Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-953/13-4/EN
z 10 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2013 r. (data wpływu 3 października 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 grudnia 2013 r. (data wpływu 23 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT:

1. na wykonanie trwałej zabudowy meblowej w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w postaci zabudowy kuchennej z cegły klinkierowej zespolonej zaprawą murarską ze ścianą i podłogą lokalu – jest prawidłowe,
2. na wykonanie trwałej zabudowy meblowej w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w pozostałych przypadkach – jest nieprawidłowe.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na wykonanie trwałej zabudowy meblowej w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 19 grudnia 2013 r. (data wpływu 23 grudnia 2013 r.), w którym doprecyzowano opis sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest producentem i sprzedawcą mebli kuchennych oraz szaf wnękowych pod stałą zabudowę. Meble wykonane są z własnych materiałów i montowane na stałe wraz z wyposażeniem dodatkowym w postaci urządzeń kuchennych stanowiących elementy instalacji wodno-kanalizacyjnej (baterie zlewozmywakowe, zlewozmywaki) oraz instalacji gazowej (kuchnie gazowe). Kody PKWiU mające tu zastosowanie to: 43.32.10.0 – Roboty instalacyjne pozostałych niemetalowych elementów stolarki budowlanej, 43.22.20.0 – Roboty związane z instalacją gazową. Obecnie stosowana stawka VAT to 23%.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano:

1. Sposób przytwierdzenia mebli do ściany, posadzki, stropów lub innych części budynku zależy od indywidualnego projektu oraz potrzeb i jest realizowany przy wykorzystaniu różnych, dostępnych na rynku systemów mocowań i profesjonalnych zawieszek, haków, wkrętów, śrub, listew metalowych, kołków, klei montażowych i spoiw żywicznych, silikonów itd.
   Jeżeli zespolenie mebli z elementami budynku wymaga dodatkowych konstrukcji nośnych, filarów, podpór wykonuje się je zgodnie ze sztuką budowlaną z ogólnie stosowanych materiałów budowlanych – cegła, płyta kartonowo – gipsowa zaprawa, rusztowania/pręty metalowe ... (np. montaż bloków kamiennych lub okapów wyspowych).
   Meble wraz z otaczającymi ścianami, podłogą, sufitem stanowią funkcjonalną i konstrukcyjną całość.
   Stosowany sposób montażu mebli do ściany jest skuteczny i TRWAŁY. W ocenie Wnioskodawcy, nie są znane (praktykowane) ,, inne” (niezwykłe) systemy mocowań mebli.
2. Podstawowym materiałem do wykonania zabudowy kuchni jest płyta wiórowa laminowana lub oklejana fornirem, lakierowana, lite drewno oraz kamień naturalny (marmur) i konglomerat żywiczny kamienia. Przy konstrukcji szaf wnękowych do wypełnienia wnętrza szafy zabudowanej z materiałów ceramicznych lub wykonanej w technice kartonowo-gipsowej, wykorzystuje się drewno oraz elementy listew i torów ze stali aluminiowej, jak również szkło i płytę wiórową. Dodatkowe elementy konstrukcyjne są wykonane ze wskazanych przez klienta materiałów budowlanych.
   Wnętrze i półki mogą być wykonane z betonu połączonego ze ścianą jednak byłaby to wyjątkowo niepraktyczna konstrukcja. Wnioskodawca wykonywał np. zabudowę kuchenną z cegły klinkierowej (również wnętrze i półki szafek) zespolone zaprawą murarską ze ścianą i podłogą lokalu.
3. Elementy mebli i blatów zespolone ze ścianą klejem montażowym, przy próbie demontażu zostaną zniszczone, jak również uszkodzeniu ulega elewacja ściany a w przypadku ścian (wnęk) wykonanych w technologii kartonowo-gipsowej zostaje uszkodzona „masa” ściany.
4. Ani montaż, ani demontaż zabudowy kuchennej NIE może naruszać konstrukcji budowlanej obiektu, gdyż jak słusznie zważył organ, głównym jej zadaniem jest przenoszenie obciążeń i następstwem ewentualnego naruszenia konstrukcji byłaby katastrofa budowlana, do czego Wnioskodawca nie chciałby się przyczynić.
   W odniesieniu do powyższego Zainteresowany wskazuje, że zawsze zabudowa meblowa jest trwale zespolona z elementami budynku. Czy są to główne elementy konstrukcyjne budynku wymienione przez organ (fundament, ściany konstrukcyjne, nadproża, stropy, dach, stropodach, wieńce oraz schody) zależy od projektu zabudowy a przede wszystkim od ustawienia lokalu w którym są mocowane meble w stosunku do elementów konstrukcyjnych budynku (np. ściana nośna czy działowa).
   
   

Wnioskodawca wnosi o jasne i jednoznaczne stanowisko, ponieważ od pół roku odsyła on bez odpowiedzi klientów żądających usługi według obniżonej stawki VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2011 r. świadczenie kompleksowe polegające na trwałej zabudowie meblowej z uprzednio nabytych komponentów wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym należy traktować jako usługę modernizacji, podlegającą opodatkowaniu stawką obniżoną podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 2 i ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej jako ustawa o VAT) czy też jako dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 tej ustawy, podlegającą opodatkowaniu stawką podstawową określoną w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie kompleksowe polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudowę meblową, wykonane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stanowi usługę modernizacji opodatkowaną stawką obniżoną (8%) podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe – w zakresie stawki podatku VAT na wykonanie trwałej zabudowy meblowej w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w postaci zabudowy kuchennej z cegły klinkierowej zespolonej zaprawą murarską ze ścianą i podłogą lokalu oraz nieprawidłowe – w zakresie stawki podatku VAT na wykonanie trwałej zabudowy meblowej w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w pozostałych przypadkach.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z brzmieniem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z kolei, ww. przepis z dniem 31 grudnia 2013 r. otrzymał nowe brzmienie – wprowadzone ustawą z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 1608) – „W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%”.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, w świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Z kolei, ww. przepis z dniem 31 grudnia 2013 r. otrzymał nowe brzmienie – wprowadzone ww. ustawą z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw – „W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%”.

Jak stanowi art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

Zgodnie z brzmieniem ust. 12c cyt. artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Powołany przepis (art. 41 ust. 12 ustawy) stanowi implementację art. 98 ust. 1 i ust. 2 zdanie pierwsze Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.). Zgodnie z art. 98 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą stosować jedną lub dwie stawki obniżone. W myśl art. 98 ust. 2 zdanie pierwsze Dyrektywy 2006/112/WE, stawki obniżone mają zastosowanie wyłącznie do dostaw towarów i świadczenia usług, których kategorie są określone w załączniku III. W załączniku tym, zatytułowanym: „Wykaz dostaw towarów i świadczenia usług, do których można zastosować stawki obniżone, o których mowa w art. 98”, w poz. 10 wskazano na dostawę, budowę, remont i przebudowę budynków mieszkalnych w ramach polityki społecznej.

Przepis art. 2 pkt 12 ustawy określa, że przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zatem w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. opodatkowaniu stawką w wysokości 8% podlega dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, z wyłączeniem lokali użytkowych, a więc m.in. do budynków mieszkalnych stałego zamieszkania sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy oraz do lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12.

W tym miejscu należy podkreślić, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, zatem winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie i w przepisach wykonawczych do ustawy. Preferencyjna stawka podatku ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do rozumienia tych terminów przyjętego w języku potocznym.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (…). Natomiast „budować” to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

Pojęcie „modernizacja” – według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) – oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

Ponadto należy wskazać, że również w uchwale z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził że „czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym. W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części”.

Natomiast „przebudowa” – zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) – to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

Budowa, modernizacja, przebudowa podobnie jak w przypadku innych wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy czynności, powinny zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), „remont” oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast „montaż” to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji. Z kolei „instalować” oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

Zauważyć należy, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów, czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Świadczenie kompleksowe (złożone) to zgodnie z orzecznictwem TSUE szereg działań podejmowanych przez podatnika na rzecz konsumenta, które z gospodarczego punktu widzenia tworzy jedną całość i z podatkowego punktu widzenia nie powinno być w sposób sztuczny dzielone.

Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV,OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Mając na uwadze powołaną wyżej uchwałę NSA z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13 opisane w stanie faktycznym czynności składające się na świadczenie kompleksowe polegające na wykonaniu zabudowy meblowej z uprzednio nabytych komponentów należy uznać za świadczenie usług.

Przechodząc do stawki podatku VAT – zgodnie z powołaną wyżej uchwałą NSA – „obniżona stawka podatku od towarów i usług znajduje zatem zastosowanie wtedy, gdy montaż komponentów meblowych następuje z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu). W omawianym wypadku nie chodzi o jakiekolwiek wykorzystanie elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu) przy wykonywaniu zabudowy meblowej, lecz jedynie takie, które przez konstrukcyjne połączenie komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego (lokalu) stworzy trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową. Tylko bowiem w takim zakresie można mówić o modernizacji obiektu budowlanego w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Innymi słowy montaż komponentów meblowych niezależnie od stopnia ich przetworzenia, do którego nie zostaną wykorzystane w sposób istotny elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (lokalu) nie korzysta z obniżonej stawki przewidzianej w tym przepisie. Po trwałym połączeniu komponentów meblowych z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części komponenty te podnoszą standard takiego obiektu”.

Z uzasadnienia ww. uchwały wynika, że zaprojektowanie, przygotowanie i montaż polegający na zwykłym przytwierdzeniu mebli do ściany (np. powieszenie za pomocą haków) nie jest objęte stawką obniżoną.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest producentem i sprzedawcą mebli kuchennych oraz szaf wnękowych pod stałą zabudowę. Meble wykonane są z własnych materiałów i montowane na stałe wraz z wyposażeniem dodatkowym w postaci urządzeń kuchennych stanowiących elementy instalacji wodno-kanalizacyjnej (baterie zlewozmywakowe, zlewozmywaki) oraz instalacji gazowej (kuchnie gazowe). Kody PKWiU mające tu zastosowanie to: 43.32.10.0 – Roboty instalacyjne pozostałych niemetalowych elementów stolarki budowlanej, 43.22.20.0 – Roboty związane z instalacją gazową. Obecnie stosowana stawka VAT to 23%.

Wnioskodawca wskazał, że sposób przytwierdzenia mebli do ściany, posadzki, stropów lub innych części budynku zależy od indywidualnego projektu oraz potrzeb i jest realizowany przy wykorzystaniu różnych, dostępnych na rynku systemów mocowań i profesjonalnych zawieszek, haków, wkrętów, śrub, listew metalowych, kołków, klei montażowych i spoiw żywicznych, silikonów itd. Jeżeli zespolenie mebli z elementami budynku wymaga dodatkowych konstrukcji nośnych, filarów, podpór wykonuje się je zgodnie ze sztuką budowlaną z ogólnie stosowanych materiałów budowlanych – cegła, płyta kartonowo – gipsowa zaprawa, rusztowania/pręty metalowe (…) (np. montaż bloków kamiennych lub okapów wyspowych). Meble wraz z otaczającymi ścianami, podłogą, sufitem stanowią funkcjonalną i konstrukcyjną całość. Stosowany sposób montażu mebli do ściany jest skuteczny i trwały. Podstawowym materiałem do wykonania zabudowy kuchni jest płyta wiórowa laminowana lub oklejana fornirem, lakierowana, lite drewno oraz kamień naturalny (marmur) i konglomerat żywiczny kamienia. Przy konstrukcji szaf wnękowych do wypełnienia wnętrza szafy zabudowanej z materiałów ceramicznych lub wykonanej w technice kartonowo-gipsowej, wykorzystuje się drewno oraz elementy listew i torów ze stali aluminiowej, jak również szkło i płytę wiórową. Dodatkowe elementy konstrukcyjne są wykonane ze wskazanych przez klienta materiałów budowlanych. Elementy mebli i blatów zespolone ze ścianą klejem montażowym, przy próbie demontażu zostaną zniszczone, jak również uszkodzeniu ulega elewacja ściany a w przypadku ścian (wnęk) wykonanych w technologii kartonowo-gipsowej zostaje uszkodzona „masa” ściany. Ani montaż, ani demontaż zabudowy kuchennej nie może naruszać konstrukcji budowlanej obiektu, gdyż głównym jej zadaniem jest przenoszenie obciążeń i następstwem ewentualnego naruszenia konstrukcji byłaby katastrofa budowlana, do czego Wnioskodawca nie chciałby się przyczynić.

W odniesieniu do powyższego Wnioskodawca wskazał, że zawsze zabudowa meblowa jest trwale zespolona z elementami budynku. Czy są to główne elementy konstrukcyjne budynku wymienione przez organ (fundament, ściany konstrukcyjne, nadproża, stropy, dach, stropodach, wieńce oraz schody) zależy od projektu zabudowy a przede wszystkim od ustawienia lokalu w którym są mocowane meble w stosunku do elementów konstrukcyjnych budynku (np. ściana nośna czy działowa).

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania prawidłowej stawki podatku VAT na wykonanie trwałej zabudowy meblowej.

Z opisu sprawy wynika, że zabudowa kuchenna oraz szafa wnękowa nie jest połączona w sposób trwały z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego (lokalu). Trudno uznać, że przytwierdzenie do ściany mebli za pomocą „dostępnych na rynku systemów mocowań i profesjonalnych zawieszek, haków, wkrętów, śrub, listew metalowych, kołków, klei montażowych i spoiw żywicznych, silikonów itd.” oznacza trwałe połączenie z elementami konstrukcyjnymi lokalu czy budynku.

Jak wynika z internetowego Słownika języka polskiego (www.sjp.pl) słowo „trwały” oznacza niezmienny, nieulegający zmianom, ponadczasowy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że przedstawiony sposób montażu elementów szaf kuchennych oraz szaf wnękowych sprowadza się do prostego połączenia komponentów meblowych ze ścianami, obiektu budowlanego lub jego częściami. Nie są to również zabiegi nadmiernie skomplikowane technicznie oraz mają charakter odwracalny. Demontaż opisanej zabudowy kuchennej czy szafy wnękowej, jak wynika z opisu sprawy, może nastąpić bez uszkodzenia konstrukcji budynku/lokalu. Jak wskazał Zainteresowany we wniosku „elementy mebli i blatów zespolone ze ścianą klejem montażowym, przy próbie demontażu zostaną zniszczone, jak również uszkodzeniu ulega elewacja ściany a w przypadku ścian (wnęk) wykonanych w technologii kartonowo-gipsowej zostaje uszkodzona «masa» ściany”, czyli nie dochodzi do uszkodzenia elementów konstrukcyjnych lokalu (budynku) – co podkreślił również Wnioskodawca „ani montaż, ani demontaż zabudowy kuchennej nie może naruszać konstrukcji budowlanej obiektu, gdyż głównym jej zadaniem jest przenoszenie obciążeń i następstwem ewentualnego naruszenia konstrukcji byłaby katastrofa budowlana, do czego Wnioskodawca nie chciałby się przyczynić”.

Należy zatem zauważyć, że w przedmiotowej sprawie do montażu przedmiotowej zabudowy meblowej nie zostaną w sposób istotny wykorzystane elementy konstrukcyjne budynku/lokalu w taki sposób, aby ich demontaż spowodował uszkodzenie konstrukcji budynku. Co prawda zabudowa meblowa wykorzystuje ściany konstrukcyjne, należy jednak podkreślić, że zaistniały związek nie jest na tyle istotny, aby uzasadniać stwierdzenie, że wykonywane prace mają charakter modernizacji obiektu budowlanego. Dotyczy to również sytuacji, gdy zespolenie mebli z elementami budynku wymaga dodatkowych konstrukcji nośnych, filarów, podpór, gdy wykonuje się je zgodnie ze sztuką budowlaną z ogólnie stosowanych materiałów budowlanych – cegła, płyta kartonowo – gipsowa zaprawa, rusztowania/pręty metalowe (np. montaż bloków kamiennych lub okapów wyspowych).

Mając na uwadze przeprowadzoną analizę, tut. Organ stwierdza, że w rozpatrywanej sprawie usług świadczonych przez Wnioskodawcę polegających na montażu mebli kuchennych i szaf wnękowych nie można traktować jako modernizacji, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy.

Opisanych we wniosku usług nie można również uznać za żadną inną czynność wskazaną w art. 41 ust. 12 ustawy, nie jest to bowiem w szczególności remont, termomodernizacja lub przebudowa.

Podsumowując, opisanej we wniosku kompleksowej usługi wykonania i montażu mebli kuchennych oraz szaf wnękowych, we wskazanych powyżej okolicznościach, nie można uznać za wymienioną w art. 41 ust. 12 ustawy, a w związku z tym nie jest ona opodatkowana stawką podatku w wysokości 8%, lecz zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, stawką podatku w wysokości 23%.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał również, że wnętrze i półki mogą być wykonane z betonu połączonego ze ścianą jednak byłaby to wyjątkowo niepraktyczna konstrukcja. Wnioskodawca wykonywał np. zabudowę kuchenną z cegły klinkierowej (również wnętrze i półki szafek) zespolone zaprawą murarską ze ścianą i podłogą lokalu.

W tym przypadku mamy do czynienia z „nietypową” zabudową meblową wykorzystującą w sposób istotny elementy konstrukcyjne budynku lub lokalu (np. wnętrze i półki szafy zostały wykonane z „betonu” lub cegły a jedynie dopasowywane są fronty meblowe).

W takiej sytuacji możliwe będzie zastosowanie do jej montażu (polegającego bardziej na „zbudowaniu”) stawki preferencyjnej, bowiem montaż komponentów meblowych następuje z wykorzystaniem w sposób istotny elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu), w wyniku którego powstanie trwała zabudowa spełniająca jako całość określoną funkcję użytkową.

W rezultacie wykonanie zabudowy kuchennej z cegły klinkierowej (również wnętrze i półki szafek) zespolonej zaprawą murarską ze ścianą i podłogą lokalu Wnioskodawca powinien opodatkować 8% stawką podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.