Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-1008/13-3/JK
z 17 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z 31 sierpnia 2013 r. (data wpływu 17 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia udziałów/akcji spółki mającej siedzibę na terytorium Wielkiego Księstwa Luksemburga – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty dywidendy ze spółki z siedzibą na terytorium Wielkiego Księstwa Luksemburga, w zakresie skutków podatkowych umorzenia udziałów/akcji spółki mającej siedzibę na terytorium Wielkiego Księstwa Luksemburga oraz w zakresie skutków podatkowych likwidacji spółki mającej siedzibę na terytorium Wielkiego Księstwa Luksemburga.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest obywatelem polskim, posiadającym w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., dalej: UPDOF).

Wnioskodawca posiada udziały spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (societe a responsibilite limitee) mającej siedzibę w Luksemburgu utworzonej w reżimie SOPARFI (dalej: Spółka).

Spółka, jest założona zgodnie z przepisami luksemburskiego prawa spółek. Ma ona osobowość prawną i siedzibę na terenie Luksemburga.

Spółka będzie podlegać tam opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, z zastrzeżeniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania dochodów i majątku, których stroną jest Luksemburg.

Spółka otrzyma certyfikat rezydencji wydany przez właściwe władze podatkowe w Luksemburgu potwierdzający, że Spółka posiada status rezydenta podatkowego w Luksemburgu.

Wnioskodawca nie prowadzi i nie będzie w przyszłości prowadzić działalności w Luksemburgu poprzez położony tam zakład w rozumieniu Konwencji, jak również nie wykonuje i nie będzie wykonywał wolnego zawodu w oparciu o położoną tam stałą placówkę.

W przyszłości istnieje możliwość wypłaty dywidendy przez Spółkę (na podstawie uchwały Zgromadzenia Wspólników Spółki) na rzecz Wnioskodawcy z tytułu posiadania udziałów w Spółce.

Dywidenda ze Spółki na rzecz Wnioskodawcy będzie wypłacona na zasadach analogicznych jak w polskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

Podstawą jej wypłacenia będzie zysk bilansowy wypracowany przez Spółkę w zeszłych okresach przypadający w odpowiednim stosunku na udziały Wnioskodawcy.

Zysk bilansowy, z którego powstaną dywidendy zostanie zrealizowany w wyniku obrotu wpłaconym kapitałem, czyli w wyniku działalności w zakresie obrotu gospodarczego.

Dodatkowo Spółka w przyszłości planuje nabycie od Wnioskodawcy udziałów/akcji Spółki w celu umorzenia. W skutek nabycia udziałów/akcji Wnioskodawcy w celu umorzenia zostanie wypłacony ekwiwalent.

W przyszłości Spółka ulegnie również likwidacji. Na skutek procesu likwidacyjnego wspólnicy – w tym także Wnioskodawca – otrzymają odpowiedni udział w majątku spółki pozostały poza zaspokojeniu jej wierzycieli oraz kosztów likwidacji.

W związku z planowanymi działaniami powstała wątpliwość dotycząca zasad kwalifikowania w świetle Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, wypłacanego dochodu na rzecz Wnioskodawcy z tytułu dywidend wypłaconych z zysków bilansowych zgromadzonych na kapitałach własnych Spółki w odpowiednim stosunku przypadającym na każdy udział/ akcje posiadana przez Wnioskodawcę, z tytułu nabycia akcji/udziałów Spółki w celu umorzenia oraz z tytułu likwidacji Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wypłata przez Spółkę z siedzibą w Luksemburgu, odpowiednika polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, podlegającą w Luksemburgu opodatkowaniu od całości swoich dochodów, świadczenia pieniężnego stanowiącego część zysku bilansowego Spółki przypadającego w odpowiednim stosunku na każdą akcję posiadaną przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu w Polsce?
2. Czy wypłata świadczenia przez Spółkę z siedzibą w Luksemburgu z tytułu nabycia akcji/udziałów Wnioskodawcy w celu umorzenia jest kwalifikowana jako dochód z akcji w myśl art. 10 ust. 3 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku?
3. Czy wypłata świadczenia z tytułu likwidacji Spółki na rzecz Wnioskodawcy jest kwalifikowana jako dochód z akcji w myśl art. 10 ust. 3 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku?
   
   

Tut. Organ informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacja jest odpowiedź na pytanie drugie, natomiast w zakresie odpowiedzi na pytania pierwsze i trzecie dnia 17 stycznia 2014 r. wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia, odpowiednio nr: ILPB2/415-1008/13-2/JK i ILPB2/415-1008/13-4/JK.

Zdaniem Wnioskodawcy – w odniesieniu do pytania nr 2 – wypłata przez Spółkę z siedzibą w Luksemburgu świadczenia pieniężnego z tytułu umorzenia akcji Wnioskodawcy jest dochodem z akcji w myśl art. 10 ust. 3 Umowy, w związku z czym nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

W przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym wskazano, że planowane jest również umorzenie akcji Wnioskodawcy przez Spółkę. Akcje nie zostaną przeniesione na rzecz Spółki w celu umorzenia lecz unicestwione.

W zamian za umorzenie akcji Wnioskodawca otrzyma ekwiwalent od Spółki.

Umorzenie akcji polega na jej prawnym unicestwieniu. W wyniku umorzenia akcji przestaje ona istnieć, w odróżnieniu od zbycia akcji, gdzie następuje przeniesienie praw i obowiązków związanych z akcją na inną osobę.

Zasadą jest, że umorzenie akcji odbywa się za wynagrodzeniem. Wyjątkowo w ramach umorzenia dobrowolnego, akcjonariusz może wyrazić zgodę na nieodpłatne umorzenie.

Z ekonomicznego punktu widzenia, w przypadku umorzenia akcji akcjonariusz uzyskuje:

1. zwrot wcześniej zainwestowanego kapitału;
2. nadwyżkę wynikającą z zysku wypracowanego przez spółkę, przypadającą na daną akcję
3. nadwyżkę związaną ze wzrostem wartości spółki nieujawnionym w bilansie spółki, wynikającą np. z tzw. ukrytych rezerw

‒ a więc potencjalnych zysków zakumulowanych w składnikach majątkowych spółki.

Z chwilą umorzenia akcji Wnioskodawcy wygasną wszelkie prawa korporacyjne z nimi związane oraz jednocześnie Wnioskodawca otrzyma świadczenie obejmujące zwrot kwoty wpłaconej kiedyś na obejmowane akcje oraz nadwyżkę stanowiącą ekwiwalent zysku wypracowanego przez Spółkę przypadający na daną akcję.

Dojdzie zatem do sytuacji, w której Wnioskodawca uzyska pewien dochód, którego bezpośrednim i jedynym źródłem będzie posiadana akcja w Spółce.

Mając powyższe na uwadze, otrzymanie ekwiwalentu za umarzane akcje powinno być kwalifikowane zgodnie z art. 10 ust. 3 Umowy.

W żadnym przypadku nie można tutaj mówić, że opisane w stanie faktycznym umorzenie akcji zaliczane jest jako dochód z innych źródeł, gdyż:

1. jak wykazano wyżej jedynym źródłem wypłacanego świadczenia jest fakt posiadania akcji w Spółce;
2. Wnioskodawca nie posiada innych praw w Spółce w związku z czym nie czerpie żadnego innego dochodu z innych praw.
   
   

Wobec powyższego, dochód z umorzenia akcji jest bezwzględnie kwalifikowany jako dochód z akcji w myśl art. 10 Umowy.

W rezultacie mając na uwadze przepisy wskazane w uzasadnieniu stanowiska do pytania nr 1, na mocy art. 10 ust. 1 w związku z art. 24 ust. 1 lit. a) Umowy powyższe dochody z umorzenia akcji Wnioskodawcy przez Spółkę będą zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ww. ustawy, powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W opisie zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem wniosku, Wnioskodawca uzyska świadczenie z tytułu unicestwienia akcji poprzez ich umorzenie, przy czym akcje nie zostaną przeniesione na rzecz spółki w celu umorzenia, lecz zostaną unicestwione.

W myśl art. 10 ust. 1 Konwencji z dnia 14 czerwca 1995 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1996 r. Nr 110, poz. 527 ze zm.)., dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 ww. Konwencji, dywidendy takie mogą być opodatkowane także w Umawiającym się Państwie, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli właściciel dywidend ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek tak ustalony nie może przekroczyć:

1. 0 procent kwoty dywidend brutto, jeżeli właścicielem jest spółka (inna niż spółka osobowa), której bezpośredni udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy wynosi co najmniej 10 procent i posiadała ona ten udział przez nieprzerwany 24 miesięczny okres poprzedzający dzień wypłaty dywidend;
2. 15 procent kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.
   
   

Postanowienia niniejszego ustępu nie dotyczą opodatkowania spółki w odniesieniu do zysków, z których dywidendy są wypłacane.

Ponadto należy zauważyć, że w art. 10 ust. 3 Konwencji znajduje się definicja „dywidend”, zgodnie z którą użyte w powyższym artykule określenie „dywidendy” oznacza dochód z akcji, akcji gratisowych lub prawa do pobierania korzyści, akcji w kopalnictwie, akcji członków założycieli lub innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również dochód z innych praw spółki, które według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka wydzielająca dywidendy ma siedzibę, zrównane są z wpływami z akcji.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania wzorowane są na Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku. Polska, jako państwo członkowskie OECD, przestrzega zasad i zaleceń wypracowanych w ramach Komitetu Podatkowego tej Organizacji.

W Komentarzu do art. 10 ust. 3 Modelowej Konwencji OECD (pkt 23 Komentarza) wskazano, że w związku z dużymi różnicami w prawie państw członkowskich OECD nie jest możliwe zdefiniowanie pojęcia „dywidenda” w sposób pełny i wyczerpujący. W konsekwencji definicja zawiera jedynie przykłady, które znajdują się w prawie większości państw członkowskich, po czym dodana jest generalna klauzula odwołująca się do prawa wewnętrznego.

Zasady, jakimi należy się kierować przy interpretowaniu określenia „dywidendy”, zawartego w art. 10 ust. 3 Modelowej Konwencji OECD, omówione zostały w sposób szczegółowy w opracowaniu z zakresu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania Klaus’a Vogel’a (Klaus Vogel on Double Taxation Convention A commentary to the OECD -, UN -, US Model Conventions for the Avoidance of Double Taxation on Income and Capital With Particular Reference to German Treaty Practice, Third Edition, Kluwer Law International, str. 649 nb. 185).

Stosownie do powołanego opracowania definicja „dywidend” zawarta w art. 10 Modelowej Konwencji OECD zawiera trzy części. Zgodnie z definicją zawartą w art. 10 ust. 3 Konwencji OECD, określenie „dywidendy” oznacza dochody:

• z akcji, akcji gratisowych lub prawa do pobierania korzyści, akcji w kopalnictwie, akcji członków założycieli,
• oraz z innych praw, nie będących wierzytelnościami, do udziału w zyskach,
• jak również z innych praw korporacyjnych o ile dochody te zrównane są, według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka wydzielająca dywidendy ma siedzibę, z wpływami z akcji.
  
  

Jednocześnie autor zwraca uwagę, że taki podział nie powoduje, że części te są niezależne od siebie. Określenie „inne” użyte w drugiej i trzeciej części definicji wskazuje na odwołanie się do poprzedniej lub poprzednich części, które nie może być pominięte w czytaniu definicji dywidend. Pierwszym wnioskiem, jaki należy wyciągnąć jest taki, iż jedynie taki rodzaj dochodu może być uznany za „dywidendę”, który powstaje w związku z „prawami korporacyjnymi”.

Następny wniosek to, że nawet rodzaje dochodu, które są określone za pomocą przykładów w pierwszej części, mogą być uznane za dywidendy tylko wtedy, jeżeli powstają z „praw” a nie z „wierzytelności” dających udział w zysku.

Komentarz do Modelowej Konwencji OECD także zawiera szeroki zakres przedmiotowy pojęcia dywidend i jako dywidendę traktuje nie tylko podział zysków uchwalany każdego roku przez walne zgromadzenie akcjonariuszy, lecz także inne zyski z tytułu uczestnictwa w spółkach, jednakże w stosunku do tych dochodów Komentarz do Modelowej Konwencji OECD przewiduje zastrzeżenie, że ulgi w stosunku do tych dochodów stosuje się o ile państwo, w którym spółka ma siedzibę zrównuje taki dochód z wpływami z akcji.

Odwołując się zatem do treści przywołanego wyżej opracowania należy podkreślić, że określenie „inne” użyte w drugiej części definicji odsyłające do części pierwszej definicji czytane wspólnie każe wyciągnąć prosty wniosek, że za dochód z akcji, o którym mowa w części pierwszej definicji traktować należy dochód wypłacony po podzieleniu wypracowanego przez spółkę zysku. Innymi słowy nie każdy dochód akcjonariusza będzie kwalifikowany do części pierwszej definicji jako „dochód z akcji”, lecz jedynie ten dochód, który wynika z prawa do udziału w zyskach spółki, których podział uchwalany jest każdego roku przez walne zgromadzenie akcjonariuszy. Konkludując należy stwierdzić, że jedynie wypłacone świadczenie pieniężne stanowiące część zysku Spółki przypadające w odpowiednim stosunku na każdą akcję stanowić będzie „dochód z akcji”, o którym mowa w powołanym przepisie. Zatem za „dochód z akcji” nie można w żadnym wypadku uznać dochodu uzyskanego z tytułu unicestwienia akcji poprzez ich umorzenie, gdyż wypłata tego świadczenia nie będzie następowała w związku z zyskiem spółki.

Zatem nie można stwierdzić, że dochód z umorzenia akcji należy zakwalifikować jako dochód z akcji, o którym mowa w pierwszej części wyżej omówionej definicji.

Ww. dochodu uzyskanego z tytułu unicestwienia akcji spółki poprzez ich umorzenie nie można również zakwalifikować jako dochodu z tytułu innych praw spółki (nie będących wierzytelnościami) dających prawo do udziału w zysku spółki, o których mowa w drugiej części definicji. Dochód, o którym mowa w drugiej części również ma być wypłacony w związku z podziałem zysku wypracowanego przez spółkę. Tymczasem świadczenie uzyskane z tytułu umorzenia akcji będzie świadczeniem, które nie zostanie wypłacone Wnioskodawcy – akcjonariuszowi z tytułu prawa do udziału w zysku zgodnie z uchwałą o jego podziale, lecz świadczenie to zostanie Wnioskodawcy wypłacone z tytułu unicestwienia akcji poprzez ich umorzenie.

Tym samym dochód z umorzenia akcji w spółce kapitałowej, na gruncie ww. definicji, kwalifikować należy jako dochód z innych praw spółki, w związku z czym winno nastąpić odesłanie do prawa wewnętrznego Luksemburga celem ustalenia czy dochód ten może być traktowany na gruncie Konwencji jako dywidenda (zgodnie z trzecią częścią definicji).

Zatem, dochód z tytułu umorzenia akcji w spółce kapitałowej z siedzibą w Luksemburgu, o ile prawo luksemburskie zrównuje ww. dochód z wpływami z akcji, będzie podlegał dyspozycji art. 10 ww. Konwencji.

Użyte w art. 10 powołanej umowy międzynarodowej sformułowanie „mogą być opodatkowane” oznacza, że dywidendy będą zawsze opodatkowane w Polsce, o ile polskie ustawy podatkowe przewidują ich opodatkowanie. Ustęp 2 tego artykułu ma zawsze zastosowanie, kiedy prawo Umawiającego się państwa, w którym spółka ma siedzibę, przewiduje opodatkowanie dywidendy. W ust. 1 użyto sformułowania „mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie”; nie ustanowiono natomiast zapisu, że podlegają opodatkowaniu „tylko w tym drugim Państwie”. Oznacza to, że dywidendy mogą podlegać opodatkowaniu zarówno w Państwie siedziby spółki, jak i w Państwie, w którym ma miejsce zamieszkania udziałowiec spółki. Kwestia eliminowania podwójnego opodatkowania jest możliwa dzięki zastosowaniu właściwej metody unikania podwójnego opodatkowania, o której mowa w art. 24 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków i dochodu.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 Konwencji, w Polsce, podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób:

1. jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Luksemburgu, to Polska zwolni taki dochód lub majątek z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień liter b) i c), jednakże może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód lub majątek.
2. jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub zyski ze sprzedaży majątku, które zgodnie z postanowieniami artykułów 7, 10, 11, 12, 13 lub 14 mogą być opodatkowane w Luksemburgu, to Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodów lub zysków ze sprzedaży majątku tej osoby, kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Luksemburgu. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na taki dochód lub zyski ze sprzedaży majątku uzyskane w Luksemburgu.
3. postanowień litery a) nie stosuje się do dochodu osiągniętego lub majątku posiadanego przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, w przypadku gdy Luksemburg stosuje postanowienia niniejszej Konwencji dla zwolnienia takiego dochodu lub majątku z opodatkowania, lub stosuje postanowienia artykułu 10 ustępu 2, lub artykułu 11 lub 12 do takiego dochodu.
   
   

Zgodnie z art. 1 Konwencji dotyczy ona osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub obu umawiających się państwach, tj. w Polsce lub Luksemburgu, a zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. a) pkt 2 Konwencja dotyczy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Pojęcie „osoba”, zdefiniowane w art. 3 ust. 1 lit. e) Konwencji, obejmuje zarówno osoby fizyczne, spółki jak i każde inne zrzeszenie osób. Zgodnie natomiast z art. 4 ust. 1 Konwencji określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie”, oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w Umawiającym się Państwie z tytułu dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku znajdującego się w tym Państwie.

W konsekwencji, użyte w Konwencji pojęcie „osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę” oznacza osobę podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce lub Luksemburgu (czyli będącą rezydentem podatkowym).

W przypadku polskich rezydentów podatkowych osiągających przychody z art. 10 cytowanej wyżej Konwencji, przepis art. 24 ust. 2 lit. b znajduje odzwierciedlenie w art. 27 ust. 9 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że dochód z umorzenia udziałów/akcji spółki luksemburskiej – o ile prawo luksemburskie dochód taki zrównuje z wpływami z akcji – będzie podlegać opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 24 pkt 2 lit. b) Konwencji, tj. w Polsce będzie podlegać opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym, przy czym od kwoty tak wyliczonego podatku odliczaniu podlega kwota równa podatkowi zapłaconemu w Luksemburgu. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na taki dochód lub zyski ze sprzedaży majątku uzyskane w Luksemburgu.

W przypadku, kiedy prawo luksemburskie nie zrównuje dochodów z tytułu umorzenia akcji, z wpływami z akcji, a tym samym dochód ten nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 10 ww. Konwencji, należy dokonać dalszej, właściwej kwalifikacji dochodu na gruncie Konwencji.

Zasady opodatkowania zysków ze sprzedaży majątku (przeniesienia własności majątku) reguluje art. 13 ww. Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku.

Stosownie do art. 13 ust. 1 Konwencji, zyski osiągnięte przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z przeniesienia własności majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6, a położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, albo z przeniesienia własności majątku ruchomego należącego do stałej placówki, którą osoba zamieszkała w Umawiającym się Państwie posiada w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania wolnego zawodu, łącznie z zyskami uzyskanymi z przeniesienia własności takiego zakładu (odrębnie albo razem z całym przedsiębiorstwem) lub takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie (art. 13 ust. 2 Konwencji).

W myśl art. 13 ust. 3 Konwencji, zyski osiągnięte z przeniesienia tytułu własności statków morskich, statków powietrznych lub pojazdów drogowych eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej, barek eksploatowanych w transporcie na wodach śródlądowych lub majątku ruchomego związanego z eksploatacją takich statków morskich, powietrznych pojazdów drogowych albo barek podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 13 ust. 4 Konwencji, zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, z tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), których wartość w więcej niż 50 procentach pochodzi bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Stosownie natomiast do art. 13 ust. 5 omawianej Konwencji, zyski z tytułu przeniesienia własności jakiegokolwiek innego majątku, niż wymieniony w ustępach 1, 2, 3 i 4 podlegają opodatkowaniu wyłącznie w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący własność ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Punkt 5 uwag ogólnych do art. 13 Modelowej Konwencji OECD stanowi, że artykuł ten nie zawiera dokładnej definicji określenia zysków majątkowych. Wyrazy „przeniesienie własności majątku” są użyte w celu objęcia nimi szczególnie zysków z majątku pochodzących ze sprzedaży, zamiany, a również z częściowej sprzedaży, wywłaszczenia, przekazania spółce w zamian za akcje, sprzedaży praw, darowizny, a nawet pośmiertnego przekazania majątku (str. 201 Komentarza do Modelowej Konwencji OECD).

Z treści art. 13 Konwencji wynika, że dotyczy on sytuacji, w której muszą być spełnione dwa warunki jednocześnie, musi nastąpić przeniesienie własności majątku i osoba dokonująca przeniesienia składników majątkowych musi osiągnąć w związku z tym zysk.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będący polskim rezydentem posiada udziały spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (société a responsibilité limitée) mającej siedzibę w Luksemburgu utworzonej w reżimie SOPARFI. W przyszłości udziały mogą zostać umorzone, za co Wnioskodawca uzyska wynagrodzenie. Nie dojdzie przy tym do zbycia udziałów, a jedynie ich unicestwienia.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że dochód uzyskany przez Wnioskodawcę nie będzie osiągnięty w związku z przeniesieniem własności składników majątkowych na inne osoby, lecz z tytułu przysługujących mu praw w Spółce, w której jest wspólnikiem. Zatem nie zostaną spełnione kryteria przewidziane w art. 13 Konwencji, by dochód uzyskany przez Wnioskodawcę podlegał opodatkowaniu na zasadach w nim określonych.

W konsekwencji powyższego dochód, który osiągnie Wnioskodawca w wyniku umorzenia akcji w spółce mającej siedzibę w Luksemburgu nie zostanie objęty postanowieniami któregokolwiek z artykułów Konwencji regulujących jasno określone kategorie dochodów. Zatem do tak uzyskanego dochodu znajdą zastosowanie postanowienia art. 22 ust. 1 Konwencji, zgodnie z którym części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce bez względu na to, skąd one pochodzą, które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej Konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.

Postanowienia umowy zmierzają do unikania podwójnego opodatkowania nie tylko poprzez zastosowanie odpowiedniej metody, ale także poprzez ustanowienie prawa do opodatkowania dochodu tylko w jednym z umawiających się państw.

W sytuacji, kiedy zgodnie z Konwencją dochód podlega opodatkowaniu tylko w jednym państwie (w tym przypadku w państwie rezydencji) nie zachodzi sytuacja podwójnego opodatkowania, zatem nie znajduje zastosowania przewidziana w Konwencji metoda unikania podwójnego opodatkowania.

W myśl art. 24 ust. 5 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem (przychodem) z udziału w zyskach osób prawnych jest dochód (przychód) faktycznie uzyskany z tego udziału, w tym także dochód z umorzenia udziałów (akcji). Natomiast art. 30a ust. 1 pkt 4 ww. ustawy stanowi, iż od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a, w tym z dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych.

Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4 oraz pkt 6, 8 i 9, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5 pkt 1 i 4, ust. 5a i 5d i 5e (art. 30a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy – zgodnie z którym, na mocy art. 10 ust. 1 w związku z art. 24 ust. 1 lit. a) cyt. Umowy, dochody z umorzenia akcji przez Spółkę będą zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce – uznać należało za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.