Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1248/13-2/BH
z 7 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2013 r. (data wpływu 20 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego oraz terminu wystawienia faktury dokumentującej świadczoną przez Wnioskodawcę usługę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego oraz terminu wystawienia faktury dokumentującej świadczoną przez Wnioskodawcę usługę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest firmą kurierską (operatorem pocztowym ujętym na liście Urzędu Komunikacji Elektronicznej), świadczącą usługi na terenie kraju.

Usługi polegają na przyjmowaniu sortowaniu, przemieszczaniu i doręczaniu, które zapewniają w sposób łączny

1. bezpośredni odbiór przesyłki od nadawcy,
2. śledzenie przesyłki od momentu nadania do doręczenia,
3. doręczenie przesyłki w gwarantowanym terminie określonym w regulaminie lub w umowie,
4. doręczenie przesyłki bezpośrednio do rąk adresata lub osoby uprawnionej do odbioru,
5. uzyskanie pokwitowania odbioru przesyłki w formie pisemnej lub elektronicznej.
   
   

Przedmiotem usług świadczonych przez Spółkę są Przesyłki kurierskie oraz inne przesyłki, niebędące przesyłką rejestrowaną lub paczką pocztową („przesyłka”) w rozumieniu prawa pocztowego.

Spółka będzie zawierać z kontrahentami umowy, na mocy których zobowiązuje się do świadczenia na warunkach i zasadach wskazanych w umowie, Załączniku 1 do Umowy oraz Regulaminie, usług stałej obsługi przesyłek („Usługa”), w zamian za Wynagrodzenie na warunkach określonych w Umowie.

Usługi polegać będą, zgodnie z Umową, na stałej, kompleksowej i sukcesywnej obsłudze kurierskiej przedsiębiorstwa zleceniodawcy w danym okresie czasu („Okres Rozliczeniowy”), tj. standardowych działaniach wykonywanych przez wnioskodawcę polegających na przyjmowaniu, sortowaniu przemieszczaniu i doręczaniu przesyłek do wskazanego Odbiorcy, a także działaniach pomocniczych ukierunkowanych w celu wykonania powyższych czynności takich jak organizacja przewozu, odbiór itp. Usługi będą dotyczyć przesyłek zgłoszonych przez zleceniodawcę do Spółki w danym Okresie Rozliczeniowym.

Usługi Spółki (objęte wnioskiem) polegać będą zatem na pewnym trwałym i ustawicznym zobowiązaniu do zapewnienia klientom stałej obsługi przesyłek ich przedsiębiorstwa. Usługi obejmują czynności polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu Spółki. Ich charakter powoduje, że trudno określić moment ich wykonania.

Będą to zawsze długotrwale stosunki handlowe. Obowiązywanie Umowy („Okres obowiązywania”) rozpocznie się w dniu zawarcia umowy a dana Umowa będzie zawierana na czas nieokreślony. Stronom przysługuje prawo wypowiedzenia Umowy z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia ze skutkiem na koniec miesiąca kalendarzowego.

Zleceniodawca zapłaci Spółce za usługi świadczone w danym Okresie Rozliczeniowym wynagrodzenie w wysokości wskazanej i skalkulowanej na podstawie załącznika 1 z uwzględnieniem Cennika („Wynagrodzenie”). Spółka wystawiać będzie Faktury VAT za dany Okres Rozliczeniowy. Spółka dołączy do Faktury VAT zestawienie przesyłek nią objętych.

Terminem rozliczeniowym, czyli dniem w którym zakończony zostaje Okres Rozliczeniowy będzie 15 i ostatni dzień każdego miesiąca kalendarzowego lub zawsze ostatni dzień każdego miesiąca. W tych dniach wystawiana będzie faktura VAT za usługi świadczone przez Spółkę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka będzie postępować prawidłowo rozpoznając obowiązek podatkowy w przypadku świadczenia usług objętych wnioskiem na rzecz krajowych klientów w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego określonego w umowie i na fakturze?
2. Czy Spółka będzie postępować prawidłowo wystawiając jedną fakturę zbiorczą z tytułu usługi świadczonej w danym okresie rozliczeniowym?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., obowiązek podatkowy powstaje, co do zasady, z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi.

Ustawodawca przy tym zdecydował się na odejście od daty wystawienia faktury jako momentu wpływającego na powstanie obowiązku podatkowego (poza kilkoma wymienionymi czynnościami np. usługami budowlanymi czy mediami).

Wprowadzono zaś szczególny moment powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do usług rozliczanych okresowo. Zgodnie z art. 19a ust. 3 usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

W ocenie Spółki, nowe brzmienie przepisu wskazuje w swojej dyspozycji na jedyny warunek konieczny do okresowego rozliczania usług (a co za tym idzie - powstawania obowiązku podatkowego) „ustalenie następujących po sobie terminów płatności lub rozliczeń” przez podatników. W konsekwencji, jeżeli mamy do czynienia z usługą, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są (przez strony) następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, to należy uznać ją za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego świadczenia tej usługi.

Jak wskazano w stanie faktycznym, Spółka zawierać będzie umowy z wyraźnie wskazanym okresem rozliczeniowym. W konsekwencji należy uznać, iż w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług usługi świadczone przez Spółkę za wykonane z upływem każdego przewidzianego okresu, tj. 15 i ostatniego dnia danego miesiąca lub ostatniego dnia miesiąca.

Przykładowo, podobnie stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPP2/443-406/10-2/EWW) w interpretacji wydanej co prawda w odniesieniu usług transportowych z miejscem świadczenia poza Polską, jednakże odnoszącej się do przepisów o bardzo podobnym (wręcz identycznym) brzmieniu do wchodzących w życie w 2014 r. Organ powołał się w niej na obowiązujący do 31 grudnia 2013 r. ust. 19a ustawy, zgodnie z którym w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług, z tym że:

1. usługi, dla których, w związku z ich świadczeniem, ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, do momentu zakończenia świadczenia tych usług;
2. usługi świadczone w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których, w związku z ich świadczeniem, w danym roku nie upływają terminy rozliczeń lub płatności, uznaje się za wykonane z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tych usług.
   
   

Organ stwierdził dalej: „działalność polegającą na świadczeniu usług transportu drogowego o charakterze ciągłym, (...) w sytuacji, gdy dla usług będących przedmiotem pytania ustalane są następujące po sobie terminu rozliczeń, to w myśl powołanego art. 19a pkt 1 ustawy, uznaje się je za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia.(...) stwierdzić należy, iż obowiązek podatkowy z tytułu wykonywanych przez niego usług, dla których miejscem świadczenia, w myśl art. 28b ust. 1 ustawy nie jest terytorium kraju, powstaje zgodnie z art. 19a pkt 1 w zw. z art. 100 ust. 11 ustawy, czyli z upływem każdego okresu rozliczeniowego, do którego odnoszą się płatności (...). Zainteresowany może fakturować wykonane przez siebie usługi ciągłe transportu drogowego na rzecz kontrahenta unijnego, raz w miesiącu, w ostatnim dniu danego miesiąca rozliczeniowego.”

Spółka zaznacza, że nawet jeżeli interpretować nowe przepisy w węższy sposób, tj. poprzez odniesienie ich jedynie do usług ciągłych, stanowisko Spółki znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 kwietnia 201 2r, o sygn. I FSK 935/11 do grupy usług ciągłych zaliczył m.in. usługi kurierskie. NSA oparł się tam na przepisie o identycznym brzmieniu jak przepisy będące przedmiotem niniejszego wniosku (tj. powołany już powyżej art. 19 ust. 19a u.p.t.u., zgodnie z którym w imporcie usług obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług, z tym że: usługi, dla których, w związku z ich świadczeniem, ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, do momentu zakończenia świadczenia tych usług). Sąd stwierdził, że „przepisy regulujące podatek od towarów i usług nie definiują pojęcia „sprzedaży o charakterze ciągłym”. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w kilku miejscach mówią jedynie o usługach, które można traktować jako ciągłe. (...) W praktyce mamy jednak do czynienia z wieloma innymi usługami, które możemy zakwalifikować do tzw. usług ciągłych. Do tej grupy zaliczają się np. usługi prowadzenia rachunku bankowego, pośrednictwa w zdobywaniu na zlecenie nowych klientów, czy usługi kurierskie.(...) Cechą zatem istotną usług o charakterze ciągłym, na gruncie podatku od towarów i usług, jest to, że obejmują one czynności polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu strony zobowiązanej do ich świadczenia. Ich charakter powoduje, że trudno określić moment ich wykonania, gdyż ich treść i rozmiar świadczeń, polegających na określonym działaniu lub zaniechaniu, determinowane są elementem czasu. Wynikają one z zobowiązania o charakterze ciągłym, które wytwarza trwały stosunek prawny, i z którego wypływają obowiązki ciągłe bądź okresowe. Stąd też uznaje się je za wykonane z upływem określonych okresów, wyznaczanych terminami rozliczeń lub płatności”.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, będzie ona postępować prawidłowo rozpoznając obowiązek podatkowy w tytułu świadczonych przez siebie usług na koniec każdego okresu rozliczeniowego (tj. 15 i ostatniego dnia miesiąca lub (ostatniego dnia miesiąca).

Ad 2

Zgodnie z art. 106i ustawy o VAT (w brzmieniu od 1 stycznia 2014r.) fakturę wystawiać będzie się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę.

W konsekwencji, Spółka będzie postępować prawidłowo wystawiając fakturę za usługi wykonane w Okresie Rozliczeniowym: 1-15 dzień miesiąca w terminie od 15 dnia danego miesiąca do 15 dnia następującego miesiąca.

Za usługi zaś wykonane w Okresie Rozliczeniowym: 15 - ostatni dzień miesiąca lub 1- ostatni dzień miesiąca prawidłowe będzie wystawienie faktury ostatniego dnia danego miesiąca nie później niż 15 dzień miesiąca następnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011r. Nr 177 poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, stosownie do treści art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy wskazać, że z dniem 1 stycznia 2014 r. ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r. poz. 35) uległy zmianie przepisy dotyczące określania momentu powstania obowiązku podatkowego.

I tak, zgodnie z art. 19a ust. 1, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę (art. 19a ust. 2).

Usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi (art.19a ust. 3).

Powyższy przepis dotyczy usług, dla których w związku z ich świadczeniem ustalane są po sobie terminy płatności lub rozliczeń jak również usług ciągłych trwających dłużej niż rok, dla których w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi polegające na przyjmowaniu sortowaniu, przemieszczaniu i doręczaniu przesyłek kurierskich oraz innych przesyłek, niebędących przesyłką rejestrowaną lub paczką pocztową w rozumieniu prawa pocztowego. Spółka będzie zawierać z kontrahentami umowy, na mocy których zobowiązuje się do świadczenia usług polegających na stałej, kompleksowej i sukcesywnej obsłudze kurierskiej przedsiębiorstwa zleceniodawcy w danym okresie czasu. Usługi obejmują czynności polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu Spółki. Obowiązywanie Umowy rozpocznie się w dniu zawarcia umowy a dana Umowa będzie zawierana na czas nieokreślony. Terminem rozliczeniowym, czyli dniem w którym zakończony zostaje Okres Rozliczeniowy będzie 15 i ostatni dzień każdego miesiąca kalendarzowego lub zawsze ostatni dzień każdego miesiąca. W tych dniach wystawiana będzie faktura VAT za usługi świadczone przez Spółkę za dany Okres Rozliczeniowy. Zleceniodawca zapłaci Spółce za usługi świadczone w danym Okresie Rozliczeniowym wynagrodzenie w wysokości wskazanej i skalkulowanej na podstawie załącznika I z uwzględnieniem Cennika.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia momentu obowiązku podatkowego oraz prawidłowości wystawiania faktur dokumentujących wykonanie świadczonych usług.

Odnosząc cytowane przepisy do przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego należy wskazać, że obowiązek podatkowy z tytułu świadczonych przez Wnioskodawcę usług powstanie z upływem każdego okresu rozliczeniowego ustalonego w umowie tj. 15-go dnia każdego miesiąca oraz ostatniego dnia każdego miesiąca lub w niektórych przypadkach tylko ostatniego dnia miesiąca. Z przepisu art. 19 ust. 3 wynika, że dla usług, dla których strony umowy ustalają następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń obowiązek podatkowy powstaje z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia. Skoro zatem w przedstawionej sprawie okresem rozliczeniowym będzie okres od początku miesiąca do 15. dnia tego miesiąca lub też w niektórych przypadkach cały miesiąc to koniec tego okresu rozliczeniowego tj. 15. dzień lub też ostatni dzień miesiąca, zgodnie z art. 19a ust. 3 wyznacza moment powstania obowiązku podatkowego.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Na mocy ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw uległy również zmianie przepisy dotyczące zasad wystawiania faktur.

Zgodnie z art. 106a, przepisy rozdziału dotyczącego faktur stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
   
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   
   
   

1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.
   
   

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem (…).

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 6 ustawy, faktura powinna zawierać: datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury.

W myśl art. 106i ust. 1 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy (art. 106i ust. 2).

Zgodnie z ust. 7 ww. przepisu, faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:

1. dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi;
2. otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty.
   
   

Przepis ust. 7 pkt 1 nie dotyczy wystawiania faktur w zakresie dostawy i świadczenia usług, o których mowa w art. 19a ust. 3, 4 i ust. 5 pkt 4, jeżeli faktura zawiera informację, jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy (art. 106i ust. 8).

W zdarzeniu opisanym we wniosku, usługę świadczoną przez Wnioskodawcę uważa się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się płatności lub rozliczenia tj. w dniu 15. oraz ostatnim dniu każdego miesiąca, a w niektórych przypadkach tylko w ostatnim dniu miesiąca. A zatem, zgodnie z cyt. powyżej art. 106i ust. 1 ustawy, prawidłowym będzie wystawienie przez Wnioskodawcę faktury nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykonał On usługę. Skoro usługa zostanie wykonana 15. dnia danego miesiąca lub też w ostatnim dniu tego miesiąca to fakturę należy wystawić nie później niż 15 dnia miesiąca następnego. Faktura będzie obejmować całość usługi świadczoną w danym okresie rozliczeniowym.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.