na Wnioskodawcę. Ponoszone przez Gminę nakłady związane są z planowaną przez GDDKiA realizacją zadań publicznych, jakim jest modernizacja drogi krajowej nr .... Prawo do takiego działania daje Gminie art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2005r. o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego (Dz. U. z 2005r. Nr 267, poz. 2251 z późn. zm.).

Planowane ciągi pieszo-jezdne to budowle drogowe położone po obu stronach drogi krajowej nr ... na terenie intensywnej zabudowy, głównie mieszkaniowej. Ich realizacja pozwoli na likwidację szeregu dotychczas istniejących zjazdów do posesji oraz połączeń z drogami wewnętrznymi, co poprawi bezpieczeństwo ruchu drogowego. Budowa ciągów pieszo-jezdnych nastąpi równocześnie z modernizacją drogi krajowej nr ... przez jej administratora tj. GDDKiA działającą w imieniu Skarbu Państwa. Po zakończeniu inwestycji GDDKiA przekaże Gminie do zarządzania i utrzymania wyłącznie wybudowane ciągi pieszo-jezdne (bez odcinka drogi krajowej nr ...). Szczegóły dotyczące zakresu zarządzania i utrzymania wybudowanych ciągów pieszo-jezdnych zawarte będą w oddzielnym porozumieniu zawartym (po zakończeniu realizacji inwestycji) na podstawie art. 19 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (tekst jednolity Dz. U. z 2013r. poz. 260).

Wydatki poniesione na:

wykonanie projektów podziału nieruchomości,
opracowanie projektu budowlanego i wykonawczego ciągów pieszo-jezdnych,
zakup mapy do celów projektowych,
uzgodnienie projektu zagospodarowania terenu,
wykonanie wyceny nieruchomości

dotyczą wyłącznie przygotowania do realizacji budowy ciągów pieszo-jezdnych, a więc budowli, którą po wybudowaniu w całości GDDKiA przekaże Gminie do zarządzania i utrzymania.

Wymienione wyżej wydatki nie zostały poniesione w celu sprzedaży działek na rzecz GDDKiA.

Wydatek dotyczący wykonania wyceny nieruchomości poniesiony został celem wypłaty odszkodowań dotychczasowym właścicielom nieruchomości przejętych przez Gminę w postępowaniu prowadzonym przez Starostę w trybie przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U- z 2003r. nr 193, poz. 1194).

Wszystkie poniesione nakłady, które mają być przez Gminę przekazane GDDKiA zostały udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Gminę;

wykonanie projektów podziału nieruchomości opodatkowane wg stawki VAT 22% (FV z dn. 30 maja 2007r. zapłacona 12 czerwca 2007r.)
opracowanie projektu budowlanego i wykonawczego ciągów pieszo-jezdnych opodatkowane wg stawki VAT 22% (FV z dn. 28 stycznia 2008r. zapłacona 4 lutego 2008r. i FV z dn. 30 kwietnia 2008r. zapłacona 21 maja 2008r.)
wykonanie wyceny nieruchomości opodatkowane wg stawki VAT 22% (FV z dn. 9 maja 2008r. zapłacona 21 maja 2008r.)
uzgodnienie projektu zagospodarowania terenu zwolnione z podatku VAT (FV z dn. 14 listopada 2011r. zapłacona 16 listopada 2011r.)
zakup mapy do celów projektowych opodatkowane wg stawki VAT 23% (FV z dn. 28 listopada 2011r. zapłacona 5 grudnia 2011r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 12 czerwca 2013r.):

Pytania do zaistniałego stanu faktycznego:

1.Czy sprzedaż nieruchomości przez Gminę na rzecz GDDKiA podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki 23%?

2.Czy Gminie przysługuje prawo obniżenia kwoty podatku należnego od sprzedaży nieruchomości o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości przeznaczonych pod budowę ciągów pieszo-jezdnych?

Pytania do zdarzenia przyszłego:

3.Czy nieodpłatne przekazanie nakładów inwestycyjnych (wykonanie projektów podziału nieruchomości, opracowanie projektu budowlanego i wykonawczego ciągów pieszo-jezdnych, zakup mapy do celów projektowych, uzgodnienie projektu zagospodarowania terenu, wykonanie wyceny nieruchomości) przez Gminę na rzecz GDDKiA podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki 23%?

4.Czy Gminie przysługuje prawo obniżenia kwoty podatku należnego od usługi jaką jest nieodpłatne przekazanie ww. nakładów o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług będących nakładami poniesionymi w związku z przygotowaniem inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy:

ZAISTNIAŁY STAN FAKTYCZNY:

Sprzedaż gruntu na rzecz Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad należało opodatkować wg stawki 23%. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Mając na uwadze art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W przypadku sprzedaży działek spełnione zostały przesłanki uzasadniające uznanie tej czynności za podlegającą opodatkowaniu.

Zastosowanie stawki opodatkowania wynika z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług. Możliwość zastosowania zwolnienia w opisanej sytuacji nie ma miejsca ponieważ zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, a zbywane grunty spełniały tylko jeden warunek uprawniający do zwolnienia (nie były zabudowane), ale nie spełniały drugiego warunku - były przeznaczone pod zabudowę o czym przesądza fakt, że na terenie tych działek ustalono lokalizację ciągów pieszo-jezdnych.

W związku ze sprzedażą nieruchomości podatnikowi nie przysługuje prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowych działek. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nabycie przez Gminę działek w drodze wywłaszczenia oraz zakupu dotyczyło własności prywatnej, podmioty pozbawione własności nieruchomości to osoby fizyczne nie działające w tej sytuacji w charakterze podatnika. W związku z powyższym nabycie gruntów nie było zakupem opodatkowanym (nie wystąpił podatek naliczony).

ZDARZENIE PRZYSZŁE:

Nieodpłatne przekazanie nakładów inwestycyjnych będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki 23%. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 8 ust. 1 przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów. Jednocześnie w myśl art. 8 ust. 2 pkt 2 za odpłatne świadczenie usług uznaje nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenia usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Przekazanie przez Gminę nakładów Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad jest nieodpłatnym świadczeniem usługi do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika - związane jest z realizacją przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad rozbudowy drogi krajowej Nr 4. Inwestycja nie jest zadaniem Gminy. Jednocześnie uznając przekazanie nakładów za czynność opodatkowaną podatnikowi zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o dodatku od towarów i usług przysługuje prawo obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy zakupie towarów i usług, które stanowią przekazywane nakłady. Ponieważ podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od ww. zakupów, zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług może on skorzystać z tego prawa przez złożenie korekty deklaracji za okres w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego (tj. za miesiące w których dokonywał zakupów opodatkowanych związanych ze świadczeniem usługi przekazania nakładów). Z takiej możliwości podatnik może skorzystać nie później niż przed upływem 5 lat licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego (tj. od początku roku, w którym dokonywane były zakupy opodatkowane będące przekazywanymi nakładami).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) w zakresie ustalenia:

czy sprzedaż nieruchomości przez Wnioskodawcę podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki 23% – uznaje się za prawidłowe,
czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości przeznaczonych pod budowę ciągów pieszo-jezdnych – uznaje się za prawidłowe,
czy nieodpłatne przekazanie nakładów inwestycyjnych przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu podatkiem VAT oraz czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych nakładów – uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że z uwagi na powiązanie przedstawionych przez Wnioskodawcę stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych postanowiono ująć je w jednej interpretacji.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Podkreślić jednak należy, iż aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013r., obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność gospodarcza (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013r.) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Gmina, stosownie do art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm., a od 23 maja 2013r. t.j. Dz. U. z 2013r. poz. 594) jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o samorządzie gminnym zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, ustawy mogą nakładać na gminę obowiązek wykonywania zadań zleconych z zakresu administracji rządowej, a także z zakresu organizacji przygotowań i przeprowadzenia wyborów powszechnych oraz referendów.

W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy zadania z zakresu administracji rządowej gmina może wykonywać również na podstawie porozumienia z organami tej administracji.

Gmina może wykonywać zadania z zakresu właściwości powiatu oraz zadania z zakresu właściwości województwa na podstawie porozumień z tymi jednostkami samorządu terytorialnego (art. 8 ust. 2a ustawy o samorządzie gminnym).

Gmina otrzymuje środki finansowe w wysokości koniecznej do wykonania zadań, o których mowa w ust. 1, 2 i 2a (art. 8 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym).

Zatem Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego, posiadająca osobowość prawną jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W przypadku wywłaszczenia nieruchomości na cele budowy lub poszerzenia dróg w roli organu władzy publicznej wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej występuje organ dokonujący wywłaszczenia. Organem tym może być wojewoda lub starosta (na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami – t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 102, poz. 651 ze zm. i ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych – t.j. Dz. U. z 2008r. Nr 193, poz. 1194 ze zm.) dokonujący wywłaszczenia w imieniu Skarbu Państwa. Czynność wykonywana przez organy dokonujące wywłaszczenia nie stanowi dostawy towaru, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podmiotem, który realizuje dostawę jest dotychczasowy właściciel nieruchomości. Zbywając nieruchomość dokonuje on przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej prawa własności towaru w zamian za odszkodowanie. Wykonuje zatem czynność, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. wyżej ustawy, występując w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Wskazać również należy, iż na podstawie art. 11f ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl art. 12 ust. 4 cyt. ustawy, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,
własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych

-z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Zgodnie z art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a ustawy o samorządzie gminnym do wyłącznej właściwości rady gminy należy podejmowanie uchwał w sprawach majątkowych gminy, przekraczających zakres zwykłego zarządu, dotyczących zasad nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości oraz ich wydzierżawiania lub wynajmowania na czas oznaczony dłuższy niż 3 lata lub na czas nieoznaczony, o ile ustawy szczególne nie stanowią inaczej; uchwała rady gminy jest wymagana również w przypadku, gdy po umowie zawartej na czas oznaczony do 3 lat strony zawierają kolejne umowy, których przedmiotem jest ta sama nieruchomość; do czasu określenia zasad wójt może dokonywać tych czynności wyłącznie za zgodą rady gminy.

Tak więc w przedmiotowej sytuacji przeniesienie z mocy prawa własności działek w zamian za odszkodowanie przez podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT stanowi odpłatną dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2013r., poz. 260) drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na następujące kategorie:

drogi krajowe;
drogi wojewódzkie;
drogi powiatowe;
drogi gminne.

Przepis art. 6 ust. 1 ustawy o drogach publicznych określa, iż do dróg wojewódzkich zalicza się drogi inne niż określone w art. 5 ust. 1, stanowiące połączenia między miastami, mające znaczenie dla województwa, i drogi o znaczeniu obronnym niezaliczone do dróg krajowych.

Zaliczenie do kategorii dróg wojewódzkich następuje w drodze uchwały sejmiku województwa w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw transportu oraz obrony narodowej. Ustalenie przebiegu istniejących dróg wojewódzkich następuje w drodze uchwały sejmiku województwa, po zasięgnięciu opinii zarządów powiatów, na obszarze których przebiega droga, a w miastach na prawach powiatu – opinii prezydentów miast (art. 6 ust. 2 i 3 ustawy o drogach publicznych).

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

Zgodnie z art. 19 ust. 2 ww. ustawy zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 8, są dla dróg:

krajowych – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;
wojewódzkich – zarząd województwa;
powiatowych – zarząd powiatu;
gminnych – wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Stosownie do art. 19 ust. 4 ustawy o drogach publicznych zarządzanie drogami publicznymi może być przekazywane między zarządcami w trybie porozumienia, regulującego w szczególności wzajemne rozliczenia finansowe.

W granicach miast na prawach powiatu zarządcą wszystkich dróg publicznych, z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych, jest prezydent miasta (art. 19 ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy o VAT.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT – dodanego do ustawy o VAT od dnia 1 stycznia 2011r. – w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013r., zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Stosownie do treści art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 647 ze zm.), ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Z treści cytowanego przepisu wynika, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dochodzi do wiążącego podmioty władzy, w tym administracji, oraz podmioty spoza systemu władzy (osoby fizyczne i ich organizacje) ustalenia bądź zmiany przeznaczenia terenu na określony w tym planie cel.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy (art. 4 ust. 2 ww. ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 11i ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych w sprawach dotyczących zezwolenia na realizację inwestycji drogowej nie stosuje się przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z treści art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane, wynika, że droga jest obiektem budowlanym – budowlą, zatem teren na którym znajduje się droga jest terenem zabudowanym, natomiast teren niezabudowany przeznaczony pod drogę jest terenem budowlanym.

Z wniosku wynika, że Gmina zawarła z Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad porozumienie dotyczące przygotowania do realizacji inwestycji związanej z rozbudową drogi krajowej nr ... - Budowa ciągów pieszo - jezdnych wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną, budowlami i urządzeniami budowlanymi, które obejmowało:

Uzyskanie decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi i zatwierdzeniu podziału nieruchomości,
Opracowanie projektu budowlanego, projektu wykonawczego i dokumentacji przetargowej,
Uzyskanie prawa do nieruchomości na cele budowlane,
Uzyskanie pozwolenia na budowę,
Realizacja inwestycji.

Decyzja o ustaleniu lokalizacji ww. drogi krajowej nr ... wydana została przez Wojewodę w dniu 15 kwietnia 2005r.,

Również wydano decyzję Starosty z dnia 11 grudnia 2007r. o ustaleniu lokalizacji ciągów pieszo-jezdnych przy drodze krajowej nr 4, wraz z przebudową sieci gazowej, wodociągowej, teletechnicznej, energii elektrycznej, budową sieci kanalizacji deszczowej oraz budową zjazdów indywidualnych z ww. drogi.

Funkcję Inwestora inwestycji, wynikającą z Prawa Budowlanego sprawuje Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w ....

Gmina ... zobowiązała się:

zapewnić własnym kosztem i staraniem teren niezbędny do realizacji inwestycji,
zapewnić własnym kosztem i staraniem opracowanie projektu budowlanego, projektu wykonawczego i dokumentacji przetargowej przedmiotowej inwestycji i uzyskać dla jej realizacji pozwolenie na budowę i przenieść je na rzecz GDDKiA niezwłocznie po uzyskaniu klauzuli ostateczności dla tego dokumentu,
przyjąć do swoich zadań zarządzanie i utrzymanie wybudowanych ciągów pieszo - jezdnych. W tej sprawie będzie zawarte oddzielne porozumienie na podstawie art. 19 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych.

Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad zobowiązała się:

Uzgodnić ostatecznie projekt budowlany i wykonawczy zadania „Budowa ciągów pieszo-jezdnych”,
Podpisać z Gminą umowę w sprawie dysponowania nieruchomością Skarbu Państwa na cele budowlane, stanowiącą istniejący pas drogowy, która stanowić będzie podstawę do ubiegania się przez Gminę o pozwolenie na budowę,
Zrealizować ciągi pieszo-jezdne w zakresie objętym projektem i pozwoleniem na budowę,
Odkupić na rzecz Skarbu Państwa, aktem notarialnym działki nabyte przez Gminę na realizację inwestycji, po cenach nabycia ustalonych przez rzeczoznawcę majątkowego w operacie szacunkowym.

Gmina stała się właścicielem działek przeznaczonych pod ww. inwestycję w drodze zakupu od osób fizycznych oraz z mocy prawa w oparciu o decyzję o ustaleniu lokalizacji drogi gminnej.

Tak więc skoro w przedmiotowej sprawie wydano dla działek niezabudowanych, będących przedmiotem wniosku, decyzję o ustaleniu lokalizacji ww. drogi krajowej nr … oraz decyzję o ustaleniu lokalizacji ciągów pieszo-jezdnych przy drodze krajowej nr 4, wraz z przebudową sieci gazowej, wodociągowej, teletechnicznej, energii elektrycznej, budową sieci kanalizacji deszczowej oraz budową zjazdów indywidualnych z ww. drogi to stwierdzić należy, że działki te są terenami budowlanymi przeznaczonymi pod budowę ww. inwestycji.

W tej sytuacji dokonana przez Gminę w 2012r. na rzecz inwestora - Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad dostawa opisanych we wniosku nieruchomości niezabudowanych, przeznaczonych pod budowę ww. inwestycji, dla której wydano decyzje o ustaleniu lokalizacji drogi krajowej nr … oraz ciągów pieszo-jezdnych, nie korzysta ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług i podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według stawki podstawowej w wysokości 23%, określonej w art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż gruntu na rzecz Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad należało opodatkować stawką 23%, należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Podstawową więc zasadą dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego jest związek towarów i usług, przy nabyciu których podatek został naliczony, z czynnościami opodatkowanymi.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r. kwotę podatku naliczonego stanowi z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r.) kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższe prawo do odliczenia może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy o VAT.

Ustawodawca przyznał zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, przy spełnieniu warunku, jakim jest wykorzystanie zakupu do realizacji czynności opodatkowanej. Wskazane prawo wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z wniosku wynika, że wszystkie działki dla potrzeb ww. inwestycji tj. rozbudowy drogi krajowej Nr 4 (E-40), budowy ciągów pieszo-jezdnych wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną, budowlami i urządzeniami budowlanymi zostały nabyte przez Wnioskodawcę od osób fizycznych, które dla tych transakcji nie działały w charakterze podatnika VAT. Dostawy te na rzecz Wnioskodawcy nie zostały udokumentowane fakturami VAT.

W świetle powyższego nabycie przez Gminę przedmiotowych działek przeznaczonych pod ww. inwestycję od osób fizycznych, nie działających w charakterze podatników, nie były opodatkowane podatkiem VAT. Nie wystąpił zatem podatek naliczony do odliczenia z tytułu nabycia przez Gminę przedmiotowych działek.

W konsekwencji Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek niezabudowanych na rzecz Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości przeznaczonych pod budowę ciągów pieszo-jezdnych, gdyż podatek ten przy nabyciu w ogóle nie wystąpił.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że w związku ze sprzedażą nieruchomości podatnikowi nie przysługuje prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowych działek, należało uznać za prawidłowe.

Ponadto z wniosku wynika, iż w związku z ww. inwestycją Gmina przekaże nieodpłatnie Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad poniesione przez nią w latach 2007-2011, wydatki (nakłady inwestycyjne) na:

wykonanie projektów podziału nieruchomości,
opracowanie projektu budowlanego i wykonawczego ciągów pieszo-jezdnych,
zakup mapy do celów projektowych,
uzgodnienie projektu zagospodarowania terenu,
wykonanie wyceny nieruchomości,

które dotyczą wyłącznie przygotowania do realizacji budowy ciągów pieszo-jezdnych.

Po zakończeniu inwestycji GDDKiA przekaże Gminie do zarządzania i utrzymania wyłącznie wybudowane ciągi pieszo-jezdne (bez odcinka drogi krajowej nr …).

Wymienione wyżej wydatki nie zostały poniesione w celu sprzedaży działek na rzecz GDDKiA.

Wydatek dotyczący wykonania wyceny nieruchomości poniesiony został celem wypłaty odszkodowań dotychczasowym właścicielom nieruchomości przejętych przez Gminę w postępowaniu prowadzonym przez Starostę w trybie przepisów ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych.

Wszystkie poniesione nakłady, które mają być przez Gminę przekazane GDDKiA zostały udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Gminę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy nieodpłatne przekazanie ww. nakładów inwestycyjnych przez Gminę na rzecz GDDKiA podlega opodatkowaniu podatkiem VAT oraz czy Gminie przysługuje prawo obniżenia kwoty podatku należnego od usługi jaką jest nieodpłatne przekazanie ww. nakładów o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług będących nakładami poniesionymi w związku z przygotowaniem inwestycji.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z nieodpłatnym przekazaniem przez Gminę inwestorowi poniesionych przez nią nakładów dotyczących przygotowania do realizacji budowy ciągów pieszo-jezdnych.

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Słownik języka polskiego definiuje czasownik „świadczyć” jako „wykonywać coś na czyjąś rzecz”, „świadczenie” zaś, to – według niego – obowiązek wykonywania, przekazania czegoś. Przeniesienie kosztów inwestycji na nabywcę – GDDKiA - należy traktować jako świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013r., za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013r., za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z powyższego wynika, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Katalog zadań własnych gminy został zawarty w art. 7 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o samorządzie gminnym. Stosownie do ww. przepisu zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym).

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że ciągi pieszo-jezdne to budowle drogowe położone po obu stronach drogi krajowej nr ... na terenie intensywnej zabudowy, głównie mieszkaniowej a ich realizacja pozwoli na likwidację szeregu dotychczas istniejących zjazdów do posesji oraz połączeń z drogami wewnętrznymi, co poprawi bezpieczeństwo ruchu drogowego.

Zatem nieodpłatne przekazanie inwestorowi (Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad) poniesionych przez Gminę ww. nakładów dotyczących przygotowania do realizacji budowy ciągów pieszo-jezdnych, które po zakończeniu inwestycji GDDKiA przekaże Gminie do zarządzania i utrzymania (bez odcinka drogi krajowej nr ...) nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. Bowiem nie ma w tym przypadku zastosowania art. 8 ust. 2 ustawy o VAT – nieodpłatne przekazanie tych nakładów będzie miało związek z wykonywaniem przez Gminę zadań publicznych. Przekazane nakłady dotyczą bowiem ciągów pieszo-jezdnych, które następnie po wybudowaniu zostaną przekazane Wnioskodawcy do zarządzania.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że nieodpłatne przekazanie nakładów inwestycyjnych będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

W związku z poniesionymi przez Gminę ww. nakładami dotyczącymi przygotowania do realizacji budowy ciągów pieszo-jezdnych wystąpił podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących te nakłady.

Biorąc jednak pod uwagę, że nieodpłatne przekazanie inwestorowi poniesionych przez Gminę ww. nakładów dotyczących przygotowania do realizacji budowy ciągów pieszo-jezdnych nie będzie służyło wykonywaniu czynności opodatkowanych (jak wykazano powyżej ww. nieodpłatne przekazanie tych nakładów nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT bowiem będzie miało związek z wykonywaniem przez Gminę zadań publicznych) Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących te nakłady. Powyższe wynika z faktu, że nie zostanie spełniony podstawowy warunek, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ww. ustawy, tj. związek nabywanych towarów i usług z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Tak więc za nieprawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o dodatku od towarów i usług przysługuje mu prawo obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy zakupie towarów i usług, które stanowią przekazywane nakłady.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) lub zmiany stanu prawnego.

Równocześnie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ..., ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin